Hahahahahahaah die trekken aan de haartjes fantastisch ook wat voor mij om te zeggen LOL Lig in een deuk. Vind het super spannend maar deze verhalen maken het allemaal wel wat "leuker"...
Hmja...ik heb toen de vk de eerste keer kwam, en ik zo'n 2/3 cm ontsluiting had, alvast maar mijn excuses aangeboden. Ze zei dat niet hoefde natuurlijk. Ik zie dat ik het fijn vond om dat maar alvast gedaan te hebben. Vervolgens heb ik de hele bevalling nauwelijks iets gezegd .
Ik heb me tot tranen toe gelachen om dit topic voor mijn bevalling... deels ook omdat ik er heel erg tegenop zag Ben benieuwd naar jouw verhaal over een paar weekjes
haha leuk Ik was ook wel erg..alleen wel NA de bevalling... me bevalling ging vreselijk snel... na het hechten/omkleden etc wilde ik zo snel mogelijk weg.. Ik haat ziekenhuizen en wil er dan niet langer blijven dan nodig is... ben dr maar 3 uur in totaal geweest dus mag niet eens zeuren maar tog ik denk doordat alles zo snel ging ik helemaal vol van de adrealine niet mezelf was haha was ook me eerste bevalling.. Ik was klaar om te gaan.. was gestopt met roken maar helaas kwam meteen na de bevalling "IK MOET ROKEN" moment.. dus wilde met een vriendin even peukie doen buiten dus ik ren de kamer zowat uit.. roept me moeder.. ben je niet iets vergeten? dus ik zeg oh kut me aansteker roept ze heel droog... Je kind muts! haha iedereen lachen daar.. ik d8 Pff dit gaat goed zeg haha en de sigaret smaakte niet eens
Na ruim 24 uur bezig geweest te zijn hadden ze overleg over hoe nu verder, ik had pas 1 cm ontsluiting komt de vk terug op mijn kamer zegt ze kom maak je klaar eet je bord leeg we gaan beginnen ik zie je zo op de verloskamer, mijn man en ik keken elkaar aan, gelukkig zag ze dit en gaf ze even ondertitelinmg ( was een geweldig mens de vk een belgische) Nou de gyn zat al klaar ik daar liggen we gaan een katheter plaatsen voor de ontsluiting, nou ding geplaatst laat die een papiertje vallen hij buigt voorover en ik zie hem zo tussen mijn benen naar benden gaan, we hebben helemaal blauw gelegen allemaal. Nou s'avonds laat had ik pas 4 cm ontsluiting en ging onze kleine man achteruit en werd besloten tot een keizersnee. De ruggenprik was mislukt met zetten dus moest ik ondernarcose. Onze zoon zou eerst een meisje zijn volgens de 20 weken echo en later bij 32 weken bleek het een jongen dus we hadden zoiets van we zien het wel. Ik onder narcose, was de kleine al naar de kinderafdelinmg toen ik bij kwam, zegt het hulpje van de anesthesist ( een heel druk mannetje ook nog homo geweldig ) hallo hallo mevrouw u bent er weer???? zegt die alles is goed gegaan, je hebt een zoon en hij heet rins, zeg ik heel droog gelukkig het si echt een jongen.... en hij mijn man heeft zijn naam nog onthouden ook. ze lagen helemaal in een deuk daar.
T blijven prachtige verhalen Ik had bij mn eerste (schieten me zelf door het lezen ook steeds weer dingen te binnen ) "ergens" in een boekje gelezen, dat je moest puffen op de melodie van altijd is kortjakje 'ziek ofzo.. Dus bevalling begonnen (opgewekt) en tjah, puffen.. "deze wee gaat nooit weer weg" Na een uur of wat denk ik, dr WAS iets anders aan die zin.. maar wat..? Kwam er achter toen Jor dr al bijna was.. "deze wee komt nooit weer terug" *zucht*
Hahah geweeeldig dit....zit nog maar op pagina 24 maar heb echt helemaal dubbel gelegen. Ik ga dit echt aan mijn man laten lezen en vragen of hij zeker weet dat we aan onze tweede poging gaan beginnen(IVF).... Als hij zegt; zeker weten! kan hij er later niets van zeggen als ik hem uitscheld tijden een bevalling...(als die ervan komt dan...) Beetje voorbereiding zeg maar
zoooooooooooooo herkenbaar . heb nu nog anderhalve week te gaan en dát is het enige waar ik tegenop zie
ja... dat lijkt mij dus ook echt te erg... maar goed.... het hoort er allemaal bij! en de VK's, Gyn's en verpleegkundigen hebben dat inmiddels al Tig keer meegemaakt moet je maar denken...
Bij mij was het echt een heel klein keuteltje En daar heb ik voor de volgende perswee omstandig mijn excuses voor aangeboden aan de verpleging en vk Toen de weeen de avond daarvoor waren begonnen moest ik enorm aan de schijterij, en ik was daar zo blij mee, ik weet nog dat ik dacht: 'dan heb ik met het persen iig bijna niks te poepen'. Het is maar waar je je druk om maakt als je even geen rugwee te verstouwen hebt
Ik heb me suf gelachen hier, maar deze heb ik maar gelijk aan mijn vriend laten lezen, zodat die nu alvast weet dat dat soort acties niet op prijs gesteld worden, hij weet hoe hij is dus hij keek gepast beschaamd opzij, want dit zou zomaar mijn vent kunnen zijn haha. We zitten hier altijd te ginnegappen over de melkboer en de buurman...en nu heeft vriendlief wel zoiets van straks lig je daar, met ernstige pijnstillers en zeg je waar iedereen bij is straks zoiets als: zou je de buurman niet eens roepen, die wilt denk ook wel bij de geboorte van zijn kind zijn
hahahaha echt geweldig allemaal! ongelooflijk hoe droog een mens kan zijn als ze met een topprestatie bezig is he! Hier de highlights: - onze auto had een lekke band op de dag van bevalling. Moesten we met de Smart naar het ziekenhuis. Stel je voor, vrouw van 1.80m weeen opvangend in een Smart. - terug naar huis gestuurd omdat er nog geen ontsluiting was. Rijdt mijn man verkeerd, en staan we in de file (ik dacht nog, Amsterdam heeft ook geen goede ontsluiting). Keihard over een hobbel in de Coentunnel gereden, toen zetten de weeen plotseling goed door. - Mijn man moest van mij naast mijn hoofd blijven staan, maar was toch te nieuwsgierig om de oorlogswonden eens te bekijken. Dus ik vraag hoe het eruit ziet. Hij: "als een platgereden duif" En nog iets wat de verloskundige me vertelde: 1 vrouw was zich zo aan het aanstellen "ik wil echt niet meer, ik wil ermee stoppen". Zei de verloskundige in onvervalst Amsterdams: "Nou meid, laten we hem toch mooi zitten!"
Ik vind een vrouw die ligt te bevallen zich nooit aanstellen hoor! Tis toch de ergste pijn die je kan hebben (vind ik dan) dus als je dan roept dat je niet meer kan/wil vind ik dat niet gek. Maar zo'n reactie van de vk breekt het ijs wel een beetje lijkt me! Ik vond humor wel belangrijk in de verloskamers hoor.. Weet niet of ik het hier had geschreven maar wat bij mijn bevalling opviel was dat ze tijdens het persen nog aan me vroegen of ik niet iets wilde eten...... weird! Ik zei: laten we eerst dat kind er maar ff uit persen, dan zien we wel of ik wat ga eten. (ik had 20 uur lang nog niks gegeten alleen water gedronken) En ook vond ik dat ik wel betaald zou moeten krijgen voor alle inspanning.
Hahah, ja, ik moest ook niet DENKEN aan eten, ik had geloof ik 24 uur alleen een paar slokjes water gehad, was ook veel te bang om te moeten kotsen dus ik vond het wel best Ik had helemaal niet door dat ik al zo lang zonder voer had gezeten, en keek de zusters maar vreemd aan toen ze maar schaaltjes vla en krentebollen bleven brengen toen ik midden in de nacht op de kraamafdeling wakker lag te wezen...
Haha hier heeft manlief instructies dat als ik weer niets te eten krijg als het weer een keizersnede zou worden (wel ná de bevalling he), dat hij dan een pak vla mee moet smokkelen. Overigens heb ik dat ook al gezegd tegen mijn zussen en (schoon)ouders. Lig ik daar misschien over een paar jaar met 5 pakken vla verstopt in mijn nachtkastje...
Volgens mij heb ik weinig tot geen 'schokkende' dingen geroepen tijdens mijn bevalling. Er zijn wel een aantal gebeurtenissen die mij altijd bij zullen blijven: Ik weet nog goed, toen we 's avonds naar bed gingen(er was nog niets aan de hand verder), dat ik zei: "ze is wel heel druk vanavond", waarop mijn vriend zei: "ze is haar koffers aan het pakken om naar buiten te gaan". Diezelfde nacht om een uur of 1 (ik had nog niet geslapen) voelde ik een krampachtige pijn. Ik dacht, even aanzien. Na een paar minuten weer en toen na een paar minuten weer zo'n krampachtige pijn. Dus ik mijn vriend wakker gemaakt. Ik zei tegen hem: "Volgens mij is het begonnen". Hij half slapend: "Wat is begonnen" Ik: "nou wát DÉNK je!!!" In het ziekenhuis, kregen we (ik dus ook) vanalles aangeboden aan eten en drinken. Ik wilde niks. Mijn vriend wilde wel koffie, dat had ie beter niet kunnen doen, wat een lucht zeg als je weeën weg puft. Ook weet ik nog goed dat er een stagair(van het ziekenhuis) in de deuropening stond te kijken hoe ik een infuus met wee-opwekker kreeg en dat ik een pethidine-injectie kreeg. Het medelijden op zijn gezicht, vergeet ik ook nooit weer. Uiteindelijk is het een ks geworden en het was standaard dat ze je dan gingen scheren voor die tijd. Dat moest die stagair dus doen, zegt die: "O, mooi, je hebt al wat voorwerk gedaan"