Maar, durfde jij dan wel dingen voor jezelf te gaan doen? Ik vind dat super eng als ze op haar buik ligt, of ben ik nu een té angstige moeder.
Nee nog niet, want dat mens zei bij de intake al dat ik Lila 20 minuten moest laten huilen, terwijl ze zichzelf helemaal hees gilde. Ik laat haar altijd even liggen wanneer ze gewoon huilt, maar als het gillen en krijsen wordt dan niet meer hoor.. Ik hoop dat het allemaal anders wordt wanneer de KISS en reflux weg zijn.. denk dat ze gewoon niet lekker in haar vel zit. Wat betreft even afstand nemen, dat zei Frank net ook, had een mega instort moment.. Ik heb het gevoel dat ik er niet meer ben, ik besta niet meer. Mijn lichaam is anders, mijn gevoel is anders, en ik wordt 24/7 geleefd. Hij wil graag dat ik een dagje weg ga, even eruit.. Wij zijn met Lila bezig met cranio sacraal therapie, en ze heeft nu fysio. (en dan maandag die röntgen in het ziekenhuis) Ik zal je tip onthouden, dankjewel! maar wil niet teveel ineens doen.. Eerst kijken hoe dit uitpakt..
Ik deed toen ook bijna niks voor mezelf. Kwam er pas later achter dat ze lekkerder sliep op dr buik. Ik had haar vaak bij me opschoot of naast me op bed liggen. En dan was het goed, als ze mij maar hoorde en het liefst voelde. Nu ga ik daar anders mee om, en kijk naar wat Devin prettig vind. hij slaapt op zn buikje in de box, zodat ik hem in de gaten kan houden. Begrijp dat je het eng vind hoor!! Devin is behoorlijk sterk in zn nekje en draait zelf zijn hoofdje om. Toch slaapt hij 's nachts niet op zn buikje. Kan je helaas niet adviseren over wat je zou kunnen doen, het enige dat ik kan zeggen is volg je gevoel. Je kunt eventueel cb bellen, maar neem het met een korrel zout. Want ze mag niet op haar buik slapen, word dan verteld. Ik zei ook dat Devin op zn buikje sliep, nou daar waren ze niet blij mee...
Ik kan me heel goed voorstellen dat dat een oplossing zou kunnen zijn, maar Lila huilt niet normaal. Ze krijst, loopt rood aan, haalt soms geen adem meer tussendoor, bibbert helemaal, overstrekt, raakt kletsnat van het zweet.. Denk dat het met de KISS en reflux te maken heeft, en niet omdat ze "gewoon" niet wil..
Lilalief probeer wel een beetje aan jezelf te blijven denken!! En idd luister naar wat Frank zegd, miss ff een dagje er tussen uit. Wel blijven praten hoor!! Das heel belangrijk!! Mag je mij ook voor gebruiken hoor... ben een en al oor Knuff meis enne rustig aan he?!! Je bent een goede moeder, ook als je even een dagje voor jezelf neemt!!
Ik zal er eens naar kijken! Dat van de kledingstukken had ik alleen met mijn moeder geprobeerd, ik ga het eens in bed proberen ook, dank!
Nog even over het laten huilen.. Meestal hoor je als mama wel of het menens is of niet, of het een zeurderig huiltje is, of dat de baby écht verdriet heeft of ergens last van. Je kunt het op 2 manieren benaderen. Of je laat het kindje huilen, en uiteindelijk houdt het op, want mama komt toch niet, of je laat weten dat je er bent en uiteindelijk houdt het op, want het vertrouwen is er dat mama er zal zijn.. Ik streef ernaar dat ze weet dat ik er voor haar ben, en niet dat het huil probleem straks over is, en ze het opgegeven heeft omdat ik toch niet kom..
Ja misschien is dat ook wel even goed. Ik zou donderdagmiddag met mijn nichtje even de stad in gaan, wat kleren kopen. Ik wilde Lila meenemen, maar misschien is het beter om mezelf even lucht te geven en Lila naar mijn moeder te brengen.. Vooral omdat het toch al wel een zware week wordt, Frank moet heel veel werken, overdag, 's avonds en 2 keer 's nachts.. Pff.. helpt toch wel om het even van een ander te horen! Dankjewel lieve meiden.
Hoi hoi. Lastig allemaal. Maar ga doen wat de andere zeggen ga er even tussen uit, want als je zo door blijft gaan heeft lila ook niks meer aan je en ik kan het weten. Heb het tot zeven maanden met me oudste vol gehouden en toen was de koek op met gevolg vijf maanden op de paas gezeten om me zelf weer een beetje te worden. Nu met nummer twee ga ik gerust even een uurtje of wat weg als vaders of bv me moeder of me zusje er is wie ik gewoon vertrouw en kom als herboren terug dus gewoon doen en niet door blijven gaan want dan is het einde zoek. Hier gaat het redelijk de kleine heeft goed geslapen en is idd net zo als meerdere baby,s regelmatig wakker, Dinsdag even bij cb vragen hoe ik kan in bakeren en hoe te doen. Wil het alleen voor overdag gaan doen voor de nacht lijkt het me niet nodig omdat ze dan gewoon redelijk goed slaapt. Heb de tip gezien over dat andere ding maar ga proberen het met een inbakerdoek te doen, neem dinsdag wel wat groots mee misschien kunnen ze me leren het daarmee te doen financeel kan ik het gewoon niet missen die extra dingen te kopen dus even de gullen midden weg. En een wave voor mijn meisje ze vandaag precies vier weken oud heb daar straks lang zal ze leven gezongen hoe gek kan je zijn haha grapje wel leren het haar alvast voor haar echte verjaardag kan je nooit vroeg genoeg mee beginnen Groetjes en tot tikkens
Hier nog 1 die best bang is dat er wat gebeurd als hij op zijn buikje ligt. Ik durf hem wel steeds langer even alleen te laten, maar douchen doe ik dan toch maar niet. Ik sta toch al gauw een half uur te douchen. Voor ik die badkamer uit ben ben ik al gauw 3 kwartier verder. Toch ga ik het van de week is uitproberen. Hij is sterk genoeg in zijn nekje, dus het zou best moeten kunnen. Wie zei dat nou gisteren. Over dat vroeger buikslapen juist het advies was. Dit is met zo onwijs veel dingen. Elke paar jaar veranderd er weer iets.
Jee meis, wat verschrikkelijk dat je je zo rot voelt. Denk dat het niet eens zo'slecht idee is om een dag wat voor jezelf te gaan doen. Kun je anders niet een bepaald moment in de week Lila bij je (schoon) ouders brengen zodat jij even wat voor jezelf kan doen. De stad in, huishouden of desnoods lekker even slapen. Dit kan je zoveel goed doen. Dat je je kindje even bij iemand anders brengt omdat jij even wat tijd voor jezelf nodig hebt maakt je ook echt geen slechte moeder. Vind het wel goed dat je hierover praat. Het opkroppen helpt vaak niets en maakt het alleen maar erger. Respect voor je!
Ik zou haar even lekker naar je moeder brengen. Vind oma ook vast leuk. Ik ben zelf nu 2 keer met Dinand de stad in geweest. De eerste keer met mijn man samen en afgelopen week alleen. Moet zeggen dat ik telkens in die wagenbak zat te kijken of hij wakker was. Ook het kleren passen ging niet echt makkelijk. Omdat je alleen bent, wie let er dan op je kind. Pashokjes zijn helaas ook niet zo groot dat je hem mee kan nemen. Heb hem dus buiten het hokje laten staan. Was als de dood dat iemand er met hem vandoor zou gaan. Dus elke keer kop om het gordijn heen.
Ja klopt! Al snap ik wel waarom ze daar op terug gekomen zijn. Maar de adviezen zijn zo dringend, dat ze je bang maken. Ik begrijp dat het allemaal duidelijk moet zijn, maar ik denk dat veel moeders ook wel over-angstig worden zo..
Dankjewel.. (en daar gaan de tranen weer) Ik heb besloten om donderdag inderdaad even zonder Lila te gaan. Mijn moeder werkt normaal gesproken maar omdat ze geopereerd is aan haar hand is ze nog thuis. Ze zegt ook wel dat ze altijd wil komen helpen, en ze komt ook al vaak hier, maar vind het toch moeilijk om te vragen. Voor zolang ze nog niet werkt misschien toch maar gebruik maken van het aanbod..
Nou, je houdt 't niet voor mogelijk.. Ik heb Lila's voeding opgehoogd van 135cc naar 165cc, wat volgens Nutrilon mag met haar gewicht. Dat was rond 15.00u, en ze viel als een blok in slaap, rond 15.30u legden we haar in bed. Ze werd iets voor half 8 wakker!! Halleluja, wij hebben ook geslapen!! Ze heeft nu weer een fles van 165cc op, en ik heb haar net in bed gelegd. Ze huilt nu wel, maar krijst niet zo, dus we doen om en om even de speen terug in haar mond. Ik hoop dat ze zo weer even gaat slapen! Ze was zo lekker tevreden toen ze wakker werd.. Voor haar natuurljk ook beter! Ik ben benieuwd.. *edit* Frank heeft haar eruit gehaald, ze moest weer heel erg spugen. Dan maar eventjes in de box, en over een half uurtje nog een keer proberen!
Toch weer voorzichtig blije geluiden Lila, da's fijn Maar ik ben het wel met de anderen eens: neem tijd voor jou als je er zo sterk de behoefte aan hebt. Ik herken het wel een beetje, maar ik denk dat jij het echt wel wat zwaarder te verduren hebt, met die KISS en dat vele spugen. Renske is hoogstens een eigenwijsje dat het vertikt om te slapen- en de stuwmeren in mijn borsten houden mij 's nachts meer wakker dan zij... toch heb ik me ook voorgenomen om deze week op de eerste de beste regenachtige dag lekker een dag in bed te hangen. Klaar ben ik er mee, met dat vreselijke kater gevoel, week na week.
Dat is echt slaapgebrek. Dit klinkt misschien raar, maar toen ik depressief was, sliep ik amper. Dat was een soort 'coping mechanisme' om maar niks te voelen. Ik was dan gewoon te moe om te huilen of me kut te voelen. Ik voelde me alleen maar een zombie. Als je 24 uur per dag in de weer bent met een kleintje dat veel spuugt, slecht alleen kan slapen, regelmatig huilt... dan is het toch niet vreemd dat je er af en toe totaal doorheen zit? Ik hou zielsveel van Renske maar ik sta ook wel eens te zuchten als ik NET even zit en mijn eerste hap van mijn lang-uitgestelde-ontbijt wil nemen, en er weer een hard gebler door de babyfoon klinkt. Maar het is absoluut zo dat zij rustiger en blijer is als ik dat ook ben. Dus als het nodig is dat je als moeder even een beetje bijtankt, dan moet je dat doen. Ik hou mezelf voor dat ik dat kan doen als wij het flesje introduceren, dat ik even EVEN een nacht niet hoef, dat ik even kan sporten, mijn nagels kan vijlen, iets triviaals om me weer normaal te voelen. Het komt echt goed. Lila's reflux zal minder worden als ze ouder wordt, en er zijn tussendoor genoeg momenten dat je dolblij wordt als je dat koppie ziet, dat weet ik zeker. Het is gewoon niet altijd een roze wolk. Voor mij ook niet, ik denk voor veel jonge moeders met hun eerste kindje niet. Knuffel. Over een tijdje kijk je hier op terug en denk je 'daar hebben we ons mooi doorheen geslagen'. Echt.
Ik moet alweer terugkomen op 't goede bericht, want vanaf dat ik het stuurde is ze alweer compleet overstuur. Frank zit nu even bij haar, en ik heb net even buiten van me af geschreeuwd om het er even uit te gooien. Ik weet niet hoe lang ik dit nog vol hou. Morgen maar even navragen waar ik terecht kan, dit gaat niet goed zo.. Ik heb 3 kwartier voor haar gezongen, speentje steeds terug gegeen, vastgehouden en gelopen, ingebakerd, alle posities geprobeerd, ze is alweer knalrood, bezweet, hees.. Ik weet het gewoon niet meer!