Ik bedoelde een tip die WEL aansluit bij dat wat de moeder aankan. Ik vind het jammer dat je steeds benadrukt wat voor jou werkt en weigert te geloven dat dit voor een ander kind/mama niet werkt. Ik vind dat je een soort tunnelvisie hanteert... Je kind helpen in slaap te komen is niet je kind liefdeloos de hele nacht laten huilen. Ik ga ervan uit da ieder weldenkend mens dat weet. Als er om tips gevraagd wordt is het in ieder geval belangrijk om te onderzoeken wat aansluit bij de tipvraagster. Anders kun je er donder op zeggen dat je tip zeker niet geprobeerd wordt. Als ik jou de tip geef om je kind nooit meer in je bed te leggen sluit dat met geen mogelijkheid bij jouw denkbeeld aan. Het heeft dus geen zin om die tip te geven omdat ik dan zeker weet dat je het toch niet gaat proberen... Overigens vraag ik me bij dit soort adviezen af hoever ze meegaan met hun kind. Ik ga ervan uit dat mensen die altijd hun kind uit bed halen als het huilt ook niet weggaan als hun kind dat niet leuk vind. Mijn zoontje vind het helemaal niet leuk als ik weg ga voor school. Hij moet dan echt even vijf minuten huilen voordat hij accepteert dat ik weg ga. Hoe langer ik blijf om hem te troosten, hoe moeilijker hij het vindt. Bellen dit soort mensen in deze situaties dan hun werk af vraag ik mij af? Of leren ze hun kind dat mama altijd weer terugkomt, maar wel nu even weg moet? Zo werkt het mijn inziens ook met slapen: Een kind aanleren dat mama altijd in de buurt is, en dat het goed is om te gaan slapen. En dat als de ochtend aanbreekt er weer gespeeld mag worden. Een vriendin van mij zit nu steeds 's nachts beneden de teletubbies te kijken omdat haar zoontje anders niet meer gaat slapen. Als ze dit niet doet is het krijsen geblazen. Bij haar in bed nemen is waar het allemaal begonnen is. Haar zoontje dacht: Hee dat is gezellig! We gaan spelen! Dit werd van kwaad tot erger en omdat mijn vriendin een lieve meegaande mama wilde zijn zit ze nu met een kleintje die niet meer weet waar hij aan toe is. Als mama het al niet weet, hoe moet ik als kind dan weten hoe het werkt?
Nikita, de denkwijze/opvoedmethode die hanneke en ik hanteren gaat er van uit dat kinderen vanuit een veilig-mama-is-er-altijd-gevoel zelf op een gegeven moment zoveel vertrouwen en ook zelfvertrouwen hebben om de wereld te gaan ontdekken. Wat je bijvoorbeeld ziet is dat als kinderen bij de ouders slapen ze (op welke leeftijd is bij ieder kind verschillend) zich vanzelf een beetje gaan "losmaken" van de ouders en weer in het eigen bedje willen slapen.. Dit is een natuurlijk proces. Dit gaat dus uit van het natuurlijke proces van de kinderen i.p.v. dat het in een ritme "gedwongen" wordt door de ouder.
Het ging er niet per definitie om over het wel of niet laten huilen. Het ging om het feit dat hanneke je kind laten huilen, kindermishandeling vindt. Dat weten we allemaal geloof ik nu wel op het forum, dit is nl. niet de eerste keer dat ze dit zegt.. Bij mij ging het er in ieder geval, om de levenswijze van andere ouders/moeders te respecteren zonder deze kinderachtige opmerkingen. TS gaf er doorheen te zitten en dan is het niet zo gek dat er verschillende moeders andere tips geven, dan de tips die jij en hanneke gaven.
Nou, ik reageerde eigenlijk meer hierop. In discussie over kindermishandeling meng ik me niet. Verder moet iedereen het helemaal zelf weten welke tips hij/zij opvolgt hoor.
hallo, Wij zijn sinds een week onder begeleiding bezig met de rust en regelmaat omdat ons zoontje ook niet wilde slapen. Het werd ook steeds erger en hij ging steeds meer huilen ook op schoot. WIj hanteren nu iedere dag hetzelfde ritme en het gaat echt al heel veel beter. Het ritme omvat: fles, spelen tot hij moe wordt, dwz veel op de buik leggen waardoor hij heel moe wordt en ook echt met hem bezig zijn. Dit duurt met de fles samen meestal 1/1,25 uur. Dan luier verschonen, puckababy aan met de armpjes onder de klitteband. Dan strak in bedje leggen, nachtmuziekje aan (10 minuutjes) en weggaan. Meestal huilt hij dan max 15 minuten en dan slaapt hij. Alleen als hij paniekerig huilt dan ga ik na 5 minuten troosten door mijn hand op zijn buik of beentjes te leggen, af en toe sisgeluidjes te maken en een beetje zachtjes tegen hem praten. Weggaan voordat hij slaapt. Tussendoor begint hij af en toe ook te huilen, maar je hoort heel snel of het paniek is of niet. Ik ga dus alleen als het paniek is. Als hij gewoon huilt of met tussenpozen dan ga ik niet want dan valt hij meestal snel weer in slaap. Hij mag pas uit bed als het tijd is voor zijn volgende fles en die krijgt hij dan ook meteen bij het wakker worden. Het is even moeilijk om hem te laten huilen, maar ik zie aan hem dat de slaap hem heel veel goed doet en hij steeds makkelijk de rust kan vinden. Hierdoor hou ik het vol. De eerste paar dagen is het heel zwaar, maar het wordt steeds gemakkelijker. Alleen in de ochtend wil hij nog maar een uurtje slapen. Hij mag dan nog geen fles, dus wij gaan dan als we hem uit bedje pakken meteen een uur met hem wandelen in de babyborn. Zijn wij ook meteen wakker en de honden zijn er ook blij mee. Als hij echt niet rustig wil worden dan pak ik hem wel eens uit bedje en ga naast zijn bedje met hem zitten en laat hem uithuilen zonder veel te doen. Wiegen geeft namelijk meer prikkels en is weer vermaak dus dat is fout. Wel heel zachtjes naar voor en achteren bewegen mag wel. Als hij weer gekalmeerd is dan leg ik hem terug. Als dit niet lukt geeft ik soms 30 ml water of babythee, boertje laten en terug. Ook geef ik de fles soms gewoon wat eerder en dan begint de hele riedel weer opnieuw. Ik vind dit een stuk prettiger dan dat hij de hele tijd beneden is. De tijd die je met hem hebt is nu ook veel intensiever. Het heeft ongeveer 2 weken nodig voordat hij de rust helemaal goed kan vinden en na 6 weken zit het in hemzelf. Wij zijn heel blij met deze methode. maar als je laten huilen kindermishandeling (??) vindt dan is het niks voor jou denk ik. Groetjes
Mensen, ik ben blij met alle tips! Echt waar! Ook al word er veel gezegd dat je je kindje maar gewoon mee in bed moet nemen en ik dat niet wil. Wie weet als het straks allemaal erger word en ik niet meer weet wat ik moet doen neem ik hem toch bij me in bed ondanks dat ik nu keihard roep dat ik het niet wil. Maar voor mij zal het een laatste redmiddel zijn.
'wel heel zachtjes naar voor en achteren bewegen MAG wel' wat een akelige zin... Van wie MAG dat wel? Het CB? Ria Blom? Of jezelf?
@Moeke, een kind dat 1 jaar is geweest kun je niet meer inbakeren. En inderdaad, mogen of niet mogen jeetjemina zeg, kunnen we nog zelf nadenken. Het boek van Ria Blom ligt echt al lang bij het oud papier hier.
ik mag alles, maar aangezien ik 10 weken maar wat aangetut heb heeft die kleine van mij niet geleerd hoe hij moet slapen en veel te veel prikkels gehad. Ik ben dus blij met de hulp en dat ik weet wat ik het beste kan doen. De meeste moeders wanhopen, maar consequent zijn kunnen ze niet. Ik wilde ook alleen maar tips geven, hoor! Iedereen moet het zrelf weten.
@ TS. ik wou even zeggen dat het fijn is, dat je man nu je kindje lekker in bed kan doen en dat het dan goed gaat. wat verlatingsangst was dat hier ook een oplossing. maar misschien door andere opmerkingen overheen gelezen echter.. helaas. heeft het hier maar even gewerkt. toen begon het hele riedeltje overnieuw. alles,echt alles geprobeerd. tot laten huilen wat niet in ons zit. met als resultaat: kind lag in bed te huilen. en papa en mama lagen ook in bed te huilen. Nu we er anders in staan gaat het een stuk beter. Maar die ommezwaai moet komen: die kan niemand je aanreiken. IK hoop alleen dat je hem niet nodig hebt en dat op deze manier jullie kleine lekker blijft slapen. mocht je nog vragen hebben wat betreft hoe wij alles hebben aangepakt mijn pb staat open. of gewoon even van je af wil kletsen mag hoor. Ik heb gemerkt dat dat erg fijn is. Bij ons was het namelijk zo dat iedereen ons veroordeelde. een kind hoorde in bed! wanneer wij dat wilden.en ze was te verwend enz enz enz.
Doe niet zo kinderachtig, je suggereert het wel, of niet dan? Hoe wil je onderstaande anders uitleggen?
Nouja omdat je het perse wil weten, voor mij valt dat (een kind in zijn/haar eentje laten janken om veiligheid en geborgenheid en dat niet geven) onder verwaarlozing.
Dat is dus precies hetzelfde! Bedankt, dat je het toch even alsnog zelf met ons deelt! Ik vind het erg fijn voor dat je zo zelfverzekerd bent, helaas ben je nog te onvolwassen om iemand haar opvoeding te respecteren. Liefs, een moeder die haar kind verwaarloost Oh, ik zie nu dat je het hebt aangepast! Ik denk dat weinig moeders hun kind onbeperkt laten huilen. En een kind eventjes laten huilen is iets heel anders dan het verwaarlozen. Maar goed, je spreekt jezelf telkens tegen, dus laat maar
Whaha *Proest*. Nouja prima als jij dat goed vind, dat betekend gelukkig nog niet dat ik dat als tip aan iemand ga geven. Doe jij dat wel, mag jij natuurlijk helemaal zelf weten!
Ik zie niet in wat dit met volwassenheid te maken heeft, en dan nog... jouw reactie getuigt er ook niet echt van. Je vraagt er zelf naar, meid.
Ohmy.. Daar ging het niet om! Lees eens terug! Je oordeelde over moeders die hun kind eventjes laten huilen. Bah, wat kinderachtig. Ik ga iets nuttigs doen op m'n vrijdagavond! Succes ermee!
Ik vraag nergens naar. Ik vind het, blijkbaar ben ik de enige hierin, erg onvolwassen om gelijk te oordelen en met termen als verwaarlozing te spreken. Anyway, laat maar.