Kiwi, je bent blijkbaar niet zo goed geinformeerd. De berichten waar jij het over hebt komen uit Amerika. Daar wordt een draagZAK een "sling" genoemd. (een DOEK is een "wrap"). In Nederland is "sling" helaas vertaald als doek. En dat klopt dus niet. Er is al een rectificatie gechreven door de VDC, de vereniging van draagdoekconsulenten. Draagdoeken zijn, mits correct gebruikt helemaal veilig hoor.
Ach, volgens mij hoeft niemand iemand te overtuigen of het wel of geen goeie methode is. Er zijn namelijk overal voor- en tegenstanders van. Bij elke methode (en dat geldt voor Ria Blom maar ook voor op verzoek, draagdoek etc) geldt dat het bij jou en je kindje moet passen. De één heeft veel baat bij een routine (methode) en de ander voelt zich goed bij op verzoek. Het wetenschappelijk onderzoek op dit terrein geeft aan dat voor alle manieren wel iets te zeggen valt mits het bij de ouders past. Dus.. we hoeven hier niet een betoog te houden 'goed' of 'slecht' maar we kunnen natuurlijk wel ervaringen delen. Laten we dan wel proberen om zinnen te beginnen met "voor mij werkte het wel... of juist niet". "Ik voelde me er niet / wel lekker bij" en niet: 'het is niet of wel goed' Dus TS... kijk vooral of jij je bij Ria Blom prettig voelt en pas het toe zoals het voor jou goed voelt. En mocht het helemaal niet lekker voelen dan zijn er zat andere manieren en in het bijzonder je eigen mama instinct!
Precies Cygnet. net zoals bij alle andere methoden, werkt het alleen als het bij de ouders past en bij het kindje. En werkt het vooral niet als je het tegen je gevoel in heel rigide gaat toepassen 'omdat Ria Blom het wel zal weten'. Of vul maar een andere methode in. Ik heb het boek nooit gelezen want ik hou er persoonlijk niet van om dit soort gevoelszaken uit een boek te leren. Maar ik geloof dat wat voor ons werkte en uit ons logsich verstand en gevoel is ontsproten een beetje overeenkomt met haar methode. Vaste volgorde van handelingen en plaats zijn daar denk ik het belangrijkst geweest voor ons. Een halfuur laten huilen en inbakeren weer absoluut niet. Maar de hele dag met Mini in een draagdoek zou voor mij het andere uiterste geweest zijn. Inderdaad, vooral voor mezelf...
In dat geval ben ik inderdaad onvoldoende geinformeerd. Mijn punt blijft echter dat er voor alles wat te zeggen en dat het zeer storend kan zijn als men andermans methode als "minder goed" betittelt.
Tja, er wordt volgens mij gevraagd naar ervaringen en ik neem aan dat ook de minder goede ervaringen hier genoemd mogen worden?
Natuurlijk! Heb jij inbakeren toegepast en wat zijn jouw minder goede ervaringen met inbakeren dan? Ik lees hier namelijk dat er nadelen zijn aan inbakeren. Maar wat zij ze dan en wordt er uit ervaring gesproken?
Ik heb mijn kinderen nooit ingebakerd en nooit laten huilen. Maar als je goed leest heb ik me verder ook nog helemaal niet in deze discussie gemengd, ik reageerde alleen op wat jij zei over de draagdoek. Ik heb niets over mijn ervaringen met Ria Blom gezegd. Maar dit gaat wel heel offtopic, sorry TS!
Ja zeker, dat is het mooie aan een forum. Ervaringen delen met elkaar. En dan komt puntje bij paaltje: het zal van TS afhangen bij welke ervaringen zij zich het beste herkent.
nadelen van inbakeren weet ik niet. Van laten huilen wel degelijk. Het basis vertrouwen in de ouders KAN door veel laten huilen verloren gaan maar ook het vertrouwen in de mensen in het geheel en het zelfvertrouwen kan later een deuk oplopen.
Wij hebben erg veel aan Ria Blom gehad toen onze dochter een week of 3 was. Ze was ontzettend over vermoeid en alert omdat ze heel erg weinig sliep overdag en 's nachts. Ik heb toen het boek van R.Blom bestelt en in 1 ruk uitgelezen. Ik was blij dat ik eindelijk een soort 'houvast' had gevonden en we kwamen erachter dat we onze dochter tot dan toen eigenlijk nog helemaal geen regelmaat boden, maar alles op verzoek. En dat bleek voor ons beide niet te werken. Zodra wij de regelmaat zijn gaan aanbieden, met daarbij inbakeren, kregen we een heel ander kind, wat duidelijk veel lekkerder in haar vel zat. Met Blom keerde ook de rust weer terug in huis, waar we allemaal veel aan hebben gehad En, blijf inderdaad je gevoel volgen, haal er uit waar jij je fijn bij voelt en de ideeen die tegen jouw gevoel ingaan, laat je gewoon achterwege. Maar hier hebben we er dus veel aan gehad en ben van plan het boek straks aan het einde van deze zwangerschap weer te herlezen, zodat we gelijk eenduidigheid aan dit kindje kunnen aanbieden. Veel succes ermee!
Nadelen van inbakeren weet ik zo ook niet & van de draagdoek overigens ook niet, maar als je écht gaat inbakeren (dus niet dmv een puckababy bijv.) laat je dan wel goed voorlichten! Als je verkeerd inbakert kunnen heupproblemen ontstaan! Hier hebben wij overigens heel veel baat bij de puckababy gehad! Verder vind ik Ria Blom 10x niks en zeker niet bij zo'n jong kindje als TS heeft.. Maar dat is mijn ervaring ik zou zeggen lees het boek & volg je (moeder)gevoel! Succes!
Maar je kan toch ook regelmaat bieden en op verzoek voeden? Ria Blom biedt toch geen tijdschema's? Wij voedden (en voeden) ook op verzoek maar de regelmaat zat er zeker in hoor, wat betreft de handelingen en plaats dan.
Ik heb het boekje besteld en gelezen en pas het toe, maar dan wel op MIJN gevoel. Soms moet hij zich even in slaap huilen omdat hij veel indrukken heeft gehad en dit kan 20 minuten duren en slaapt daarna 4 uur aan een stuk. Ik blijf er dan altijd bij in de buurt en hou hem in de gaten. Soms pak ik hem na drie minuten huilen al op, omdat ik dan lekker samen met hem op de bank wil slapen. De methode lezen kan geen kwaad, en haal er dan lekker uit wat voor jou en je kindje het beste werkt. Het is een richtlijn en als je dat in je achterhoofd houdt komt het goed. Ik leg mijn zoon in een inbakerslaapzakje omdat hij snel wakker wordt van maaiende armpjes. Sinds ik hem in het slaapzakje leg, slaapt hij een stuk rustiger en langer.
Hoi, Toen onze dochter 3 weken na de geboorte ineens erg onrustig werd en moeilijk in slaap kon vallen en blijven, en ik hiervan behoorlijk in de stress raakte omdat we niet meer kon bedenken hoe we haar kon helpen om weer lekker te slapen hebben ik ook het boek gekocht. het inbakeren gaf rust aan mijn dochter en het boek gaf mij weer zelfvertrouwen. dus hier heeft het goed werk geleverd. nog even wat anders ik merk dat ik me wel een beetje begin te irriteren aan die opmerkingen van dat huilen problemen in de hechting kan veroorzaken. want van alle dossiers van kinderen bij mij op het werk met een hechtingsproblematie die ik heb gelezen (en dat zijn er een boel), stond er nergens bij de oorzaak te vinden was in het feit dat ouders ria blom toepaste of omdat ze hun kind op zorgvuldige wijze lieten huilen om in slaap te vallen. het lijkt me dan ook duidelijk dat ouders die hun kind niet op zorgvuldige wijze laten huilen hier waarschijnlijk ook niet op het forum te vinden zijn/ De factoren die aan een hechtingstoornis ten grondslag liggen zijn in te delen in kindfactoren, ouderfactoren en omgevingsfactoren. Bij kindfactoren kan gedacht worden aan kinderen met een heftig temperament of aangeboren relatiestoornissen (snel ontredderd, angstig). Deze kinderen kunnen ouders een gevoel van incompetentie bezorgen waardoor er iets mis kan gaan in de afstemming van ouder op kind. Bij ouderfactoren valt te denken aan ouders die zelf gebukt gaan onder emotionele problemen of een psychiatrische problematiek. Ouders die emotioneel onvoldoende beschikbaar zijn om het kind dat te bieden wat het nodig heeft. Onder omgevingsfactoren kan de langdurige afwezigheid van de opvoeder door een ziekenhuisopname, problemen in de relatie binnen het gezin of een problematische zwangerschap worden verstaan. Wanneer de ouder door omstandigheden niet in staat is zich beschikbaar te stellen voor het kind, kan er moeilijker worden ingespeeld op de behoeften van het kind.
hier bij beide kids de ria blom methode toegepast, ik heb niet ingebakend, maar de R-s hebben super geholpen en ik had al vrij snel kinderen die hun bedje toelachen als ze moe zijn en te slapen werden gelegd. Naar bedgaan is een feest voor de kids.
De kleine van mijn zus lag in een onvolkomen stuit en MOCHT daardoor (volgens haar zeggen, haar verteld door de HA) niet inbakeren om de genoemde heupproblemen.
Wat dan wel heel apart is dat de methode van Ria Blom toegepast zou gaan worden bij alle CB's als advies, en deze advisering na diepe onderzoeken van de baan is! Wegens dat laten huilen serieuze problemen kan veroorzaken: Onderstaand onderzoek gaat over baby's en dreumessen van 0 tot ongeveer 2 jaar! [FONT=Trebuchet MS, Trebuchet] Ik citeer uit deze notitie http://www.babywerk.nl/images/news/MF-211-1202401601.pdf Notitie in reactie op De (concept) Richtlijn Aanpak van excessief huilen bij zuigelingen (Centrum JGZ / RIVM, november 2007) van Nederlands Instituut van Psychologen (NIP), sector Jeugd (December 2007) Deze reactie wordt tevens ondersteund door de Associatie Interactiebegeleiding en Thuisbehandeling (AIT), Basic Trust, de Dutch Association of Infant Mental Health (DAIMH), Past Reality Integration (PRI), Stichting Babywerk. citaat: De jonge baby leert door middel van positieve interacties met belangrijke andere mensen de stress te reguleren. Voor de jonge baby geldt dat hij of zij om zichzelf rustig te krijgen afhankelijk is van afstemming of coregulatie met een andere persoon. In wederzijdse afstemming met een verzorger leert de baby manieren om later zelfstandig adequaat met stress om te gaan. Verzorgers en opvoeders doen als het ware voor hoe de baby dat zelf kan gaan doen. Het advies de baby consequent te laten huilen als hij moet slapen bevordert wellicht op een gedragsmatige manier aangepaste baby's maar niet op dezelfde manier als dat bij rustige en 3 Waar 'hem' of 'hij' staat geschreven in verwijzing naar de baby, kan ook 'haar' of 'zij' gelezen worden. tevreden baby's ontstaat op basis van coregulatie in het contact tussen baby en ouder. Het is met name deze laatste manier die leidt tot veilig gehechte baby's. Psychische schade bij lang laten huilen Het uitgangspunt in de richtlijn, dat ook de zeer jonge baby zelfbekwaam wordt in het reguleren van zijn gedrag door hem vanaf het vroegste begin aan te leren zijn gedrag en de onrust (stress) in zijn lijf zelfstandig te reguleren (p. 16 Richtlijn), is strijdig met neuropsychologisch onderzoek (Schore, 1994: Nemerhoff, 2004). Daaruit blijkt dat het brein van een jonge baby nog niet in staat is om zijn gedrag, onrust en stress te reguleren: 'Het zenuwstelsel van een baby beschikt niet over een rem om de stress te stoppen. Dat moet een buitenstaander doen. Als je een baby stelselmatig lang laat huilen, zal hij later moeite hebben met stressregulatie en het omgaan met spanningen.' (Riksen Walraven, 2002). Op deze manier omgaan met het huilen van de baby dwingt de jonge baby die daar fysiek en psychisch nog niet toe in staat is de onrust zelf op te vangen in plaats van een ontwikkeling van coregulatie naar zelfregulatie te ondersteunen. Neuropsychologische gevolgen van te vroege aansporing tot zelfregulatie De gevolgen van te vroege aansporing tot zelfregulatie zijn niet gering. Commons en Miller, onderzoekers aan de Harvard University, leggen een verband tussen 'het apart leggen van babys en niet reageren op het huilen van babys' en 'het later ontwikkelen van een Post Traumatische Stress Stoornis: 'Parents should recognize that having their babies cry unnecessarily harms the baby permanently (...) It changes the nervous system so they're overly sensitive to future trauma.' (Commons en Miller, 1998). En dat niet alleen: de ervaring om in zo'n hulpeloze situatie alleen gelaten te worden, terwijl de baby nog niet de mogelijkheid heeft tot zelfregulatie, geeft schade in het brein en werkt op zichzelf al als een trauma (Bosch, 2007). Er is veel onderzoek gedaan naar de gevolgen van dergelijke 'early life stress'. Gebleken is dat daarbij een verandering optreedt in centrale neuro-biologische systemen, wat een blijvende verhoogde gevoeligheid voor stress tot gevolg heeft. Deze verhoogde gevoeligheid brengt een verhoogd risico op psychopathologie met zich mee, zowel op kinderleeftijd als op volwassen leeftijd (Nemeroff, 2004; Perry e.a. 2006). Aangeleerde hulpeloosheid Wanneer de ouders de baby zichzelf in slaap laten huilen is de baby overgeleverd aan de situatie: hij kan er zelf niets aan veranderen. Dat leidt tot wanhoop. Er is op deze jonge leeftijd immers nog geen sprake van tijdsbewustzijn of een (troostende) gedachte aan een liefdevolle opvoeder ('mama komt wel weer een keer'). Op die manier wordt 'aangeleerde hulpeloosheid' bevorderd (Bosch, 2007, p.77-78). De ontwikkeling die huilbaby's doormaken als ouders zich houden aan het advies in de richtlijn om de baby lang te laten huilen voordat hij (uitgeput) in slaap valt, loopt via wanhoop (tijdens de huilpiek) naar uitdoving van de communicatie, dat wil zeggen: totale onmacht. De baby geeft het op te vragen wanneer dit geen enkele zin heeft en er is sprake van deconditionering. Dit verwijst naar het door Seligman beschreven Learned Helplessness Syndrome (Seligman, 1975). De invloed op de ontwikkeling van hechting Vanuit het gehechtheidsonderzoek (Bowlby; Ainsworth, Maine) is bekend dat 'sensitieve responsiviteit' een van de belangrijkste factoren is bij het ontstaan van basisvertrouwen in andere mensen en in de wereld. Tijdens 'het in slaap laten huilen' wordt de ouder/verzorger met het advies in de Richtlijn aangespoord de neiging om sensitief te reageren op de baby alsde baby huilt uit te schakelen. Dit advies spoort de ouders aan om consequent geen gehoor te geven aan en ongevoelig te zijn voor het huilen van de baby als zij of hij slapen moet. Dat kan gevolgen hebben voor de ontwikkeling van (veilige) hechting (Van IJzendoorn & Hubbard, 2000). Uit longitudinaal onderzoek (Gunnar ea, 1996) waarbij kinderen met repectievelijk 2, 4, 6 en 15 maanden onderzocht werden bleek dat hoe groter de responsiviteit van de moeder, hoe veiliger gehecht en hoe lager het basis cortisolniveau van de baby was. [/FONT]
Daarnaast mogen kinderen met heupproblemen wel in een draagdoek gedragen worden, sommige artsen zeggen zelfs dat de tijd in de draagdoek van de tijd in de de heupbroek afgetrokken mag worden
Een vriendin van me paste Ria Bom toe, maar van wat ik hoorde, gevoelsmatig past het gewoon niet bij ons. Ik ben wel voor rust en regelmaat en dat kan ook prima met voeden en slapen op verzoek. Mijn zoontje was wel een slechte slaper, na een paar keer ziek te zijn geweest, was hij zo uit het ritme en waren wij steeds verder gegaan om hem nog stil te krijgen, dat we wel een ander soort methode hebben toegepast, maar daarbij laat je je kindje gemiddeld 3 minuten huilen voor je er weer naartoe gaat (even heel kort samengevat, kwam nog wel meer bij kijken). 10 minuten zou ik niet vol kunnen houden. Dit heeft voor ons wel goed gewerkt en hij heeft nu een normale slaapgewoonte, valt ook uit zichzelf weer in slaap als hij nu 's nachts een hoestbui ofzo heeft, terwijl hij daarvoor altijd gelijk ging huilen. Wij hebben deze methode toegepast toen hij net 7 maanden was, was gericht op baby's vanaf een maand of 6.
En toch gaan we elkaar proberen te overtuigen.. dom... heeft geen zin. Voor elk standpunt is wel iets te zeggen (schreeuwen = bolt, uitroeptekens e.d. is trouwens helemaal niet nodig...) Ik denk dat iedereen wel gebruikt dat veelvuldig lang laten huilen geen optie is, net zoals voor heel veel mensen het ronddragen van hun kind ook geen optie is.