Vinden jullie dat nou net zo raar als ik? Ik zat afgelopen week bij de ha met mijn dochter. Er komt een oudere dame bij zitten en vraagt doodleuk, Is het kindje van jezelf? Ben ik zooo erg dat ik dat niet zo normaal vind? Ze maakte daarna wel duidelijk dat het door de huidskleur komt. Ik ben hartstikke blank en haar vader is erg donker. Tja... is het zooo raar om als blanke vrouw met een halfbloed kindje te lopen, nee toch? Vond het eerlijk gezegd gewoon onbeschoft!
Zowel als het antwoord 'ja' is als wanneer het 'nee' is, is het vervelend om die vraag gesteld te krijgen, lijkt mij. Wat een maf mens.
ik weet niet.. het is wel erg ' eerlijk ' om dat zo te vragen, maar ik zou er ook niet meteen iets onbeschofts in zien, het kan ook gewoon oprecht geinteresseerd bedoeld zijn. maar wel wat erg persoonlijk..
Ik vind het ook niet echt onbeschoft, maar wel erg ongepast. Ik kan me best voorstellen dat ze het zich afvraagt, in haar hoofd dus, maar om het dan echt hardop te vragen...
Ik vind het een stomme vraag, en het gaat haar daarbij ook niks aan. Je hebt toch wel een stom antwoord gegeven, "ja, ik heb seks met een hele grote zwarte neger" ofzo Dan was ze vast van haar stoel gevallen Als het kindje geadopteerd zou zijn is het toch ook van jezelf? Ach ja, sommige mensen...
Ik heb liever dat ze zoiets rechtstreeks vragen dan wanneer je via via hoort dat het volgens haar niet JOUW kindje KAN zijn
Haha nee zo gevat ben ik niet hahaha. En ja, die hele grote zwarte neger is ook niet meer in beeld. Dus zou er zo ook niet eens op komen!
misschien zit haar dochter wel in het proces van adopteren, en is ze er daarom heel erg mee bezig, en wilde ze een gesprekje aanknopen met iemand die (in haar ogen blijkbaar) ook een kindje had geadopteerd om ervaringen uit te wisselen... weet jij veel? In dat geval viel je antwoord dus een beetje tegen Ikzelf zou het niet zomaar plompverloren aan een vreemde vragen omdat het misschien wel een ongemakkelijke situatie op kan leveren, maar heel onbeschoft vind ik het ook weer niet.
Ik ben er niet zo dol op als onbekenden zulke persoonlijke vragen stellen. Het zal vast niet kwaad bedoeld zijn, misschien uit interesse? Sommige mensen vinden het namelijk juist prettig om gelijk vrij persoonlijke gesprekken te voeren. Als het iemand is die je vaker ziet en waar je soms ook wel eens (oppervlakkige) gesprekken mee voert, vind ik rechtstreeks vragen wel beter dan ernaar te vissen. Maar in deze situatie (iemand die je waarschijnlijk toch maar één keer ziet) vind ik het toch onbeleefd. Houd er wel rekening mee dat wat voor onze generatie steeds meer 'gewoon' is, voor oudere mensen heel apart kan zijn en verbazing kan oproepen.
Het was een oma die met haar kleindochtertje bij de ha kwam. Dus adoptie lijkt me niet, maar zo'n situatie zou idd kunnen. Dan nog zou ik het niet vragen.
Nee het was totaal niet slecht bedoeld ofzo. Was verder ook gewoon een aardige dame. Maar die vraag vond ik echt wat ongepast..
Ik vind het wel opgepast! Je kan nieuwsgierig zijn, maar dan nog vraag je zoiets niet! Als ze een blank kindje had gehad had het niet ze het niet gevraagd! Ik vraag me ook af wat zo iemand wil met die info. Prima als bijv. haar kind midden in een adoptieprocedure zit, maar niet elk donker kindje met een blanke moeder is geadopteerd! Hoe zouden jullie het vinden als iemand het zou vragen? Verder gewoon het ene oor in het andere uit meid! Jij weet zelf wel hoe het zit...dus laat ze maar vragen! Ik snap dat je er een beetje van de kaart door bent...het is een een gekke vraag!
haha ik zou dat zelf ook niet snel zeggen hoor Maar er schieten wel altijd meteen van die antwoorden door mn hoofd
waarschijnlijk bedoelde ze het niet slecht, maar kwam het er een beetje rot uit zeg maar. Maar dan nog is het niet een vraag die IK zou stellen aan iemand. Maar ook hier kijkt men weleens argwanend naar onze dochter. Ik ben blank en mijn man is half-arubaans, maar onze dochter is eigenlijk blank (laatste tijd komt er steeds meer een tintje in) en ze heeft spetter-blauwe ogen (net als mamma). Kan me niet herinneren ooit de vraag gehad te hebben of het van mijn man was of niet.... maar zou met niet 'gelukkig' voelen als iemand zou suggereren dat het niet van hem was!
zou het zelf noooooit vragen! tis wel een erg persoonlijke vraag , van iemand die blijkbaar erg nieuwsgierig is!
Maar die kwestie ligt ook heel anders Als je aan een vrouw vraagt of haar kind 'van haar' is, stel je eigenlijk de vraag of ze de biologische moeder is of dat het kindje geadopteerd is. Maar als je aan een man vraagt of het kind wel van hem is, kun je ook bedoelen of zn vrouw niet met iemand anders heeft liggen krikken. Over persoonlijke vragen gesproken...!
Jeetje... Waar je je al druk over kunt maken. Sorry hoor, begrijp me niet verkeerd, maar zo'n gekke vraag is dat toch niet? Als ze het nou op een vreselijke manier vroeg, zo'n vraag met een ondertoon, dan zou ik nog denken van; tsja.... Maar dit? Gewoon een oude dame die vraagt of het kindje van jezelf is? Wat is daar mis mee??? Is alleen maar belangstelling lijkt me. Ik wou de mensen tegenwoordig eens wat opener waren. Alles wordt tegenwoordig verkeerd opgevat. (Doet me denken aan de SIRE reclame(s))