Ik wilde bij de 1e graag thuis bevallen, maar ze had in het vruchtwater gepoept en ik meost dus naar het ZH. Eenmaal daar schoot de ontlsuiting niet op, moest ik aan de wee-opwekkers en een ruggeprik en werd het uiteindelijk een keizersnee, omdat mijn dochtertje veel te groot was voor mijn bekken! Ik was blij dat ik daar al was... Bij de 2e moest ik natuurlijk in het ZH bevallen, maar had ik zelf ook wel voor gekozen. Uiteindelijk een geplande keizersnee geworden...
Ik wilde bij de eerste ook graag thuis bevallen, maar moest naar het ziekenhuis omdat hij in het vruchtwater had gepoept. Achteraf maar goed, want de weeen waren niet sterk genoeg, dus heb ik aan de weeenopwekkers gelegen en vervolgens ben ik zo ver uitgescheurd dat de vk niet mocht hechten, dit moest een gynecoloog doen... Heb overigens het scheuren niet gevoeld en van de hechtingen ook bijna geen last gehad. Ik wil nu bij de tweede in het ziekenhuis bevallen, vond het achteraf toch wel prettig...
Wij kiezen, in ieder geval tijdens deze zwangerschap, voor een bevalling in het ziekenhuis. Het is onze eerste en 50% van de vrouwen die thuis bevalt van hun 1e kind, moet tijdens of gelijk na de bevalling alsnog naar het ziekenhuis. En dat risico is mij gewoon te groot. Bovendien wil ik wel graag de optie hebben op pijnbestrijding. Ik zie het al voor me: die arme Tupp-man die helemaal beduusd met een pasgeboren kindje in zijn armen staat ("Wat moet ik hier in Godsnaam mee??") terwijl ik in een ambulance wordt afgevoerd... (Een collega van mij heeft dit meegemaakt.) Nee, dat vind ik niks. Om nog maar te zwijgen van ECHTE complicaties. Dan voelt een poliklinische bevalling voor mij gewoon veiliger. Hoewel ik er wel tegenop zie om met weeën in de auto te zitten! Misschien dat als ik er allemaal een keer heb meegemaakt, ik er met een tweede (als die er mag komen) wel anders over denk.
Ik wilde van te voren al in het ziekenhuis bevallen omdat ik dat een veel prettiger idee vond. Zelf ben ik met de navelstreng om mijn nek geboren en kwam er blauw uit en moest dus meteen in een couveuse. Gelukkig moest mij moeder in het ziekenhuis bevallen vanwege astma, anders was het minder goed afgelopen. Om die reden wilde ik dus per se in het ziekenhuis. Het feit dat er dan pijnstilling aanwezig is als ik dat zou willen, was voor mij nog een pluspunt voor die keuze. Achteraf moest het sowieso omdat mijn weeën niks deden na het breken van mijn vliezen en ik ingeleid moest worden. Ook een ruggenprik gehad en ik was er maar wat blij mee! Het belangrijkste is dat je doet waar jij je prettig bij voelt. Jij moet bevallen en niemand anders. Je kunt trouwens in veel ziekenhuizen langsgaan om een kijkje te nemen op de afdeling. Hier konden we gewoon bellen en als het niet druk was, konden we langskomen. Misschien een idee?
Ik wou in het begin thuis bevallen maar toen toch gekozen voor een ziekenhuisbevalling. Maar bij 34 weken moest ik naar de gyn en moest ik in het ziekenhuis bevallen. Ik ben achteraf heel blij want bij 9 cm stopte de weeen en ik had wel persdrang. Dus dan zou ik per ambu naar het ziekenhuis gemoeten hebben. Ik mocht 3 uur later alweer naar huis toe na de bevalling. Bij de volgende zeker weer een zh bevalling hoor
Ik moet verplicht in het ziekenhuis bevallen. Vind ik erg fijn trouwens! Man kan gewoon blijven slapen
Ik wilde graag thuis bevallen maar de ontsluiting stagneerde en ik wilde toen naar het ziekenhuis voor een ruggenprik, was gewoon helemaal op. Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis had ik zowat 10 cm ontsluiting en mocht ik persen. Achteraf gezien maar goed dat ik in het ziekenhuis was want mijn dochtertje bleek een 'sterrenkijkertje'. Ik heb een heel positieve ervaring met het ziekenhuis ondanks het feit dat ik een heftige bevalling heb gehad met tangverlossing. Het enige minpunt was dat ik een half uur heb moeten wachten voordat ze startten met hechten. De zorg was verder heel goed, mijn dochtertje mocht lekker naast mij liggen in haar glazen bakje en de volgende dag samen naar huis. (wel even au au in de auto ivm hechtingen) Succes met je keuze!
Ik wilde altijd in het ziekenhuis bevallen. Meer vanwege de rompslomp enzo. Klinkt zo negatief, maar was gewoon een gevoel. Op het moment zelf, wilde ik toch thuis blijven, aangezien ik 4-5 cm ontsluiting had en ik vond het eigenlijk wel prettig om gewoon thuis te zijn. Lekker onder m'n eigen douche enzo. Na 9 uur weeën had ik 7-8 cm ontsluiting. Helaas bleef ik daarop steken en moest ik uiteindelijk toch naar het ziekenhuis. Die knop van het weer omschakelen, dat vond ik op dat moment toch wel moeilijk. Nu ik het heb meegemaakt, leek mij thuis bevallen toch wel fijner. Maar helaas zal ik dat nooit meemaken, aangezien ik uiteindelijk een spoedkeizersnede heb gehad.
Tip van deze thuisbevallen flip. Vraag je vk eens wat ze allemaal bij zich hebben tijdens een thuisbevalling. Zal je verbazen hoor wat ze meeslepen. Ik ben thuis bevallen en vond het heerlijk. Mocht de tweede zwangerschap ook goed verlopen en er geen dingen voorkomen dan ga ik weer thuis bevallen.
Ik wilde thuis bevallen, maar mijn zoontje bleek in het vruchtwater te hebben gepoept dus ik moest naar het ziekenhuis en achteraf is dat misschien wel zijn redding geweest want het bleek helemaal niet goed te gaan met hem. Achteraf ben ik dus superblij dat we op tijd in het ziekenhuis waren en ik zou ook nooit meer thuis willen bevallen (en dat mag ook niet meer i.v.m. deze geschiedenis).
ik zit in belgie bij de gyn (we wonen dicht bij de grens) en ik wilde graag in het ziekenhuis bevallen. vooral het idee: als er iets is zijn ze er gelijk bij. de bevalling is goed en vlug gegaan, maar ik ben daarna veel bloed verloren. (mijn baarmoeder trekt uit zichzelf niet goed samen, heb wel na de bevalling een spuit gehad, maar die werkte niet goed genoeg) bij mijn mk ben ik ook veel bloed verloren (weer die bm die niet goed samentrekt) dus de volgende keer graag weer in het ziekenhuis en dan ook met ruggeprik omdat ze me toch een infuus moeten geven (met spul om mijn bm samen te laten trekken) en ik nogal bang ben van naalden (dus alles gelijk graag) het enige waar ik bang voor ben is dat mijn bevalling erg vlug zal gaan (ze zeggen dat het bij een tweede vlugger gaat?) en we niet op tijd in het ziekenhuis zijn. mijn eerste bevalling duurde van het breken van de vliezen tot ze eruit was 2uur en 20minuten! (had wel al 5cm ontsluiting toen ze de vliezen braken) hier kunnen we niet thuis bevallen als je huisarts dit niet doet (dat heb je in een uithoek) of je moet tussen 8 en 17uur bevallen (dacht ik)
Ik ben beide keren in het ziekenhuis bevallen, beide keren medische indicatie (eerste keer tweelingzwangerschap, tweede keer problemen tijdens de zwangerschap met moeder&kind).
Ik ben thuis bevallen. Beviel me uitstekend!!!! Wel was er sprake van Foetale Nood op het einde...bij het persen. Haar hartslag was echt heel langzaam geworden. De VK schrok ervan en ze gaf me daardoor een knip waardoor mijn meisje er sneller uit kon. Navelstreng zat 2x om haar nekje, dat werd bij elke perswee aangetrokken. Daar ben ik achteraf een beetje van geschrokken. Maar meer door de geschrokken uitdrukking van de VK. Ik zou het zo weer thuis doen!! Heerlijk joh, in je eigen bed..daarna lekker meteen in je eigen douche..en niet nog de auto in hoeven om naar huis te rijden..
P.s. maar als je enige vorm van pijnbestrijding wilt.. zul je echt naar het ziekenhuis moeten. Thuis krijg je niks.
Ik zeg persoonlijk: sowieso altijd zkh. Zou het mezelf nooit meer kunnen vergeven als er iets mis gaat met het kindje wat te voorkomen was geweest. (als is die kans natuurlijk heel klein)
ik ben van mijn dochtertje thuis bevallen en vond het heerlijk ik had een supper snelle bevaling dus had er niet aan moeten denken om met persweeen in de auto te moeten zitten. Alles is goed gegaan.
Ik ben 2 keer in het ziekenhuis bevallen. Bij nummer 1 bleef de ontsluiting gewoon op 1 cm hangen en na een dag achter elkaar weeën heeft ze me naar het ziekenhuis doorgestuurd voor een ruggeprik. Toen daar bevallen. Viel me erg tegen, gewoon ontzettend slecht geholpen in dat ziekenhuis. Na deze ervaring wou ik bij de tweede in eerste instantie wel thuis bevallen, maar ik bleek dit keer zwanger van een reus en ik liep ontzettend over tijd. De vk wou de bevalling wel even op de bank doen. Nou, ik dacht het toch niet. We zijn toen weer naar het ziekenhuis gegaan (een ander ziekenhuis) en kort daarop werd hij geboren (al met al heeft deze bevalling maar 2 uur geduurd, terwijl de vorige bevalling 16 uur duurde). Omdat hij zo reusachtig was, moesten we nog een dag en een nacht blijven, om zijn glucose steeds te meten. In dit ziekenhuis waren ze trouwens wel vriendelijk en behulpzaam, een heel verschil met de eerste keer. Kortom, allebei de keren had ik al zou ik thuis willen bevallen toch in het ziekenhuis beland. Volg je gevoel en weeg alles tegen elkaar af wat voor jou belangrijk is, niemand is hetzelfde.