Het is natuurlijk een luxe probleem, dat begrijp ik, maar zijn er hier nog meer van die allemansvrienden? Julia vindt het echt bij iedereen geweldig leuk, hoe nieuwer en vreemder, hoe interessanter het leven is! In de creche bij de kerk bijvoorbeeld. Alleen maar nieuwe gezichten, andere box met ander speelgoed, en allemaal kleine kinderen om zich heen. Mevrouw geeft geen kik en vindt het geweldig leuk! Nu begrijp ik dat het allemaal nog kan komen, maar zijn er nog meer kindjes die zo enthousiast zijn met nieuwe mensen? Ergens lijkt het me ook wel strelend als ze het heel leuk vind als ik weer terug ben, maar dat is nu meestal helemaal niet zo.. Ook wel gemakkelijk, maar toch ergens zou ik het wel leuk vinden als ze me een klein beetje zou missen!
Hier ook zo'n kleine allemansvriend, tot ongeveer anderhalf jaar. Daarna begon hij wel degelijk wat angstiger te worden bij het zien van vreemde gezichten. En het is ook gezond hoor. Stel je voor dat ze het niet krijgen, dan zouden ze zo met jan-en-alleman mee kunnen gaan! Maar echt bang, zoals sommige kindjes zijn, dat zal hij wel nooit worden. Onze oudste twee trouwens ook niet.
Hier tot ongeveer 11 maanden allemansvriend(in) die bij iedereen op schoot zat en naar iedereen lachte, van de ene op de andere dag was het anders. Ze keek wantrouwend naar 'vreemden' en lacht alleen tegen mensen die ze goed kent. Hangt erg aan mama (lees: letterlijk aan mijn broekspijpen en trekt al een lip als ik 2 meter bij haar vandaan loop). Dus: het kan zomaar veranderen, is meestal rond een jaar of iets later.
ruilen??? Is wel eens heel onhandig hoor hahahaha Gisteren een feestje bij mijn ouders (50 jaar geworden) en we hadden rock en roll les. De eerste 10 minuten met haar op de arm en daarna kon ik haar bij iemand droppen waar ze stil bleef zolang ze haar niet aan keek. Ze vond het dansen veel leuker dus dat was een meevaller anders had ik een uur met haar moeten dansen
De meeste kinderen zijn met zes/zeven maanden nog wel allemansvriendjes hoor, die twee van mij waren dat zeker. Pas later komt de eenkennigheid, heel gezond overigens. Dus geniet er nu nog maar van, straks hangt ze misschien aan je spreekwoordelijke rokken.
Mijn knul is nu 13,5 maand, en hier is nog altijd geen spoor van eenkennigheid te bekennen. Meestal lacht hij naar iedereen. Soms lacht hij niet, maar hij zal ook niet gaan huilen als iemand anders hem oppakt. Het is gewoon een heel makkelijk, rustig kind. Ben benieuwd of dat zo blijft.
Ik ben jaloers. Naar de creche bij de kerk is echt drama hiero...ze staan elke keer op het punt om me maar uit de kerk te halen Ruilen?
Mijn dochter begint de laatste paar weken ook wat meer 'verlegen' te worden en heb er echt al die maanden voordien op zitten wachten wanneer ze nou zo 'eenkennig' zou worden haha. Ik hoop dat dit geen stilte voor de storm is hahaha.
Ja hoor, hier ook! Tot de 13 maanden was er niks aan de hand, iedereen was leuk en lief en iedereen kreeg ook een stralende glimlach van haar. Sinds een maand of 2 is ze wat angstiger naar mensen toe, maar ook niet naar iedereen. Ze kijkt een beetje de kat uit de boom, gaat niet echt huilen ofzo. Ik denk dat elk kind wel een keer een beetje eenkennig wordt, de een wat eerder dan de ander en natuurlijk ook in minder erg en erger.
Mijn dochter is nu bijna 9 maanden en ook iedereen en alles is ontzettend leuk. Totala nog niet eenkennig. Ze lacht in de winkel naar iedereen, vind andere kinderen helemaal het einde. Ik geniet er van en hoop dat dit zo blijft hahaha .
Mijn neefje was ook zo'n allemansvriend. Tegen iedereen lachen, bij iedereen wel op schoot.. Maar rond de 9-10 maanden veranderde dat. Zelfs zijn papa kon geen fles meer geven. Zodra mams uit de buurt was, begon de kleine te huilen. Nu een paar maanden later trekt dat wel weer bij, maar dat was best heftig. Ons jochie was altijd redelijk verlegen, en heeft die eenkennigheidsfase helemaal niet zo sterk gehad. Kreeg bijna het idee dat hoe vrijer ze zijn als baby, hoe sterker de eenkennigheidsfase daarna is?
Met 6 maanden is het wel iets te vroeg om te zeggen of je kindje eenkennig is of niet. Eenkennigheid zie je meestal rond 9 maanden, maar babies reageren er uiteraard verschillend op. De en heeft het erger dan de ander.
Haha, Heerlijk toch, geniet ervan? Hier heel af en toe en dan alleen naar mannen die heel groot zijn en een zware stem hebben. Ze kan dan ineens hard huilen, maar verder vindt ze iedereen nog geweldig.
Hier ook zo eentje: die vindt echt iedereen leuk. Maar ik merk dat dat wel iets minder is de laatste tijd. Wat hier al gezegd wordt: zo rond de 13/14 maanden vindt hij het soms toch een beetje eng (meestal is die eenkennigheid rond de 8/9 maanden, maar toen hebben we er weinig van gemerkt). Als ik hem eerst op kwam halen van de creche keek hij me amper aan, maar de laatste weken was dat wel anders. Niet elke keer, maar soms als ik hem 's ochtends wegbracht, was het ineens huilen. En laatst had ik een feestje waar ik samen met hem was (vooral volwassenen en een paar kinderen): hij week bijna niet van mijn zijde en toen ik even iets uit de auto moest pakken en hem achterliet bij een vriendin was het krijsen geblazen. Wel vreemd hoor, aangezien hij altijd zo makkelijk is wat dat betreft.
gentle ik durf niets meer te zeggen....... want Daan is zooo hetzelfde zoals we al vaker zijn achter gekomen.... ook hier weer mee
Hier ook eentje die absoluut niet eenkennig is. Gaat zo met vreemden mee in de supermarkt. Vanlaatst liepen we door de stad en meneer dacht snel de andere kant op te rennen (leuk spelletje natuurlijk, want mama komt hem wel halen ). Ging een oudere meneer door de knieën met de armen wijd. Hij holt zo die armen in en de meneer pakte hem zo op. Onze kleine man vondt het geweldig! Af en toe blijft hij wel een beetje de kat uit de boom kijken (vooral als het erg druk is), maar al gauw gaat hij zijn gangetje en vermaakt zich prima.
Hier is het DRAMA op het moment. Hij wil alleen maar in een straal van 1 meter bij mij in de buurt zijn. Van papa moet hij ook niets weten. Het is mama voor en mama na. Ik krijg wel ontieglijk veel lekkere knuffels van mn boef maar tegelijkertijd is hij ook ziek en ja, dan moet mama er maar uit 's nachts want van papa moet hij niets hebben.....
Het heeft z'n voor- en nadelen haha! Ik zou het best leuk vinden als ze soms een beetje schuwer zou zijn en lekker bij mij iets zou willen doen wat ze bij anderen niet doet ofzo. Maar het tegendeel. Ze doet juist al haar nieuwe kunstjes of grappige lachjes bij andere mensen... Wat iemand ook al eerder zei, ze zou zo met iedereen meegaan, bij wijze van spreken. Wupped, haha we lopen inderdaad een beetje gelijk op Kom eens naar ons augustusmama's forum, dan klets je gezellig mee! Stuur maar een PB als je het leuk vindt!
Hier ook een dochter die absoluut niet eenkennig is. Als er visite is en ze komt beneden na haar slaapje kijkt ze eerst even rond zo van, hee die mensen waren er net nog niet, maar al heel gauw is ze gewend en kruipt ze overal naartoe en gaat ze lachen. Stond laatst bij de hema en achter me stonden twee oudere dames. Ik was aan het afrekenen en hoorde hen tegen haar praten. Toen hoorde ik een van die dames zeggen: nou ze lacht niet. Vond ik toch leuk om te horen want ze lachte altijd tegen iedereen maar toen had ze dus toch wel door dat dit volslagen vreemden waren. Als ik 'r ophaal van het gastoudergezin herkent ze me wel als haar mama, want dan is ze even heel blij en gaat ze lachen. Dat doet me dan wel weer goed.