niet kunnen plassen

Meid ik herken je verhaal helemaal. ik heb precies hetzelfde gehad. Ik mocht naar huis als ik kon plassen. er kwam minimaal wat uit, maar toch mocht ik naar huis. (dacht zelf dat ik genoeg geplast had alles was een beetje anders kwa gevoel natuurlijk daar beneden) thuis kon ik niet meer plassen.De volgende ochtend om half 6 waren we alweer in het zh want mijn blaas stond op springen deed veel pijn. er zat een liter urine in mijn blaas. Er is een katheter ingedaan om mijn blaas te legen en daarna een katheter om mijn blaas een paar dagen rust te geven. Ik moet zeggen ik heb er best veel pijn aan gehad weet niet of jij dat had? ik was gehecht en de katheter kwam tegen de hechtingen aan. ook moest ik hem zelf meenemen in mijn hand wat me erg remde. Na een aantal dagen mocht ik weer proberen te plassen. daarvoor moest ik weer naar het zh (mijn dochter lag er toen nog die heeft een week in het zh gelegen). Het was erg warm en er werd steeds gezegd dat ik veel moest drinken. maar normaal drink ik gewoon niet veel en nu dronk ik erg veel. zodat ik snel kon plassen en weer naar huis mocht (in het zh kon ik geen rust krijgen), maar denk dat ik teveel heb gedronken toen. Er zat ook veel druk op dat ik moest plassen. het lukte dus minimaal. ik plasste wat maar mijn blaas bleef te vol zitten. weer een katheter erin. die heb ik nog een week, anderhalf gehad toen moest ik weer proberen en weer was het niet voldoende allemaal. Ik mocht naar huis maar dan moest ik wel zelf catheriseren. Er was een hele lieve zuster toen gelukkig die een speigel voorhield en het voordeed. Ik huilde erg, want ik vond het zo'n eng idee, maar echt het was een opluchting. op de een of andere manier lukte het ook gelijk en vond ik het minder eng als ik dacht. Ik moest het ruim een week zelf doen 3x per dag. Eerst plassen en goed uitplassen en dan de katheter erin en dan de urine opvangen in een maatbeker om te kijken hoeveel urine er over was in mijn blaas. Eigenlijk vanaf het eerste moment ging het heel goed. de druk was weg. ik had geen katheter meer in en ik kon rustig zonder druk op de wc gaan zitten.

De katheter die je krijgt om het zelf te doen is klein dus geen eng groot apparaat. het lijkt op een pen. daarin zit een klein dun staafje die je in je plasgaatje moet drukken, het deed bij mij echt geen pijn (en ik kan je zeggen onderaan had ik nog veel pijn van de hechtingen enzo) dan komt de urine er vanzelf uit en dan moet je hem er weer uithalen. je moet steeds een nieuwe gebruiken. Ik had ook een urineweginfectie en later een blaasontsteking. Dat gaf extra pijn. Misschien dat ze jou daar ook op kunnen testen? daar kan het namelijk ook minder door gaan het plassen.

Plas goed it als je straks weer mag plassen. Zorg dat er geen druk meer op je komt dat je moet plassen want dan lukt het niet. neem de tijd ga rustig op de wc zitten.

Met het zelf catheriseren is het handig te gaan liggen een spiegel erbij pakken dan weet je waar je hem in moet doen. En een maatbeker of iets dergelijks eronder doen om de urine in op te vangen.

Meid ik weet hoe vervelend het is als iets doodgewoons als plassen niet te kunnen. Als je nog vragen hebt hoor ik het graag! wil je graag geruststellen.

 

Ik heb het indertijd ook gehad, maar ik kon na 10 dagen plassen gelukkig. Ik had overigens wel na een dag of 6 medicijnen gekregen, om de blaas wat te doen herstellen. Die hebben dus blijkbaar hun werk gedaan.
Distigmine Tabletten - Medicijnen & Bijsluiters - ConsuMed

Ik zou in eerste instantie na 2 of 3 dagen al leren om zelf te catheteriseren. Dat wilde ik érg graag, omdat de catheter nogal irriteerde. Maar toen bleek degene die me dat moest leren op vakantie, dat viel me érg tegen.
Maar oke, ik weet niet of je al medicatie hebt, maar misschien kun je er eens naar informeren?

Ik vond het in elk geval ook érg rottig en was ook erg bang dat het niet zou herstellen op een gegeven moment.
Ik had trouwen één ' geluk '. Eén van de dames die bij mij op zaal lag, de nacht na de bevalling, kwam ik ook telkens tegen als ik naar het ziekenhuis moest om te proberen te plassen, want zij had precies hetzelfde. Dus dat stelde me wel een beetje gerust... Voel je je gelijk iets minder alleen...

 

De medicatie had ook geholpen? je hebt dus zelf niet gecateriseert?
Heel jammer dat je zo met de catheter door hebt moeten lopen ik weet hoe vervelend dat is. Het is namelijk niet moeilijk het te leren, het is natuurlijk durven dat is het engste. Maar je hoeft alleen te zien waar je plasgaatje zit en daar de catheter induwen. daarom heel spijtig dat een ander je dat niet voor heeft kunnen doen. Heel fijn dat je stenn hebt gehad aan iemand.

 

Ik heb het inderdaad niet meer geleerd en baalde daar erg van, zag er eigenlijk ook niet zo tegenop, ik heb 2 jaar als leerlingverpleegkundige in het ziekenhuis gewerkt en had het best vaak gezien, dus het leek me erg mee te vallen.
Over de medicatie: Het blijft natuurlijk altijd de vraag of het zonder de medicatie misschien ook toen hersteld was of dat het echt door de medicatie gekomen was.
Maar op dat moment gaf de assistent urologe aan, dat we dit nog konden proberen en anders gingen ze verder kijken (?) .

Maar oke, ik moet wel bekennen dat ik -nu ik weer zwanger ben- er een beetje tegenop zie. Hoewel de vlos aangeeft dat de kans niet zo groot is dat het weer gebeurd, zit het natuurlijk wel in je achterhoofd. En oke de eerste 2 dagen vond ik die catheter wel even relaxt, dat ik daar m'n bed niet voor uit hoefde (zeker met in het achterhoofd die 100x plassen op een dag, net voor de bevalling nog) . Maar dat ben je natuurlijk zo zat...

 

Je hebt t vast al geprobeerd, maar ik kreeg hier in het ziekenhuis de tip om staand onder de douche te plassen; dat heb ik de 1e week thuis ook gedaan, later lukte t gewoon weer...

 

Ik had ook blaasretentie na de bevalling, heel irritant. Ik heb er een tijdje mee in het zh gelegen (was ook medisch bevallen uiteindelijk dus ik kon gewoon blijven).

Ik had het lang niet zo lang, maandag bevallen, en op donderdag moest ik proberen te plassen zodat ik naar huis mocht. Dat lukte maar niet. Maar: dat was bij mij gewoon spanning, ik kon niet plassen omdat er zoveel vanaf hing. De zwelling die het plassen in eerste instantie onmogelijk maakte was allang weg. Is dat bij jou nagekeken? Want hoe raar het ook klinkt, ik kan zelf dus ECHT niet plassen op commando... het kan echt tussen je oren gaan zitten.

Uiteindelijk is het mij gelukt om te plassen omdat ik ook echt moest eh... poepen en toen deed ik het maar alles tegelijk, en niet in de po zoals ze hadden gevraagd. Jaja, om naar huis te mogen moest ik bewijs leveren van goed gedrag op de wc, heel irritant.

Ontspanning is nogal moeilijk te forceren.

Ik ken wel verhalen van mensen die 2 weken of langer niet konden plassen... ik vrees dat als het niet door de spanning erom heen komt, je het echt even uit moet zitten.

Sterkte!!

 

kan ik me voorstellen dst je daar bang voor bent. ik weet ook niet waarom je zoiets kan krijgen eigenlijk.
Ik heb de catheter gelijk al niet prettig gevonden moet ik zeggen. het deed me pijn, kon ook te maken hebben met mijn urineweginfectie. alles liep door elkaar veel gehecht, catheter, urineweginfectie daarna blaasontsteking. weet dus niet precies waar ik allemaal wel niet pijn van had. maar de catheter irriteerde me wel langs de hechtingen.

 

Hier na ruim 2 weken nog moeite met plassen gehad. De eerste keer plassen na de bevalling deed bijna geen pijn, nog in een roes gezeten denk ik. Maar daarna echt tot huilens aan toe maar ik wist dat ik zelf moest plassen dus toch iedere keer maar geplast. Snel spoelen maar ook dat deed zeer. Onder de douche deed ook zeer.
na 2 weken ben ik niet meer gaan spoelen maar gaan deppen met een koud washandje, ook op het uitgescheurde stukje en sindsdien ging het steeds beter. Ik heb in het zh wel honderd keer gevraagd of die pijn normaal was, en ik geloof dat zo ongeveer iedere verpleegster heeft gekeken daar of alles in orde was. Enigste waardoor ik steeds kon plassen was omdat ik mezelf herhaalde"persweeen doen meer zeer, persweeen doen meer zeer".

Haha best stom als ik er weer aan terug denk eigenlijk.