voornaam veranderen of niet?

Ik zou het niet doen, maar dat is persoonlijk. In de eerste plaats omdat ik vind dat een naam bij een persoon hoort.
Bovendien is de naam misschien wel het enige wat het kind nog van de biologische ouder(s) heeft meegekregen.
Bij een ouder kindje lijkt het me helemaal niet verstandig om de naam te veranderen, omdat het kind al aan die naam gewend is.

 

wij hebben er voor gekozen (wordt ook aan je gevraagd trouwens in het gezinsonderzoek en in het rapport vermeld) dat we de voornaam liefst willen houden zoals ie is tenzij hij onuitspreekbaar is dan zal onze zoon/dochter worden vernoemd naar mijn oma. net zoals onze biozoon is vernoemd naar de opa van mijn man en wordt zijn originele naam z'n tweede doopnaam.

het is inderdaad een heel persoonlijke keuze en in het geval van oudere kinderen is het helemaal niet handig om naam te wisselen. het is trouwens niet zo dat biologische ouders altijd een naam geven, als kindjes te vondeling worden gelegd of meteen na geboorte worden weggehaald krijgen ze vaak van het verplegend personeel of in het kindertehuis pas een naam.

 

Naast het afnemen van wellicht de laatste gift van de ouders mbt de naam, neem je daarmee ook in een fors aantal gevallen de identiteit af. Denk je in; je wordt geboren als Hue in China. Je eet in het kindertehuis waar je je tot aan dan toe leeft elke maaltijd rijst. Ineens komen er twee blanken heel blij aan je bedje staan en beweren dat ze je nieuwe pappa en mamma zijn. Je gaat na enige tijd met ze mee en ineens heet je geen Hue meer maar Bram en krijg je brood als maaltijd. Dan is iedereen ontzettend blij dat je in NL bent en jij herkent niks meer van je vorige omgeving als zijnde je veilige omgeving. Mensen spreken ineens andere talen dan jouw taal. Gelukkig herken je wel een beetje die twee blanken maar daar is ook alles meegezegd.

Snap je hoe enorm ingrijpend dit alles is? Je identiteit is altijd zo belangrijk...

Daarnaast wil ik nog iets heftigs zeggen. Je zegt dat als je ivf niet aanslaat jullie willen gaan adopteren. Dat is iets wat ik zooooo onjuist vind. Je MOET willen adopteren. Niet als vervanging van je biologische kindje. Vergis je niet in het traject. Maar vooral vergis je niet dat het leven met een adoptiekindje echt niet altijd alleen zwitszal is! Deze kindjes heben hoe je het went of keert een verleden, soms een heftig verleden. Natuurlijk gun je deze kindjes een prachtig leven, maar vergis je er niet in. Wil en kun je dit aan??

Adoptie en biologische kinderen zijn zo ontzettend verschillend. Het een is geen vervanging van de ander en omgekeerd.....

 

Ondanks het niet altijd gegeven is door de biologische ouders, het is wel de identiteit van het kindje!!

 

hoi meiden ,
ik ben zelf geadopteerd en heb destijds mn naam gekregen in het kindertehuis waar ik in zat of mn naam heeft mijn biologische moeder uitgekozen (dit weten we niet).

toen ik bij mijn adoptie ouders kwam heb ik een andere roepnaam gekregen , maar draag mn eerste echte naam nog altijd met me mee. (mn roepnaam is mn 2e naam)

ik zelf persoonlijk vind het prettig dat ik een andere roepnaam heb gekregen. al vergeet ik natuurlijk mn eigen echte naam nooit. maar ik ben tijden zo boos geweest op mn biologische ouders , die ik niet eens ken , dat ik het fijn vond om niet hun naam te dragen.

Ik vind het mooi dat je daar zo over nadenkt.

sterkte met alles!

 

Ik vind dat je wel heel hard bent eerlijk gezegd. Ze heeft al heel wat jaren kinderwens en dat ze nu aan adoptie gaat denken vind ik helemaal niet vreemd of onjuist. Er zijn talloze mensen die pas aan adoptie gaan denken op het moment ze zelf geen kinderen kunnen krijgen en dan ook goede adoptie-ouders zijn. Een oud-collega van mij kon geen tweede kind krijgen, omdat ze anders in een rolstoel zou belanden, en heeft toen voor een adoptiekindje uit China gekozen, maar als zij dat lichamelijke probleem niet had gehad, was het wel een biologisch kindje geworden. Ze is minstens zo'n goede moeder voor het adoptiekindje als voor haar biologische kindje en bij haar was het in eerste instantie echt wel een vervanging, zoals bij veel mensen. Als je op een gegeven moment geen kind van jezelf kunt krijgen, kan adoptie iets zijn waar je aan gaat denken en het kan zijn dat er ook dan pas bewust voor gaat kiezen, niet eerder. Door het hele adoptietraject kom je er dan heus wel achter dat dit niet allemaal rozengeur en manenschijn is.

Persoonlijk vind ik ook dat je de naam van het kindje niet moet veranderen, tenzij het kindje dit zelf heel graag zou willen.
Ik heb zelfs de naam van mn hondje niet veranderd, omdat zij hier al aan gewend was

 

Dan denk ik dat ik niet helemaal duidelijk genoeg was. Ik vind het helemaal niet onjuist om hierover na te denken wat nu nog je opties zijn en al helemaal niet dat je geen geweldige adoptiemoeder kunt zijn. Het enige waar ik op hamer is dat adoptie niet hetzelfde als een biologisch kindje. Hoe je het wendt of keert. In mijn ogen moeten het twee zaken naast elkaar zijn. Eerst verwerken dat het je zelf niet zal gaan lukken (om wat voor redenen dan ook) en daarna pas kijken of er andere wegen beschikbaar zijn waardoor je toch je kinderwens in vervulling kan laten gaan. Die kinderwens kun je zo breed als je wens is invullen. Iedereen kan daarin eigen keuzes maken.

Maar ik ben juist zo duidelijk en direct omdat er achter mijn eigen verhaal ook een heel stuk verdriet zit en ik nu een pleegkindje in huis heb. Ook in onze situatie moesten wij keuzes maken en ik kan je verzekeren die waren keihard. We zijn immers niet voor niks "bewust gestopt".

Door eigen ervaring ben ik me er echt bewust van geworden dat ik kortgezegd niet voor "vervanging van" ben maar wel voor "aanvulling op". Hierin zit echt een wezenlijk verschil. Dat maakt niet dat je minstens zo'n goede moeder zou kunnen zijn als je nu zou zijn voor een adoptiekindje als voor een biologisch kindje. Dat geloof ik onmiddelijk. Maar als je een adoptiekindje krijgt waar je om wat voor reden geen klik hebt, dan heb je echt een probleem. Adoptie moet dan echt een bewuste keuze zijn om je staande te kunnen houden.

 

Als je het zo stelt ben ik het helemaal met je eens.
Wij hebben trouwens ook over adoptie nagedacht, maar wij hebben er bewust voor gekozen het niet te doen omdat het zo'n vreselijk lang traject is, waar je ook weer met allerlei teleurstellingen te maken kunt krijgen en dat trek ik gewoonweg niet meer.
Ik zou het ook wel anders vinden dan een biologisch kind. Voor mij zou het enerzijds uiteraard zijn vanwege mijn moedergevoelens, maar ook om zo'n kindje te helpen. Wat veel van die kindjes hebben meegemaakt is gewoon vreselijk en ik wilde daar iets voor betekenen. Om die reden heb ik ook aan pleegzorg gedacht, maar mijn man wil dit niet, dus heb ik me daarbij neergelegd.
Ik vind het super dat jullie daar wel voor hebben gekozen en hoop dat jullie op die manier dan toch het geluk mag ervaren.

 

Ik heb even een vraagje.. Waarom is het zo dat mensen persé kinderen uit het buitenland adopteren?Terwijl er hier zooo veel kinderen op de wachtlijsten staan die in tehuizen zitten???Ik heb me dit altijd afgevraagd!!

 

Hallo,

Wij zijn ook gestopt met ivf. Heel bewust. Wilde geen polonaise meer aan m'n lijf, was die hormonen meer dan zat. Omdat we al eerder een aanvraag voor adoptie hadden ingediend en we dat ook wel zagen zitten zijn we dat traject ingegaan. Ook heel bewust. Als er dan geen eigen kindje in zit, dan een kindje dat geen kans heeft in zijn/haar eigen land. Misschien egoistisch, maar wij vonden het idee om zonder kids oud te worden gewoon niets. Die kinderwens was zo groot. We zouden ons kindje ook gewoon de naam hebben laten behouden. In het geval dat het niet uitspreekbaar zou zijn, zou het de tweede naam worden. Nadat we de verplichtte cursus gevolgd hadden, voelde dit ook heel natuurlijk aan. Zoals je in mijn handtekening kunt zien ben ik nu toch zwanger, onverwachts en toch super gewenst. Of we verder gaan met de adoptie als de kleine er is weten we nog niet. We kunnen daar nu niet over oordelen. Hoe is ons kindje en past daar nog een adoptiekindje bij, is het financieel mogelijk, etc.
En Jewel, adopteren in Nederland is wel degelijk mogelijk, maar komt erg weinig voor. De kinderen die hier in tehuizen zitten zijn niet afgestaan door hun ouders, maar vaak uit huis geplaatst door justitie. Onvrijwillig dus. Jaarlijks zijn er maar een paar nederlandse adopties. Op het totaal van de aanvragen dus een druppel op de gloeiende plaat. Pleegzorg is een mogelijkheid, maar dan is het officieel niet jouw kind en ben je altijd 'in dienst' van jeugdzorg inclusief contact met de biologische ouders. Niet iedereen kan/wil dit, net zo goed als niet iedereen kan/wil adopteren.

PCOmiep

 

Gefeliciteerd PCOmiep!! Toch zwanger!! Wowie

@Jewel, net wat pcomiep al zei; die kinderen zitten daar omdat ze om wat voor reden dan ook niet thuis kunnen wonen en niet in een pleeggezin. Het zijn over het algemeen geen wezen want die worden in NL vaak door familie opgevangen. Het zijn vaak kinderen zonder naaste familie, die bv door de zeer ernstige problematiek niet in een gezin gehandhaafd kunnen worden. Ook pleegouders die wel graag willen kunnen niet altijd deze kinderen helpen. Het is echt ontzettend schrijnend dat deze kinderen zo beschadigd zijn door mishandeling/verwaarlozing of drugs- en/of alcoholgebruik tijdens de zwangerschap.

Het gebeurt wel dat in NL kinderen worden geadopteerd, maar net wat PcoMiep zegt, is dat niet heel vaak.

Wat Pleegzorg betreft, kan het wel zo zijn dat je de voogdij aan kunt gaan van een kindje als alle partijen dit willen en gewenst achten.

 

ook wij kiezen niet voor pleegzorg omdat je altijd jeugdzorg op de achtergrond hebt die meent het altijd beter te weten. wij hebben helaas binnen de familie en ook in onze kennissenkring gezien en meegemaakt wat pleegouders zoal dagelijks meemaken en dat willen wij niet. wij willen graag een kind in een deel van ons gezin laten uitmaken zonder dat er iemand met een boek vol regeltjes en procedures meekijkt en bepaald wat er "goed" is voor het kind

 

Mijn neef en nicht hebben beide een nieuwe naam gekregen toen ze naar nederland kwamen. Ze hebben wel als 2e naam de 'biologische' naam. Maar gebruiken de nieuwe. Zijn overigens geen nederlandse namen, maar wel makkelijk voor iedereen om uit te spreken. Denk dat je daar ook wel een beetje naar moet kijken.

 

ik ken een meisje waarvan de pleegouders haar naam hebben veranderd. Zij heeft hier nu grote moeite mee. Ik zou het om deze reden niet doen.
maar ik begrijp het ook als je de naam veranderen wil wanneer het niet uit te spreken is. succes!

 

Ten eertse van harte gefeliciteerd, wat zou jij blij zijn, en ik ben blij voor je. Of je strx gaat adopteren, tja niet om me ermee te bemoeien, maar iemand die een kinderwens heeft zo groot zal waarschijnlijk uiteindelijk de procedure wel voortzetten. Je zult zien hoe verliefd je zult zijn op je babietje als het geboren is. En een geboren moeder wil nou eenmaal moederen. Maar ik dnek niet dat je meteen na geboorte dat wil hoor, eerst genieten van je eigen spruit!Wij willen ook wel adopteren, maar de kosten zijn voor ons te hoog. Maar zwanger worden was hier dan ook vrij gemakkelijk, was dat moeilijker geweest dan hadden we de hoge kosten wel weer betaald denk ik zo.
Ik ben wel weer een gastgezin voor de minder bedeelden. En dat is ook zo leuk.
Naam veranderen, apotiekindje ja, voornaam of ik moet hem zo leuk vinden, maar dan zou ik idd de andere namen laten staan uit respect voor de moeder en het kind die er na mijn mening toch wel veel betekenis aan zou geven.
Pleegkind nee dat kan volgens mij niet, en dat zou ik ook niet doen.

 

Sjonge...heb hier eigenlijk nooit over nagedacht.. over adoptie wel ("vroeger"), maar eigenlijk niet verder dan informatief..

over de naam veranderen ja of nee zou hier liggen aan de gegeven naam.. is het uitspreekbaar en zou het in het nederlands geen "pestnaam" zijn..

hier woont meisje uit haiti dat haar eigen naam heeft.. tis alleen wel zo dat wanneer je dit snel uitspreekt dat het nogal raar klinkt in het nederlands.. ga de naam niet noemen, maar als je het snel uitspreekt zeg je bijna : sla me wit (dat klinkt nogal dom omdat ze juist zo donker is).. ik had er hier denk ik voor gekozen om haar eigen naam als tweede naam te houden..haar zusje daarentegen heeft dan weer een naam die hier in nederland weer wel kan (vind ik dan he..)..

anyhoe.. ik zou dus naar de naam kijken.. als t zou kunnen zou ik het zo laten...en wanneer iets kan is weer voor iedereen verschillend.. lekker vaag dus...maar jullie snappen me vast wel..

 

Goed dat je hierover nadenkt. Ik ken een vrouw die is geadopteerd, en haar naam is veranderd. Echter heeft ze haar eigen naam wel als 2e naam. Zij zegt zelf dat ze blij is met de verandering van haar naam, zij voelt zich Nederlands want ze is hier opgegroeid en is om die reden ook blij met haar Nederlandse naam. Haar echte naam is haar tweede naam, en ook dat vind ze erg mooi, want dan heb je toch je persoonlijkheid dicht bij je.

Dus afhankelijk van wat de naam is, zou ik de naam persoonlijk wel veranderen gezien bovenstaande, maar eigen naam als tweede naam doen. Als het al een ´westerse´ naam is zou ik die behouden denk ik.

Ik snap overigens wel wat Nicoletta bedoelt, maar ik denk dat of je nou een adoptiekindje, pleegkindje of eigen kindje krijgt het nooit alleen maar Zwitsal is. Wij zijn ook pas over adoptie na gaan denken omdat eigen kinderen krijgen ontzettend moeizaam ging. Als zwanger worden makkelijk zou gaan hadden we er nooit zo over nagedacht. Nu we zwanger zijn laten we het adoptie idee varen, het is een lange zware en kostbare procedure en dat zien we straks niet zitten met een eigen kindje. We hebben echter door onze zware reis ook een klein beetje kennis mogen maken met Pleegzorg en dragen dat nog steeds een heel warm hart toe. We sluiten ook niet uit dat er ooit een pleegkindje bij ons komt. Eigenlijk 'dankzij' de MMM, anders hadden we er waarschijnlijk nooit op die manier bij stil gestaan. Dus dat is dan de andere kant. maar Nicoletta, ik snap wat je bedoelt hoor, wil jou mening hiermee niet teniet doen.

 

Ik heb 2 geadopteerde boers en 1 geadopteerde zus. Mijn ouders hebben ze alledrie andere namen gegeven. Daar hebben ze het nooit moeilijk mee gehad. En het grappige nu, is dat mijn zus haar dochter haar oorspronkelijke naam heeft gegeven en haar zoon de oorspronkelijke naam van mijn broer.

 

Hallo,
Ik heb zelf mijn naam van mijn ouders gekregen...mijn biologische moeder had geen naam voor me... Mijn zus heeft wel haar naam van de biologische moeder...is echt je eigen keus. Als ik de naam zelf niet mooi zou vinden zou ik hem als 2e naam gebruiken...