wat een reactie! ik heb vroeger ook meer gehad dan een tik waardoor ik nu heel erg zeker ben dat ik niet zo wil zijn. ik heb er niks aan overgehouden maar ik denk dat de band met mijn ouders sterker had kunnen zijn als ze me niet "af en toe een tik hadden gegeven". je geduld kan idd een keer opraken, maar om dan maar uit frustratie te gaan tikken of tetsen of hoe je het ook wil noemen vind ik echt zwak.
Ik werk zo'n 10 jaar op een kinderdagverblijf en al heel wat keren driftige dreumessen en peuters meegemaakt. Misschien heb je er iets aan om de volgende keer te proberen uit de negativiteit te gaan. Ga bijvoorbeeld heel zachtjes een vrolijk liedje zingen, of ga gewoon rustig door met wat je moet doen zoals verschonen en blijf dan heel lief en overdreven rustig praten. Heel moeilijk, maar het werkt wel. Je ziet ze dan echt kijken van: huh, ik was toch boos en dwars? Deze reactie van mama/juf klopt niet.... Nu eens kijken of ik dit bij m'n eigen dochtertje ook vol kan houden haha, want dat is er ook eentje om mee te tellen begin in te merken
zeker goeie tip hoor! normaal als ze een driftige bui heeft zet ik haar op de grond en laat haar rustig uitrazen en t duurt ook nooit lang hoor! maar inderdaad laat ik haar gewoon eventjes gaan. dan is t snel weer over. was nu gewoon mijn reacktie door de poep en het bokken ik moest haar kont schoonmaken en ze maakte mij dat vrijwel onmogenlijk.
nou mijn eigen band met mijn ouders is niet minder omdat ik wel eens een pak op mijn billen heb gehad. maar mischien ben jij wel stelselmatig geslagen ik ben er nogmaals niet trots op hoor! en inderdaad was ht een zwak moment en het verschil in een klap tik of een pets is in mijn ogen wel een groot verschil. maar joh jij hebt je eigen verleden als voorbeeld.
Jeetje wat reageren sommige heftig. Het is niet het einde van de wereld hoor. Ik lees; Goed dat je je schuldig voelt! En, ik vind het zwak! Gelukkig is iedereen lekker perfect. Ga lekker in duscussie met je 2/3jarige kind. Ik niet. Ik herhaal en herhaal en herhaal en ben super consequent. De gang word geregeld als strafplekje gebruikt. Maar als meneer voor de 3e keer achter elkaar in mijn gezicht slaat omdat hij zijn zin niet krijgt, krijgt hij toch echt een tik op zijn vingers hoor. En heus niet hard, maar hij schrikt er wel van en weet dat dat echt een NO GO was. Dus meid, voel je er niet rot om. Shit (letterlijk) happens en ze word dr heus niet minder van hoor
Die laatste zin, die doet het 'em denk ik. Jammer dat veel mensen die lijken te missen. Je voelt je schuldig en dat snap ik. Vind ik een heel normale reactie. Ik geloof dat Missmom het ook al aangaf. Zodra je je er niet meer schuldig over voelt is er iets mis. Daar ben ik het mee eens. Niet dat je dat moet gaan uittesten, maar dat lijkt me duidelijk en ook totaal niet aan de orde. Meid, het is niet terug te draaien en het heeft je aan het denken gezet (anders had je het topic niet geopend). Misschien gebeurt het nog een keer, misschien niet. Ik ben niet tegen een tik over de vingers of op de billen. Ik kan me voorstellen dat ik zeker nog meerdere malen in een situatie kom waar in geneigd ben tot of het ook daadwerkelijk doe. Dat zal een leermoment zijn, voor mij en voor mijn dochter. En zolang ik me elke keer nog afvraag of het goed is wat ik doe, denk ik dat ik goed bezig ben. Pas als het een vanzelfsprekendheid wordt, is het een ander verhaal. Maar zover zijn wij nog niet, en zover ben jij niet. Je mag je schuldig voelen, maar niet te lang. Ik mag iig hopen dat het je niet nog dwarszit.
Dus dan hebben die kids een tik nodig?!!! Hier breekt mijn klomp. Door wie of wat worden die kinderen meeral zo dan? JUIST dus terug naar de opvoeders en laat hen iets veranderen.
Je voelt je er schuldig om, je bent er zelf van geschrokken, en je weet nu dat je blijkbaar je geduld kan verliezen. Dus dan zal je het de volgende keer herkennen en het anders oplossen toch? Mijn dochter heeft een tijdje geslagen als ze iets niet leuk vond, of als ze gewoon grumpy was. Na de 3e klap in mn gezicht deed ik mijn hand al omhoog om dr een mep te geven, puur uit frustratie. Gelukkig dacht ik gelijk Marijke, dit kan echt niet. Dus heb ik haar in de box gezet en ben weg gelopen. (naar de keuken hoor, ik ben niet een uurtje naar buiten gegaan ) Ik heb er toen over nagedacht, en nu gebruik ik een grote stoel als straf plek. Op dat moment was Sterre 11 maanden en snapte er nog niks van, maar voor mij was het echt een rust moment, omdat je dan weet wat je moet doen als je kind te ver gaat. 2 keer waarschuwen en de 3e keer gaat ze op de stoel. Inmiddels weet ze het al, als ze bijv aan de pc zit (laatje erin en eruit...) zeg ik Sterre, nee, niet doen. Doet ze het nog een keer, zeg ik Sterre, moet jij op de stoel zitten?? En 9 van de 10 keer kruipt ze dan lachend weg In ieder geval heb ik door hieraan vast te houden zelf veel meer rust, en geen "paniek of woedeaanvallen" meer als ze me uit probeert. Jeetje heel verhaal en ik dwaal ook een beetje af Maar misschien kun je ook zoiets voor jezelf verzinnen, een "wat te doen als kind vervelend doet" procedure
Wel of niet een pets/tik/klap is een discussie waar je nooit uitkomt; net als politiek en religie. Als je voor bent, kun je tegenstanders nooit overtuigen en andersom. Het enige waar we het allemaal over eens zijn is dat slaan hoe dan ook uit den boze is. Daarmee doel ik dus op iedere keer, uit gemakzucht, uithalen als je kind iets doet dat niet mag. Ik neem voor het gemak maar aan dat er weinig ouders zijn die dat OK vinden. Ik denk dat de beste leidraad je gevoel is. En inderdaad, wat ik al meerdere keren heb gelezen hier: zolang je je schuldig voelt na het geven van een 'pets', een 'tik' of een 'klap' zal de drempel hoog blijven om het nog eens te doen. Dat is goed. EDIT lees net Marijke's reactie: helemaal mee eens. Rustig verzinnen wat je moet doen 'in geval van' is natuurlijk altijd een goed idee
Wauw, wat een discussie zeg. Ben het er wel mee eens dat ouders (misschien vorige generatie?) te makkelijk waren en je daardoor onhandelbare kinderen hebt. Of dit door wel of niet een corrigerende tik is, zeg ik niet. Ik vind Marijke haar oplossing erg goed. Wel disciplineren, niet op een manier die letterlijk zeer doet. Grappige anekdote. Mijn neefje moet altijd zijn bord leegeten, doet hij dat niet, dan zet zijn moeder hem op de trap. Op een gegeven moment was een oom van hen op bezoek en hij at zijn bord niet leeg. 'Op de trap!' roept mijn neefje en brengt hem erheen. Hihi. Ze weten het goed hoor.
Zoals ik het aanpak was in eerste instantie ook echt voor mezelf, want ik denk niet dat een kind van 11 maanden al weet dat ze op een stoel moet zitten omdat ze iets verkeerds heeft gedaan. Het geeft echt een hoop rust voor jezelf Nu moet ik stiekum wel eens lachen als ze op de stoel zit, ze is daar echt boos om, ze kijkt me dan woedend aan maar blijft wel zitten, ik ga dan meestal even "iets opruimen" in de keuken, en na een halve minuut zeg ik, mama is niet meer boos, is Sterre nog boos? En dan klimt ze van de stoel af en knuffelen we even Dan is ze echt zoooo lief
ik voel me inderdaad nu niet meer schuldig over die pets. ik ben ook echt niet voor om een tik te geven of te slaan het is me overkomen. en ik zal bij de volgende keer echt wel 3 x nadenken. en dus een andere oplossing zoeken.