Haha, ik heb er ook een paar: Autoradio mag niet op volume 13 staan (die heb ik overgenomen van vriendlief), brengt ongeluk Ik kijk als ik uit de auto stap altijd of mijn kind echt niet meer in zijn stoeltje zit (ook als ik hem net naar het kdv heb gebracht ) 's Ochtends de was/aankleed sessie gaat altijd via een vaste volgorde (raarste daarin is dat ik me helemaal opmaak behave mijn mascara, dan mijn haar in model breng en dan pas mijn mascara op doe)
haha van die kinderen heb ik ook!! ik heb als ik ze bij me moeder heb afgezet,en als ik dan bij me werk aankom,kijk ik altijd of ze er niet perongeluk nog inzitten ik heb het zelfs een x gepresteerd toen ik vergeten was om te kijken,om terug naar de auto te lopen en te kijken! en terwijl ik ze toch echt af heb gezet haha:
Oh ja, nog een vage tic van mij!!! Als ik klaar ben met Flyball met de hond, dan ga ik bij de auto altijd even mijn voetbalschoenen uittrekken en zet ik de hond ff vast aan de trekhaak! Dan onderweg (als de hond dus ligt en ik haar niet kan zien in mijn spiegel) roep ik haar altijd wakker totdat ze gaat zitten, zodat ik zeker weet dat ze niet nog aan de trekhaak vast zit. Terwijl ik haar in dat ritje allang in de achterbak heb zien zitten. Ik weet dus dat ze in de auto is, maar toch moet ik haar dwangmatig roepen voor alle zekerheid
Ik heb een Swiffer Duster op mijn nachttafel. Als ik stof zie liggen 's avonds, moet het meteen weg of ik word gek! Eigenlijk heb ik veel van die neurotische trekjes, zoals vele meiden hier!
Als ik de boontjes afgiet moeten alle boontjes uit de pan zijn, anders vind ik het zo zielig voor dat ene boontje wat niet bij zijn vriendjes op mijn bord komt, maar helemaal alleen in de vullisemmer verdwijnt... Echt knetter ikke hoor
- Telkens als ik een handjevol m&m's eet, moet ik eerst alle bruine en dan rode, oranje, gele, groene en blauwe opeten. - Verwarming van de auto mag alleen op even getallen staan. - Handdoeken op kleur in de kast leggen. - De 'lelijke' drinkglazen' (met Starwars erop ofzo) van mijn vriend zet ik altijd achterin de kast, ook al drinkt hij er elke dag uit... Toen ik nog klein was: - Liep ik op hele tegels, dus niet op de voegen - Moest ik voordat ik iets weggooide, hetgeen wat ik wegdeed per se gedag zeggen of een knipoog geven - Als ik langs paaltjes fietste moest mijn rechtertrapper tussen 2 paatjes in beneden staan. pffff...erg he??? Nu gelukkig geen last meer van!
Bedenk me er ook nog 1 n.a.v. kijken of je kind in de auto zit. Ik heb dat dus als mn dochter bij mn ouders slaapt elke dinsdag. Kijk wel 5x per avond of ze niet toch in haar kamertje is en ik haar vergeten ben , terwijl ik haar daar toch echt zelf afgezet heb Wat ik ook nog steeds doe, is luisteren of ze nog ademt....zo'n 3x per avond, eerder kan ik niet slapen. In het begin werd ik s' nachts er wakker van en ging dan even luisteren. Ze is nu 1...moet nu wel een keer overgaan zou je denken
ik heb ook een vreselijke labello verslaving haha 2 keer in zijn 1 zetten voor een stoplicht doe ik ook altijd. de wc deur op slot draaien en daarna kijken of je hem echt niet open kan maken?????? de voordeur 2 keer aantrekken na dichtdoen. veel dingen tellen en altijd met 3 of met 5. is dit nou typisch iets voor vrouwen????
Wat gebeurt er dan met jullie als het een keer om wat voor reden dan ook niet lukt om aan die 'regel' te voldoen? Worden jullie dan echt nerveus? Als kind deed ik ook wel zulke dingen, meer als spelletje, zoals net al genoemd werd, alleen midden op de tegels lopen en met fietsen de trapper beneden tussen paaltjes of strepen op de weg, maar als het dan niet lukte stopte het spelletje Nu heb ik echt niks van dit soort dingen... Ben ik dan gek?!
Bij mij is het niet echt een regel waar ik aan moet voldoen. Wordt ook niet nerveus als het een keertje anders gaat of moet. Het is gewoon a way of life... O ja en dat steeds in de 1e versnelling zetten bij het stoplicht, dat doe ik ook. Je zou maar eens een keer niet wegkomen als hij nog in zijn 3 staat.... (is wel eens gebeurd hoor daar niet van en ook daar wordt ik niet nerveus van, ze wachten maar ff hoor)
1 mijn eten mag elkaar niet aanraken. 2 bestek moet allemaal dezelfde kant op liggen. 3 glazen staan op eigen plek in de kast, met oortjes dezelfde kant op. 4 botervloot MOET netjes zijn. Dus geen happen erin, maar helemaal recht. (anders gooi ik hem weg) 5 spullen in de koelkast hebben een eigen plek. 6 alles wat op de tafels staat moet netjes staan op vaste plek. 7 gordijnen hangen precies gelijk, dus de zwarte buitenste net zo ver dicht als de witte binnenste. 8 toiletspullen op het plancetje in de badkamer staan dezelfde kant op gedraaid. 9 elke ochtend doe ik wc reiniger in de wc en maak ik alles schoon. 10 matjes wc en badkamer moeten recht liggen. 11 ik ga elke avond om 22:22 slapen, geen minuut later! 12 ik druk altijd 2x op het liftknopje. Meer bedenk ik er even niet.
mijn zoon is nu 5, en ik ga elke avond 2x luisteren of hij nog ademt. Als ik het niet genoeg hoor dan tik ik ff tegen zijn arm of been, dan beweegt hij gelijk!
Haha, wat grappig om te lezen, ben ik dus niet de enige neuroot Mijn avondritueel voor ik naar bed ga: -Hier iedere avond zoon kus geven 1 op elke wang dan op voorhoofd. Aai over zijn bol. -Deur dicht. 2x checken of deze wel goed dichtzit. - Naar keuken gaskraan dichtdraaien, dan nog 1x checken. -Dan alle sloten van de deur nog eens controleren of ze wel op slot zijn. - de beesten welterusten zeggen en dan naar bed. Met weggaan: Ondanks dat ik zéker weet dat ik het al heb gedaan, toch weer naar binnen gaan om te checken of de gaskraan dicht is... Deur op slot, 2 x controleren of dat echt zo is. Zucht............ (ik weet altijd zeker dat ik het gedaan heb, maar mijn neurotische trekje is dus dat ik alles het liefst 10x nakijk en geen avond wijkt af van dit ritueel...)
Dat heb ik ook. Ik moet elke avond minstens 3maal controleren of mijn zoon nog ademt. Nu gaat het al wat beter, het was voorheen nog veel erger. Toen hij na enkele weken begon door te slapen, zette ik mijn wekker elke 3u om te gaan kijken of hij nog ademde. Als ik niets hoorde dan werd ik gek en gaf hem een zacht duwtje om te zien of hij nog bewoog. Als hij dan niets deed (soms sliep hij gewoon heel diep) maakte ik hem wakker. Redelijk gestoord, ik weet het. Mijn man was woest als het gebeurde, maar ik was zo ongelooflijk bang dat er iets mis was en dat ik hem zou verliezen, dat ik het slaapgebrek er graag bij nam, mijn man dus niet.
Ik denk dat dat iets is wat heel veel moeders hebben. Voordat mijn zoontje geboren was, was ik echt nergens bang voor. Nu ben ik echt dubbel voorzichtig. Vroeger controleerde ik nooit het gas. Mijn man moet er wel om lachen, maar ik merk dat het hem soms wat irriteert.