Hoi Hoi! Wij hebben een zoon van net 3 en ik ben nu zwanger van ons 2e kindje. Wij proberen onze zoon erg te betrekken bij mijn zwangerschap, we nemen hem mee naar de echo, leggen uit waarom mama soms moe is, en leggen hem uit waarom mama soms moet spugen. We proberen zoveel mogelijk aandacht aan hem te geven en zoveel mogelijk leuke dingen met hem te doen zoals dagjes weg en dan staat alles in het teken van hem en word er niet over de nieuwe baby gesproken, want straks moet hij de aandacht gaan delen. We kletsen met hem over zijn nieuwe broetje of zusje.... Alleen soms lijkt het wel of hij expres op mijn buik gaat leunen extra hard, of bewust een beetje afstand van mij neemt...soms kan hij zo ineens gemeen doen en lelijk naar me kijken, en het andere moment komt hij spontaan knuffelen en kusjes brengen... Ik vind het zo erg als ik merk dat onze zoon bv laat merken dat hij er niet over wil praten (terwijl we er juist al niet veel over praten waar hij bij is of met hem) hoe kan ik hier het beste mee omgaan? x een onzekere mama!
oei.... dat is moeilijk vooral omdat je er al zoveel aan doet.... moet zeggen dat ik het probleem gelukkig niet ken... Zoontje is nu extra lief voor de baby.... (het is wel voor hem de tweede zwangerschap die hij meemaakt, allleen nu actiever) Ik laat hem mn buik insmeren (vind ie leuk dat geklieder) en heb laatst met hem op internet filmpjes laten zien hoe een baby in de buik groeit... hier begint hij zelf over de baby... zo zag hij bijvoorbeeld gisteren van die kleine shirtjes in een vrachtwagen hangen... en toen zei hij: kijk, ze hebben ook feyenoord voor baby's ik denk dat je op de goede weg bent hoor..!! je bent ook nog niet zolang zwanger, dus je knulletje moet waarschijnlijk nog wennen aan het idee.... misschien kan je hem wijzen op familie met broertjes en zusjes die lekker samen kunnen spelen? Voor hem beetje de voordelen laten zien?? Dat hij ook cadeautjes krijgt als de baby geboren is...?? (vond het hier erg belangrijk dat kraamvisite ook wat voor hem had en was dit niet zo, had ik zelf nog wat achter de hand Misschien vindt hij het straks leuk om mee kleertjes te gaan kopen? en laat je hem ook wat uitzoeken, wat hij mooi vindt... etc. etc... Geef hem ook even de tijd.... (ik had trouwens de eerste dagen na de bevalling alleen voor ons gezinnetje gereserveerd, zonder visite, speciaal voor mn peuter om te wennen)
Hm hier heb je me toch nog wat tips meegegeven! Ik denk dat ik dat ook ga doen na de bevalling en kleertjes met hem voor de baby kopen vind ik ook een goeie! Er schijnd een boek te zijn bij de kruidvat wat leuk is voor kinderen die een broertje of zusje krijgen, soms doet mijn zoon ineens heel schattig, pakt ie zn dokterssetje an gaat ie op me buik luisteren naar zijn broertje of zusje....zo wisselend is het....Soms ben ik bang dat ik hem tekort doe....
Hee meis, heel logisch dat je onzeker bent, was ik ook heel erg. Er zat ongeveer hetzelfde leeftijdsverschil tussen. Maar dat gaat helemaal goed komen hoor!hij moet gewoon wennen, net als jullie Probeer er niet te veel mee bezig te zijn, niet te geforceerd. Als de baby er eenmaal is zal je oudste weer ander gedrag laten zien. Laat hem iig zeker in het begin niet alleen bij de baby, je weet maar nooit. En ik heb wel eens als tip gelezen, zodra je oudste zoontje voor het eerst binnen komt als de baby geboren is, hpudt dan niet zelf de baby vast maar leg hem/haar van te voren in het wiegje en kijk er samen naar. Is wat minder shocking voor je oudste. En blijf leuke dingen met je oudste doen en niet alleen maar focussen op je baby. Kom vast goed!
Mijn schoonzusje had voor haar peuterzoontje het boekje "Knofje krijgt een zusje" (is volgens mij ook een DVD van). Vond ie echt geweldig, riep de hele tijd "net als bij Knofje"
Ts had trouwens een tekstje op het geboortekaartje gezet: "graag genieten wij eerst even zelf van ons kleintje, dus bezoek na ... (datum) en dan na een seintje"..... werden we ook niet plat gebeld.... en geboortekaartjes later versturen, werkt hier niet... (in deze roddelfamilie....) Heb je trouwens angesound? Ga ook altijd met hem luisteren..en mag hij het koptelefoontje op...
Hoi! Nee heb ik niet maar ik denk dat ik er wel 1 gaan bestellen, ze zijn geloof ik ook niet zo duur he? Ik heb ook zo n familie Erg is dat he! Ik kan wel wat met je tips x
heb hem hier via de link van deze site besteld... en was netjes volgende dag geleverd en niet duur.... (anders had ik het ook niet gedaan) er kunnen eventueel twee koptelefoontjes in.. (zit er een bij) kun jij bijvoorbeeld de oordopjes van mp3 nemen en peuter het koptelefoontje.. (die klinkt minder hard) fijn dat je wat aan mn tips hebt hopelijk helpt het... ennuhhh zelf moet je ook niet denken dat je peutertje straks wat tekort komt hoor.. was ik ook zo bang voor bij nummer 2.... gewoon overal bij betrekken... ze spelen nu echt super samen... en hier is het echt grote broer!!! een stoere grote broer!!! hij is hier trouwens nu de babypoppen van zn zus aan t verschonen... hahahahaha "vadergevoelens"
Zag dat je net 10 weken bent geweest, voor je peuter duurt het nog een eeuwigheid voor de kleine er is, hij kan er nog zo weinig mee. Mijn zoontje is nu twee en half jaar en wij hebben hem verteld dat er een baby komt toen ik echt zichtbaar dikker werd. Hij is heel lief en voorzichtig ermee. Toen we eenmaal luiers aan het inslaan waren voor de baby toen wilde meneer geen luier meer om. Gelijk gebruik van gemaakt en heb hem nu al twee maanden zindelijk zowel dag en nacht. Verder hebben we een boekje gehaald mama heeft een baby in de buik. Bij de prenatal kun je deze krijgen. Verder nemen we hem altijd mee naar de vk en daar wegen ze hem dan ook en hij samen met de vk hartje luisteren. Krijgt ook een sticker als hij daar is. Verder laten we hem ook in de babykamer rondneuzen.
Ik wilde net gaan zeggen wat Gerritsen zegt. Je bent er erg vroeg mee en voor je zoontje duurt het inderdaad nog een eeuwigheid. Ik zou het even laten rusten. Je hoeft het niet te verzwijgen of te negeren, maar laat het even. Misschien begint ie er zelf op een gegeven moment weer over. Maar je moet nog ruim 6 maanden en dat is echt een hele lange tijd voor zo'n uk. Forceer het in ieder geval niet!
Ik denk eigenlijk dat je er een beetje veel de nadruk op legt en hem in deze pusht. Waarom zou je het er vaak over hebben en hem bijzondere privileges gaan geven? Het veranderd geleidelijk en dat gaat het beste.
Ik zou t er gewoon niet zo vroeg zoveel over hebben; het duurt nog zooo lang en is helemaal niet tastbaar. Ik denk dat je er echt teveel nadruk oplegt, uiteraard heel goed bedoeld maar t lijkt averechts te werken. Iris (nu 22 mnd maar erg ver qua taal) weet dat mama een baby in de buik heeft en dat ik haar daardoor niet veel til. Punt. Verder hebben we t er niet heel veel bewust over met haar. Als ze wat over mijn buik zegt of vraagt dan vertel ik er wel over. Niet pushen dus. In de laatste maand ga ik wel uitleggen dat er een baby komt enz, maar nu nog niet. Ik zou t laten rusten en ook niet heel bewust hem nu verwennen met aandacht; waarom zou je dat doen? Hij komt nu toch verder geen aandacht tekort?