Mijn zoontje is bijna 1 jaar en ik vind het soms moeilijk hoe ik hem moet "aanpakken". Hij is mij vaak aan het uittesten door aan spullen te komen waar hij van WEET dat hij er niet aan mag komen, maar het gaat mij om het "slaan". Als ik zeg dat hij iets niet mag en pak hem op en kijk hem aan dan reageert hij zich af en vliegen zijn handen naar mijn gezicht. Hoe moet ik dit nou aanpakken. Ik zeg dan altijd streng NEE, niet doen, Zachtjes, maar hij begrijpt het volgens mij niet. Moet ik hard spreken of heel streng.. pffff..lastig... heeft iemand tips?
het beste kan je hem laten staan waar hij staat, niet oppakken maar naar zijn hoogte komen, streng en duidelijk zeggen wat niet mag en dan komt het moeilijkste, herhalen tot hij het begrijpt. ook bij het slaan, handjes weghalen en blijven herhalen dat dat niet mag.
Idd, niet oppakken en rustig en duidelijk zeggen dat het niet mag, of anders oppakken van achteren (weghalen dus) en ergens neerzetten waar hij geen kwaad kan. Ik waarschuw van te voren dat iets niet mag en zeg erbij dat als hij het toch doet ik hem weghaal. Dat doe ik dan ook. Ik praat duidelijk en langzaam, maar schreeuw zeker niet.
Misschien de aai-tactiek? Als het weer gebeurd pak je zijn handje en zeg je met een lach en rustig, a'nee lieverd niet zo, doe maar aaaaai en aai jij zijn handje langs je wang. Als hij het dan nadoet even een compliment geven en misschien als je merkt dat hij het zo leuk vind hem het nog een keer te laten doen en dan weer op de grond zetten en zeggen, ga nu maar weer lekker spelen en laat je hem iets zien wat hij leuk kan doen? Hoop dat hij dat interressant vind
Dit is trouwens wel op je zoontje zijn leeftijd gebasseerd he, zo kon ik dat doen met mijn dochter (maar kindjes verschillen)en nu nog wel eens maar begint nu langzamerhand richting nannymethode te gaan met haar anderhalf.
Ons jochie heeft ook zo'n sla fase gehad. Meerdere malen trouwens.. Maar de 1e keer duurde best lang ook zo rond het jaar. We begonnen met de aai-techniek. Of waarschuwen. Maar uiteindelijk toch maar streng geworden. Als hij sloeg direct nee zeggen (niet hard, maar wel duidelijk), en op de grond zetten en even negeren. Misschien 20 seconden. Ons jochie was daar erg gevoelig voor en binnen 3 dagen was het over. Dat consequent zijn is bij hem ook de truc gebleken met andere dingen. Zoals ergens aanzitten dat niet mag. Ook gewoon nee zeggen en hem weghalen. Waarschuwen deden we dan wel, maar dat had meestal weinig effect. Dat begon vanaf 15-18 maanden beter te gaan.
Hier idd ook de aai techniek. Als hij één van ons of bv een huisdier slaat dan ga ik door mijn hurken, op zijn hoogte. zeg duidelijk dat dat niet mag en dat hij lief moet doen, dus even aaien of een kusje. Daarna is het ook gewoon weer goed. Nu is hij anderhalf en snapt alles al dondersgoed. als hij iets doet wat niet mag gebruik ik de 1 2 3 techniek. Tel tot 3 en dan haal ik hem daar weg, of pak iets af. Nu hoef ik nog maar tot 1 of 2 te tellen en dan komt hij al naar me toe of legt dingen neer
Idd de aai techniek. Duurt even voor ze het doorhebben maar hier werkte het wel goed. En blijven corrigeren (hoe vermoeiend dan ook)
Die aai-techniek is hier nog niet nodig geweest (goed om te onthouden). Hier is het Anne, NEE in ieder geval z'n vruchten gaan afwerpen. Al maanden zeggen we dat soms door de kamer roepend, vaker liep ik naar haar toe en zei ik NEE, deed ze het weer, weer NEE en een derde keer even in de box, net zo lang als haar leeftijd dus 1 minuut (van de supernanny afgekeken) En zowaar............... sinds paar weekjes luistert ze! Al die maanden van net doen alsof ik het niet hoor en nu als ze iets gaat doen wat niet mag, kijkt ze al om of ik het zie, als ze denkt dat ik het niet zie, toch doorgaan en als ik al NEE zeg stopt ze ermee en luistert ze! Of als ze toch doorgaat, loop ik op haar toe, en dan gaat ze er ook mee stoppen. Haha, dussss...doorgaan met nee zeggen, je moet echt volhouden en conseqent zijn. Dan weten ze ook waar ze aan toe zijn.
het consutatie buro zei tegen mij toen mijn zoon dat deed en hij was toen net een jaar. zet hem maar ff apart 1 min en vol houden wel duidelijk zeggen waarom hij hij daar zit. en als je hem weer haalt het goed laten maken door een knuf of een kus net wat je wil want ja ze kunnen nog geen sorry zeggen. eerst is het brullen. dan gaan ze zelf al voor dat je ze er neer zet. en op een gegeven moment weten ze het echt wel. die van mij is nu bijna 2. en als hij stout is en niet wil luisteren hoef ik alleen maar te zeggen. als je nu niet luistert naar mama ga je bij de deur. en dan kan hij hij op eens wel luisteren.
Haha, ik doe dat ook. Emma is bijna 15 maand en die moet onder aan de trap zitten. Gaat ze heel erg huilen en als ik vraag, ben je klaar met stout zijn? Zegt ze, klaar en is ze direct klaar met huilen. Ze is dan dus gewoon boos. Soms zegt ze al klaar wanneer ik haar naar de trap breng haha, maar ze moet altijd eventjes zitten.
ja dat is idd lastig mee om te gaan... ik ging ook altijd op mn hurken voor haar zitten en dan steeds zeggen nee nee dat mag niet! ik heb dit 2 maand gedaan telkens als ze zoiets deed en na een tijdje begon het door te dringen... ze weet dat ze dat niet mag en nu gaat ze stampvoeten als ik zeg nee mag niet afblijven.. nou goed hoor... en daarna leid ik haar af met een boek of iets anders...
Inderdaad! Niet oppakken iniedergeval. En slaat hij je, ik zou heel kort en bondig: NEE, zeggen. En dan voor straf in de kinderstoel/hoek/op de trap. Ik vind dat je niet vroeg genoeg kan beginnen met leren wat nee en luisteren inhoudt! Dat hij jou uittest door dingen te pakken waarvan hij weet dat het niet mag, laat zien dattie heeeel goed weet waar hij mee bezig is! Succes!
Haha, grappig. Ik zit nu ook een beetje met hetzelfde 'probleem', hij is echt een beetje aant uitproberen. Kastjes opendoen, telkens weer, en ook overal aanzitten! Ik merk het echt, als ik even denk, laat hem maar even, dat hij dat goed in de gaten heeft! Zo moeilijk! Maar goed, ga de tips die hiervoor genoemd zijn ook proberen!
Van de 1 2 3 methode ben ik geen voorstander maar dat is omdat ik het idee heb dat een kindje dan 'bang' gaat worden omdat het niet weet wat er daarna gaat gebeuren. Misschien kan iemand die er wel een voorstander van is mij uitleggen hoe en of wat? (puur interesse) Love47 Wat hier altijd heel goed heeft geholpen en nog steeds is wanneer mijn dochter ergens aan of in zat wat niet mocht is haar te laten 'helpen' Bijvoorbeeld we zijn in de keuken omdat ik daar bezig ben en mijn dochter doet een kastje open terwijl dit mijn terrein is en zij haar eigen dingetjes heeft, dan vraag ik haar iets te pakken wat ik toevallig (eigenlijk niet haha) nodig heb en wijs het aan en dan ohhh dank je wel, goed hoor erachter aan zeggen, en dan, zo klaaaar en doe het deurtje maar weer dicht. Opruimen is hier ook al vanaf dat dochter eenmaand of 10 is favoriet zolang ze maar het idee heeft dat e mag en kan helpen. Ik laat haar dus eigenlijk zoveel als kan 'mee helpen' en dan leid ik der af met haar eigen speelgoedjes. Werkt perfect hier maar heb dan ook wel een erg makkelijk dingie rondlopen dus misschien dat dat veel doet.
Ik ben denk ik toch wat minder streng ben, maar dat komt door zijn leeftijd. Volgens heel veel ontwikkelingspedagogen en kinderpsychologen heeft 'straffen' onder de 2 jaar sowieso nog geen zin. Consequent zijn sta ik natuurlijk wel achter hoor, ik ben wel 'streng' op mijn manier... maar niet zoals veel anderen dat zien... Ook schijnt bijvoorbeeld een strafplekje negatieve gevolgen te kunnen hebben voor later. Een kind moet niet uit angst naar je luisteren, maar uit zichzelf naar je willen luisteren. Ook weet een heel klein kindje nog helemaal niet dat hij 'stout' is, dat moet hij allemaal nog leren en ontdekken. En dan heb ik het over de hele kleintjes he, tot een jaar of 2, ja, peuters, kleuters... dat is alweer een ander verhaal.. maar het begin, het vertrouwen, begint in de eerste jaren. Daar leg je mijn inziens een basis voor de jaren daarna. Wat ik zelf doe... want ja hier ook een eigenwijze dreumes is hem zoveel mogelijk laten ontdekken, zolang het geen kwaad kan.. waarom zou je hem dan niet laten ontdekken, dat is juist zo belangrijk nu... We willen zoveel voor die ukkies bepalen.. Ik betrap mezelf er nogsteeds vaak op, dat ik wil bepalen hoe hij speelt en waar hij mee speelt... Als het wel kwaad kan, of gewoon niet mag dan spreek ik hem er op aan op zijn hoogte en leg ik uit dat mama niet wilt dat hij.... Eigenlijk werkt dit altijd al. Ik bied hem vaak een alternatief of we gaan samen naar datgene kijken wat hij graag wilt. Heel soms niet en dan kan ik ook wel heel kortaf "nee jayro" zeggen en dan is 1-2 keer echt genoeg... Soms wordt hij echt even 'boos' op zijn manier, begint hij even te mopperen en gaat hij verder met iets anders. Ik hoef hem er dus nooit weg te halen ofzo. En ik kan misschien makkelijk praten met pas 1 kleine dreumes.. maar ik pas dit ook zoveel mogelijk toe op het kdv waar ik werk.. waar we allemaal zo proberen te werken, en het bevalt mij heel goed. Het is een combinatie van de visie van Solter en Reggio Emilia. Misschien leuk om eens wat van op te zoeken als je meerdere 'aanpakken' wilt weten. Ik hou me er echt niet stipt aan, maar het laat je wel wat meer stilstaan bij wat je doet.
Emma is mijn eerste kindje ook en ze is nu bijna 15 maand. Ze snapt nee heel goed. Wanneer ze ergens heen kruipt, waar ze niet aan mag komen, kijkt ze achterom om te zien of ik kijk. Als ik dan zeg: Nee, Emma. Gaat ze vaak al jammeren haha. Ze snapt het echt. En ze zit er dan ook niet aan, ze kruipt er nog weleens heen en kijkt weer naar mij, maar eraan zitten doet ze dan niet. Ik zet haar alleen op de trap als ik al 2 keer het gewaarschuwd dat iets niet mag (vooral wanneer ze me slaat ofzo) en dan moet ze even (echt maar 2 tellen) onder op de trap zitten (is in de woonkamer). Dan huilt ze en als ik vraag of ze klaar is, zegt ze klaar en knuffelen we even. Werkt hier echt heel goed. Met eten doet ze ook weleens moeilijk, niet omdat ze geen honger heeft, maar ze lijkt soms wel een echte puber haha. Soms draaien we haar eventjes om met de kinderstoel en daarna eet ze netjes verder. Nu hoeven we alleen nog maar te zeggen: Moeten we je omdraaien? En madam gaat lekker zitten eten.
@janneke: Ik ben het helemaal met je eens. Een kind van bijna/net 1 snapt het allemaal nog niet. De nanny (zoals genoemd werd) begint er nl. ook niet met 1 jarige al mee. Pas vanaf 2 krijgen die kindjes straf. Ik ben ook meer van het weghalen en afleiden. Heb geen verleidelijke dingen meer staan en er zijn dus ook weinig dingen die ze niet mag. Alleen de katten brokken mag ze hier niet aankomen, maar dat doet ze ook niet meer en dan heb ik haar niet gestraft, maar gewoon nee gezegd en haar uit de keuken gehaald. Zo klein snappen ze oorzaak-gevolg nog niet, maar wel kunnen ze de opvolging snappen. Dus bij ons, zodra ik aan de kattenbrokken zit ga ik naar het speelkleed (zoals lepel in de pap en hap erna) Niet, omdat ik aan de kattenbrokken zit, of iets stouts doe krijg ik daarom straf. Ik zie dat het misschien een beetje vaag is, maar hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel. De ontwikkeling van de hersentjes van die kleintjes is gewoon nog niet zo ver om straf te snappen.