Haha een en al super bij jou, echt super! Heeel aso!!! Mijn schaafwondjes deden erg zeer, ik heb nog wel een tijdje met de grote vriend de Lauwwater-bidon moeten plassen, anders durfde ik het echt niet Heerlijk toch, en ook erg oneerlijk verdeeld, het leed der bevallingen. Bij mijn pufclub waren er twee met zo'n verhaal als jij... ik teken ervoor!!
Het is inderdaad echt niet eerlijk, ik snap ook werkelijk niet hoe het toch kan dat die verschillen zo groot zijn! Bizar toch? Bij Eva had ik ook schaafwondjes, iets meer dan nu, want plassen deed de eerste dagen wel pijn, dat deed ik de eerste dag ook lekker onder de douche. Nu ook voor het eerst geplast onder de douche, maar ik voelde niets. Toen op de wc geplast, heel gespannen afwachtend op de pijn, maar die kwam dus niet. En mijn oma en een tante van mij vinden dat ik zo flink was geweest enzo bla bla bla... dat vind ik dus wel een beetje misplaatst respect en dat zeg ik dan ook, want ik heb echt niets te lijden gehad. Zelfde als iemand zou zeggen, wat knap dat de borstvoeding zo goed gaat! Het is zeker fijn dat het zo goed gaat (maar heb ook al 14 maanden ervaring ), maar ik doe er zelf vrij weinig aan om het goed te laten lopen, ja, aanleggen aanleggen aanleggen de hele nacht door en dus niet slapen , maar goed, verder gaat het allemaal vanzelf.
Ja, dat hoor ik ook vaak, goh wat KNAP van die borstvoeding. Ja, heel knap, ik doe echt mijn best om die melk helemaal zelf te maken en dan uit mijn borst te laten komen
En als je dan bijvoorbeeld ruim een jaar borstvoeding geeft: goh wat knap dat je nog steeds borstvoeding geeft! Ja, het wordt ook echt lastiger natuurlijk hoe ouder je kindje wordt
hmmm over bevallingen kan ik niet echt meepraten. Ik heb een keizersnee gehad (viel trouwens heel erg mee) maar wat ik wel altijd overal las was dat je niet in een roze wolk moest geloven en dat het echt niet altijd makkelijk is in het begin... nou wat mij betreft echt onzin. Hier was alles roze wolk ondanks dat mijn dochter in de couveuse lag. En later toen ze thuis was vond ik alles heerlijk, nooit heb ik het eerste half jaar ook maar 1 negatieve gedachte gehad. En ik ben niet zo een makkelijk type... ik zag er nogal tegen op!
Toen ik zwanger was wilde ik niks maar dan ook niks meekrijgen van bevallingen, vond het allemaal maar doodeng hahaha.... En ineens kreeg iedereen de drang om over hun bevalling te gaan vertellen. En het viel nooit mee!!!! Ik vond mijn bevalling gelukkig wel meevallen! Of het nu komt doordat ik er heeeeel erg tegen op heb gezien of omdat ik best wel wat kan hebben, geen idee! Ik denk dat iedereen het anders ervaart! Ik was tijdens mijn bevalling erg rustig en dat scheelt denk ik enorm. Je lichaam doet eigenlijk zoveel zelf, je moet je er alleen aan kunnen overgeven voor het grootste gedeelte. Ik moest met 10 cm. ontsluiting alsnog naar het ziekenhuis omdat mijn zoontje er niet goed voor bleek te liggen, na 19 min. met de vacuum en een flinke knip hebben we 'm er uiteindelijk uitgekregen. Maar wat een supermooie ervaring vond ik het, ik riep meteen dit doe ik morgen weer. (al was ik wel blij achteraf dat dat niet hoefde hoor) Dat het zeer doet hoeft niemand te vertellen, dat weten we allemaal. Maar ik vind dat juist ook wel wat hebben. Dat je bij iedere wee weer een stapje verder bent totdat moment dat je baby er is en je alles om je heen vergeet. En die eerste weken/maanden met je kindje is ook voor iedereen verschillend. Voor de 1 een enorme roze wolk en voor de ander misschien niet wat er van was verwacht. Je hele leven veranderd wel van het ene op het andere moment, je lichaam is anders, je relatie met je partner is anders en je kunt last hebben van je hormonen, vermoeidheid etc. etc. Wederom gaat ook hier de een beter mee om dan de ander.
Mijn bevalling was snel en soms ook heftig. Ik ben in 2,5 uur van 1 cm ontsluiting naar volledige ontsluiting gegaan en heb alleen last heb gehad van rug- en beenweeën die je moeilijk kunt wegpuffen. Toen de vk kwam had ik al persweeën die ik ook nog eens moest wegpuffen. Maar eigenlijk vind ik de bevalling achteraf wel meevallen. Ik had met erger rekening gehouden. Bovendien raak je tijdens de bevalling in een soort van tranche en leer je met de pijn om te gaan. Je kunt meer aan dan je denkt.
Ik heb wel een positief verhaal voor jullie, hier komt hij: Zwangerschap ging bij mij erg lekker. Een periode misselijk geweest, dat was al gauw over. Aan het eind af en toe wat maagzuur, maar verder ging alles oke. Slapen elke nacht goed, geen bekkenklachten, lopen ging nog prima, niks opgezwollen voeten, bloeddruk amper verhoogd, ik kon alles nog eten, nergens afkeer van, kindje groeide goed, kindjes schoppen waren niet pijnlijk, ook niks tegen mijn ribben aangedrukt. Bevallen met 39 weken en een dag, begonnen met weeen, die wat mij betreft in het begin best te doen waren, vliezen knapten en daarna nog eens goed doorgeprikt. Kindje had in vruchtwater gepoept, maar niks geen paniek, lekker rustig op gemak naar ziekenhuis. In het ziekenhuis plakkers op baby's hoofd, weeen uitgezeten (alleen buikweeen), ontsluiting ging wat langzaam. Na lang wachten (wat ik op het moment echt niet leuk vond, dat snappen jullie) ruggenprik gekregen, daarna van 4 cm naar 9 cm in kwartier tot half uur. Toen gelijk persweeen (ondertussen teamwisseling, super verloskundigen!), tijdens persen ging hartslag naar beneden van baby, maar niks van gemerkt (team was echt professioneel!). Knip gezet waar ik niks van voelde, daarna kindje gelijk eruit. Van de hechting ook helemaal niks gevoeld. Placenta ging er wat moeizaam uit, bijna dreiging van operatie, maar achteraf concentreerde ik me gewoon niet genoeg, was te veel gefocust op de baby. Dus placenta na een uurtje ook eruit. Kraamperiode ging ook prima, borstvoeding was gewoon even oefenen, maar daarna ging het perfect, kraamzorg was ook goed en gezellig. Na 8 dagen hechtingen eruit, verder gewoon alles precies zoals het hoort. Geen kraamtranen en direct weer op de been en geen terugval gehad. 2 weken na bevalling liep ik alweer anderhalf uur naar kraamfeest. Kindje sliep na 2 maanden door, wel een paar maandjes 's avonds 3 uur huilen (clusteren), maar goed, niet alles kan perfect gaan. Kindje geen behoefte aan fopspeen of duim. En nu, 10 maanden oud is ze een heerlijk meisje dat zichzelf perfect kan vermaken, goed groeit en lekker vlot is in ontwikkeling. Ik heb echt een perfecte zwangerschap en bevalling gehad, kon niet beter en ik zou het zo nog wel 10x kunnen. Bevalling duurde in totaal (eerste weeen tot geboorte baby 14 en half uur)
Ik heb alle verhalen gelezen gister in bed.. en vind het vreemd dat dit extreme bevallingsverhaal genegeerd wordt. Ja want zo kan het dus ook! Ik vind het echt verschrikkelijk wat jij heb mee moeten maken, en kan niet anders dan begrip opbrengen.. dat voor jou een bevalling iets anders is dan hier 9 van de 10x vermeld wordt. Gelukkig gaat het vaker goed dan niet.. helaas ben jij 1 van de vrouwen die het tegendeel van een goede bevalling heb mee moeten maken. Alsnog sterkte met verwerken
Hier trouwens ook een.. (laat ik zeggen) uitputtende bevalling gehad.. maar niet echt bijzonder om verder uit te leggen, ik hoop dat de volgende bevalling beter zal zijn
Ik zit nogal in het begin van de zwangerschap en ben van mezelf al panisch voor artsen, prikken en aanverwante ingrepen, dus eerlijk gezegd durf ik het bovenstaande verhaal ook niet te lezen. Vandaar dat ik er ook niet op gereageerd heb. Wat me wel op valt is dat veel vrouwen zeggen een droombevalling te hebben gehad en wél ingeknipt zijn. Is dat dan echt niet erg? Het lijkt me namelijk een van de naarste dingen die tijdens een relatief normale (wat is normaal?) bevalling kunnen gebeuren. Maar goed, ik maak me ook al druk om het infuus dat je krijgt als je aan het bevallen bent. Ik ben waarschijnlijk niet de meest rustige vrouw. Maar echt? Die knip valt dus mee? Die voel je niet? Ik weet of ik hier nou opgelucht of juist banger van wordt. Hoe erg is de rest van de pijn dan, als je het niet erg meer vindt dat iemand een schaar in je schaamlippen zet?
@Zilvervosje...hihi lach je niet uit hoor meid maar vindt je wel grappig... Meid laat het op je afkomen je ziet het wel, en trouwens je krijgt niet standaard een infuus als je gaat bevallen?
@silvervosje: inknippen doen ze onder verdoving. En die verdoving zetten ze in een wee dus, nee, die knip is niet erg!! Alleen daarna is het best lastig met hechtingen om te zitten en te lopen maar ik denk dat die knip voor omstanders erger is dan voor diegene die ligt te bevallen hihi! En dames, kommop zeg maar bevallen is nou eenmaal niet pijnloos, maar kijk ff wat je op je buik gelegd krijgt! Bevallen is heel heftig maar ik denk toch voor de meesten van ons (voor mij zeker) de mooiste dag van je leven! Maak je niet druk om die pijn want die kun je aan, geloof me.. Ik weet nog dat ik steeds dacht: als het nu erger word trek ik het niet meer, maar het werd erger en ik trok het wel. Die pijn is tijdelijk, maar je kindje is er je leven lang.
Helemaal mee eens. Bevallen is heftig. Maar de pijn kon ik aan. En ja het is de mooiste dag van m'n leven. We hebben een geweldig mooi mannetje gekregen. En stiekem ben ik best trots op me zelf dat ik hem op de wereld heb gezet. Ik vind het mooi dat ik een bevalling heb mogen meemaken.
Misschien kan ik je gerust stellen. Ik heb 3 keer gezegd NOOIT MEER!! Maar ik heb er toch 3 en ik zou het zo een 4e keer doen!! 3 totaal verschillende bevallingen gehad van elk wat wils, maar doe het zo weer! Elke vrouw(bijna dan) roept nooit meer tijdens de bevalling maar je bent het echt alweer vergeten als je de kleine op je buik gelegd krijgt! Het is het mooiste wat er is!!
Ik heb meer de angst voor alles eromheen. Ik ben dus al een keer bevallen en het was een redelijk zware bevalling maar goed, dat kan.. Alleen voelde ik me ontzettend in de steek gelaten in het ziekenhuis, mijn dochter deed het ook niet goed meer op een gegeven moment en het duurde eeuwen voordat er iemand kwam, ze stelde alles ontzettend lang uit waardoor op het laatst alles opeens met spoed regeld moest worden en de gyn nog even snel uit bed gebeld moest worden. Had het idee dat ze echt niet naar me luisterde en dat is dan ook mijn grootste angst bij mijn volgende bevalling, dat ze me niet serieus nemen.
@umm85; dat kan ik me heel goed voorstellen! Ik voelde me ook af en toe heel erg aan het lijntje gehouden en voor mijn gevoel duurde het uuuuuren voordat er iemand kwam. (drukte geloof ik om de 5 minuten op de knop haha) Gelukkig op het moment supreme hebben er 7 man personeel me staan aanmoedigen dus dat was wel weer geweldig. Hoop dat deze bevalling beter voor je gaat en dat je net zo lief personeel om je heen hebt als ik had. Ze zeggen dat het sneller gaat met de tweede..
Als je haast hebt moet je de stekker eruit trekken van de oproepknop, dan krijgen ze noodalarm volgens mij.
Natuurlijk is een bevalling niet fijn, dat is het nooit. Maar geloof me, en dat is ECHT waar, als je je kindje in je armen hebt ben je weer helemaal gelukkig. Ik zeg niet dat je het meteen vergeten bent. Ik heb zelf een half jaartje nodig gehad om het echt goed te verwerken. Maar toen ik mijn kindje zag, dacht ik bij mezelf: voor hem zou ik het zo weer doen. Trouwens, ik ben zelf ingescheurd, en flink. (subtotaal ruptuur) Maar daar voel je dus echt NIKS van. Ik wist het niet eens, totdat de gyn het zei. Dus dat is ook weer een meevaller.