Tsja voor mij zou leeftijd ook een reden kunnen zijn om het niet te doen (zeg niet dat hij dat nu al heeft) maar ik zou zelfs na mn 30ste ofzo geen kinderen er meer bij willen. Dit is natuurlijk heel persoonlijk en veel mensen zullen het niet begrijpen, maar mijn ouders waren rond de 40 dat ze mij kregen en het zijn geweldige mensen, maar het was altijd wel duidelijk dat ik oudere ouders had en echt een nakomertje ben. Wij gaan binnenkort voor de 2e en dat had amper een gesprek nodig, mijn vriend vond het onzin dat ik na de borstvoedingsperiode (tot 9mnd) weer aan de pil ging, hij wilde al meteen een 2e. Ik wilde wachten tot Jayro minimaal een jaar was... dus tsja... meer gespreksstof hadden we daar niet over. Die paar maanden had hij wel vrede mee, nu zullen we zien of het allemaal gaat lukken. Maar we hadden al voor we aan de eerste begonnen het erover gehad, hoeveel kinderen we wilden en hoe snel enzo. Is namelijk voor mij ook heel belangrijk, wil veel kinderen en hij gelukkig ook. Ik vind dat eigenlijk ook wel iets om te bespreken voor je erg serieus met elkaar wordt. Natuurlijk is het niet allemaal te bepalen, maar dan weet je tenminste wel van elkaar hoe de ander het zou willen. Brief schrijven snap ik heel goed, ik heb ook te maken met een man die zich niet goed kan uiten en ik kan mijn gevoelens soms moeilijk uitleggen omdat ik nogal 'warrig' in mijn gedachtes kan zijn. Dan is het op papier zetten ook wel een oplossing. Is hier nog niet nodig geweest, maar bij zoiets zou dat hier dus ook heel goed kunnen gebeuren. Nou ben benieuwd hoe het af gaat lopen
Nou dames, ik weet eigenlijk nog niets.... Hij heeft er geen woord over gezegd. Hij heeft de brief wel gelezen. Tenminste daar ga ik van uit. Hij had hem in ieder geval op een andere plek gelegd, waar hij normaal zijn belangrijke spulletjes legt. Ben er zelf ook niet over begonnen, hij wil er dus blijkbaar wel goed over nadenken en daar ben ik al heel erg blij om. Hij geeft het dus wel een kans. Of hij wil echt niet en zegt er daarom niets over, maar ik ken hem goed genoeg, dan zou hij er gisteren al over begonnen zijn.... Moet dus nog even geduld hebben.
spannend zeg! wat zul jij op dit moment een zenuwen voelen, hopelijk krijg je snel een goed onderbouwd antwoord, ik duim voor je!
Ik denk dat het een hele goede manier is om zo je eigen gevoelens op papier te zetten.. soms (ik tenminste wel) kan op papier veel beter mijn gevoelens/mening/wensen uitten en verwoorden.. mondeling ben ik dan te emotioneel, begin ik misschien wel te huilen en kom ik niet uit mijn woorden.. Dat heeft niets met onze relatie te maken.. we kunnne heel goed praten en zijn erg gelukkig saampjes, maar wel met mijn karakter denk ik.. Buiten dat kunnen jouw (voor hem misschien nieuwe) redenen om wel voor een 2e te gaan bij hem echt wel een verandering teweegbrengen.. een andere kijk op de situatie die op een rustige manier wordt weergegeven. Dat hij nu niet reageerd vind ik niet vreemd.. zou mijn hubbie ook niet doen.. die zou het rustig overdenken en zelfs misschien wel een brief terugschrijven..
Ow wat spannend! vervelend dat jij nu in spanning blijft! maar zie het als iets positiefs. Hij pakt het goed op. Als hij zich gepusht had gevoeld en boos was geweest had hij er vast wel wat van gezegd. Hij schuift t naar voren, maar gelezen heeft hij de brief in ieder geval. Hij weet hoe belangrijk voor je is. En hij weet nu precies hoe jij er over denkt. Wat hij er nu verder mee gaat doen is aan hem. Maar een definitieve nee heb je niet gehoord en als je het mij vraagt staat de deur op een kier aangezien hij het nog even in het midden houdt... Push hem nu niet en laat hem er zelf op terug komen. Desnoods als hij dit na een paar dagen nog niet heeft gedaan eens informeren wat hij van de brief vond?
ik blijf toch een beetje het gevoel houden dat hij voor een blok gezet is. ik weet niet of ik als man zijnde nou gelukkig zou worden van zo'n methode. (ik weet wel dat je intentie anders is hoor en ik snap ook wel waarom je het doet) maar ik heb ook uit gesprekken met mannen en jongens ( ik heb op een jongensopleiding gezeten indertijd ) ook nu ook met mijn vriend wel begrepen dat ze er niet zo van houden om voor het blok gezet te worden en dat ze nog weleens tegendraads kunnen worden van al teveel gezeur of bemoeizucht. puur door dát feit! ( en dan nog niet eens over het onderwerp op zich.) ik vrees dat het weleens in je nadeel kan uit gaan vallen. ik begrijp trouwens ook niet zo goed waarom veel mensen dit soort dingen niet bespreken voordat ze serieuze plannen gaan maken. als je gaat samenwonen met iemand die geen kinderen wil bijv. dan weet je waar je aan begint. en als jij 4 kinderen wilt en hij pertinent maar 1 dan is dat duidelijk en is het aan jou of je je erbij neerlegt of de relatie verbreekt, voordat het echt serieuze vormen gaat aannemen.
Ze heeft het eerst proberen te bespreken, maar hij reageerde gewoon niet. Wat voor methode moet dan wel werken? Oké, wel of geen kinderen, dat zou je van tevoren moeten bespreken. Maar ik vind het vreemd als je dat soort dingen al op detail wil gaan vastleggen. Mensen kunnen ook van gedachte veranderen. Wat doe je dan? Zeggen dat je daar niet voor getekend hebt en het een twistpunt maken? Je moet er altijd samen uit zien te komen. En als één van de twee pertinent iets niet wil, dan is die persoon het wel aan de ander verplicht om dit toe te lichten.
ok en wat betreft je gewijzigde reactie. daar heb je helemaal gelijk in daar sluit ik me bij aan. maar in beginsel moet je het natuurlijk wel globaal eens zijn voor je ergens met een gedegen ondergrond aan kunt beginnen, anders is het zoal gedoemd te mislukken. als je dan te maken krijgt met veranderde meningen en gevoelens dan moet je daar inderdaad open over kunnen praten. alleen ja daar zit nu meteen het euvel hé.
Nogmaals ik heb hem niet voor het blok gezet. Ik heb hem gevraagd om er over na te denken. Zegt hij uiteindelijk nee, dan heb ik pech gehad, hoe hard het ook is. En het hoeft van mij ook niet nu meteen te gebeuren. Als hij liever nog een jaar of 2 jaar wacht, vind ik dat ook prima. Tja, ik wist van te voren dat hij geen groot gezin wilde. Maar ja misschien was zijn idee toen van een groot gezin wel 2 kinderen. Voor mij is een groot gezin 4 of meer. Kan voor iedereen anders zijn. En als je eenmaal van iemand houdt is het moeilijk om dan te zeggen, laat dan maar want je wilt geen kinderen. Tenminste ik kan dat niet. Hij komt zelf niet uit een warm nest, misschien scheelt dat ook. Ook lang enigskind geweest (heeft wel een halfbroer, maar veel leeftijdsverschil). Als hij vond dat ik "over de streep" was gegaan met mijn brief dan had hij gisteren echt wel iets gezegt daarover of mij compleet genegeerd. Ken hem inmiddels
Hihi, mijn vengt kan ook zo reageren: dan voelt hij zich voor het blok gezet en reageert dan met z'n kont tegen de krib. Nou, dan heeft ie aan mij echt een slechte: als ie dat gevoel krijgt, moet ie dat maar checken en uitspreken, want je kont tegen de krib; dat doen pubers. Volwassen mannen doen dat niet... Hij draait hier uiteindelijk altijd weer bij als ik 'm dan ff in z'n sop gaar laat koken, (ik wil praten en geen welles-nietes spelletjes spelen). (Wat dus overigens niet betekent dat hij altijd toegeeft en ik mijn zin krijg. Dat bedoel ik hier niet mee). @MammievanRoy: lees dit dus nu net pas, maar ik duim voor je hoor! Helemaal goed om het in een brief te zetten! Super! Hopelijk kan hij iets doen om zijn gedachten hierover onder woorden te brengen Hier heeft mijn man altijd gezegd dat ie het bij 2 wilde houden. Ik zou er nog wel eentje en misschien nog wel een vierde bij willen ook, maar aangezien hij er al twee heeft (en we ook nog wel kans hebben dat die hier over een paar jaar komen wonen), vind ik 2 ook wel best. Bovendien hebben we nog niet zo lang geleden te horen gekregen dat m'n man ADHD heeft en een huishouden met 3 of 4 kleine kinderen, dat zie ik hem niet regelen... Dus daarmee voor mezelf wel helemaal prima. Na alle gedoe hier heeft mijn man aangegeven het nu eigenlijk ook wel prima te vinden... Toen heb ik aangegeven dat ik graag een fulltime broertje of zusje voor Thirza wil en zelf ook toch echt wel graag een tweede kindje wil. Mogelijk dat we weer problemen gaan krijgen zoals die bij Thirza spelen (kiss-syndroom, KMA, eczeem en daardoor nog steeds niet doorslapen), maar misschien dat de tweede gewoon een gezond kindje zal zijn, waar we zonde zorgen van kunnen genieten Mocht ik nu toch nog bedenken van: 't is wel goed zo, dan blijft het zo, maar manlief vond mijn argumenten wel zwaarder wegen en vindt een tweede kindje dus ook prima
Ik vind het goed dat je die brief geschreven hebt! Vooral gezien hij niet zo'n prater is. Dan kan hij er gewoon rustig over nadenken en niet meteen geconfronteerd worden, terwijl jij toch heb kunnen zeggen/schrijven wat je wil! Ik hoop dat voor je dat je brief positief beantwoord wordt!
Janneke21 & Yinte: Over het van te voren over kinderen hebben e.d ben ik niet met jullie eens, althans niet helemaal. Mijn vriend wilde van te voren zo snel mogelijk aan een 2e beginnen maar omdat Noah een huilbaby was, is hij daar erg van geschrokken en vind het wel even best zo. Ik zou wel weer willen maar goed, ik moet het respecteren en wat we toen afgesproken hebben gaat nu gewoon niet. Mammie van Roy: Het is goed dat hij zijn tijd pakt. Voor jou hoop ik dat hij snel met iets komt.