wat een schat die man van jou!! lief zeg. Kan me voorstellen dat het liggen in die stoel geen pretje is als je ongi bent hoor. Succes met de clomid
Ja lief he, idd echt geen pretje bah, gelukkig duurde het nog geen 3 min pffff Heb je je ongi al gespot?
typje wat spannend een fm! Ik weet toevallig dat ze dat bij ons ziekenhuis pas doen vanaf 150mg clomid. Als je rond dag 35 nog niet ongie bent met 50 of 100 mg moet je gewoon weer aan de primolut. Aan de ene kant jammer want zekerheid is wel fijn. Aan de andere kant wel fijn omdat je dat geen vrij hoeft te nemen met je werk...
Ja he... Zal ik dan delen dat ik vandaag ongesteld moet worden en steeds nachtmerries heb over puncties?
Debby@ Ja echt spannend zeg, in hte umcg doen ze al een FM bij 50 mg clomid. Omdat ze alles in de gaten willen houden, om te kijken hoe je lichaam erop reageert. Dus ben benieuwd of het aanslaat. Mizzy@ Hier ook vanaf 50 mg, Ongi al gespot? Hier@ Vannacht echt niet kunnen slapen, had het zo verschrikkelijk warm grrrr...heb twee ramen open gezet, en kon nog niet slapen. Ik ben ook net wakker. Misschien door de clomid, maar hoop dat het vannacht beter gaat
Nee zeker niet rare nachten hebben, en we geen niet over ongi praten hoor! Dat wil ik de komende 9 maanden niet meer zien!
Wat slapen we allemaal slecht hé... Best zielig voor ons... Nog geen ongi hier maar zwere borsten en al wel wat kramp dus het zal in de loop van de dag wel komen Ik vind het zo'n spannend en gek idee dat ik over een paar maanden weet hoe een puncie voelt, en hoe het is om mezelf te injecteren met vanalles alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Het is zo'n spannende tijd... Ik vraag me af of jullie dat nou ook hebben: Ik weet zeker dat ik met mijn lief een kindje wil. En hij wil het ook heel graag. En ook al weet ik dat wij liefdevolle ouders zullen zijn twijfel ik soms aan mijn eigen capaciteiten. Ik ben bijvoorbeeld niet het toonbeeld van geduld. Ik zou een stuk georganiseerder kunnen zijn, mijn vriend heeft geen heel sterke gezondheid... kortom, allemaal dingetjes die dan door me hoofd heen spoken waardoor ik twijfel aan onze geschiktheid als ouders. Ik word er wel eens onzeker van. Aan de andere kant. Om me heen zie ik mensen papa of mama worden die stukken minder competent over komen... en bij hun gaat het ook goed. Hoe zit het bij jullie met de onzekerheid en de twijfels?
Hey, Nooit aan jezelf gaan twijfelen, tuurlijk wordt je straks een suppper mamma en papa Het is misschien allemaal even wennen, maar dat komt allemaal wel goed. En als je zo'n schat op je armen heb liggen, komt het moederinstinct vanzelf naar boven hihi. Ik/wij hebben er ook wel eens aan zitten twijfelen, kunnen we dit wel. Zijn we niet te jong. Moeten we toch nog even wachten.... Mijn vriendjelief zei; Nee meid als jij er klaar voor bent en ik ook gaan we ervoor. We hebben alles qua baan, huisje boompje beesje. Het kom goed. Dat was voor mij de schakel om er voor te gaan. En wat anderen ervan zeggen, sorry maar its my life Girl go for it
Ik weet hoe het voelt, maar je moet zeker niet gaan twijvelen. Jah ik weet het het is makkelijker gezegt dan gedaan.
Dit wil ik ook even met jullie delen, Gister toen ik wat wegbracht en op de terugreis zag ik 25 ooievaars in een land. Als dit niet een goed teken is!