Ik weet het niet meer met ons zoontje.Hij is nu ongeveer 11 maanden oud en 11 maanden lang huilt hij veel.De laatste maanden vooral 's nachts,zomaar 3 uur achter elkaar.Hij heeft van het zomer 2 weken in het ziekenhuis gelegen,omdat wij het als ouders niet meer aankonden,en nu zijn we weer op dat punt beland Ik had net de kinderarts aan de lijn en hij wil hem vanmiddag weer opnemen,omdat we het weer niet meer aankunnen.Ik voel me zo'n slechte moeder en heb het gevoel dat ik niet voor mijn eigen kind kan zorgen.Ik kan hem blijkbaar niet blij maken,een veilig gevoel geven en al helemaal niet troosten blijkbaar.Onze oudere dochter lijd hier ook weer onder.Papa en mama zijn te moe om leuke dingen met haar te doen,hebben weer ruzietjes etc. Wat doe ik verkeerd?Hoe kan het dat zo'n klein mannetje een heel gezin kan ontregelen?Niemand in onze directe omgeving geloofd ons nog of kan/wil ons helpen.We zijn alleen maar aan het overdrijven.Maar als wij dan zeggen: "neem hem maar mee voor een nachtje",dan willen ze dat ook weer niet. Ik voel me hier alleen in staan en heb het idee dat mensen om ons heen ons zien als slechte ouders. Ik wilde gewoon even van me afschrijven,maar helaas het lucht nog niet echt op. Sorry voor het gezeur
Poe meid, dat is niet niks.... Ik denk toch dat een kleintje niet zomaar huilt, dat er echt iets aan de hand is? Heel veel sterkte!
Goh Meid, Wat verschrikkelijk vervelend. En ook zo jammer dat niemand in de omgeving jullie gelooft. Het zou zo fijn voor jullie zijn als jullie zoontje af en toe bij iemand een nachtje kan logeren zodat jullie weer kunnen opladen. Misschien krijgen jullie nu even rust als hij even in het ziekenhuis ligt. Waarschijnlijk is alles al nagekeken bij hem maar het blijft zielig. Ik hoop dat alles snel beter gaat voor jullie. Sterkte!
Wat heb je allemaal al gedaan? Misschien kunnen wij hier wat mee denken en komen we op een idee waar jullie met de kinderarts enzo nog niet opgekomen zijn? Thirza heeft hier de eerste maanden erg veel gehuild (vooral overdag) en dat bleek door het kiss-syndroom te komen. Behandeling bij de osteopaat hielp toen erg goed, maar daarna werd het stapje voor stapje weer erger, (nu vooral de nachten), en toen bleek bij 9 mnd dat ze een koemelkallergie had. Inmiddels is het hier al een stuk rustiger, (alhoewel we er nog niet zijn, maar OK)... Maar vanuit m'n eigen ervaring kan ik idd zeggen dat het loodzwaar is, een kind dat zoveel huilt, en dat je omgeving daar idd niet altijd veel begrip voor heeft
Hee meid, ik heb er geen ervaring mee, maar ik kan me voorstellen dat het je helemaal uitput en dat je op een gegeven moment helemaal niks meer (aan)kan. Twijfel niet aan jezelf of je een goede moeder bent, denk dat velen dit breekpunt al veel eerder bereikt zouden hebben! Heel veel sterkte en hopelijk kun je ondanks je verdriet en macheloosheid toch een beetje bijslapen en rusten! Suces meid!
Heej Mirjam, Ik snap helemaal dat je het op deze manier niet meer weet. Ik weet niet of je er voor openstaat, maar is het misschien een idee om eens een babyfluisteraar te laten komen? Wij hebben het eerste jaar ook allerlei problemen met Noelle meegemaakt. Ze huilde veel en sliep enorm slecht. Zelf ontdekten we in de eerste 3/4 maanden, dat ze een vastzitttende nek had (door bezoeken aan de osteopaat) en een koemelkallergie (doordat ze beter reageerde op hypo-allergene koemelkvrije voeding). Ze werd dus uiteindelijk wel rustiger en het vele huilen stopte, nadat we die problemen oplosten, maar het slechte slapen (overdag hazenslaapjes, 's avonds helemaal niet slapen en 's nachts voortdurend wakker worden) bleef. Vorig jaar juli (toen ze 8 maanden oud was) zat ik er ook helemaal doorheen, omdat ik altijd maar bezig was om haar in slaap te krijgen. En toen hebben wij dus een babyfluisteraar bij ons thuis laten komen. Zij bevestigde mijn gevoel van een geboorte trauma. Ze wist van tevoren helemaal niets van ons en wilde bij haar komst alleen maar weten, waarvoor we haar lieten komen. Bij haar bezoek noemde ze dus alle dingen die bij Noelle speelden, waar wij al achter waren gekomen (zoals haar koemelkallergie en haar vastzittende nek), maar ze gaf ook aan dat Noelle haar geboorte via de keizersnede als heel traumatisch had ervaren. Het bleek dat ze met haar hoofdje vast zat in mijn bekken en haar nekje dus heeft bezeerd toen ze uit mijn buik werd getrokken. Aan deze hele gebeurtenis had ze dus een heel onveilig gevoel overgehouden, waardoor ze zich niet kon overgeven aan de slaap. Eindelijk werd voor mij bevestigd wat ik vanaf het begin af aan ook al instinctief aanvoelde, maar doordat alles zo moeilijk gaat, vertrouw je uiteindelijk niet meer op je eigen gevoel en weet je ook niet meer hoe je het aan moet pakken. Ik was gewoon bekaf van haar, want doordat ze zo slecht sliep, jengelde ze overdag ook veel en moest ik haar voortdurend bezig houden. Ik was dus voortdurend met haar bezig dag en nacht. Wat dat betreft, kan ik dus ook heel goed begrijpen, dat jullie hele gezin onder deze situatie lijdt. Je bent dag en nacht met hem bezig en van buiten af komen er ook geen oplossingen. Want als ik het goed begrijp, wordt hij opgenomen om jullie weer een tijdje te ontlasten, maar het ziekenhuis heeft dus tot nog toe niet echt achterhaald wat het probleem is en daarvoor een oplossing gevonden. Anders zou hij namelijk niet nog steeds zoveel huilen. Voor mijn gevoel kan er dus ook heel goed een meer emotionele oorzaak zijn, waardoor hij zoveel huilt en doordat je als ouders niet meer weet wat je moet doen, kom je ook steeds meer in een vicieuse cirkel terecht. Het gaat door het vele huilen van jullie zoontje niet lekker met jullie, maar jullie zoontje reageert ook weer op jullie machteloosheid en frustraties daarover. Bij Noelle was het dus vooral een gevoel van onveiligheid en van de babyfluisteraar hebben wij dus allerlei tips, gericht op haar situatie, gekregen om haar zoveel mogelijk een gevoel van veiligheid en geborgenheid te geven. Uiteindelijk ging het slapen dus steeds beter en toen ze een jaar was, zijn we de Junior Rust- en Slaapsiroop van Sleepzz (geschikt voor kinderen van 1 tot 12 jaar) gaan gebruiken en dat is het laatste zetje geweest om haar echt in een goed slaappatroon te krijgen. Ook denk ik dat het uiteindelijk lekkerder met haar ging doordat ze ouder werd en meer van de wereld om haar heen ging begrijpen. Maar goed, door het bezoek van de babyfluisteraar hebben wij wel veel meer inzicht gekregen in wat er speelde bij Noelle en daardoor zijn we langzamerhand in steeds rustiger vaarwater met haar terecht gekomen. De laatste paar maanden, vanaf dat ze een jaar is, kan ik nu dan ook echt zeggen dat ik van haar geniet, want daarvoor viel er voor mijn gevoel weinig te genieten. Eindelijk verloopt alles hier nu dan ook echt ontspannen. Wanneer je meer wil weten over de babyfluisteraar (ze was overigens de laatste maanden op wereldreis, maar volgens mij komt ze in maart terug) die bij ons is geweest, dan kun je me altijd een pb-tje sturen. Ik heb al wel meer hier op het forum over haar geschreven en haar naam ook genoemd, maar toen werd er nogal gedacht dat ik reclame voor haar maakte. Dus ik zet haar naam hier nu maar niet weer neer. Als je echter in mijn profiel mijn geplaatste berichten terugzoekt, kun je wel het hele verhaal over de babyfluister-sessie lezen. Wellicht is een babyfluister-sessie voor jullie dus ook een oplossing om te achterhalen wat er nu echt speelt bij jullie zoontje. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal.
helemaal mee eens. Ik kan me indenken dat het heel zwaar is en ik hoop dat het mag helpen na de opname. Jullie zijn ook weer rust nodig. Heel veel succes en sterkte meid! je kind achterlaten is ook heel moeilijk! maar in jullie situatie zo logische stap. jullei willen natuurlijk dat er een oplossing komt. Een reden waarom hij zo huilt. ik hoop alleen maar dat ze erachter kunnen komen.
Hier ook een mannetje dat uren en uren en uren aan 1 stuk door krijste.. Ook 2 keer opgenomen daarvoor. Ik zei tegen de kinderarts dat ik dacht aan koemelkallergie maar deze wuifde het telkens weg. 1 maand geleden zelf koemelkvrije melk geprobeerd en het krijsen werd zooooveel minder maar nog steeds fors. Nu nutramgen gehaald waar geen koemelk en geen lactose inzit. En WEG krijsen en een heel vrolijk kereltje! Koemelkallergie is helaas zo jong nog niet te testen, alleen door van voeding te veranderen waar geen koemelk inzit, wie weet heeft je kindje hier last van aangezien hij al 11 maanden huilt?
Koemelkallergie hebben we zelf ook aangedacht,maar inderdaad,dat idee word weggewuifd door de kinderarts.Hij zou het even testen door bloed te prikken,maar ik weet dat het daarin niet te zien zal zijn(over het algemeen)We zijn bij een osteopaat geweest,maar na 8 keer zei ook hij dat hij het niet kon vinden.In het begin was het het kiss-syndroom,hij heeft hem daarvoor behandeld en het ging eerst wat beter,maar viel toch terug naar zijn oude gedrag.De kans dat hij allergisch kan zijn,is groot,omdat wij allemaal(papa,zusje en ikzelf)wel ergens allergisch voor zijn. Frieda,wij hebben ook gedacht aan een babyfluisteraar door al die maanden en de bijbehorende wanhoop,maar we twijfelen nog.Wel hebben wij zelf ook gedacht aan een soort van geboortetrauma,omdat Jonathan gelijk na de geboorte bij me weg is gehaald,omdat hij naar neonatologie moest.Ik had medicijnen voor de bloeddruk geslikt tijdens de zwangerschap en ze wilden hem 48 uur in de gaten halen.Ze hebben hem even bij me laten liggen en toen gelijk ingepakt en meegenomen.Mijn vriend is wel met hem meegegaan.Jonathan is toen met 'geweld' 3 keer kort opelkaar geprikt in zijn hieltje,omdat ze zijn glucose-spiegel moesten hebben.Mijn vriend zegt dat ze echt heel hard knijpen voor bloed.Op zich snap ik de noodzaak wel,maar waarom hebben ze hem gelijk bij de enige die hij echt kende qua geur en geluid etc weggehaald?Soms denken we dat hij daar misschien een onveiliggevoel en/of angst aan over heeft gehouden. Maarja,wie zijn wij om met ideeen te komen(kinderartsen nemen ze toch nooit van ons of wie dan ook aan.)Maar ze helpen ons nu even.Ik hoop zo dat het helpt dit keer.Het was weer heel moeilijk hem daar achter te laten.Hoe gek we van hem worden vaak,toch blijft onze lieve knulletje.Zo dubbel
Als je denkt aan KMA, waarom dan niet zelf een blik nutrilon pepti halen en kijken of er verbetering inzit? Hebben wij ook gedaan en nu worden we eindelijk serieus genomen en is het zeker dat hij KMA en lactose intolerantie heeft en krijgen we speciale voeding (nutramigen) vergoed.
Wij hebben Thirza laten testen bij een bioresonantietherapeut, om zodoende iig enige richting te hebben waar we het qua eventuele allergie dan zouden moeten zoeken. Erg fijne manier van testen, (geen geprik e.d. en aangezien bloedtesten toch nog niet betrouwbaar zijn op deze leeftijd....). Kwam dus koemelk uit toen, maar ze reageerde op dat moment op van alles en nog wat: soja kreeg ze ook eczeem van en krampen, ei ging niet goed, graan ging niet goed. Heb me laten vertellen dat dat eigenlijk allemaal vanwege de daarin voorkomende eiwitten komt, en wij zijn toen strak op dieet gegaan. Heeft heel veel goed gedaan: terug naar melk en rustig aan veilige groentes/warme hap (spercieboontjes, broccoli, aardappel, rijst, wortel, pasta, later ook weer vlees) en fruit (appel, mango, peer). Hier werd het echt stukken rustiger daardoor. Ik zou dus gewoon snel even laten testen bij een bioresonantietherapeut, (www.bioresonatie.nl) en gewoon zelf eens kijken wat er gebeurt als je overstapt op iets koemelkvrij's. Kan pepti ofzo zijn, maar gezien het feit dat zoonlief al 11 mnd is, zou je ook rijstemelk kunnen gaan geven. Soja wordt beneden het jaar ontraden (en als idd koemelk de boosdoener is, zijn zijn darmen ws -net als bij Thirza toen- zo volstrekt overprikkeld dat soja ook gaat dwarszitten). Evt kun je ook door laten verwijzen naar een gespecialiseerde kinderarts, (gespecialiseerd dus in allergie. Wij zitten in Eindhoven bij het Catharina, maar in de buurt van Rotterdam zit ook een gespecialiseerde poli geloof ik). Die kunnen op jongere leeftijd soms wel eea met bloedresultaten. Bij ons overigens nog niet geprikt: kinderarts geeft aan dat ze dat alleen doen als door eliminatie van koemelk niet voldoende duidelijkheid komt, omdat bloedtesten op deze leeftijd dus echt niet betrouwbaar zijn.
Door reguliere artsen wordt inderdaad een koemelkallergie nogal snel weggewuifd. Ik heb wat dat betreft ook betere ervaringen met de meer alternatieve wereld, want daar wordt er toch meer naar het kind in z'n geheel gekeken in plaats van alleen naar bepaalde symptomen. Die symptomen worden dan vaak ook nog met chemische middelen bestreden, (zoals bijvoorbeeld medicijnen bij reflux) terwijl de oorzaak niet wordt achterhaald, laat staan verholpen. Ik ben dus met Noelle ook helemaal niet dat traject ingegaan, want ik wist op voorhand wel dat daar toch niets uit zou komen. Als er niets uit de onderzoeken komt, dan moet je je maar zien te redden met je huilbaby. Conclusie is dan gewoon dat je een klassieke huilbaby hebt, die daar maar over heen moet groeien. Bij Noelle waren er dus ook meerdere oorzaken voor het huilen en onrustige gedrag, kiss, kma en een geboortetrauma en gevoelsmatig heb ik dat ook allemaal wel geweten eigenlijk, maar in de reguliere wereld wordt er zo weinig geluisterd naar wat het moedergevoel ingeeft en door die houding wordt het je ook eigenlijk haast afgeleerd om op je gevoel te vertrouwen. Wat de koemelkallergie betreft heb ik destijds echter gewoon op het CB aangegeven dat dat mijn gevoel was en dat ik over ging stappen op andere voeding. Het advies van de arts was dus ook dat ik het altijd kon proberen. Noelle reageerde meteen duidelijk beter op de koemelkvrije voeding Friso Intensief HA en daarmee was het voor mij al vrij duidelijk. Dezelfde week ben ik ook met haar naar een Bioresonantie-therapeut gegaan en de test daar bevestigde inderdaad een koemelkallergie. Deze therapeute werkte ook met NAET-therapie en daarmee is Noelle later behandeld en van haar allergie verlost. Aangezien je zelf ook al aangeeft dat jullie eigen gedachten ook wel uitgaan naar een koemelkallergie, zou ik dus zeker eens in het alternatieve circuit verder kijken. Meer info kun je vinden op Bioresonantie - home of Allergie-behandeling: alternatieve geneeswijzen tegen allergieën, intoleranties en (emotionele) overgevoeligheid Over het algemeen klopt het eigen gevoel vaak wel, dus moet je het waarschijnlijk in die hoek zoeken. En wanneer je er zelf niet meer uitkomt, zou een babyfluisteraar je eventueel ook nog op het juiste spoor kunnen zetten. In elk geval veel sterkte met alles en probeer zelf weer een beetje bij te komen, nu hij even in goede handen is in het ziekenhuis. Ik kan helemaal met jullie meevoelen, want het is echt slopend om niet meer te weten wat je voor je kindje kunt doen.
even een vraagje tussendoor. waarom word koemelkallergie door reguliere artsen dan zo simpel weggewuifd? volgens mij als ze het serieues zouden nemen zouden veel kinderen geholpen worden. ik dacht dat het ook een heel bekend probleem was, maar niet dan?
Toch hoor ik veel dat artsen meteen aangeven dat het geen KMA kan zijn, omdat er dan meer lichamelijke symptomen, zoals bijvoorbeeld exceem, zouden moeten zijn. Terwijl er, volgens mij, best veel kinderen zijn, die eigenlijk weinig symptomen vertonen, terwijl ze toch KMA hebben. Zo was mijn oudste dochter Anouk een hele gemakkelijke baby, die altijd goed sliep. Ze leek dus echt een kind zonder problemen. Toch heeft ze naar alle waarschijnlijk meteen al een koemelkallergie gehad. Uiteindelijk kwamen wij namelijk, toen ze 6 jaar was bij een Bioresonantie-therapeut terecht, omdat ze altijd heel slecht at en een hele slechte stoelgang had. Verder zat ze gewoon helemaal niet lekker in haar vel en had ze vanaf dat ze een peutertje was hele boze buien, die in de loop der jaren steeds erger werden. Naar aanleiding van de testen bij de Bioresonantie-therapeut bleek ze dus allerlei voedselallergieen te hebben ontwikkeld. Wanneer een koemelkallergie namelijk onbehandeld blijft, ontstaan daaruit steeds meer allergieen. Achteraf gezien, heeft ze vanaf het begin af aan altijd instinctief haar flesvoeding geweigerd, want zo makkelijk als ze als baby verder was, zo moeilijk was ze met drinken en eten. Toen we eenmaal wisten, waar ze allemaal op reageerde en die dingen uit haar voedingspatroon lieten, veranderde Anouk totaal. Ze begon veel beter te eten, haar stoelgang verbeterde enorm en haar boze buien verdwenen als sneeuw voor de zon. Uiteindelijk is ze voor elke allergie afzonderlijk behandeld met bioresonantie-behandelingen en daardoor is ze nu verlost van haar allergieen en kan ze weer normaal alles eten zonder er op te reageren. Bij haar waren er dus geen duidelijke fysieke reactie op bepaald voedsel maar uitte dit zich in niet lekker in haar vel zitten. Zo kan KMA zich, volgens mij, op allerlei manieren uiten en ik heb dus het idee, dat reguliere artsen zich wat te veel op bepaalde symptomen richten, terwijl er door alternatieve therapeuten, meer naar het kind in zijn/haar geheel wordt gekeken, zowel fysiek als geestelijk.
Och meid! Je moet niet aan jezelf gaan twijfelen! Mensen om je heen snappen het toch niet , of ze nou willen of niet! Je snapt het niet eerder dan dat je er zelf mee te maken krijgt ! Of er midden in zit! Maar ik begrijp HEEL goed hoe jij je voelt! En het is zoooooo frustrerend dat je niet weet waarom je kindje zo huilt?!Je voelt je machteloos! Als ik jou was zou ik stoppen met zuivelproducten en een blik nutramigen/pepti of zoiets kopen en proberen! Word het daar niet beter van dan toch eens verder gaan kijken! Ik vind dat ze het wel mogen gaan onderzoeken! Je bent al bij de osteopaat geweest! En anders kun je het altijd idd in de alternatieve hoek gaan zoeken. Ik zelf heb dit nooit gewild, maar hoor er zeker heeeel veel positieve verhalen over! Dus wie weet! Een digiknuf van deze kant!!! En ik HOOP voor jullie dat er snel een tijd komt dat je van je kleintje kunt gaan genieten!
Wat vervelend! ik kan je niet helpen, maar zou het graag willen!!! Ik heb geen tips voor je, maar twijfel niet aan jezelf! ws. is er iets aan de hand, vooral als je gevoel dat zegt, maar wat???? dat is frustrerend, samen met het gevoel dat je niet weet wat je moet doen om hem te helpen. Heel veel sterkte en ik hoop dat je (snel)tot een oplossing komt! Een paar vragen komen wel in me op: * weet je op welke momenten hij huilt. * zit er verschil in huilen? * Heb je het gevoel dat hij pijn heeft? * Hoe is zijn gezondheid verder? * Kan het zijn (en ik bedoel dit niet verkeerd, of aanvallend) dat het op dit moment gedrag is, dat het eerst wel echt pijn oid, maar dat het overgegaan is in aandacht vragen? (echt niet als kritiek bedoeld!)Het kan bijv. zijn door de manier waarop je met het huilen omgaat en bent omgegaan dat hij daar negatief op reageerd. Ik kan me zo voorstellen dat als je zoontje weer huilt je niet altijd even geduldig kan zijn (ik in iedergeval niet bij mijn kortaangebonden zoon8)) *Huilt hij overal evenveel, bijv. bij jou net zoveel als bij opa en oma? * kan het zijn dat hij last heeft van teveel prikkels (snel overprikkeld, en dat hij dat door middel van huilen moet verwerken?
Ik onderschrijf de ervaringen van Frieda, dat artsen nogal eens de neiging hebben KMA-klachten weg te wuiven of te zeggen dat klachten niet daarmee te maken kunnen hebben. Wij hebben de KMA bij Thirza pas met 9 mnd ontdekt, (maar als ik dan Frieda's verhaal over Anouk lees, waren we er nog vroeg bij), en een aantal dingen hadden echt eerder herkend en geduid kunnen worden als een allergie: slechte stoelgang (of verstopping, of dunne drab, maar zelden normale keuteltjes), eczeem (afgedaan als smetplekjes), darmkrampjes ('normaal'). Kindje van TS zou dus bepaald niet de eerste zijn bij wie een KMA vreselijk over het hoofd is gezien... Ik zeg niet dat het dat is, trouwens, maar lijkt me handig om dat te onderzoeken! Ben overigens ook benieuwd hoe het nu is!
ik zou voor de babyfluisteraar gaan, ik heb geen ervaring met baby's die veel huilen,maar denk dat dit ook het minst 'kwaad' kan en ik heb er veel goede verhalen over gehoord, heel veel succes gewenst!