@Rozemarijke: ben eerlijk gezegd een beetje stil van wat je over je man schrijft... Ik vind dat lief dat hij kookt en zo slim denkt te zijn om met die lekkere kippenbouillon jullie saus te maken! Had je hem duidelijk verteld dat niet te doen dan? Mannen denken heel anders dan vrouwen, zoiets zou mijn man nou ook doen. Omdat hij denkt dat dat het beste is, heerlijk impulsief. Reken maar niet dat ik daar boos over word, ik prijs me gelukkig met een man die zo bewogen is met zijn gezin en ook nog kookt na een werkdag van 12 uur. Wat heb je dan liever? Een man die niks uitvreet? Mannen en vrouwen zitten gewoon anders in elkaar! Yvonne Kroonenberg schrijft heel leuke boekjes: "Het zit op de bank en het zapt", "Alles went behalve een vent", "Kan ik hem nog ruilen"? Komisch met een kern van waarheid, want mannen komen nu eenmaal echt van mars en vrouwen van venus! Ik woon al ruim 20 jaar samen met mijn man en heb echt wel geleerd niet meer te zeuren of te heropvoeden. Ik prijs me gelukkig met alle goede en lieve dingen die hij WEL doet! Het wordt zo'n strijd anders en altijd die negativiteit, dat is ook niet echt bevordelijk voor een harmonieus huwelijk. Mijn man laat ook alles slingeren, is altijd alles kwijt, valt van de trap (over zijn eigen rotzooi), knoeit meer dan z'n zoon van 10 maanden, heeft al veel elektronische apparatuur kapot gemaakt etc. Dat gebeurt mij nou nooit, maar ik word er niet boos om; hij doet het immers niet expres, ik vind het zonde van de sfeer en het is maar materieel denk ik dan. Je zou nu wel zeggen: ja maar het is hier echt heel vaak! Ja, hier ook hoor! Maar ik heb het losgelaten. Werd vroeger al boos als er weer eens en glas sneuvelde, kan me nu echt niet meer boeien; pak ik gewoon de stofzuiger. Hij is superzorgzaam en teder voor mij en zijn zoon en dat is wat ertoe doet! Toen ik opeens ruim een week in het ziekenhuis kwam (voor de zoveelste keer), heeft hij helemaal alleen heel goed voor zijn zoon gezorgd; ik heb me er geeneens zorgen over gemaakt, terwijl ik een behoorlijke controlfreak ben en altijd alles dubbel wil checken. En de rest van het huishouden? Boeien! Hij zag gelukkig precies wat er op welk moment nodig was. Voor jouw man was dat op dat moment saus maken van die lekkere jus, kan je het zo niet zien? Probeer je er niet zo aan te irriteren meid, daar heb je alleen jezelf mee! Want is het echt zo erg, dat je er zo ondersteboven van bent? Ligt dat ook niet een beetje aan jezelf, dat je niet zoveel kan hebben? Als je het zo bekijkt, kan je er dan misschien beter mee omgaan? Jij zit ook overspannen thuis, da's natuurlijk ook niet voor niets. Ik heb natuurlijk geen volledige inkijk in jullie relatie en huishouden, maar van wat je vaak schrijft, heb ik de indruk dat het niet echt lekker gaat thuis en dat jullie allebei erg op jullie tenen lopen. Ik zou er wel werk van maken, voor je het weet zijn de lontjes opgebrand... Tip: probeer de boel niet op te lossen met je vakkennis en ervaringen vanuit je werk, dat werkt niet. Je bent niet met je werk getrouwd en je man is niet je client! Ik vind je een lieve meid en hoop van harte dat alles een keer goed komt voor jullie, zodat jullie een gezond en gelukkig gezin kunnen zijn.
Tobe heeft trouwens weer een voorbeeldige nacht geslapen: 1930 - 1u - 5u - 7u. En om 5u drinkt hij een half tietje dus wie weet ... laat hij die er tzt tussenuit ... Dat zou echt luxe zijn! Of misschien komt ie binnenkort weer om de 2u Ennuh die aventflessen zijn idd bpa vrij. Zijn niet alle flessen bpa vrij tegenwoordig?
Je bedoelt de breastflow fles? Daar is mijn weigeraar mee gaan drinken! Hij dronk de eerste week maar 90 tot 120 ml op een dag uit de Avent en/of de TT. Met de breastflow ging hij naar 3 x 100 ml de tweede week en vanaf week drie nu pakt hij er hele voedingen uit. Ze hebben hem ook voor 2 andere flesweigeraars in zijn groep gebruikt en die zijn ook om. De leidsters zijn mij eeuwig dankbaar.
Hallo! Rozemarijke: Goh, wat een feest van herkenning... Die jus door de kip siam gooien zou Roel ook zo gedaan kunnen hebben. Gewoonweg niet nadenken denk ik dan.... Ik merk hier vooral dat hij enorm egoïstisch overkomt, en dat is dan niet zo bedoeld, maar hij verzint gewoonweg niet dat er dingen zijn waar hij rekening mee moet houden. Heeft ook een heel irreëel tijdsinzicht, kan zaken enorm goed plannen, maar plant dan veel te veel op een dag. Enorm perfectionistisch. Kan echt maar 1 ding tegelijk. Hoort Jens niet eens huilen als hij aan het koken is. Niet omdat er lawaai is, maar omdat zijn hersenen maar met 1 ding tegelijk bezig kunnen zijn. Als ik het probeer uit te leggen aan mensen krijg ik inderdaad steevast de reactie dat alle mannen daar last van hebben, heel frustrerend en ook waar, het valt niet goed uit te leggen hoe het hier gaat. Op woensdag gaat Jens bijvoorbeeld altijd naar mijn moeder en heb ik de auto om hem 's avonds op te halen. HIj gaat dan met de trein naar zijn werk. Nu is het simpelweg serieus nog geen 1 keer voorgekomen dat hij zelf bedacht dat hij met de trein moest. Hij wil weg, pakt de autosleutels en ik zeg dan: Je moet met de trein he? En dan hoor ik: "oh shit, das waar ook". Ik krijg dan het verwijt dat ik het eerder had moeten zeggen, het is niet zijn 'fout', maar de mijne, want ik weet dat hij zo is... Dat soort dingen. Hij is dan met iets anders in zijn hoofd bezig en de rest verdwijnt dan gewoon ofzo... Gelukkig is hij verder wel de liefste man en papa ooit en als we geen stress hebben gaat het met hem ook veel beter. Hij ziet er op het moment ook niet goed uit en misschien moet ik daaruit concluderen dat dit gewoon niet de beste tijd is qua concentratie enzo. Op zich zijn het allemaal hele kleine probleempjes die op zichzelf zo erg niet zijn. Maar ik word er zó moe van om mijn eigen leven te regisseren, dat van Jens (logisch) én dat van een man van 30! Hier is het qua zelfinzicht wel echt een probleem: Hij vindt zelf dat hij heel realistisch met tijd omgaat en dat hij enorm veel rekening houdt met anderen, dat het als man normaal is dat hij geen twee dingen tegelijk kan etc etc. Is ook allemaal zo, tot op zekere hoogte. Maar goed nu bij de psycholoog die hem doorverwijst naar een psychiater (zijn nog aan het testen) en dan zien we wel weer. We kunnen enorm goed praten en hij snapt het probleem ook wel. Vind het ook heel 'zielig' omdat hij de dingen echt niet expres doet en echt heel erg zijn best doet, en dan nog... Dus tja, geven en nemen in zo'n relatie he, maar pittig is het soms wel! Zogelukkig: Toch rustig aan doen, ook al is het lichter dan je kind, het komt wel bovenop je dagelijkse activiteiten en die lijken me voor nu toch nog wel zwaar genoeg. Verstopping gaat echt wel wat beter gelukkig! Ikzelf drink geen melk meer (wel melkproducten met culturen, maar geen platte koemelk) en dat lijkt beter te gaan, al weet ik nooit waar het aan ligt. We gaan volgende week nog een keer naar de osteopaat en dan ga ik even kijken of ik het hele ding inga met een diëtiste etc. Vind het nogal gedoe omdat ik vegetariër ben en ik kan dan amper wat eten heb ik het idee. Ik denk, dat hij misschien gevoelig is voor koemelkeiwitten, maar niet echt allergisch, en misschien trek ik mijn eigen plan wel en introduceer ik het gewoon pas als hij 2 of ouder is... Kolven gaat nog! Ben het wel flink zat af en toe maar ik probeer er gewoon zo min mogelijk een issue van te maken en er zo min mogelijk over na te denken. Het is gewoon jammer dat al het leuke en mooie van BV geven er niet meer in zit en dat is vervangen door uren aan zo'n stom *($%#^ding te hangen, potjes af te wassen/steriliseren en labeltjes voor op flesjes schrijven. Ook is het superonhandig om moedermelk uit een flesje te geven op andere locaties. Nu hebben we een flessenwarmer voor in de auto gekocht, dat gaat wel wat makkelijker, maar het blijft gedoe met koelelementen etc. Waar ik voorheen altijd gewoon mijn kindje aan de borst slingerde (ik voedde echt overal, maakte me geen drol uit) moet ik nu een enorm arsenaal aan handelingen uitvoeren. Mijn productie loopt wel terug. Jens gaat ook steeds wat minder drinken dus op zich redden we het steeds net, maar het verontrust enigszins dat ik het niet meer omhoog krijg... Maar goed, genoeg gezeurd, mijn kind krijgt de gezondste melk ter wereld en daar doe ik het wel voor!
Tijdens het onderzoek dat ie gehad heeft, (en waarbij ik eenmaal ben meegeweest, (en eenmaal zijn moeder en een keer hij alleen)), kon ie op zo'n beetje alles antwoorden dat hij dat idd had. Er wordt dan uiteraard gecheckt in welke mate je het hebt, want zo'n beetje elke vent kan anders wel voldoen aan het plaatje van AD(H)D... Maar goed, hij heeft dus zo'n beetje alle kenmerken en begon dat toen ook echt in te zien, toen er zo naar gevraagd werd en hem duidelijk werd dat de mate waarin hij last heeft van dingen, toch echt niet normaal is... Was ook voor hemzelf fijn, want nu kreeg het eindelijk een naam. Vroeger kreeg ie voortdurend van jan en alleman allerlei opmerkingen naar z'n hoofd dat ie eens op moest letten, niet zo klunzig doen, enz enz. Daar werd ie erg onzeker van en dat krijgt nu allemaal een plekje dus... @Zogelukkig: wat Ireen ook al zegt: ik krijg dus echt standaard te horen: Ja, maar dat doet mijn vent ook. Nou is mijn man niet de eerste met wie ik een relatie heb gehad, (wel de eerste met wie ik samenwoon), maar hij is wel de eerste die dit in zo'n ernstige mate heeft. Als ik zeg dat hem 10 keer per uur iets raars/onhandigs/enz gebeurt, overdrijf ik dus -helaas- niet. Het is echt anders dan bij de meeste andere mannen, (die -dat weet ik echt - allemaal wel een beetje kunnen voldoen aan het plaatje AD(H)D of licht autistisch Verder vind ik 'm echt wel een schat hoor, en waardeer ik ook echt dat hij -zoals gisteren- staat te koken, enz. Ik weet ook echt heel goed dat er een hoop mannen zijn die geen flikker uitvreten in huis, dus daarmee prijs ik me echt wel gelukkig En dat weet manlief ook Maar dat hele verhaal typ ik niet elke keer als ik wat vertel over hoe en wat, natuurlijk... Mijn verhaal hierboven was echt als antwoord op Ireen in welke dingen dan duidelijk wordt dat manlief ADHD heeft. Om nog even wat dingen te noemen waardoor misschien duidelijk wordt dat het echt wel iets extremer is dan 'wat de meeste mannen hebben': toen wij elkaar net kenden, woonde hij op een kamer ergens. Toen hij eens boodschappen ging doen, vergat hij gewoon dat hij een aangekookte pan in een sopje aan het zetten was, liep gewoon bij de gootsteen vandaan de deur uit naar de winkel toe en kwam er bij terugkomst achter dat niet enkel de pan in een sopje stond, maar zijn hele kamer... Ik heb het meerdere malen meegemaakt dat ik bij thuiskomst uit mijn werk de douche hoorde. Daar stond dan niemand onder, hij heeft dan de douche aangezet en vergeet daarna te douchen. Ook al komt ie daarna nog in de badkamer om tanden te poetsen, dat valt 'm dan dus niet op.... Als ie waardevolle spullen mee heeft in de trein, bel ik vaak even om te checken of dat ook weer meegaat de trein uit. Hij heeft gelukkig een OV-jaarkaart en de mazzel dat de spullen die hij toch laat liggen, (laptop, PDA (zo'n palmtopje), vaak eerlijk bij Gevonden Voorwerpen worden gebracht, maar anders kon NS rijk worden van zijn spullen. Hij sponsort overigens wel heel Nederland met paraplu's. Die gaan namelijk doorgaans ook niet langer dan een week aan zijn zijde mee... En het is hem al meerdere malen overkomen dat hij met zijn kids de trein uitstapt hier, als ie ze heeft opgehaald bij hun moeder vandaan, en dat hun jassen dan nog in de trein liggen. In de zomer zou dat ieder ander kunnen overkomen, maar in de winter...? Ik heb hem (en de kids) dus de instructie gegeven dat de jassen niet meer uit mogen in de trein. Of als dat toch echt te warm is, dat ze hun jas om hun middel binden. Op het moment zelf kan ik daar wel met enige regelmaat volkomen scheel van gaan kijken. Mijn zusje vond mij eerder ook vrij hard daarover, maar na een familieweekend gaf zij aan dat ze me eigenlijk best heel mild vind reageren en dat ie van haar de huid vol zou krijgen... Ze werd horenddol van 'm Maar goed, achteraf hebben we er vaak wel weer lollige verhalen van en lachen we er ook weer hard om hoor (Wat moet je anders ook he? ) @Ireen: een en al herkenning wat je over je man schrijft... Dat treinverhaal, dat kon mijn vent zijn! Dat soort dingen zit het 'm dus allemaal in, en idd vooral ook in die boosheid die je dan over je heen kunt krijgen, omdat je dat dan eerder tegen 'm had moeten zeggen... Nu hij meer door heeft dat het probleem bij hemzelf ligt, (onbedoeld uiteraard, dat doet ie niet expres, dat probleem creeren), wordt dat wel veel beter! Hij is daar veel rustiger in aan het worden, krijgt het nu voor elkaar om dan even te bedenken van: O, weer zo'n ADHD-dingetje? Erg fijn voor mij, want wat jij ook zegt over: Hardstikke vermoeiend: je eigen leven managen, dat van je kind met de slaap- en andere problemen die er zijn, en dan ook nog dat van je vent van ruim 30 moeten managen. Dat gaat dus niet
Hmmm ... was dus wellicht ook wat voor Mirre geweest! Mocht Tobe ook zo'n miemelaar zijn dan ga ik m zeker proberen ... Ennuh ... vanaf wanneer mag je gaan oefenen met het flesje? Jan zit op hete kolen ... die mist echt dat voedmomentje (zeker nu hij tijdens zijn 'kraamtijd' vooral met Mirre in de weer was en sinds hij weer aan het werk is, is ie natuurlijk niet thuis ).
Haha, moest even toch wel weer lachen, het was namelijk Leander die dat van die kleine schaapjes zei, Leander is mijn vriend van inmiddels toch al wel weer 27 jaar ! Haha, dus tja ahgos, beetje wel, maar toch ook weer niet he ! Fijn dat jullie kleine man echt praatjes begint te krijgen! Gezellig vind ik dat altijd ! Hoop dat je snel van je 'wondpijn' af bent en gewoon helemaal opgeknapt bent! Maar idd dat tillen van die kleine vent en in en uit de box en bed lijkt me niet echt bevordelijk, maarja soms kan het gewoon helaas niet anders natuurlijk! Ontstekingen hier zijn idd weg, ben toen weer op controle geweest, was allemaal goed en hoefde niet meer terug te komen tenzij ik toch weer buikpijn krijg zoals toen. Maar is niet te hopen natuurlijk ! Salapio, Kan hij nog heeeeeeel even een ietsiepietsie geduld hebben? Het word aangeraden om ergens rond de 4-6 weken te beginnen met het oefenen van het drinken uit een flesje ! Wat een goede nacht meid, en als die van 5 uur weg zou gaan zou helemaal luxe zijn idd ! Maar om 2 uur en om 7 uur zou ook nog mooi zijn toch ? Rozemarijke, Ahaa oke, weet nog wel dat jullie dat toen gingen laten onderzoeken enzo en wat eruit gekomen is, maar oke, dat vroeg ik me dus af. Wel heel naar dat ie die dingen naar zn hoofd geslingerd kreeg, snap idd goed dat je daar heel onzeker van kan worden. Maar eigenlijk had ie verder nog niet echt heel erg in de gaten dat er echt iets anders was dan bij een ander zegmaar dat hij het toch wel meer heeft als het ware. Nouja fijn dat ie het in ieder geval in is gaan zien. Hmm en idd, misschien toch maar eens wat liever zijn voor die akelige vent hier in huis ! Haha! Hoewel het gaat hier nu eigenlijk helemaal super gaat tussen en met ons ! Volgens mij zelfs al vanaf dat we dat weekendje weg zijn geweest samen, nog geen ernstige meningsverschillen gehad ! Liefs, Hanneke!
Hi meiden, alles goed hier. Heb ff niet de tijd om terug te lezen, doe dat morgen wel ff. Ik heb een Borstvoedings clubje aangemaakt hier op het forum. Moet je maar ff bij Netwerk en dan CLUBS kijken Zwangerschapspagina
Ow trouwens, ik vergat het: Hanneke: Ik had meer het idee van: Stel dat Benthe in zo'n vriendenclubje terechtkomt met anorexia-achtige dingen, en ze heeft geen hongergevoel, hoe moet dat dan? Maar goed ik ben overbezorgd van aard Rozemarijke heb je de chocoladesoja-melk wel eens geprobeerd? Als je m warm maakt is het net gewone chocomel!
Dat begreep ik idd meid. En geloof dat we het daar idd eens thuis hier over moeten hebben ! Maar ik had daar verder dus idd nog helemaal niet bij stil gestaan. En nee ik had jou niet expres over geslagen in mijn reactie, maar met het verhaal van je man, daar kan ik gewoon zo weinig mee/over zeggen. Sorry dus ! Liefs!
Haha, geeft ook niet verder, maar vooruit ! Had gewoon verder niet meer op jouw gereageerd ! Dat bedoelde ik.
@Rozemarijke, je hoeft mij geen honderden voorbeelden te geven hoor van hoe jouw man is, ik geloof zo ook wel dat je er moeite mee hebt! Maar ik herken het wel, maar mijn man heeft geen ADHD of andere stoornis, hij is gewoon man (kan dus niet 2 dingen tegelijk) en hij is gewoon enorm onhandig, chaotisch en vergeetachtig. So be it; hij is een totaal pakketje waar ik van hou, laat het mijn leven niet meer beinvloeden. Komt ook met de loop der jaren hoor, ik ben al een ouwe doos en ben al meer dan de helft van mijn leven aan hem gewend, haha! Ik moet hier ook zijn afspraken bijhouden, anders zat hij nu ook niet in het buitenland maar gewoon op z'n kantoor. Ik kan 10 dingen tegelijk, weet alle data van afspraken uit m'n hoofd etc. dus dat vult elkaar goed aan en dat moet je ook hebben he in een relatie. Gekke is dat mijn man een zeer verantwoordelijke functie heeft en daar vanalles managed, terwijl hij wel gewoon met twee verschillende sokken de deur uitloopt. Maak me er geen zorgen meer om, hij wordt er niet minder om gewaardeerd en ach, het is wel fun stuf voor collega's op personeelsfeestjes enzo. (Gelukkig kan hij er zelf ook hard om lachen).
@Zogelukkig: als ik goed kan slapen, onthoud ik dus ook werkelijk waar alles. Pas nu ik door de problemen met Thirza zo enorm achter loop qua slaap, werd heel erg duidelijk hoe ontzettend veel ik wel niet ondervang allemaal hier thuis. Daar ben ik me nooit zo bewust van geweest en dat is ook helemaal niet zo erg (op de meeste vlakken dan). Maar het laatste jaar is het een last erbij geweest, die er niet had moeten zijn. En is het dus ook goed dat eea nu duidelijk wordt en manlief een aantal dingen toch echt zelf leert doen/managen. Als ik goed uitgerust ben, kan ik dus ook wel totaal anders omgaan met zijn missers. En dat lukt de afgelopen maanden niet meer. Dat stukje extra is er gewoon niet meer. En mezelf ertoe zetten om dat wel te doen, kost ook weer zoveel energie, dat dat dus vaak ook niet lukt. Maar goed, we zitten in een stijgende lijn weer, op alle vlakken. Dus hopelijk kan ik hier over een jaar ofzo ook weer lachend op terugkijken.. Thirza is hier trouwens hardstikke ziek, al twee keer de boel helemaal onder gekotst. Ga ff knippen en plakken wat ik ergens anders geschreven heb, te moe om het allemaal te herhalen...: Nouja, op dit moment hoeven we even nergens op te hopen: na anderhalve week gekwakkel op en af, heeft ze vandaag al twee keer alles volledig ondergekotst. De eerste keer juist toen ik de auto bij het ziekenhuis wilde parkeren, en aangezien ze in de auto in slaap was gevallen, stikte ze er zo'n beetje in. Ik stond gelukkig al half ingedraaid, dus kon er zo uitspringen. Pfff... En tweede keer toen ik 'r net op bedje wilde leggen. Heb vervolgens een uur wiegen enzo nodig gehad voor ze weer sliep Maar vanochtend dus bij de kinderarts geweest, eind mei/begin juni gaan we met twee keer een halve dag ziekenhuis een dubbelblinde provocatie doen. En er is vanochtend toch ook bloed geprikt, om meer inzicht te krijgen in de allergie. Daar horen we over 2 weken de uitslag van.