Fijn dat de echo goed was, nu de rest nog. Ik ga voor je duimen. In ieder geval een fijn idee dat er nu iets gaat gebeuren!
Zo ik ben weer bij. Ik zit al de hele dag aan Lynette te denken, maar zag net dat ze nog niet bevallen is. Die moet het ook flink zat zijn zeg, 10 dagen overtijd! Nu ga ik even eten, maar kom denk ik nog wel even spieken later.
we beginnen..... ik zal mn blog effe kopieren mssn makkelijker voor andere damens srry voor de spam alvast hoi mede pco'ers en mede mama's en mama's inspé zoals jullie al wisten gaan wij voor je brusje intake gehad diverse boedonderzoeken vanochtend de 'eertste echte' afspraak bij de gyneacoloog nou had ik afgelopen week al de waarde op gevraagt of er een ei was te ja of te nee De uitslag van de progesteron was aar 1,2 voor een normale gezonde eisprong moet die waarde 35 en liefst erboven zitten... mn ei/eieren zijn dus in geen velde of wegen te bekennen testosteron was weer te hoog en pffff al met al dit is hoogstwaarschijnlijk ook waarom in januarie een vmk hebben gehad... de hormonen zijn als een baksteen omlaag gekelderd zeer snel na de bevalling Echobeeld was ook overduidelijk de eistokjes zitten bomvol! cystes... vandaar mn opgeblazen buik en uikpijnen/krampen/steken alles behalve hoe je je wilt voelen daarnaast alweer een nieuwe skintag gesignaleerd en meerdere typische pcos klachten. de waardes en echobeeld zijn nu zelfs beroerder als toen we begonnen voor louise-faye Dus verdere onderzoeken en nieuw zaadonderzoek vond de gyneacoloog overbodig had verwacht dat het terug was maar nog beroerder hoe is het in godsnaam mogelijk.... 1 lichtpuntje... mn schildklier is in orde, tenminste zolang ik de pillen braaf blijf nemen maar enfin en nu lade ligt alweer vol hormoon tabletten hij verwacht niet dat de dosering die we bij louise-faye gebruikt hebben nu effect zal hebben maar we proberen t toch eertst maar weer eens gezellig aan de primolut voor 10 dagen...(was bij louise-faye orgametril) eens kijken of die aanslaat voor een goeie menstruatie op te wekken zo ja op dag 3 weer aan de clomid zo niet ook toch maar aan de clomid op dag 3... dan bellen en afspraken maken voor Follikelmetingen ipv bloedprikken om te kijken hoe mn lichaam reageert op de dosis (100 mg) zo kunnen ze het beter volgen en anders wordt de clomid opgehoogt na 150 werkt dat niet wordt t spuiten zo nu eertst even gewoon lekker kroelen met mn meisie... zo besef je maar weer wat voor een groot enorm groot wonder een kindje van jezelf is maakt ons nog apetrotser op haar en dankbaarder voor een brusje wordt t weer een behoorlijke weg
de foto's van deze fotoshoot komen op onze slaapkamer woonkamer staan al een hoop fotos ze groeit idd enorm hard... tenmiste *afkloppen* ze heeft een beetje groeistilstand op t moment maar dat mag ook wel
Jeetje Claire, das een heel verhaal. Ik hoop echt dat er snel verandering komt en de medicijnen aan slaan. Dus kort gezegd dat je snel naar het Zwangerforum toe mag! Liefs, Duveldraakje
Meiden, ik ben ook op de lijst erbij gekomen, 15 April Nod. Morgen 3de IUI en heb 2 mooie follikels Hopelijk brengt het deze ronde geluk want ook Hubbie is morgen jarig ! Hoe gaat het verder hier?! Claire, hele dikke knuffel!
inderdaad rustig hier! las net even je medische verhaal.. heftig hoeveel je moet doorstaan om een gezond kindje te mogen krijgen zeg... ik was al heel dankbaar voor mijn kleintje, maar als ik dit dan weer lees...pff.. ik vraag me af of sommige mensen wel door hebben hoe bijzonder het is dat ze in 1 of 2 rondes al zwanger zijn... heel veel succes met alles meis!
@ ingef... ga me er niet te druk door maken het klinkt zo allemaal heel heftig idd maar hey het is ons al eens gelukt dus komt zekers goed!
hey meiden, ben al lang niet hier geweest maar dat heeft zo zijn redenen. sta op de lijst op 9 maart, mag gewoon weer op rood. na 17 rondes is voor ons de pret eraf, ik wil niet naïef of egoïstisch overkomen, en ik hoop dat mensen ons begrijpen. de keuze is voor ons echt zwaar gevallen, maar ik kan niet langer zo door gaan. wat in december 2008 begon als een droom voor ons, is inmiddels een nachtmerrie geworden. het zwanger worden wil bij ons niet echt lukken, dat blijkt. en na vele teleurstellingen ben ik eens een goed gesprek met mijn mannetje aangegaan. wij zijn allebei niet van de medische molen (geloof me, met alle respect naar alle mensen die er wel in zitten) en daarom is het best moeilijk voor me. Ik ben zo teleurgesteld in mijn lichaam, dat ik op dit moment zo ver ben, dat het allemaal niet meer zo hoeft van mij, gelukkig heb ik een vriend die wat dit betreft ook op het zelfde niveau zit als mij, en hebben we dus de knoop door gehakt en besloten de kinderwens uit te stellen, nadenkend hoe nu verder te gaan... zit alweer tranen met tuiten te brullen hier op de bank, maar het laatste jaar is voorbij gevlogen, met enkel maar 1 gedachten in mijn hoofd: waar blijft ons kleine wondertje, en het komt maar niet, vele discussies gehad, niet alleen met mijn vriend, ook met kennissen. en wat krijg je altijd te horen: misschien moet je vriend stoppen met roken, heb je wel genoeg beweging, ach het komt vast wel goed. nou bij mij is de moed zelfs naast de schoenen gezakt in plaats van erin. ik wou (en wil nog steeds) zo graag een een juweeltje op het kroontje van onze geluk en liefde, dat ik het belangrijkste vergat: en dat was mijn lief. we zijn in een jaar tijd zo ''uit elkaar'' gegroeid omdat het allemaal nog maar om 1 ding ging, en we vergaten elkaar. we zijn tot de conclusie gekomen dat we liever met z'n 2en bij elkaar zijn, dan met zn 3en gescheiden dat diamantje mogen we vast eens bewonderen, ik wil er alleen geen verdriet meer om. ik hoop dat ik mijn situatie goed heb kunnen omschrijven, en het is niet dat ik het niet wil, het doet alleen zo'n pijn. alle meiden waar ik mee begonnen ben, om een wondertje te creeeren, zijn inmiddels in blije verwachting van hun 2e kindje, heb het gevoel dat ik alleen achterblijf,,, met lege handen. heel veel liefs en tot gauw WGEV en man iedereen heel veel suc6 met het zwanger worden
wow wgev...respect wat een dappere,moelijk, goed doordachte maar vooral een hele zware beslissing ik kan me het in dusverre wel voorstellen hoe het voelt, je gat op een gegeve moment afvragen hoever wil je gaan hele dikke knuffel en ga hard duimen dat dat juweltje op jullie kroon alsnog komt!
Wgev...respect meis vor jullie beiden! WEns je veel pleizer met zijn tweetjes en dat jullie kroontje er idd nog eens mag komen!!!
Wgev, Heel veel liefde gewenst, en hopelijk gebeurd er op het moment dat jullie het niet meer verwachtten, toch een wondertje! Je mag de moed opgeven.....maar nooit de hoop verliezen!