Slaan en gooien, hoe corrigeren?

Hoort denk wel een beetje bij de leeftijd. Hier begrenzen we het met een simpel nee en als dat niet afdoende is, (ze doet het nog eens), nemen we af waar ze mee gooit. Als ze ons slaat (is meestal spel hier, maar desalniettemin soms vrij pijnlijk), en ze gaat daar mee door, zetten we haar even weg (van schoot af, of naast ons vandaan).

 

Dat soort teksten hebben wij ook "Dat werkt niet hoor, schatje" of: ja, nu ook nog even goed met je benen schoppen en je vuisten op de grond" (gekscherend). Vaak als ze dit doet, ziet ze trouwens toch wel wat op de grond liggen wat weer interessant is om mee te spelen en anders leiden we ook regelmatig even af.

 

aanhouder wint? ja weet het niet ons mannetje heeft nooit iets gegooit ofzo. Meer uit spelen dat het uit zn handje vliegt.

 

Hij is dan ook nog geen jaar oud Rond de 15 maanden beginnen gemiddeld genomen de driftbuien dus wellicht gaat ie het dan alsnog doen

 

dat is waar

 

Hoeft niet maar het in je achterhoofd houden is altijd goed want valt het uiteindelijk altijd mee he.(heb een jaar lang aan moeten horen, wacht maar tot ze 1 jaar is en hoor nu nog steeds van, ja het kan zo anders zijn, joh echt???? Op een gegeven moment is het niet leuk meer om te horen, vind ik haha)
Mijn dochter is 19 maanden en heeft nog nooit, geslagen, geknepen, haren getrokken, spullen gegooid of wat dan ook.
Uit proberen doet ze heus wel maar weet al gauw waar en wat haar grenzen zijn.
Ze is gewoon supermakkelijk en kan echt heel goed luisteren.
Boos worden kan ze heus wel (wat echt ook met een sec over is) en ze weet ook precies wat ze wel of niet wilt, teleurgesteld zijn ook en zo ook verdrietig om dingen maar het is hoe er op in te spelen en zoals mama engelengeduld heeft zo heeft mijn dochtertje dat ook.

 

vreselijk om dat aan te horen he! 'wacht maar, komt nog wel' Ik hoor het ook altijd van familie en zeg dan ook 'ik zie het wel' hun tijd is geweest met erachter komen hoe je kindje is, nu zijn wij

 

Och hou op schei uit haha.


Wat ik trouwens wel merk bij mijn 2 nichtjes he(12 en 10 jaar), zo vreemd eigenlijk hehe.
De oudste was echt 'onhandelbaar' toen ze klein was en nu in de pubertijd is ze een wereldmeid met natuurlijk haar nukken maar zo liefjes! En de jongste was altijd echt zo makkelijk en nu gaat zij langzaam richting de pubertijd en zet zich af!!!

 

Sterre is op het moment ook vrij lastig, gewoon lachen als ik haar corrigeer, soms echt om moedeloos van te worden. Maar ik zal eens opletten dat ik het niet meer van een afstandje doe, maar echt naar haar toe loop. Nu doe ik dat de ene keer wel en de andere keer niet. En als ik ergens een hekel aan heb is het aan mensen die van een afstand staan te bleren naar hun kind. Maar ik doe het zelf af en toe ook..

 

Dat schijnt wetenschappelijk onderzocht te zijn, dat dat zo is: makkelijke peuters zijn moeilijke pubers en moeilijke peuters zijn makkelijke pubers
Volgens mij gaat dat niet voor elk kind op, (mijn zusje bijvoorbeeld, die was zowel als peuter als toen ze puber was, moeilijk (Ik hou een boel van d'r hoor, en 't was en is een schat, maar toch... ).

 

Ow echt?! hahaha grappig zeg!Ik hoop dat het dan voor mijn dochter ook niet geld hahaha al is het in je zusje der geval niet superpositief he.Krijg het met slag en stoot keihard terug later LOLOh nu ik terug denk, ik was vanaf 1 jaar een DRAAAAAK o-oh-oh (aldus mijn moeder en zussen haha) en toen ik puber was nou toen was het helemaal niet meer te houden, pas toen ik zwanger werd ben ik mijn pubertijd eens uitgegaan *fluitend*

 

@Rozemarijke Oh hopelijk gaat het onderzoek ook voor Kyra op! Af en toe bel ik mijn man en vraag ik of hij langs de Praxis wilt rijden en dan weet hij meteen wat ik bedoel. (nee niks lugubers, gewoon een stuk of 20 rollen behang halen... )