Wie herkent dit nog meer? Onze zoon van bijna 3 jaar (eind juni) huilt al ruim een jaar bij het wegbrengen naar het kdv. Het begint al buiten, dat hij niet naar binnen wil en eenmaal binnen kruipt hij helemaal in je en gaat hij huilen als je hem aan de leidster geeft. "Gelukkig" is het wel binnen 5 minuten klaar en heeft hij een leuke dag maar het doet je wel zeer als je hem zo ziet. Hoopte eigenlijk dat het eventjes zou duren maar het is nu al zo lang aan de gang.... Moet er wel bij zeggen dat onze zoon een achterstand heeft, hij praat bijvoorbeeld nog niet en wij denken dat hem dit enorm frustreert. Ook is het een drama als er visite komt of wij op visite gaan. Hij wil dan ook niet naar binnen, en eenmaal binnen blijft hij huilend tegen je aan staan. De ene keer duurt dit 5 minuten, de andere keer houdt hij het zo een uur vol. Vorig jaar met zn 2e verjaardag was het bijvoorbeeld ook echt niet leuk omdat hij bleef huilen. Nu gaan we wel binnenkort hem laten testen op zijn sociale/emotionele ontwikkeling maar daarvoor is een behoorlijke wachttijd. En ondertussen blijft dit maar doorgaan. Zeker nu we een 2e kindje hebben (wat overigens helemaal geaccepteerd wordt door hem, super goed!) en we dus regelmatig kraamvisite krijgen. We proberen het wel te plannen om hem heen, maar dit kan niet altijd. We vinden het echt ook zo sneu voor hem. Je merkt gewoon dat hij zich niet op z'n gemak voelt en zich niet kan uiten. En je bent dan zo hulpeloos. En voor jezelf is soms ook vervelend, omdat je nooit weet hoe hij gaat reageren. Ik denk dan ook dan hij heel gevoelig is voor verandering c.q. prikkels van buitenaf? Sorry nogal een lang verhaal, maar misschien herkent iemand dit? Groetjes en bedankt, Tamaar
Beste Tamaar, Mijn zoontje is net zo oud als de jouwe en hij heeft ook een periode gehad dat hij niet naar de creche wilde en steeds ging huilen en aan mijn benen hangen. Ik vond dat ook heel lastig en heb toen 2 dingen gedaan. Vragen waarom niet en benoemen van zijn gevoel. Als hij niet goed praat kun je wel een aantal redenen noemen die hij met ja of nee kan beantwoorden (vind je het gezellig om bij mama te blijven? Denk je dat mama je niet komt halen vanmiddag? denk je dat mama je niet lief vindt en daarom wegbrengt?). Jelle vond het zo gezellig bij mama. Ik heb gezegd dat ik dat snap en dat dat goed is, dat ik het ook heel gezellig vind met hem. Maar ik heb ook gezegd dat mama moet werken en dat Jelle daarom naar de creche moet. Het 2e was hem een keuze geven. Ik zei dan in een rustig gesprekje voordat we gingen (nadat we een boekje hadden gelezen ofzo): We gaan straks naar de creche omdat mama moet werken en jij niet mee kan naar mama's werk. Daarom ga jij spelen op de creche en mama (of papa) komt je aan het einde van de dag weer halen. Als we straks bij de creche zijn kun je 2 dingen doen: je kunt heel hard gaan huilen en dan gaat mama je een kus geven en naar haar werk. Je kunt ook niet gaan huilen en zeggen "dag mama" en dan geeft mama je een kus en gaat naar haar werk. Dus mama gaat sowieso je een kus geven en naar haar werk, alleen jij kan kiezen of je gaat huilen of dat je lief gaat zwaaien en dag zeggen. En mama vindt het fijner als je lief gaat zwaaien. Snap je dat? Het ging niet in 1 dag goed, maar ik heb dit verhaal een aantal keer afgedraaid en toen kwam inderdaad het moment dat hij ging roepen: Dag mama! Soms op de fiets vroeg ik dan ook al: Wat gaat Jelle zo doen: huilen of dag mama zeggen? Dan zei hij vaak: dag mama zeggen en dat deed hij dan ook. Elk kind is anders, maar misschien heb je hier wat aan. Succes en sterkte! Madelief
ik heb geen ervaring met het kdv ik ben tegen dit soort dingen. maar wel met een creche en de kleuterschool. ik heb ook op een creche gewerkt. en er zijn heel veel kinderen en dus ook mijn eigen kinderen die huilen en drama's maken al voordat ze binnen zijn. het gekke is dat dat allemaal over is 2 minuten nadat mama vertrokken is en dat ze dan meestal heel leuk gaan spelen. een uitzondering daargelaten die wat meer tijd nodig heeft om zich op zijn gemak te voelen. maar uiteindelijk vinden de meeste het na een tijdje wel leuk. ik denk ook dat het los staat van wel of geen achterstand hebben in wat voor vorm dan ook.
ook het verhaal van de visite herken ik. maar bij mij bleek dat een reden te hebben, daar ik je niet gelijk ongerust wil maken zal ik daar verder niks over zeggen. alleen wil ik je meegeven hem niet te straffen in wat voor vorm dan ook voor dit gehuil en ik hoop dat de visite dat ook niet doet. dan wordt hij alleen maar nog onzekerder. hij moet zich veilig leren voelen bij jullie ook als er visite is en zelfs als hij een keer alleen bij opa en oma zou moeten of mogen blijven. alleen door goed naar zijn behoeftes te kijken kun je dit op de lange duur bereiken. dingen proberen te forceren werkt averechts. 3 jaar is ook wel een leeftijd waarop de tweede eenkennigheidsfase kan opspelen en die kan behoorlijk heftig zijn. misschien kan hij zich een beetje optrekken aan je tweede kindje als die gaat rondstappen en wel naar de visite toegaat over een tijdje.
@madelief: ik benoem inderdaad voordat ik hem breng dat mama gaat werken en dat papa hem straks weer komt ophalen. Met de leidsters afgesproken dat we hem bij binnenkomst binnen 5 minuten afgeven om het niet te gaan rekken en dus voor hem moeilijker te maken. Onbewust gingen we het vertrek namelijk rekken en dat voelde hij natuurlijk heel goed aan. Misschien kan ik inderdaad wat meer gaan benoemen zoals jij het zegt. Bedankt voor de tip! @yinte: bedankt voor je reacties. Ik ben ook erg blij dat ik weet dat het over is zodra ik wegben en hij wel een leuke dag heeft, maar het blijft wel erg lastig. Zeker als je de andere kindjes vrolijk ziet binnenkomen. Ik denk ook niet dat het met achterstand te maken heeft, maar het maakt het nu wel bijv. lastig dat hij niet kan zeggen waarom. Wat betreft het visiteverhaal: we worden ook zeker niet boos op hem en laten hem rustig bijkomen. Ook is iedereen in onze omgeving inmiddels wel op de hoogte van zijn gedrag en laten hem ook rustig bijkomen. Niemand wordt boos, dat zeker niet! Maar ik vind het voor hem erg vervelend, omdat je ziet dat hij zich niet op zijn gemak voelt. Alleen bij de opa's en oma's reageert hij niet zo, en daar kunnen we hem ook makkelijk alleen laten, dan geeft hij zelfs een kusje als we weg gaan.
ja femke@ wij noemen ze kinderdumpverblijven. maar iedereen moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt.
tamaar@ dat vind ik ontzettend positief klinken dat hij wel al alleen bij opa en oma durft te blijven. en dat alle fam leden hem in zijn waarde laten. fijn voor hem hoor! en wat je tegen madelon zegt klopt precies. hoe korter je het afscheid maakt hoe beter het is. maar het blijft heel moeilijk. mijn middelste zoon klampte zich letterlijk vast onder de tafel die in de gang bij de kleuterschool stond. en daar sta je dan om hem er onderuit te krijgen elke dag. hartverscheurend was het.
Hoi, Wij hebben net een heel drama achter de rug met onze oudste zoon. Ik heb een gesprek gehad met de locatiemanager van het KDV, want ik had echt een rot gevoel. Thomas vroeg vandaag of hij alweer naar de nieuwe juffrouw mocht (hier gaan ze beide pas sinds kort naar het KDV). Ik stond bijna te juichen, dat is echt even geleden dat hij dat zei. Dit is wat ik met ons KDV heb afgesproken: - 's Morgens zeg ik 1x dat hij naar het KDV gaat en als hij dan gaat huilen dan negeer ik dat. - Ik vertel hem onderweg naar het KDV hoe het die dag gaat. (mama gaat werken en jij gaat spelen met de andere kindjes, met z'n alle eten , etc, etc.). Huilen en de opmerkingen dat ie niet wil en het niet leuk vind ook weer negeren. - Als we in zijn klasje zijn dan laat ik m iets positiefs vertellen over iets wat hij gedaan heeft en de juf gaat daar dan op door, zodat hij het gevoel heeft dat hij heel knap en stoer is. En hij vergeet dan vaak dat hij niet wilde. - Het afscheid duurt heel kort en ik zeg m duidelijk dat ik m weer kom halen. Verder voeren we alle gesprekken over Thomas niet bij hem in de buurt. Als ik bijv. vertel dat het 's morgens drama thuis was en hij hoort dat, dan gaat hij daar op door. Het klinkt heel hard maar ik negeer dus het meeste en dan ontdekt hij zelf dat het eigenlijk helemaal niet zo erg is. Hier werkt het dus hartstikke goed, maar ieder kindje is anders. Vraag anders zelf een gesprek aan zodat je hoort hoe je kindje in de groep is en misschien kunnen ze je nog wat tips geven. Het is best moeilijk om je kind huilend achter te laten, ookal weet je dat het over is zodra jij uit beeld bent. Laat je even gerust stellen!
hoi , hier heeft onze oudste vanaf maand 8 totdat hij anderhalf was gehuild bij het wegbrengen. hier was de oplossing, of nou ja oplossing, de manier waarop het het beste ging, hem in de armen van de juf geven een kus en weg. dus geen lang afscheid. dit ging zo totdat zijn babybroertje meeging, dat ging echt supergoed. maar je raadt het al sinds 3 weken huilen ze allebei weer bij het wegbrengen. de oudste is nu 2 en een half en de jongste bijna 1, dus het kan ook de leeftijd zijn. ook brengen wij toevallig samen de kids weg, papa en mama dus, misschien dat het ook nog meespeelt. we vragen aan de leidsters of het lang geduurd heeft het huilen en wat blijkt het duurt echt nog geen 3 minuten, het is met een knuffel van hun alweer opgelost! hopelijk komt er snel een oplossing voor jullie, het is inderdaad geen leuke situatie! om even op de opmerking dat kinderdagverblijven kinderdumpverblijven genoemd worden! vraag me echt af waar dit vandaan komt? er zijn nu eenmaal gezinnen die hier afhankelijk van zijn, vraag me af waarom je er een afkeer tegen hebt, of waar het vandaan komt. niet om je aantevallen hoor, maar als ik kijk naar ons gezin, dan ben ik zo blij met het kdv, de kids gaan 2 dagen en ik zou ze deze dagen voor geen goud willen afnemen. groetjes joyce
volgens mij is creche en kdv hetzelfde? Weet niet waar jij je kind(eren) naar toe brengt? Niet iedereen heeft de luxe om thuis te blijven.
hoi willemientje,inderdaad er zijn mensen echt afhankelijk van het kdv. wij zelf ook, althans anders zou ik moeten stoppen met werken en dat wil ik niet. vind mezelf ook een betere moeder als ik werk, aangezien ik dan veeeel meer van de kinderen kan hebben. maar goed, als ik geen werk zou hebben en toch een dagje kdv zou kunnen betalen dan zou ik dat absoluut doen. als ik kijk naar ons kdv dan is het zo huiselijk ,echt de kids hebben het geweldig naar hun zin, de oudste heeft echt al vriendjes en vriendinnetjes, leert heel veel dingetjes en ze krijgen er echt veel liefde. ik zie dat ze regelmatig geknuffeld worden en gewoon ook een kus krijgen op de wang , heerlijk om te zien, daarom zou ik het kdv niet willen missen, maar maakt me dus ook nieuwsgierig waarom iemand het een dumpplaats noemt? groetjes joyce