het is logisch hoor dat je soms verdrietig hier om bent, want een ieder wil toch graag dat zijn kindje gezond is en het goed doet. Maar ieder kind heeft zijn eigen tempo en is uniek. mijn jongste is heel erg klein (18 maanden en 74 cm) en mijn andere zoon (4) heeft een spraakachterstand. Met 2 kon hij nog niet praten behalve papa en mama. inmiddels kunnen ook bekenden hem redelijk verstaan, maar hij blijft nog moeilijk te begrijpen. ook in andere dingen loopt hij iets achter, maar hij voelt zich en is happy dus is mama ook happy. (hij was met alles laat) hij loopt achter op de andere 4 jarigen, en ik heb me er zorgen omgemaakt vooral toen hij jonger was, maar nu niet meer. ik geniet gewoon van mijn zoon en wil hem laten zijn wie hij is en van mij hoeft hij niet in dat perfecte plaatje te passen wat t cb en artsen scholen en alle andere hanteren. want een ieder doet dat op zijn tijd. hopelijk kunnen jullie snel gericht starten met een goede en vooral werkende behandeling zodat haar energie naar haar ontwikkeling gaat ipv naar het herstelwerk in haar lichaampje.
bedankt hoor meiden, doet me goed om te lezen dat moeders het begrijpen, ik geniet volop van mijn meisje maar ik zie de verschillen uiteraard wel, zelfs de leidsters op het KDV vragen aan me hoe "het" nou zit met haar omdat ze geen vooruitgang maakt in haar ontwikkeling, kindjes die een keer zo klein zijn kruipen haar voorbij en zij ligt op de grond naar hun te staren, dat vind ik ook heel sneu voor haar, ze wil wel maar ze kan gewoon niet. ik ben nu oefeningen aan het doen op advies van de fysio maar ze begrijpt het echt niet en maakt geen aanstalte, ik weet ook niet zo goed wat ik daarmee moet, ik ben niet van het afdwingen en al helemaal niet bij een "ziek" kindje.
Natuurlijk ben je daar wel verdrietig om! En natuurlijk zie je ook de goede dingen. Ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt, het is ook niet niks wanneer je kindje ziek is. En daarnaast dus ook de ontwikkelingsachterstand. Sterkte ermee, geniet lekker van je kleine meid en probeer te kijken naar wat ze wel kan!
Ja soms is het hard om te zien hoe 'makkelijk' en 'vanzelf' alles bij anderen gaat!!! Hij heeft een grote hartoperatie gehad toen hij 5 maanden was, en er hoort een geestelijke achterstand bij (waar we nu nog niks over kunnen zeggen qua niveau..). Wij zijn vanaf het begin bij de KA onder controle, lopen bij de fysio (tegenwoordig 1x per 2 maanden), de (pre-)logopedie (ook ongeveer 1x per 2 maanden) en moeten volgend jaar zomer weer op controle voor zijn hart. Verder heeft hij regelmatig tests voor zijn schildklier, zijn oogjes, oortjes, etc.. Hij houdt ons lekker bezig Tuurlijk zie je straks ze eenmaal lopen het verschil veel minder (al zal mijn kleine altijd wel moeilijkere motoriek hebben) met andere kindjes, maar zo lang hij dat nog niet doet is het verschil met leeftijdsgenootjes erg groot!
Je kunt het beste open zijn tegen mensen en het gewoon keer op keer vertellen hoe het gaat en hoe het nou 'zit'. Ik heb liever dat mensen het vragen, dan dat ze zelf vanalles verzinnen hoe het zit Jouw meid zal dadelijk heus wel baat hebben bij de fysio. Ze moeten soms 100x voelen hoe iets moet voor ze het doen, maar het komt echt wel! Gewoon de oefeningen blijven doen, pak het lekker speels aan (doen ze bij ons op fysio ook), dus met veel aandacht, lachjes en geluidjes voor je kleine, en veel lichaamscontact. Rol haar lekker vaak om, dan voelt ze hoe het moet, ze pakken het wel op, in eigen tempo. Ik dacht dat mijn kleine noooooit zou gaan tijgeren, en ineens bedacht hij hoe het moest! En nu racet hij de hele kamer door. We wachten met smart op het moment dat hij gaat kruipen/staan/lopen, haha, zal nog wel effe duren! Hij is nu 17 mnd.
hoiiii, best herkenbaar allemaal! door de heupluxatie heeft mijn dochter 1 jr een spreidbroek gedragen, 4 weken in traxtie gelegen en 3 mnd een gipsbroek gehad. tot haar eerstje jaar kon ze alleen maar plat op haar rug liggen. vooral tijdens de periode van de gipsbroek heb ik het vaak best moeilijk gehad. ik was soms zo verdrietig dat ik niet op visite kon bij vriendinnen met kleintjes van dezelfde leeftijd. ik kon het gewoon niet aanzien wat hun kindje allemaal kon en dat zij alleen maar kon liggen. als ik lekker alleen met haar thuis was had ik er minder moeite mee, omdat ze gewoon zo`n heerlijk meisje was die zo mooi kon lachen en daar genoot ik dan ook volop van!! Nu is ze sinds 3 mnd "verlost" van haar spreidbroek en heeft ze het gelukkig allemaal weer ingehaald. maar ohhh wat herken ik je gevoel. groetjess
Ik wilde tikken dat ik me kan voorstellen hoe je je voelt, maar dat kan ik natuurlijk helemaal niet. Daarom dus geen goedbedoelde lieve woordjes of adviezen. Alleen maar een heeeeele dikke knuffel voor de momenten waarop je het ff moeilijk hebt... Jouw meisje komt er wel met zo'n super-mama
oh wat zullen jullie een zorg gehad hebben toen hij geopereerd moest worden bedankt dat je het met me deelt, ik vind je heel sterk overkomen, sterkte met alle onderzoeken enzo.
ik leg het nu ook uit hoor, al moet ik het 100 keer uitleggen, op die manier verdedig ik voor mijn gevoel mijn meisje ook want ik krijg ook keer op keer te horen, "zohoo, luilakje, gaan we nog wat doen?" dan weten ze niet wat er is en dan leg ik het wel uit, 9 van de 10 keer reageren ze dan heel anders ineens.
@ Shaylen.. respect dat je je verhaal zo eens wilt doen.. kan me heel goed voorstellen dat het je wel eens raakt..alle verhalen van ons over wat ons kindje al kan (wij schrijven vaak niet dat ons kind "dat" nog niet kan..) Ik hoop dat er snel uit alle onderzoeken naar voren komt wat het is en hoe haar lijfje ondersteund kan worden zodat er tijd overblijft voor ontwikkelen.. Dikke knuf van mij..
Goh meid dat is inderdaad niet leuk.... maar ik denk wel dat je meisje alles straks op zijn tijd wel inhaalt. Over een paar jaar zie je (hoogstwaarschijnlijk) geen enkel verschil meer met haar leeftijdgenootjes. Eerst de ziekte onder controle krijgen en dan zul je zien dat jouw meisje met sprongen vooruit gaat! (en dan denk je ook weleens: pffffff ben blij als ze in bed ligt ) Maar het is moeilijk om dan hier de 'succesverhalen' te lezen, dat kan ik me wel een beetje voorstellen. Alles op zijn tijd, komt goed!
bedankt meiden vandaag op het KDV weer meegekregen dat het altijd zo´n vrolijk kindje is en dat ze het meest schatert van iedereen, heerlijk om te horen!