Ik ben zo trots op Mini, ze ontwikkelt zich goed en razendsnel. Ze rupst het hele huis door, gisteren kroop ze zelfs, ze kan zitten, ze zit vaak op haar knietje ste spelen, kortom: gaat hartstikke goed! Haar nieuwste spelletje is echter niet zo goed voor mama's hart, om maar niet te spreken over Mini's achterhoofdje... Ze heeft het optrekken ontdekt en gaat dan staan tegen de bank/poef/wat er voor handen is. En ze valt de heeeeeele tijd BOEM op haar koppie. Maar ze is eigenwijs en gaat zich toch steeds weer optrekken om te staan want dat vindt ze zo tof. Om vervolgens weer te gillen omdat ze nog niet weet hoe ze terug moet of omdat ze op haar koppie is gevallen... Hoe gingen/gaan jullie hiermee om? Overal kussens? Of letterlijk met vallen en opstaan leren leren?
Ik heb eigenlijk nog geen 1 keer kussens of iets neergelegd. Hier is het dus echt vallen en opstaan....nu helemaal want meneer loopt achter zn karretje...maar die gaat soms te snel voor zn beentjes. Het gevolg is dat ie al aardig wat blauwe plekken op hoofd en benen heeft gehad...(6 ofzo ) Maar hij leert er naar mijn idee wel van...Bijvoorbeeld als hij nu in de box staat en om dreigt te vallen gaat ie met zn handjes naar voren omdat ie nu snapt dat ie zichzelf dan kan tegenhouden. Ik denk dat als ik een kussen neer zou leggen dat ie dus steeds lekker in dat kussen blijft vallen. Maar dat is misschien te simpel gedacht Ik moet wel zeggen dat af en toe mn hart in mn keel schiet hoor! Maar als hij dan verwart naar boven kijkt en niet gaat huilen is het goed! Ik probeer vooral zelf niet te hysterisch te reageren...heb dat 2 keer gedaan en alle twee de keren werd ie overstuur! Als ik gewoon zeg "Ow...boem" of iets...dan is het gelijk goed!
Haha. Ik heb een vriendinnetje met een dochtertje van mijn zoontjes leeftijd. Dat meisje is ook ondernemend die veel risico's neemt. Voordeel is dat ze dan vaak wat sneller gaan in hun ontwikkeling, nadeel is inderdaad het vele vallen. Mijn zoontje daarentegen is anders dan dat meisje, veel voorzichtiger en valt daardoor dus ook vrijwel nooit. De keren dat ie echt is gevallen, zijn op 1 hand te tellen. Maar hij loopt dan ook nog niet terwijl dat meisje dat wel doet De keren dat ie dan ook daadwerkelijk viel, kreeg ik bijna een hartaanval Maar kinderen kunnen ongelofelijk veel hebben. En volgens mij kun je er niet zoveel tegen doen...
Nee, ik ben ook niet van de kussens hoor! Dan kan ik aan de gang blijven met deze ondernemende tante Ik vind ook dat ze het zelf moet leren maar ik krijg zo af en toe een hartverzakking. Als ze valt wacht ik eerst altijd even af of ze gaat huilen. Zo nee, dan niks aan de hand. Zo ja, dan krijgt ze een knuffel die ze niet wil want ze wil wel huilen en ook verder en toch maar niet
Hier ook altijd met vallen en opstaan. Mevrouw is nu 17 maanden en loopt al vanaf 11 maanden maar nog steeds.....wekelijks ene flinke blauwe plek op haar hoofd of een flinke bult.
Pfffff, ik begrijp wat je bedoelt. Toen onze "mini" zich met zeven maanden ging optrekken, staan en dus ook vallen hebben we maar snel (tijdelijke) vloerbedekking laten leggen in onze woonkamer. Ik kon het geluid van het schedeltje van mijn meiske vallend op onze stenen (!) vloer welgeteld niet meer dan twee keer verdragen. Nu werd het na een paar weken een stuk minder, maar toch is die vloerbedekking één van de beste investeringen die we hebben gedaan de laatste maanden. Als ze nu valt is het toch minder erg. Geniet van je ondernemende "mini" en ik hoop dat je hartslag niet te vaak te hoog oploopt......
Hier ook hoor, gelukkig is mijn meisje een harde tante en huilt bijna nooit. Maar zoals vandaag gleed ze mooi uit en met haar voorhoofd tegen de poot van de tafel, best scherp. Dikkebult op haar voorhoofd. Tja, de poot zit redelijk ver onder de tafel dus vaak zal het niet voorkomen. Net een toevalstreffer. Ik wordt er verder ook niet warm of koud van hoor, (tuurlijk is het op dat moment wel even schrikken) je houd het toch niet helemaal tegen.. Ze moeten ontdekken en dat zullen ze nou eenmaal doen met voor en tegenslagen.
Waar lopen jullie kleintjes op? Mijn zoontje loopt standaard op slofjes sinds hij staat. Daarmee glijden ze veel minder makkelijk uit.
Dat word vallen en stootzalf halen Misschien zou je je dochtertje spelenderwijs kunnen voordoen hoe ze weer terug kan? Weet niet hoe ik dit moet uitleggen haha maar wanneer je ziet dat ze niet meer kan haar meteen vasthouden en beetje sturen zeg maar? Zal natuurlijk niet meteen lukken en misschien helemaal niet? Je dochtertje is een rappe meid zeg!
Hier vandaag alleen op sokjes, ik zat er ook naast. Het ging zoooo snel! Maar de schoentjes die haar nog passen gaan zooo makkelijk uit haha kan ik net zo goed geen schoentjes aan doen. Maar ga gelijk deze week even gympies halen haha die minder makkelijk uit gaan.
En een grote pot Troost ... Ik kan er gewoon niet de hele tijd naast gaan staan of zitten. Maar als ik het aan zie komen, dan corrigeer ik vaak wel hoor. Tegelijk denk ik: ze móet het toch gaan leren dat ze haar hoofdje niet laat vallen iedere keer en volgens mij lukt dat alleen door zich pijn te doen vrees ik. Ze heeft binnen trouwens helemaal niks aan haar voetjes zodat ze niet ook nog eens uitglijdt steeds, hihi. We hebben laminaat. Vloerbedekking vind ik niet heel prettig in de woonkamer maar we denken echt al 100 jaar erover om eens een kleed aan te schaffen dus wie weet geen kussens overal als in een love-in maar gewoon een ordinair tapijtje!
Duurt vaak een weekje of twee, hier was het ook steeds 'boink' als hij ging staan, want hij wist niet hoe hij weer tot zitten moest komen, maar ondertussen heeft hij prima door hoe dat moet, alleen was het wel een leerproces met een hoop blauwe plekken. Komt vanzelf goed!
Ik zou geen gympies halen, maar gewoon slofjes. Die zijn echt het beste voor de voetjes van je kleine. De keren dat mijn zoontje is gevallen, was dat op sokjes. Op zijn slofjes valt ie nooit.
' Alle soorten slofjes die ik heb voor haar trekt ze zo uit. Gympies die ik wil halen zijn gewoon met flexibele zool.
Mijn zoontje ging dan gewoon net zo lang schreeuwen, jammeren en huilen totdat ik hem hielp Oh jemig, volgens mij heb ik een kind die later een sulletje is tijdens de gymlessen nu ik er zo over nadenk
Ow wat herkenbaar!!! Ik ben echt een tijd lang bang geweest voor een schedelbasisfractuur of een hersenbeschadiging... Onze kleine meid is ook een rappe en wilt veel meer dan ze kan. Met staan precies hetzelfde als bij jullie. Wij hebben idd bij de karwei een hoopolig tapijt aangeschaft van 1.60 bij 2.30. En dan ook nog een dure, want als ik dan toch aan de tapijt moest dan maar wel gelijk eentje die ik ook echt mooi vind. Het heeft wel een paar bulten gescheeld, maar op zich moet ik zeggen dat ze redelijk snel doorhad hoe ze weer terug naar zit moest. Ik denk een maandje of anderhalf. Toen ze zich 1 keer weer liet zakken in de box kreeg ze applaus. Nou dat hebben we geweten ook, dagenlang heeft ze niet anders gedaan dan op, neer (wachten op applaus), op, neer (wachten op applaus) en dat keer 1000. Maar ik denk dat het in de box wel het makkelijkst te leren is. Nu gaat het al een tijdje prima, maarja dan nog komt ze weleens de hoek van de salontafel tegen, of ze trek de la onder de box open en duwt hem dan weer hard dicht met haar vingers eronder.. En dan gaan ze fietsen, scooterrijden, autorijden Ohja, om een lang verhaal nog langer te maken: ik las ergens op internet dat kinderhoofdjes nou eenmaal zwaar zijn en daardoor vaak als eerste de vloer raken, maar dat een kinderlijfje wel gebouwd is om te leren met vallen en opstaan. Ze kunnen vast wel wat hebben!