Hoi, ik heb jullie hulp nodig! Sinds 2 maanden ligt Sebas (nu 2,5 jaar) in een juniorbedje. In het begin vond hij het heel interessant, maar wilde hij met slapen gaan ineens wel weer een flesje melk mee hebben. In het begin hebben we daar maar aan toe gegeven en na een paar weken hebben we dit kunnen ombuigen naar een flesje water. De laatste weken moeten er steeds meer flesjes water aan te pas komen voordat meneer gaat slapen. Met natuurlijk het gevolg dat z'n luier dit niet meer aan kan, maar dat terzijde. Hij bleef ook altijd netjes in bed liggen en riep als hij wakker was. Sinds een paar dagen wil hij ineens niet meer in z'n juniorbed slapen. Als we hem naar bed brengen klimt hij er direct weer uit en gaat hij bij de deur staan huilen en gillen. De deur hebben we op een haakje zitten om te voorkomen dat de kat 's nachts in z'n bedje kruipt, maar we wel de deur op een kier kunnen zetten zodat hij nog wat licht in z'n kamertje krijgt. Hij wil namelijk ook niet gaan slapen als het te donker is in z'n kamertje. Gisteravond was het zo'n drama dat we maar het campingbedje hebben neergezet en 'm daar in hebben gelegd. Na een tijdje huilen is hij daar wel in gaan slapen. In de loop van de avond heeft m'n man hem weer overgelegd in z'n juniorbed, maar vanmorgen was hij direct weer in "paniek" en wilde terug naar het "kindjesbed" (campingbed) Hij heeft al een nachtlampje en elke avond herhalen we hetzelfde bedritueel. Hij praat erg goed en ik heb hem ook gevraagd waarom hij niet in z'n grote bed wil slapen, maar daar krijg ik alleen maar het antwoord op dat hij niet wil. Hebben jullie hier ervaring mee en wie heeft de gouden tip? Ik ben nu weer zwanger en deze zwangerschap gaat beslist niet van een leien dakje. Ik moet veel rust houden en heb weinig energie. Ook kan ik ivm bi en pijnlijke harde buiken niet teveel tillen. Ik hoop dus dat we dit snel weer kunnen oplossen. Alvast bedankt! liefs pooh
Hier werkt het als ik boos op hem word. Daar bedoel ik mee hem flink toespreken. Maar ja weet niet of dat bij jou werkt.
hey rodelief, bedankt voor je reactie. Boos worden maakt absoluut geen indruk. Net nog gedaan en buren zullen inmiddels wel denken.... Het was weer een enorme drama en hij ligt nu in campingbed. Voor mij alles behalve fijn want ik verga nu weer van de pijn Normaal heb ik continue hulp van m'n ouders, maar die zijn nu ook nog eens een weekje met vakantie. In ieder geval bedankt voor het meedenken. Zijn er nog meer met tips? liefs, pooh
Hebben jullie geen ledikant meer staan die aan 1 kant open kan zodat jullie zoontje er zelf in kan en uitkan komen maar toch de geborgenheid krijgt die hij blijkbaar op het moment hard nodig heeft? En zo hoef jij hem er niet in en uit te tillen. Persoonlijk ben ik geen voorstander van boos worden want in mijn ogen doet hij niets fouts maar heeft hij juist iets nodig en daarbij zal hij best wat verandering voelen gezien jij niet kunt toegeven in het tillen en weinig energiek bent etc ivm je moeizame zwangerschap. Succes.
MissMom, bedankt voor het meedenken! In zijn campingbedje zit een soort "kruipluikje" , maar daarvan is de ritssluiting nu kapot. Ik zou kunnen kijken of ik die kan maken. Op zich wel een goed idee dat hij er zelf in kan kruipen, maar niet eruit. Want dat laatste is dus het probleem... We zijn al bij hem blijven zitten tot hij sliep etc., maar niets hielp. Boos worden is ook niet ons "ding", ik ben meer van het stimuleren en belonen zeg maar. Maar ja, op een gegeven moment ben je zo ten einde raad dat je weleens boos wordt. Na een uur is hij eindelijk in slaap gevallen in z'n campingbedje. Wel heb ik 'm nog een andere slaapzak aan moeten doen, want degene die hij aan had, heeft hij gesloopt (ritssluiting kapotgemaakt....) Nou ja, hopelijk wordt ie weer gezellig wakker straks.
ik wilde toch nog even reageren op het boos worden. Want ik voel me een beetje aangevallen. Boos worden houd bij ons in hem even goed toespreken. Ik schreeuw dan niet hoor. Maar ben dan gewoon heel duidelijk. En dat werkt hier heel goed omdat ik het maar weinig doe maakt het heel veel indruk.'
Je hoeft je niet aangevallen te voelen hoor. Ik had al begrepen dat je het zo bedoelde. Mss spreek ik meneer iets te veel goed toe, omdat er momenteel ook overdag met hem bijna geen goed garen te spinnen is. Hij merkt dat ik niet meer kan doen wat ik normaal deed, dus gaat hij uitdagen en dingen kapot maken. Dat deed hij voorheen nooit. Dus ben ik nu de halve dag aan het corrigeren en dingen wegzetten. Ik probeer die cirkel juist te doorbreken door samen te gaan puzzelen, kleien etc. Maar de 2e puzzel maakt hij dan alweer stuk en na een kwartier vliegt de klei door de kamer. En dat terwijl hij uren kon puzzelen en kleien... Ik verlang zo naar de tijd dat ik weer met 'm kan fietsen en rennen/spelen in de speeltuin. Maar dat zal nog een maand of wat duren vrees ik (bovendien moet dan ook z'n zusje mee )
Rodelief, ff off-topic: ik zie dat jullie je 2e kindje hebben verloren met 23 wkn zwschap. Vreselijk! Wij verloren onze eerste met 23+4 wkn zwschap. Spannend he, nu? liefs, pooh
Pooh: gelukkig had je het wel goed begrepen. En idd als je hem vaker aanspreekt maakt het minder indruk. Misschien zit hij nu gewoon in een puberfase. Maar kan me voorstellen dat je er gewoon helemaal doorheen zit vooral omdat je nu zwanger bent. Mijn lontje is ook al wel wat korter hoor. Slaapt hij s`middags nog?? En offtopic: Wat vreselijk meid dat jij ook een kindje bent verloren. Het is allemaal wat spannender maar zeker ook wat minder onbevangen. Maar voel me er goed onder.
Zou het niet gewoon kunnen dat hij merkt dat er verandering zijn? Dat jij zwanger bent, dat hij een broertje of zusje krijgt, dat jij nu minder kan en dat hij naar een groter bed ging. Dat die veranderingen gewoon ff te veel zijn? Zoontje van mijn vriendin heeft dit ook, die is nu bijna 3 en ontzettend opstandig. Hij merkt gewoon dat er van alles verandert. Ik zou zelf toch consequent zijn en geen flesje meegeven naar bed, en hem toch echt in zijn junior bed doen. Denk dat het echt doorzetten is....maar jullie zijn de baas....en niet je zoontje!
Is het niet gewoon een fase.. Mijn jochie was rond de 2jr4mnd ook een periode slecht met gaan slapen. Hij sliep toen een half jaar in zijn peuterbedje. Er was verder niks aan de hand, hij was het er gewoon niet mee eens.. We hebben er verder weinig aandacht aan geschonken. Af en toe terug instoppen, en weer weg. Dat heeft met aan en afloop wel een maand geduurd. Maar nu slaapt hij weer prima.
@ rodelief: ja, normaal gesproken slaapt hij 's middags nog, vaak zelfs wel meer dan 2 uur! Maar de laaste paar dagen ging hij dus alleen maar z'n bed uit en wilde hij dus niet slapen. Met als gevolg dat hij en ik er niet vrolijker op werden Nu is hij om 2 uur in z'n campingbedje slaap gevallen en nog steeds onder zeil! off-topic: ja, die roze wolk ben je nou eenmaal kwijt. Maar wel fijn dat je je er goed onder voelt! Hopelijk kun je ook nog een beetje genieten! @ consider: je hebt helemaal gelijk dat wij de baas zijn. Dat is ook de reden dat ik hier dit topic geopend heb, ik wil niet dat hij de dienst gaat uitmaken in huis. Alle veranderingen kunnen inderdaad wel te veel voor 'm zijn. Van baby af aan is het al een mannetje wat niet van veranderingen houdt en alle indrukken in zich opneemt. Ook is er momenteel vaak hulp over de vloer, dat zal ook zeker z'n invloed hebben... Ik las ergens al dat we 'm gewoon in z'n bed moesten terug leggen, keer op keer net zo lang tot hij zich erbij neerlegt en gaat slapen. De eerste keren zeg je alleen nog dat hij moet gaan slapen en op een gegeven moment leg je 'm dan terug zonder iets te zeggen. Bedoel je zoiets ook met consequent zijn? pfff, ik hoop dat het snel weer beter gaat. Ook bij jouw vriendin!
Stond hij ook bij de deur te roepen dat hij niet wilde slapen? Of bleef hij gewoon in z'n kamertje spelen? Wel goed om te horen dat het allemaal goedgekomen is. Dat het nog wel ff een maand kan duren is wat minder Haha, vanmiddag riep hij dat hij niet wilde slapen, dat dat niet nodig was (hoe bedoel je wijsneus?). Ondertussen is hij al ruim 2 uur onder zeil. Dus volgens mij was het wel nodig
Die van mij bleef in bed liggen (nog steeds, gaat er pas uit als wij de kamer in komen). Maar als we dan op zijn kamer waren, worstelde hij zich wel richting deur. En qua woorden was hij nog niet zo sterk, dus hij brulde gewoon. En echt zo hard, verschrikkelijk, mijn zusje hoorde het eens via de telefoon en vroeg zich echt af of alles wel goed met hem was. Maar ook hartstikke nep, want als je dan onderaan de trap iets zei, kon hij gewoon antwoorden, terwijl bij een echte brulbui hij nog nasnikt. Maar een maandje inderdaad. Precies met de feestdagen, heel gezellig. Dat was zowel bij de middag als avondslaapjes, al waren die laatste wel erger..
Ohhh, dat zullen gezellige feestdagen geweest zijn bij jullie Nou ja, we gaan vanavond maar eens jullie tips in praktijk brengen. We zullen zien!