Ik had het er toevallig gisteren met mijn vriend over....wij zijn echt zó makkelijk.... Wil meneertje met de afstandbediening spelen? Ahw, wat schattig...en kijk hem eens zappen, hij heeft het al helemaal door! Dat wij dan vervolgens naar tommy teleshopping zitten te kijken in plaats van naar het nieuws, nemen we dan maar voor lief. Is hij drammerig aan tafel? Kijk, daar is mama's (inmiddels volledig afgeknaagde) mobiele telefoon, ga er maar lekker mee spelen, dan kunnen wij even snel ons bord leegeten. Ondertussen drukt meneertje op alle toetsjes en belt hij per ongeluk mijn baas op (echt gebeurd)...oeps...maar oh wat is hij toch grappig. Hij speelt heel voorzichtig met zulke dingen, en wordt ook niet boos als je het weer afpakt. Het is een onwijs makkelijk en zoet kind dat ook zichzelf goed kan vermaken. Maakt niks stuk, gilt niet, heeft geen driftbuien, zit niet aan stopcontacten/snoeren etc. Misschien dat we daarom zo makkelijk zijn... maar we moeten nu wel wat strenger en consequenter gaan worden denk ik. Gisteren gooide hij zijn beker op de grond, en zei ik heel streng: NEE, niet doen! Gevolg: trillend lipje, en een dramatische huilbui. Hij was zwaar gekwetst volgens mij! Dat wordt nog wat... Het enige waar ik heel duidelijk en consequent in ben is het eten en het slapen.
Ik heb er eigenlijk ook een hekel aan om vaak 'nee' te moeten zeggen. Ik merk dat ook bij mijn schoonouders thuis. Mijn zoontje kruipt dan rond op de grond, en dan hoor ik mijn schoonmoeder constant 'nee, ga maar niet daarheen' en 'nee, zit daar maar niet aan met je handjes'. Terwijl hij dan niks bijzonders doet. Hij kruipt bijvoorbeeld naar de gang, of hij voelt even voorzichtig aan de boxen van de stereo. Geen schokkende dingen of zo, maar toch moeten er overal restricties aan gebonden worden door haar. Ik word daar doodnerveus van! Ik vind dat eigenlijk ook een beetje een negatieve manier van opvoeden. Ik wil 'm gewoon lekker alles laten ontdekken, zolang hij niks sloopt en zolang het niet gevaarlijk voor hem is. En hem vooral wijzen op wat hij wél mag, en niet alleen maar op wat níet mag...
Sluit ik me bij aan (ik geef ook gewoon mijn telefoon en de afstandsbediening omdat hij het zo leuk vind om er mee te spelen ). Maar ik benadruk zowel dingen die hij heel goed doet en de dingen die hij niet mag. Hij heeft bijvoorbeeld nogal de neiging om bewust een pluk haar te pakken en daaraan te trekken (hij beseft uiteraard niet dat het mijn haar is en dat dat pijn doet), maar elke keer als hij dat doet, zeg ik: Nee Aaron dat mag niet. En pulk zijn handje los. Als hij iets doet wat ik heel knap vind dan roep ik heel hard: Goed zo! Als hij niet lekker dooreet omdat hij afgeleid is door de dieren of omdat hij het niet lekker vindt, dan wacht ik totdat hij een hap wil. Als hij echt niet wil (helemaal niks dus) maak ik wel wat anders omdat zijn warme hap een fles vervangt en hij zijn fles niet meer wil. Als hij jengelig is, laat ik hem meestal liggen en loop de kamer uit. Als hij mij niet ziet, is hij stil namelijk. Als het echt serieus: ik-wil-NU-aandacht gejengel is (en hij dus al een tijd heeft liggen spelen) pak ik hem gewoon lekker bij me om te knuffelen.
@ TS: Sorry maar ik vind je inderdaad streng. Je kindje is nog maar 7 mnd. Moet wennen aan eten en drinken, zelf leren spelen etc. Dus nee ik zou het zeker niet op die manier doen. Ik vind je kindje te klein om bepaalde dingen te begrijpen. En ik denk persoonlijk dat je kindje bepaade dingen ook zeker nog niet snapt. Ik ben zelf niet streng, maar wel redelijk consequent ( mijn man nog meer). Zo willen wij absoluut geen gesodemieter hebben met eten. Ze gooien af en toe het brood op de grond, ik waarschuw ze dan doen ze het weer dan gaan ze de hoek in. Het in de hoek zetten hebben we een aantal keer gedaan en we merken duidelijk dat het helpt. En zo zijn er meer van dat soort dingen, boos,jengelig en krijssen, prima dat doe je maar op de gang. Dat soort dingen zijn we wel streng in. Verder wil ik mijn kinderen wel vrij laten in het ontdekken van dingen ( geen gevaarlijke dingen uiteraard). wil niet zo'n moeder zijn die steeds roept: nee niet doen, nee dat mag niet.. Iedereen denkt anders over opvoeding en je moet doen wat voor jou gevoel het beste is.
Hey mensen, ik heb er wat aan gehad dit topic, en zou ermee willen afsluiten. Als iemand nog een tip of reactie heeft mag dat per PB. Bedankt!