ik heb ook een keizersnede gehad (spoed) maar ik ben er niet over te spreken. Heb heel veel pijn gehad, na 6 weken kon ik een beetje rechtop lopen. Het in en uit bed stappen en het in en uit een stoel/bank komen was vreselijk. Na 3 maanden kwamen ze er pas achter dat ik een bacterie in de wond had, na 4 maanden was mijn wond aan de buitenkant dicht. Nee ik ben er niet over te spreken hahahaha
Mijn zoontje is na +/- 24 uur met een spoedkeizersnede gehaald... ook hij zat vast (combi te grote hoofdomvang - te smal bekken) Ik was zoooo dankbaar op dat moment voor de keizersnede, want ik was echt gesloopt... Ik had een ruggenprik gekregen, deze viel me 100% mee, ik heb er écht nauwelijks wat van gevoeld! Je bent met een ruggenprik gewoon bij kennis en ik zou dit ook zéker aanraden als je een ks gaat krijgen (volgens mij kom je ook niet zomaar onder narcose) Ik kreeg mijn manneke meteen te zien, ze hielden hem boven het operatiescherm uit... toen werd hij meegenomen, schoongemaakt etc. toen hebben ze hem eventjes bij mijn gezicht gehouden & toen is hij met de couveuse (moeten alle ks kindjes) naar de afdeling gebracht... Ik moest eigenlijk 5 dagen in het ziekenhuis blijven, ik ben echter na 2 dagen naar huis gegaan omdat ik helemaal gestoord werd in het ziekenhuis! Ik wilde lekker thuis zijn met mijn wondertje... Het duurde toch wel eventjes voordat de wond minder pijnlijk werd, maar ik kan niet zeggen dat het écht superpijn deed sowieso! Ik vond het echt 100% meevallen! Ik stond na 1 dag alweer zelf te douchen... De pijn valt écht heel erg mee (vind ik!)
@lovelyDK je mag altijd kiezen welke narcose je wil, ik heb vooraf gewoon kunnen kiezen voor algeheel wou ik ff reageren
Wupped dat is niet waar hoor, ik mocht niet kiezen... alleen als de ruggeprik niet voldoende zou verdoven (ik had al een ruggeprik erin zitten en deze hebben ze opgehoogd) zou ik algehele narcose krijgen. Ook als je kindje prematuur is mag het absoluut niet. De kleine van mijn nicht is gehaald met 26 weken, en dan geven ze absoluut geen algehele narcose omdat je kidnje dan ook die stoffen binnenkrijgt en zo'n inie minie kindje kan dat nog niet aan!
Ook bij een prematuur kan je je keizersnede hebben onder algehele narcose. Artsen doen überhaupt liever geen keizersnedes meer onder algehele narcose, omdat een ruggenprik beter is voor zowel ouder als kind, maar dat je met een prematuur zeker geen algehele narcose mag is niet waar. Het hangt gewoon van de hele situatie af. Als er genoeg tijd is, zal je als je vooraf niets afgesproken hebt, altijd met een ruggenprik een keizersnede hebben. Zelf maak je de geboorte mee, heb je na de operatie geen last van de narcose, er komt minder schadelijke stof bij de baby etc. Als je een spoedkeizersnede hebt, gaat hij wel onder algehele narcose, omdat dat gewoon sneller werkt. Ook bij een prematuur dus. Je wordt dan net voor de echte operatie pas onder narcose gebracht, dus alle voorbereidingen ben je gewoon bij. Tijdens de narcose is je baby dus bijna meteen uit je buik. Ze hoeven zogezegd alleen de snee nog maar te zetten en de baby op te tillen. Dit staat erover op de site Tevroeggeboren.nl : Ruggenprik of narcose Een keizersnee gebeurt onder volledige narcose of met een ruggenprik. Een ruggenprik is voor het kind beter dan volledige narcose. Voor de gynaecoloog is het prettiger omdat hij niet onder tijdsdruk hoeft te werken. Bovendien kan de moeder haar kind(eren) zien. Maar een ruggenprik is niet altijd mogelijk. De voorbereiding duurt langer en daarom zal een acute bevalling eerder onder volledige narcose worden uitgevoerd. En soms heeft een moeder voorkeur voor narcose. Bij een ruggenprik is de anesthesioloog continu aanwezig om de medicatie bij te sturen. Want als gevolg van de ruggenprik daalt de bloeddruk van de moeder en daar heeft ze medicijnen voor nodig, naast natuurlijk de medicatie om haar te verdoven. Als er flink aan de buik moet worden getrokken, krijgt de moeder een spierontspanner en extra verdoving om te voorkomen dat ze flauwvalt. Als haar verteld is dat het alleen met een ruggenprik kon, is ze helaas verkeerd voorgelicht.
Ik mocht kiezen of ik een ruggenprik of algehele narcose wilde (geplande keizersnede met 38 weken). Ook is mijn dochter niet "afgevoerd" in een couveuse naar de afdeling, maar na de eerste controle gewoon lekker in papa's armen naast mij op de OK toen ze mij aan het hechten waren. Daarna zijn we met z'n drieen naar de uitslaapkamer gegaan waar ze lekker op mijn blote buik mocht liggen.. Maar dat verschilt dus blijkbaar per ziekenhuis. Gewoon navragen wat de gang van zake is bij jouw ziekenhuis
af hier maf iedereen gewoon kiezen, ze geven liever ruggeprik en al ook op gestuurd worden , maar algeheel mag ook. maar dat moet je wel gewoon melden.
Ik zal ook even mijn ervaring vertellen. Nadat ik ik bleef steken op 5 cm ontsluiting is er besloten om Vigo te halen met een KS. Ruggeprik was tijdens de weeën al gezet, dus tijdens de operatie hebben ze me een nieuwe 'shot' gegeven. Achteraf gezien heeft de ruggenprik of niet goed gezeten, of hij werkte heel snel uit bij mij (merkte ik ook al tijdens de weeën) want op een gegeven moment voelde ik gewoon echt (pijnlijke steken en trekken) dat ze in mij aan het wroeten waren. Dit gebeurd gelukkig maar écht heel erg weinig, dus laat je hierdoor niet afschrikken! Nadat Vigo gehaald was, kreeg ik hem heel even snel te zien, en werd toen gelijk meegenomen voor onderzoek. Vigo had nl. in het vruchtwater gepoept en ging ook al iets achteruit tijdens de weeën. Gelukkig was alles goed met hem, en kreeg hem daarna ook gelijk een tijdje bij mij. Ondertussen werd ik dichtgemaakt en daar heb ik echt niks van gevoeld. De volgende dag voelde ik me echt belabberd, maar eigenlijk ging dat al vrij snel veel beter. Ik had ook een morphine pomp maar die heb ik niet gebruikt. Ik kon het redden met alleen paracetamol. De volgende dag heb ik zelf gedouched, al ging het opstaan uit bed/bank/stoel/toilet echt wel moeizaam. Bij elke beweging die ik maakte had ik het gevoel alsof de wond zo weer openscheurde. Ook onverwachte niesbuien, of lachen was pijnlijk. Maar na een dag of 3 werd dat al aanzienlijk minder. Wat gewoon écht helpt is zoveel mogelijk in beweging blijven. Dat wordt ook aangeraden. Al met al huppelde ik met 2 weken alweer rond als een kiviet. Het herstel is me echt 500% meegevallen!
@mamavankirsten nee dan kan ik heel goed indenken dat je er niet van te spreken bent. is het uiteindelijk goed opgelost allemaal? dat scheuren klinkt zeker best wel eng. Ik heb verder ook niet nagedacht over geheel onder narcose of gewoon, maar ik denk dat ze dat daar wel allemaal vertellen. Ja ik besef wel goed allemaal dat het niet niks is een ks. daarom ben ik er ook mee bezig @lovelydk wow dan was je snel weer thuis. Heerlijk als dat kan! ben heel blij dat jullie jullie verhaal met me willen delen.
Zal ook even mijn verhaal vertellen: Op 7 maart was er besloten dat ik i.v.m te weinig vruchtwater de dag erna ingeleid zou worden... Dit heeft uiteindelijk 2 dagen geduurd voordat mijn vliezen braken en ik enigszins ontsluiting kreeg... Uiteindelijk is de ontsluiting vrij snel gegaan maar de kleine was nog niet ingedaald wel al iets verder en ik mocht uiteindelijk gaan persen, uiteindelijk na ruim een uur persen bleef Esmay zitten en is er een Gyn komen kijken, die besloot meteen over te gaan naar een keizersnee... Ik had tijdens het opvangen van weeën al een ruggeprik gehad en daar werd uiteindelijk mijn verdoving voor de keizersnee ook ingespoten... Mijn vriend was bij me! Op het moment dat de snee werd gezet voelde ik die snee gezet worden (schijnt zeer uitzonderlijk te zijn dus maak je niet druk) erg pijnlijk en ik kreeg nog meer verdoving.... Ik was al erg suf van de dagen ervoor en heb weinig meegekregen van alles wat om me heen gebeurde, behalve die pijn in het begin dan van het niet goed verdoofd zijn! Toen Esmay geboren was ging ze meteen mee met mijn vriend en later kwam ze eventjes terug en kon ik haar zien al vrij snel is ze weer met mijn vriend en een verpleegkundige weggegaan en hebben ze mij gehecht iets wat voor mijn gevoel veeelll te lang duurde want op zo'n moment wil je naar je kindje toe!! Ik heb 2 dagen in het ziekenhuis gelegen, mijn herstel ging vrij snel ondanks het bloedverlies (zo'n 2 liter) en ik wilde dolgraag naar huis! Op dag 2 stond ik zelf ook al de kleine helemaal te verzorgen en mezelf... Nu meer dan een week verder heb ik eigenlijk nog best wel wat last van mijn wond, alleen aan de linkerkant van binnenuit maar het is allemaal wel te doen! ik merk wel dat ik niet veel kan doen en zal de komende weken ook nog maar weinig mogen doen i.v.m het herstel... Als ik teveel doe wordt ik meteen weer terug gefloten doordat mijn wond nog zeerder gaat doen! Waar ik wel enorm van baal is dat ik alles eigenlijk gemist heb, mijn kind geboren zien worden, de eerste controle etc etc. Gelukkig zijn daar wel foto's van gemaakt!
Wat was je snel weer thuis zeg! na 2 dagen alweer! Is wel een zware bevalling voor je geweest dan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je baalt van het feit dat je de geboote zelf hebt gemist. Heel mooi dat er foto's zijn gemaakt. Doe het maar rustig aan meid! je hebt een zware bevalling gehad. Geniet van je kindje. en gefeliciteerd!
Trouwens, wat inderdaad niet zo fijn is, is dat gewroet aan je lijf. Bij mij voelde ik dus dat ze de spieren openknipten. Het was niet pijnlijk, maar je hoort een schaar knippen en je voelt dat er dus aan wordt gewerkt. Ook bij het hechten werd er vocht afgezogen en ik voelde dat dus wel. Ook hier was het niet pijnlijk. Het lijkt een beetje op een verdoofde wang (bij het trekken van een kies). Je voelt dat ze bezig zijn, maar pijnlijk is het niet. Is best raar, maar daar moet je gewoon niet teveel over nadenken.
Ik heb ook een keizersnede gehad. Het was een ongeplande keizersnede, maar ik vond het eigenlijk helemaal niet eng. Om vijf voor acht, op zaterdagavond, werd besloten tot sectio, en 24 minuten later was Jesse er al! Ik werd verdoofd met een ruggenprik, de eerste twee keer lukte niet, maar de derde keer wel gelukkig. Het deed geen zeer, ik had ook al eerder een ruggenprik gehad dus ik wist dat het niet pijnlijk was. Dus was ik ook goed ontspannen. Nadat de verdoving werkte (en dat was heeel snel) begonnen ze al met snijden, waar je echt niets van voelt. Misschien leek het alsof ze lichtjes over mijn buik veegden met een potlood ofzo. Nadat het snijden klaar was, werd er 'iets' geduwd en getrokken, net alsof ze in m'n buik aan het rommelen waren. En dat was dus ook zo, want even later hielden ze Jesse al boven het laken, en konden we hem bewonderen. Omdat het een spoedkeizersnede was, moest hij wel meteen goed onderzocht worden, en mijn man mocht mee naar het kamertje ernaast. Zelf moest ik toen gehecht worden enzo. Na tien minuten ongeveer bleek alles goed, en kreeg ik Jesse bij me. Helaas was zijn suikerspiegel te laag en moest hij een infuus, dus na een dik half uur moest ik alweer afscheid van hem nemen. Maar een uurtje later gingen we naar hem kijken, het ging gelukkig toen al een stuk beter met hem. De volgende dag moest je voor de eerste keer omdraaien. Dat was even doorbijten, maar ik kreeg goede pijnstilling, diclofenac en een neusspray die een paar minuten helpt. Echt wonderspul! Nog een dag later mocht de katheter eruit, dat vond ik prettig want het ding begon te irriteren. Heerlijk, om weer zelf naar de wc te kunnen, hoewel ik nog wel wat wiebelig liep. Maar ik voelde me een hele piet, nooit gedacht dat een keizersnede zo'n makkie zou zijn eigenlijk! Nog een dag later (dinsdag) mocht ik al naar huis. Maar omdat Jesse nog moest blijven, mocht ik ook nog blijven. Op donderdag móést ik gaan helaas. Daarna ben ik nog vier dagen tweemaal elke dag naar het ziekenhuis gereisd om Jesse te bezoeken en aan te leggen. Dat was wel zwaar, vooral voor de wond. Maar ik perste een kussen tegen m'n buik tijdens de autoritten (25 minuten) en dan was het ook wel weer te doen. Gelukkig mocht Jesse de negende dag naar huis, en toen kon onze kraamtijd beginnen. Het waren feestelijke dagen, omdat ik nog vijf halve dagen verlate kraamhulp kreeg was het goed te doen. Ik had toen nog 6 paracetamols per dag en daardoor had ik helemaal geen pijn meer. Ik vond het al met al erg meevallen. Ik hoorde dat vrouwen met een keizersnede zes weken niets konden en niets mochten. Gelukkig viel dat in mijn geval heel erg mee. De twaalfde dag deed ik Jesse helemaal alleen in bad en dat ging prima. Het ging allemaal zo goed dat ik steeds verwachtte dat ik nog wel een terugslag krijgen zou, maar die is niet gekomen. Vanaf vier weken wandelde ik elke dag de 2 km met de kinderwagen naar het winkelcentrum en dat ging ook prima. Je moet wel gewoon je rust willen nemen, dan komt het vast allemaal prima voor elkaar! Veel sterkte ermee hoor.
Vond het fijn je verhaal te lezen. Natuurlijk niet het deel dat jesse zo lang in het zh moest blijven en zijn suiker niet goed bleek te zijn. is dat allemaal nu goedgekomen? geen last meer van? Over die neusspray die je noemde wat bedoel je daar precies mee? ken alleen neusspray als je neus verstopt zit.
Uiteindelijk wel ja.. ik heb nu alleen nog wel is last als ik mijn benen over elkaar heb gehad en ik sta weer op dat ik dan wat pijn heb bij de wond. Ik mocht trouwens ook niet kiezen, ik had al een ruggenprik gehad, en deze verhoogde ze. het moest allemaal snel snel gebeuren. Ik moest zelf op de plank 'klimmen' en dan naar voren klauteren om verdoving te krijgen en toen binnen een aantal seconden moest ik weer plat liggen want de verdoving begon al te werken en Kirsten moest gehaald worden. Ik haar beentjes ff gezien bij het wegbrengen naar de KA, na controle/ zuurstof ed werd ze tegen me gezicht aangelegd toen ze me aan het dichtnaaien waren. Dat ze de armen vast maken is volgens mij uit voorzorg.
@kleintje88 wat was jij snel thuis?? heb je geen kraamzorg gehad? Je zegt dat je alles zelf doet. Ik moest 6 dagen in het ziekenhuis blijven, op dag 5 mocht Kirsten pas op mijn kamer komen te liggen, ze heeft al die tijd op neonatologie gelegen.
gelukkig maar. Hoop dat dat laatste ook nog weggaat. Balen he als je je kindje niet bij je hebt als je zelf in het zh ligt nog.
Ik had heel veel pijn en was heel erg moe, wat jammer was is dat ze me borst niet wilde en ze haar dus snachts bijgevoed hebben. Dus heb geen borstvoeding kunnen geven omdat ze dit gewoonweg niet pikte. Het duurde haar te lang duren en wat er kwam was voor melk. Het is dus al bijna 1 jaar geleden, ik weet dat het gewoon mijn spieren zijn. Die ben ik dus aan het trainen of het ooit overgaat weet ik niet. Het gevoel is ook nog niet terug rondom mijn litteken.
Wat jammer zeg of vond je het wel best? Ik had ook nog niet veel melk (zoonlief heeft wel de borst gepakt toen hij bij me lag), de stuwing kwam pas op dag 4 en pas na een week (!) kwam hij bij me drinken. Het is vaak zo dat bij een ks de melktoestroom later op gang komt. Mijn zoontje moest de eerste dagen ook bijvoeding, maar ik wou niet dat hij dat uit de fles kreeg ivm tepel-/speenverwarring. Hij kreeg de gekolfde melk dus uit cupjes en spuitjes. Veschillende mensen hebben hem geprobeerd aan te leggen, zelfs gediplomeerde verpleegnudigen met bv-certificaat en een lactatiekundige. Onkundig in mijn geval. iK kreeg een kraamhulp die al 40 jaar in het vask zat en die zei: je hebt melk, dus je zoon gaat aan de borst. Ze plantte me rechtop, legde m'n zoon goed neer en hij hapte toe! Waarom ik dit schrijf? Omdat heel vaak gedacht wordt dat bv geven niet gaat na een ks, maar niets is minder waar; het vergt gewoon geduld en het juiste inzicht.