Weet even niet wat ik moet doen. Jesper (8 maanden) gaat 's avonds ALTIJD meteen slapen. Alleen vanavond ben ik al vanaf 19.15 uur bezig hem in slaap te krijgen. Hij huilt zo hard! Ik heb z'n luiertje gecontroleerd, heb hem nog even opgepakt en er kwam nog een grote boer, maar niks helpt. Het valt me op dat als ik op zijn kamer kom, hij direct getroost is. Zodra ik me (letterlijk) omdraai om weg te lopen, begint hij te huilen. Ik vind het zo aandoenlijk! Hij is echt verdrietig. Ik ben er zeker van dat het geen pijn is, want als ik bij hem ben, is er niets aan de hand. Is dit verlatingsangst?? Wat moet ik nou? Op dit moment ligt hij alweer vijf minuten te krijsen in zijn bedje. Ik ben nu twee keer naar hem toegeweest. Als ik hem in bed leg, lacht hij notabene nog naar me! Moet ik nu volhouden? Of hem toch laten blijken dat ik er ben voor hem? Heb net al een tijdje bij de deur gestaan, maar zolang ik daar sta is hij wel stil, maar gaat hij niet slapen... HELP!!
Verlatingsangst... kan maar ik denk dat Jesper gewoon doorheeft dat krijsen werkt....(mama komt! JOEHOE) Ik zou 'm maar even laten gaan. Natuurlijk niet overdrijven en hij moet niet helemaal over de rooie gaan maar goeie kans dat hij het vrij snel opgeeft.
Ik zou hem zeker niet laten krijsen en naar m toe gaan.. Dit zijn periodes waar ze ff doorheen moeten.. Ze voelen zich oprecht rot en hebben hun moeder nodig! Is over een tijdje wel weer over, tot dan zou ik hem troosten
Hij gaat ondertussen echt wel over de rooie... In principe ben ik echt wel van het 'even laten huilen', maar m'n gevoel zegt dat ik nu toch even naar hem toe moet. Alleen m'n verstand zegt idd: volhouden!! Oh oh oh...
denk dat "de fase" is aangebroken. Wat zegt je gevoel? Volg dat, er bestaan heel veel theorien over en voor alleen moet je je er goed bij voelen. 1 daarvan is de 10min regel. Zolang t huilen aanhoud elke tien min naar hem toe aai over de bol, welterusten, recht leggen en weer weg. Kan heeeel lang duren. Het zou kunnen helpen als je boven gaat rommelen, zijn deur bijv open en dat hij je hoort. Je zingt wat of gaat strijken met de radio aan. Je kan m negeren, maar goed das een harde aanpak die ik niet direct zou doen. Zeker niet op de eerste avond en je manneke is nog vrij jong. Ook weet je niet zeker of t de fase is of hij zich mss niet helemaal lekker voelt
Ow ja, dat is lastig! Krijgt hij niet een kies ofzo? Hmmm, even laten huilen, goed in de gaten houden. Mss even wat gaan rommelen boven zodat hij je toch hoort? Sterkte... Zie niet dat het hetzelfde advies is als hierboven...
Oh wat fijn dat jullie zo snel reageren! Ik ben toch maar weer naar hem toe gegaan, vond het zo sneu! Heb hem even opgepakt, hij zweette zich kapot! Toen ik hem teruglegde meteen weer een pruillipje... Heb z'n muziekmobiel aangedaan en ben weggegaan. En... hij huilt nog niet.. Maar het muziekje staat nog aan. Ben zo benieuwd!! Ik kende de tien minuten regel nog niet, maar die spreekt me wel aan. De aanhouder wint, zeggen ze he...
Hij is nog steeds stil!!! Denk dat het nu goed is voor hem, anders was ie meteen al wel gaan huilen. Pfff, dat zit er ook weer op, haha! Wat kun je je dan even moedeloos voelen zeg. Ben benieuwd of dit voortaan elke avond een strijd wordt! Bedankt voor jullie reacties! Groetjes, MissX
Als je je er niet goed bij voelt dan moet je jezelf ook niet gaan zitten martelen. Je moedergevoel is ontzettend belangrijk om naar te blijven luisteren!
Hier ook soms van die avonden (al zijn ze gelukkig zeldzaam). Ik heb haar 1x laten huilen maar dat kon ik toch niet over mijn hart verkrijgen, was bang dat ze eraan zou wennen of zo. Nou, dat is dus niet zo want als er niks is gaat ze braaf slapen. En huilt ze en wil ze niet slapen, dan gaat ze mee naar beneden nog wat spelen en binnen een uur ligt ze dan tevreden en moe in haar bedje... Altijd weer aftasten wat er kan zijn maar laten huilen, nee daar ben ik persoonlijk niet voor....
Aaron deed dit 2 weken geleden voor het eerst. Dat ging toen een paar avonden achter elkaar zo. Daarna was het weer goed. Afgelopen week heeft hij het 2 avonden gehad. Ik pak hem dan gewoon weer lekker uit bed en hou hem gewoon lekker bij me en gaan we samen even knuffelen en televisie kijken. Ik ga hem niet laten krijsen. Hij is echt verdrietig en ik kan het gewoon niet om hem dan te laten huilen. Tuurlijk weet ik dat hij manipuleert hier in, maar kan hem niet duidelijk maken dat mamma in de kamer er naast zit en als er iets is mamma er zo weer staat . Ik geef er dus gewoon aan toe, want blijkbaar heeft hij mij dan gewoon even nodig (al duurt het soms wel een dik uur als niet langer).
Nou, vanavond ging het weer (als vanouds) hartstikke goed! Meneertje heeft nog zo'n tien minuutjes liggen brabbelen en is daarna heerlijk in slaap gevallen. Fijn fijn fijn!!!