ik was op vakantie in thailand toen ik te horen kreeg dat mijn oma in t ziekenhuis lag en er waarschijnlijk niet meer uit zou komen.. mijn vriend met wie ik net verkering had is bijna iedere dag bij haar op visite geweest. in de eerste week van mijn vakantie is ze ook overleden. mijn vriend heeft toen een mooi bloemstuk geregeld en is voor mij naar haar begravenis geweest omdat ik er zelf niet bij kon zijn, zelfs vanaf zo'n enorme grote afstand heeft hij mij zo goed en zo veel mogelijk gesteund!! en zo hoort het ook! inmiddels is hij niet meer mijn vriend, maar mijn man
Sterkte! En rot is dat he als je vriend/man niet met je meeleeft! Ik ken het! Ik was echt hoogzwanger en heb toen een crematie en begravenis (allebei voor het eerst) moeten meemaken, van me familie, en hij is niet eens meegeweest!!! Geen arm om mij heen! Niks!!! Toen zijn er nog 2 vrienden om het leven gekomen nou toen kon ik n iet meer, ik wou er niet meer alleen staan. Ben toen maar niet gegaan tot mijn grote spijt! Eigenlijks heb ik zoiets van nou als jou dat overkomt, red je je ook maar! Maar dat kan ik ook weer niet, hij heeft gewoon echt geen gevoel
gecondoleerd met je grootmoeder mannen blijven van mars en vrouwen van venus...mannen DENKEN gewoon niet hetzelfde als ons en mannen moet je ook vaak leiden...is helaas niet anders. kan je goed begrijpe dat jij denkt: wat snap je nu niet!! maar ze snappen het vaak echt niet!
heb jij je man toen wel gevraagd om mee te gaan? en ook uitgelegd waarom? mannen komen echt van een andere planeet en snappen stille en grote hints niet! ts, sterkte met het verlies van je oma!
Ja ik heb zeker gevraagd of hij aub wel met mij mee wou gaan! Het was bloedheet ik had het al zwaar en had dit nog nooit eerder mee gemaakt! Maar nee, dat wou hij niet, hij was liever aan het werk, zelfs op zijn vrije dag is hij toen zelfs gaan werken zodat ik alleen moest. Volgens mij is hij echt heel bang voor de dood.. Maar ja eens is iemand van zijn familie aan de beurt, ik ben benieuwd hoe hij er dan mee omgaat
allereerst gecondoleerd. Ten 2e kan alles ook een kwestie zijn van elkaar verkeerd aanvoelen. Wij hebben net afgelopen week hetzelfde achter de rug. alleen ging het hier om mijn vriend zijn opa. afgelopen vrijdag hebben we de crematie gehad. maar waar het om draait... Ik was naar mijn mening er goed voor mijn vriend. Ik vroeg hem of hij praten wou of het wel ging enz. daarnaast was ik wel een beetje heel erg hormonaal en niet zo gezellig..en ik had ook moeite met het overlijden want de man is ook 7 jaar onderdeel van mijn leven geweest. afijn.. de avond na de crematie hebben wij alles nog met elkaar besproken. Wat bleek nou? wij hadden elkaar in deze situatie totaal verkeerd aangevoeld,wat eingelijk nog nooit is voorgekomen. Ik had het gevoel dat hij niet met mij wilde praten en dat hij ruimte en rust nodig had. En HIJ had het gevoel alsof hij met zijn verdriet niet bij mij terecht kon omdat ik hem juist zoveel ruimte gaf. wat ik dus probeer te zeggen. ZEG wat je verlangd. als jij met hints gaat strooien heb je grote kans dat hij ze niet oppikt. normaal gesproken zul je je daar niet zo aan storen maar in deze situatie wel want je bent hem nodig. Geef daarom precies aan wat je wilt want voor hem is het ook maar gissen. Als je behoefte hebt aan een arm om je heen zeg je gewoon: wil je me even vasthouden? en het lijkt mij sterk dat hij er dan geen gehoor aan geeft. Heel veel succes en jullie komen er vast wel uit. voor ons was het geen leuke ervaring maar wel heel leerzaam. we weten nu dat we in dergelijke situaties elkaar niet aanvoelen. dus zullen we de volgende keer meer onze terugval moeten doen op de communicatie
Gecondoleerd. Helaas missen sommige mannen een bepaald *gen* dat fijngevoeligheid heet. Bepaald sociaal gedrag wat er gewoon niet in zit of wat ze van huis uit niet hebben meegekregen. Stille hints of vage aanwijzingen halen niets uit bij deze mannen. Ik herken het want ik heb zelf zo´n man *zucht*. Nee, je vraagt niets teveel, maar vraag het gewoon wel,anders snappen ze het niet, echt niet.
Shenoby: jij ook gecondoleerd. Gelukkig is hij de dagen erna wat bijgedraaid. Maar ik heb inderdaad duidelijk moeten zeggen wat ik wou/voelde etc... Zeg nou zelf als je een diepe verdrietige zucht laat de avond van de crematie, wat zou dat dan kunnen betekenen??? Maar goed ik zal me er bij moeten neerleggen dat hij dit niet aanvoelt... en toch maar duidelijk gezegd dat ik echt verdrietig was. (eerste crematie ook voor mij) En ja dan krijg ik inderdaad een knuffel. Ik weet nu wat ik moet doen, maar ik kan er met mijn verstand nog altijd niet bij dat hij dit niet uit zichzelf kan aanvoelen/inschatten. Maar allemaal bedankt voor jullie reacties en condolaties (schrijf je dat zo?)
inderdaad wat kunnen mannen toch boeren zijn .. grrrrrrr waarschijnlijk heeft hij totaal niet door hoe je voelt en komt het niet door die dikke hersen pan door dat je steun nodig hebt en dat je zijn gedrag rotuit raar , onbeleeft en ongeïnteresseerd in jou gevoelens vind. gecondoleerd trouwens, mag deze tijd en verwerking ondanks je man snel verlopen
Gecondoleerd met je schoonmoeder... wat je vraag betreft, ik denk dat je wat duidelijker moet zijn in wat je nodig hebt. Je wilt graag dat hij dingen aanvoelt en dat hij precies weet wat er in je omgaat. Dat is wel teveel gevraagd. groet Amber