Ik ben benieuwd hoe de rolverdeling is bij jullie als jullie moeten straffen oid. Ik merk dat mijn man een beetje moeite heeft om mijn dochter (17 maanden) terecht te wijzen. Meestal als mijn dochter iets wil gaan doen wat niet mag, ben ik de eerste die 'nee, niet doen' zegt. Mijn man doet dat niet zo snel. Mijn dochtertje kan zich nu op te trekken, maar durft niet meer terug. In eerste instantie hielpen wij haar weer in de zitpositie maar hierdoor durft ze het niet zelf. Ik heb dus zoiets van, ik laat haar staan zodat ze zelf wel moet gaan zitten. Mijn man vindt dat zielig en helpt haar toch weer. Ook geeft hij haar veel sneller koekjes e.d. dan ik. Waarschijnlijk omdat ze hem altijd zo lief aan kijkt wanneer hij met dat koekje aan komt zetten. Het gevolg is dat mijn dochter bijna altijd eerst naar mijn man toe trekt. Ik heb het er al eens met hem over gehad en hij bedoelt het niet kwaad. Hij is gewoon een goedzak. Hij probeert het het dan goed te maken met het voorstel dat ik dan in het vervolg het koekje maar moet geven. Of hij geeft haar maar door aan mij nadat ze eerst naar hem is gekropen. Hij begrijpt het principe niet. Op deze manier gaat ze ons nog een keertje tegen elkaar uitspelen. Ze heeft al prima door hoe ze mijn man kan bespelen. Hoe werkt dat bij jullie? Is de één ook strenger dan de ander?
hahha bij ons is het precies andersom. Mijn vriend is strenger voor ons zoontje . Maar wat betreft het terug gaan naar de zithouding tja dat zal ze echt zelf moeten leren.
hier ook een dame van 20 maanden die precies weet voor welke glimlach papa gevoelig is. Tis maar goed dat mama er ook is. Ik ben veel consequenter en strenger, mijn man is iets toegefelijker. Soms leidt dat wel tot discussies. Ik probeer een een middenweg in te zoeken door sommige dingen (zoals extra koekje ofzo) door de vingers te zien maar andere dingen grijp ik gewoon in
Hoi Joyful, Ik denk toch dat het heel belangrijk is dat jullie op 1 lijn zitten. Als ik jou was zou ik eens goed in gesprek gaan met je man. Straks ben jij de boeman en is bij papa alles leuk. En hoe klein ze ook zijn, ze weten het nu al precies dat bij papa meer mag. Ook zo'n kleintje heeft grenzen nodig, hoe lief ze ook kan kijken! Hier kan papa ook wel streng zijn en ik ook, ik denk dat we allebei even streng zijn. Veel succes
Hier is het redelijk verdeeld. In sommige dingen is mijn man wat soepeler, net waar ik denk: nee, dat mag eigenlijk niet of dat wil ik niet. Aan de andere kant zijn er weer dingen waar hij strenger is en waarvan ik denk: hmmm zo erg is dat nou ook weer niet. Dus al met al zitten we op 1 lijn maar er zijn nog wat schoonheidsfoutjes... maar ja, we doen het ook pas voor het eerst
Hier is het precies hetzelfde, mijn man is ook absoluut neit consequent wat al tot de nodige ruzies geleid heeft. Maar laatst was ik zo boos op hem dat ik in tranen uit ben gebarsten, en dat doe ik nooit eigenlijk. En dat heeft indruk gemaakt en hij doet nu echt zn best
Tjah, papa's en dochters.. Wij zijn allebei wel even streng en consequent.. Alhoewel mijn vriend wel sneller onze dochter aandacht zal geven als ze een keertje kwekt, of zoals bij jullie dochterlief eerder zal helpen als iets niet lukt. Wat dat betreft ben ik wel wat 'harder'. Maar dat komt misschien ook wel omdat ik vaker thuis ben, en ik dat dus ook wel wat meer 'moet' zijn. Maar onze dochter weet wel precies hoe ze papa moet bespelen. Voorbeeld; Wij brengen onze meid om de beurt naar het kdv. Bij mij huilt ze nooit als ik wegga, bij papa altijd. Hij is daar gevoeliger voor dan ik.. Ach ik vind het wel schattig eigenlijk. Ik vind het erg leuk dat ze een speciale band hebben met elkaar. Maar het moet natuurlijk niet zo zijn dat jij als moeder bij wijze van je dochtertje ergens om straft en papa dan achter mama's rug om een koekje geeft..
Echt wel ja, hier ook. Papa is wel ook streng hoor, maar als ze iets grappigs doet wat niet mag, moet hij lachen en moet ik optreden haha. Hij is echt gek op haar...
Hier is 't in de loop der jaren omgedraaid. Was ik vroeger veel strenger dan mijn man, tegenwoordig is mijn man strenger dan ik en ben ik toegeeflijker. Maar 't wisselt wel hoor.. Maar we vallen elkaar hoe dan ook niet af in bijzijn van de kinderen en als we 't eens niet met elkaar eens zijn bespreken we dat 's avonds of in de keuken wel even. En kleine meisjes zijn per definitie goed in hun vader rond zo'n klein vingertje winden...
Denk dat het voor heel veel papa's met hun dochters geld idd. Al denk ik dat mijn vriend misschien wel een softie kan zijn naar zijn dochter maar toch ook niet zomaar iets zal doen als we hebben afgesproken dit niet te doen. Wat betreft jou situatie zou ik toch als ze op bed ligt het onderwerp eens aankaarten.
Hier is het zo dat wij allebei veel te lief zijn...dat consequent zijn is veel moeilijker dan ik dacht, en wij moeten er echt op letten dat meneer de directeur ons niet allebéi om zijn vinger windt We zijn ons er gelukkig wel van bewust, en we werken eraan.... maar ik had echt verwacht dat we strengere ouders zouden zijn. Maar hij is nog zo klein...en straffen heeft sowieso nog geen zin... Ik denk dat het heel erg belangrijk is (weet niet of het al gezegd is) dat je één lijn trekt in de opvoeding. Wat van mama niet mag, mag van papa ook niet, etc. In al die opvoedprogramma's die je op tv ziet is dat altijd het grote probleem: dat de ouders niet op één lijn zitten, en niet achter elkaars manier van opvoeden staan. Nu zijn de situaties in die programma's natuurlijk wel zwaar uit de hand gelopen, maar ik bedoel maar...
jup, hier ook! was bezig met wekker methode, om haar dus even te laten huilen met slapen, maar papa vind het zo zielig... bij mama thuis is drammen als ze haar zin niet krijgt, lekker gechagrijn, maar als papa binnen komt vliegt ze op hem al met een big smile: hai pappie! en krijgt ze alsnog het koekje wat ze van mij niet kreeg..
Hier vooralsnog herkenning van bij mijn stiefdochter, die papa echt om haar vinger wond en zo bijv ook onder straf uit wist te komen, (ging ze huilen en bij hem op schoot kruipen en manlief maar troosten). Hebben het daar toen over gehad en afspraken over gemaakt. Maar het blijft lastig voor m'n man, hij herkent al dat soort subtiele vrouwentrucjes, die er toch al heel vroeg inzitten, gewoon niet... Wij hebben dus de afspraak dat ik hem daar op attent maak als ik dat merk, ook waar zijn dochter bij is, (alhoewel ik er, om niet tot boze stiefmoeder te verworden, ook wel eens pas 's avonds op terugkom, of hem even tegen z'n voet schop onder tafel ofzo. Dan is de hint ook wel duidelijk ). Maar voor zijn zoon is hij echt strenger, (haha, fijn, daar kan ik de lieve stiefmoeder uithangen die zorgt dat hij zijn recht krijgt ). Dus hier is het wel echt een vader-dochterding en ik ben heel benieuwd hoe Thirza daar mee zal gaan spelen (Vooralsnog gaat dat goed ). Maar het is dus wel echt heel belangrijk om 1 lijn te trekken, want dit gaat ze als ze ouder is, tegen elkaar uitspelen! Je vriend moet echt strenger worden! Dat zal best lastig zijn, maarja: je bent geen vader geworden om alleen gemakkelijke dingen te regelen met je kids
Geloof echt maar niet dat alleen dochters papa om de pink kunnen winden. Hier hebben we drie zoons, die het stuk voor stuk presteerden om dat te doen (en nóg). Echt, ze hoeven maar te kikken, en hij vindt haast alles goed! Ik ben degene die hier meestal het strengste is. Wat ik wel heel lastig vind, dat mijn man me echt vaak ziet als een superstreng mens. En dat is absoluut niet waar! Ondanks alles, trekken de kinderen toch meer naar mij toe. Zeker de oudste en de jongste. De middelste naar allebei wel.
komt nog wel als ze echt vervelend gaan doen en jij bent er niet mijn man was ook zo maar nu geeft hij1 waarschuwing en dan is het in de hoek met leren staan zitten enz deed hij ook helpen totdat ik zei laat hem nou hij moet het toch leren ga je straks met een kussen achter hem aanlopen de hele dag als hij leert lopen haha was snel afgelopen
Ik las vandaag ergens het citaat 'Kinderen zijn net pannekoeken: de eerste mislukt altijd' Hier is het ook redelijk afgewisseld wie strenger is en wie toegeeflijker. Meestal praten we het meteen even door als er een situatie is waar we nog niet eerder mee te maken hebben gehad en de één vindt dat we er zus mee om moeten gaan en de ander zo. En dan komen we er eigenlijk altijd wel uit hoe we daar mee om willen gaan. Hij is wel iets strikter met 'regelmaat' en bijvoorbeeld op een vaste tijd eten ofzo, terwijl ik daar makkelijker wat soepel mee om ga. Ik ben weer iets strenger met 'langetermijn-dingen', bijvoorbeeld dat ik aangeef dat het tijd is om de speen af te gaan leren ofzo, terwijl hij dan de noodzaak niet zo in ziet om zo'n verandering door te voeren. Maar als ik hem dan overtuigd heb van het belang daarvan, is hij wel weer goed ik standvastig blijven, ook op momenten dat ik dan verzucht 'oh... zullen we voor deze ene keer anders nog maar even toegeven...?' Eigenlijk vullen we elkaar dus wel mooi aan. Maar ik zie wel degelijk zo'n papa-dochter-ding tussen die twee. Ik kan me heel goed voorstellen dat ze hem stiekem toch om haar vingertje windt en ik op een gegeven moment steeds de boeman mag zijn. Maar ik heb er wel vertrouwen in dat hij en ik daar een oplossing voor vinden, als we ontdekken dat het ons ook overkomen is.