Hallo iedereen, efkes mijn situatie schetsen: ben ondertussen 24 weken zwanger, en heb al een hele tijd last van bekkeninstabiliteit. Ik ga al een paar weken naar een kinesist, maar geraak maar niet van de pijn af. Vorige week was ik kapot, en moest een week thuisblijven van de huisarts. Sinds gisteren ben ik weer aan het werk, maar het gaat eigenlijk niet meer. Ik zit hier heel de tijd de pijn te verbijten, de tranen staan in mijn ogen van de pijn. En ik ben doodmoe, doordat ik heel de tijd pijn heb, slaap ik niet goed meer ook, en pijn is gewoon vermoeiend. Ik had echt gedacht dat een weekje rust me zou helpen, ik voelde me wel al wat sterker, maar niet dus, na 1 dag werken was ik gisteren echt stikkapot. Nu voel ik me zo schuldig... Ik heb zoveel werk, en zou dat echt nog allemaal graag doen, maar het gaat niet zo... En ik vind het zo vroeg om al volledig in ziekteverlof te gaan. Ik heb ook geen idee wat er dan gebeurt met mijn loon en met de uitkering tijdens mijn zwangerschapsverlof. De huisarts wou me eigenlijk veel langer thuis schrijven, maar ik had dat geweigerd. Is dat volgens jullie niet de taak van de gynaecoloog om daarover te beslissen? Zijn er meiden in hetzelfde geval?
Sinds vorige week ben ik ook volledig thuis op 'bevel' van de gynaecoloog en voelde me er ontzettend schuldig over. Ik heb mijn werk niet normaal kunnen overdragen en het was echt een dikke bende op mijn bureau. Ik weet niet hoe ze op je werk reageren, maar ik vind het zelf een groter probleem dan mijn leidinggevende het vindt. Voor alles is een oplossing en je werk komt er wel uit zonder jou. Ik probeer me er nu overheen te zetten en ik merk dat het niet meer werken me heel veel rust geeft. Ook kom ik erachter dat ik echt niet onmisbaar ben en dat iedereen zich wel redt zonder mij. Dat is dan wel weer jammer . Het is misschien nu even door de zure appel heen bijten, maar dikke kans dat het je later veel rust gaat geven. Achteraf zul je denken, waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Je huisarts is ook een arts en als deze je adviseert om thuis te blijven zou ik daar gewoon naar luisteren. Je krijgt via het UWV je loon 100% doorbetaald en de enige invloed die het kan hebben, is dat je zwangerschapsverlof nu 6 weken voor je uitgerekende datum ingaat. Je kan niet meer kiezen voor bijv. 4 weken. Sterkte ermee!
Als het echt niet meer gaat zou ik thuis blijven, vooral als je huisarts dat al had geadviseerd. Zelf ben ik al vanaf week 20 thuis. Toen had ik twee weken vakantie omdat ik mijn dagen van vorig jaar op moest maken. De pijn werd niet minder en met 22 weken moest ik van de therapeut terug naar de huisarts. Hij constateerde toen BI en ik mocht gelijk niet meer werken van hem (had staand werk met best veel tillen). Ik heb toen zelf een gesprek aangevraagd bij de bedrijfsarts omdat ik toen nog wel af en toe vervangend werk wilde doen vanaf thuis. Hij vond dat ook geen goed idee. Dus vanaf week 22 ben ik al thuis. Je krijgt gewoon 100% doorbetaald omdat je ziek door zwangerschap bent. Je werkgever krijgt dat geld van het UWV en moet jou uitbetalen. Mijn contract loopt nog binnen mijn verlof af en de bedrijfsarts adviseerde me om niet eerder te gaan werken (met iets nieuws) dan het echt gaat. Omdat je dan nog iets hebt wat met je zwangerschap te maken heeft krijg je dan ook nog gewoon 100% betaald maar dan rechtstreeks van het UWV. Dus gewoon voor jezelf kiezen en als je twijfelt een gesprek bij de bedrijfarts aanvragen. Het hoeft dus niet via de gyn te gaan. Sterkte!
hallo, ik lees je verhaal net,en heb het ook zo meegemaakt. werk zelf in een bakkerij,dagelijks zwaar werk,en zat al sinds december met pijn klachten. sliep ook erg slecht,veel pijn,die erg vermoeiend is,emotioneel een wrak. met de 25 weken ging ik naar de fysio,en een week later kreeg ik van haar te horen dat als er geen lichter werk was voor mij,ik per direct moest stoppen. met de 26 weken tilde ik nog dagelijks kratten van 8/10 kilo. ben naar mijn baas gegaan,en vanaf week 26 ben ik thuis. moest echt huilen omdat ik moest stoppen,wilde eigenlijk ook niet,maar wist stiekem wel dat ik dit niet tot mijn verlof ging redden. ik krijg nu gewoon doorbetaald via uwv,alleen gaat mijn verlof dus wel 6 ipv 4 weken voordien in. hoe graag ik ook 4 weken voordien pas wilde stoppen,eigenlijk wist ik wel dat dat nooit ging lukken. denk eerst aan je eigen gezondheid,want niemand anders doet dat voor je . en als je na de zwangerschap met nog meer pijn zit te kijken,heb je jezelf en je nieuwe gezin er nog harder mee te pakken.. ik zou toch eerlijk zijn voor jezelf,en de kleine in je buik,en verstandig stoppen.. ben je al bij fysio??
dankjewel al voor jullie reacties. In woon in België, en ben door de gyn doorgestuurd geweest naar een kinesist, dus geen fysiotherapeut. Maar ik ga er van uit dat die wel hetzelfde ongeveer doen? Dat is nu ook net iets waar ik me schuldig over voel, ik heb fysiek helemaal geen belastend werk... Ik heb voornamelijk zittend werk, maar dat is precies ook al te lastig...
heb eens geïnformeerd, en de eerste maand zou ik gewoon betaald worden, en daarna maar 60% meer. Das natuurlijk wel echt niet veel... Maar komen werken gaat niet meer, daar heb ik me nu wel al bij neergelegd. Baas is nog afwezig voor paar dagen, maar van zodra die er is, zal ik toch met hem gaan praten, zo kan ik niet meer
Waarschijnlijk is het in Belgie dan anders geregeld dan in Nederland, want hier is het mits het zwangerschapsgerelateerd is 100%. Dat is wel ontzettend balen . Wel goed dat je nu voor jezelf hebt gekozen en niet meer gaat werken. Dit is geen doen en je hebt je rust hard nodig. Heel veel succes ermee!
Hoi Kat, Stoppen is het beste voor je! Ik ben nu ook al 2 weken thuis en de stap om echt te stoppen met werken is niet leuk.. Ik heb er ook een hele middag flink om zitten brullen.. (leuk die hormonen!) Jij en je kindje zijn op dit moment belangrijk! Van egoisme kan tijdens je zwangerschap absoluut geen sprake zijn. Dat besef moet je simpelweg zelf krijgen. En je zult merken als je rustig aan doet en je eigen ritme kunt bepalen, dat het (al is het met ups en downs) al snel een stuk beter met je gaat en dat je meer rust zal hebben. Succes en geniet van je zwangerschap!
Goed dat je dit hebt besloten! En het thuis zitten is ook echt niet leuk hoor, vooral niet als je maar weinig kan. Je moet je echt niet schuldig voelen, je collega's zouden denk ik niet graag met je willen ruilen (anders zijn ze wel goed gek in ieder geval).