Die overgang Ik hoor vaker dat studenten na hun afstuderen in een diep gat vallen omdat ze dan opeens fulltime moeten werken. Nu ga ik natuurlijk niet fulltime werken, maar ik heb er dan ook 2 kinderen naast. Komt denk ik toch op hetzelfde neer. Als ik nu een paar nachten heel slecht heb geslapen, blijf ik op de opvangdag van zoonlief een ochtend thuis om even bij te slapen. Dat soort dingen kunnen straks niet meer. Ik ben bijvoorbeeld ook al uiterlijk om 5 uur thuis waardoor we alle tijd hebben om te koken. Dat wordt straks misschien ook lastig. Naja, wordt dus enorm aanpassen en een nieuw ritme vinden Overigens bedacht ik me vannacht (ik kon niet slapen ), dat ik 3 vriendinnen heb met kinderen die werken en ze werken alle 3 4 dagen per week! Twee hebben een man die ook 4 dagen per week werkt en de derde heeft een partner die 5 dagen per week werkt (maar als waarnemend arts, dus in flexibele tijden). En zij trekken het ook allemaal en overwegen voor zover ik weet niet om minder te gaan werken
Ik werk zelf 4 dagen en manlief werkt er ook 4. Maar omdat we allebei heel veel reistijd hebben zijn het wel lange dagen. Dochter gaat van 7:30 tot 18:00 naar de opvang. Ik breng en manlief haalt, anders halen we onze uren niet. Ikzelf vind het persoonlijk heel goed te doen, maar dat komt omdat ik van mijn werk hou. Ook vind ik dat ik te lang heb gewerkt en gestudeerd om er nu tussenuit te stappen. Als je man wat minder kan werken zou dat super zijn! Ik zie het aan de mijne, hij is dol op zijn pappa dag en het geeft een bijzondere band tussen vader en dochter. [feministe modus aan] Ook hoor ik vaak dat mannen niet minder mogen gaan werken van hun werkgever, maar vrouwen mogen dat wel? Misschien ben ben ik wel een rabiate feministe hoor, maar dan denk ik toch al snel dat de mannen er misschien niet serieus genoeg om vragen? Bij mijn man was het geen probleem en trouwens, het is ook een wettelijk recht, tenzij er zwaarwegende redenen van de werkgever zijn om het te weigeren. Het kan evt. carriere kansen van je man iets verminderen, maar dat gebeurt bij jou ook dus vind ik geen argumen [feministe modus uit] En tot slot. Vrienden van me hebben 3 kinderen. Zij werkt 4 dagen in de week, hij meer dan 60 uur. De kinderen worden er volgens mij niet slechter van hoor! Het is puur een kwestie van waar je jezelf lekker bij voelt. Er zullen altijd mensen zijn die het niet eens zijn met je keuze, welke je ook maakt.
@ Debster2009: idd, het ligt er heel erg aan hoeveel plezier en voldoening je uit je baan haalt. Ik zou ook geen fulltime huismoeder willen en kunnen zijn. Werken maakt mij ook een leukere moeder! Alleen bij een nieuwe baan weet je niet wat je er voor krijgt he? @Yukl: ja, dat geloof ik zeker dat het wennen wordt. Je hebt veel minder de vrijheid om zelf je tijd in te delen. Op werkdagen vind ik het soms ook zwaar dat je "geleefd" wordt en pas tijd hebt voor jezelf als de kleine op bed ligt. Werken-file-boodschappen-KDV-koken-afruimen-badje- naar bed- en dan pas tijd voor jezelf en je partner. Nu ik nog onregelmatig werk heb ik wel meer tijd voor mezelf door de weeks. Maar tijd met mn man en kindje vind ik belangrijker. en met 4 dagen hou ik nog 1 dag voor mezelf door de weeks over. Wel fijn om te horen dat er toch veel mensen zijn die veel werken en zich hier prima bij voelen! Hierdoor voel ik me wel gesterkt! @ Juul75: Ik ben ook van mening dat een leuke goede baan best wat tijd mag kosten. ik zie het ook als een investering. Nu tijdelijk 32 uur werken en ik hoop dan over een tijd wel weer terug te kunnen. Maar soms moet je gewoon wat investeren om er wat beters voor terug te krijgen. Die pappa dag lijkt me geweldig. Voor zowel ons zoontje als voor mn man! Ik kan me helemaal vinden in jouw "feministische" stukje . Ik denk er precies zo over! mijn man is echter nog een beetje van de oude stempel en ik krijg dus de indruk dat hij er inderdaad niet serieus om zal vragen. Op zich is het fenomeen "pappadag" wel ingeburgerd op zijn kantoor, maar mn man is zelf bang dat t niet werkt: dezelfde hoeveelheid werk in minder tijd, blablabla. Maar inderdaad: zijn werkgever mag toch niet weigeren?! Ik hoop dus echt dat ie zich er serieus voor in zet.
Ik werk er 16 voor vast maar dat is in de avonduren van 15uur smiddags dus veel opppas heb ik niet nodig en soms een extra dienstje maar dat is vaak in het weekend 4uurtjes meer niet. Zelf zou ik 4 veel te veel vinden maar dat is maar ent wat je zelf lekker vind
Ik zou het persoonlijk niet doen. Betekent voor je kind dat hij sowieso 4 dagen van huis is en maar 3 dagen thuis. En vraag je je eens af, Hoe lang blijven ze klein. Krijg je er later geen spijt van? Voor je het weet zijn ze groot. Ik wacht zelf tot de 'kinderen' groter zijn en ga dan pas veel werken ( fulltime). Nu eerst helemaal niet. Straks parttime en later fulltime.
Ik werk 4 dagen (ma t/m do) en mijn vriend 5 (di t/m za). Hij is dus op zaterdag gaan werken en is op maandag thuis met de kleine. Kleine gaat di en woe naar het kdv en op do is hij samen met zijn (evenoude) neefje bij oma. Voor ons werkt het prima zo. Eigenlijk zou ik een dagje minder fijner vinden, maar ja het gaat financieel niet anders. Het is voor ons goed zo. En zoals al eerder gezegd. Doen waar jullie je goed bij voelen, niet wat anderen er van vinden....
ik werk 8.75 uur in de week dat is dinsdag en donderdag middag. de ene dag gaat ie naar de ene oma en de andere dag naar de andere oma. ik moet ook 1 weekend in de vier weken werken dan is pappa gewoon thuis met de kleine man. wij hebben er bewust voor gekozen dat ik weinig werk. we willen graag thuis zijn voor de kleine. die twee middagen dat ik aan het werk ben ben ik er echt gewoon even lekker uit om te van mijn werk te genieten en lekker bij te komen en te relaxen. als we het financieel niet zouden kunnen redden dan was het een ander verhaal geweest. maar ik hoef niet te werken. maar er even uit is nooit verkeerd. maar ik zou absoluut niet 4 of vijf dagen kunnen gaan werken. ik ben nog al een schoonmaak freak en ik moet dan ook alles altijd netjes en schoon hebben dus en daarnaast wil ik dan ook echt van onze kleine genieten. maar ja iedereen zijn eigen denk ik dan maar liefs
Meiden, jullie MOETEN me even helpen! Mijn man heeft gisteren een gesprek gehad met zn baas en hij mag GEEN 4x9 uur werken! Waarom begrijpen we niet aangezien er wel 1 iemand anders (in een andere functie) is die het ook doet. Maar dat is misschien in andere tijden en in andere omstandigheden zo ontstaan dat weet ik niet. MAAR hij mag wel 4x8 gaan werken maar dat wilk hij niet!!!! AARRGGHH!! Een discussie is niet mogelijk omdat hij zich vreselijk voor het blok gezet voelt. Logisch ook, want ik reageerde best wel verontwaardigd. Maar hij reageert zo defensief! Op de vraag waarom hij geen 4x 8 wil werken is het "daarom" "het werkt anders niet" en meer van dat soort antwoorden waar ik niks mee kan. Ik heb ouderschapsverlof geopperd, maar vlgs hem kan dat niet in een klein kantoor (vlgs mij heeft dat er niks mee te maken...) Ook zei hij er niet financieel op achteruit te willen gaan, maar aangezien ik 1 dag extra ga werken valt dat nog best mee. Ook zegt ie dat de heoveelheid werk alleen maar blijft liggen en meer wordt als hij minder gaat werken. Ik vind dat geen goede reden. Als hij er is werkt ie zich uit de naad, meer kan je niet doen! Als alternatief heeft hij gezegd dat ie anders wil opperen om de ene week 4 en de andere week 5 dagen te gaan werken. Maar ik krijg al buikpijn als ik er aan denk om ons zoontje 4 dagen naar de opvang te brengen... Wat moet ik nou? Ik heb het idee dat mn man gewoon niet graag minder WIL werken, en ik voel me voor het blok gezet. Ik heb het idee dat ik een keuze moet maken tussen mezelf en mn kind. Mn eigen carriere en ons zoontje grootste deel vd week naar de opvang, of blijven hangen in mn huidige baan en hem "gewoon" 3 dagen naar de opvang brengen. Anderzijds: om de week 4 dagen naar de opvang andere week 3....hoe erg is die extra dag? Het voelt nog niet goed, maar ik proeer ook even verstandelijk te kijken. Ik heb vanmiddag het gesprek maar mijn eerste reactie gisteren toen ik het hoorde was: ik bel wel af. Maar nu ik er een nachtje over geslapen heb vind ik hegt ook wel weer zonde. Hoe vaak krijg ik nou de kans op zo'n baan? Hopelijk is het maar voor tijdelijk, maar goed tijdelijk kan ook best een jaar zijnen dat is best lang... HELP!
Als je kindje nog maar zo klein is, (en geloof me, dat duurt veel korter dan je denkt) dan zou ik niet willen werken als het niet nodig is. Zelf ben ik nooit wezen werken toen onze kinderen klein waren. Pas toen ze naar school gingen ben ik een paar halve dagen gaan werken, en ik heb er nooit spijt van gehad. Echt, je kindjes zijn maar zo kort klein, de tijd vliegt, en je kunt het NOOIT meer overdoen! Dus ik ben heerlijk de hele dag thuis en zorg voor onze kleine kerel, net als ik deed voor onze oudste jongens toen die zo klein waren.
Ik denk dat je gewoon, als alle emotie een beetje gezakt is, aan je man moet vragen waarom hij het niet wil. Als je minder uren gaat werken kun je namelijk ook zorgen dat er minder werk komt. Ik weet dat, want ik heb het zelf ook moeten regelen toen ik minder ging werken nadat dochterlief was geboren. Een volwassen iemand is echt wel in staat om nee te zeggen tegen teveel werk. Zoals je al aangaf, het financiele argument snijdt ook geen hout want jij gaat meer geld binnen brengen. Als blijkt dat hij het idd niet wil (en ik hoor meestal dat dat toch vanuit een soort van oehoe ik ben de grote sterke man/kostwinner/oergevoel is) dan moet je gaan kijken hoe je het met de opvang wilt doen. En dan is je gevoel daarbij leidend, kan ik en niemand niet je advies over geven. Misschien is er nog wel wat met je man te regelen over een deel thuis werken, dat hij ook brengt of haalt zodat de last voor jou minder wordt. Het enige advies dat ik kan geven is het volgende: Spreek hier heel goed met hem over en neem er de tijd voor. Als jij later namelijk ooit het gevoel krijgt dat jij dingen op hebt moeten geven (minder werken of mer naar de creche terwijl je dat niet wou) terwijl hij niets toegaf, kan dat misschien voor heel veel nare onderhuidse gevoelens gaan zorgen. Spreek dit uit naar hem toe. Laat het niet uit de klauwen lopen en probeer tot een oplossing te komen waar je echt vrede mee kunt hebben.
@ kisbaba: tsja dat vind jij. Ik geniet echt wel van mijn zoontje en krijg genoeg van hem mee hoor. Dat jij dit zo voelt, wil nog niet zeggen dat het een algemene regel is die voor iedereen op gaat @ druif: jemig want irritant! Ik snap het ook niet... Waarom zou hij niet 4 keer 9 uur mogen werken als 4 keer 8 uur wel kan? En waarom zou hij wel een dag minder kunnen werken en tegelijkertijd geen ouderschapsverlof kunnen opnemen. Dat klopt toch ook niet? Super frustrerend en ik snap je dilemma. Zucht! Is het voor je man niet mogelijk om 1 dag thuis te werken? Dan maakt ie die uren alsnog op de andere dagen Of zal dat niet werken? Is het geen optie om dit aan je eventuele nieuwe werkgever voor te leggen? Jouw dilemma? Misschien dat zij wel wat opties hebben in het schuiven van de uren en/of thuiswerken?
Ik werk gemiddeld 11,25 uur (de ene week 2 middagen, de andere week 3). Mijn man werkt bijna 5 dagen. De 3e werkmiddag van mij is hij thuis. Onze dochter gaat dus 2 middagen per week naar het KDV. Ze heeft het vrij zwaar op het KDV, al vanaf dat ze baby was. Ze vermaakt zich er wel heel goed maar slaapt vaak kort (tsja, 8 op een kamer...). Thuis is ze dan vaak overstuur, wil niet eten etc. Dit speelt mee in mijn overweging hoeveel ik wil werken. Daarnaast vind ik het zelf héérlijk om haar middagslaapjes thuis mee te maken omdat ik dan zelf ook rust heb! Financieel is het nog niet nodig om meer te werken dus waarom zou ik het doen? Een betere verdeling met mijn man zou ik wel prettiger vinden maar zijn functie leent zich daar niet goed voor. Het gekke is, dat ik wel het idee heb dat ik het druk heb, dingen moet organiseren en plannen etc. Dat had ik ook toen ik studeerde en we geen kinderen hadden. Ik denk dus dat je het altijd wel druk kunt hebben voor je idee, of je nu veel of weinig werkt. Uiteindelijk zou ik persoonlijk het grootste deel van de week zelf voor haar willen zorgen of dat mijn man bij haar is. Dus maximaal 3 hele dagen naar de opvang, 4 hele dagen thuis.
@ Kisbaba: niet gaan werken is helemaal geen optie, omdat het niet kan, maar zeker omdat ik dat ook niet wil. Als je mn topic gelezen had dan had je ook gelezen dat dat t dilemma niet is, maar meer wat te doen met de opvang omdat ik 4 dagen teveel vind en 3 acceptabel. @Juul: omdat ik niet echt de vinger op de zere plek kan leggen is het erg lastig zijn"nee" te accepteren. Mijn gevoel zegt dat het idnderdaad een : "oermannen-gedachte" is dat 4x8 te weinig is. Maar hoe breng ik hem aan zn verstand dat het werk inderdaad zich zal aanpassen aan de dagen dat hij er is? Ik denk dat je zeker een punt hebt wat betreft het uitspreken hiervan aangezien het anders echt een irritatiepunt gaat worden. ik zou mezelf voor mn kop slaan als ik deze baan laat lopen vanwege dit, maar als ik ons zoontje 4 dagen naar de opvang breng weet ik ook niet wat dat met me doet... Erover praten is op dit moment erg lastig aangezien hij werkt en ik vanmiddag dat gesprek al heb.... ik ga in ieder geval aangeven na het gesprek dat ik nog niet met een uitspraak kom. @Yukl: ouderschapsverlof heeft eigenlijk bij nader inzien niet een toegevoegde waarde omdat het dan bij 4x8 uur blijft en dit dus financieel en qua werdruk niet ideaal is voor mn man (ik heb hier mijn ideeeen over, maar goed...) Bij mijn werkgever aankaarten zal ook niks uitmaken aangezien ik in de zorg werk en ik dus geen werk mee naar huis kan nemen! Ik heb net een mail opgesteld die ik, na goedkeuring van mn man aan zijn werkgever wil sturen. Hopelijk werkt een beetje emotionele druk? Ik weet t anders ook niet meer.
Ik zou daar nog heel even mee wachten om te kijken of de 'weigering' niet voornamelijk bij je man ligt. Als hij wel 4x9 wil gaan werken zou ik hem zeker 'helpen' door een mail op te stellen, maar ik denk dat hij hem wel zelf moet sturen. gewoon, gevoelsmatig, kan er niet zo goed de vinger op leggen, maar ik denk dat hij niet graag wil dat ze op het werk gaan denken dat zijn vrouw de kastanjes uit het vuur moet gaan halen. Misschien is gaan voor de 4x9 optie helemaal niet zo gek!
4x 9 wil mijn man wel, alleen zn werkgever wil alleen akkoord gaan met 4x 8 en dat snappen we dus niet zo. 4x9 zou perfect zijn! Zn baas is verder wel een goedwillende man met wie ook wel zaken te doen is en ik denk zelfs dat ie, als het idd om emancipatieredenen is, wel aan mij kant staat. Ik heb zelf ook moeite met het feit dat ik het kan oplossen, maar als het zal werken moet ik het proberen. Ik hoop stiekem dat mijn man nu hij mijn mail heeft gelezen zelf naar zn baas loopt...
Ik heb in het begin 4 dagen gewerkt maar dat heb ik al heel snel terug gebracht naar 2 dagen... Ik vond het echt vreselijk om zo veel weg te zijn. Maar dat financieel natuurlijk wel mogelijk zijn. Ik ben wat dat betreft misschien een beetje ouderwets maar vind het zonde van de baby, dreumes, peutertijd om haar 2 of 3 dagen naar kdv te brengen. Maar dat is voor iedereen natuurlijk persoonlijk.
Heb net mn man telefonisch gesproken en "ineens" ziet ie ouderschapsverlof toch wel zitten?! Argementen over werkdruk en financieen wegen dus toch iets minder zwaar . Ook wil hij zelf om de tafel zitten megt zn baas ipov mij het gesprek te laten aangaan . Ik begrijp niet zoveel van deze ommekeer, maar wellicht heeft ie wat vrouwelijke vollega's gesproken oid? of reageerde hij uit impuls en heeft ie er toch over nagedacht? Helaas heeft zn baas ook meerdere dingen te doen en lukt t niet om hem direct te spreken dus waarschijnlijk heb ik nog geen uitkomsten om mee te nemen in mn sollicitatiegesprek. Maar mn man zei me ": dat t allemaal goed zou komen". Geeft moed, maar ik ben erg benieuwd...
Wauw, wat fijn! Ik ben heel benieuwd hoe jullie het uiteindelijk gaan regelen en hoe dat gaat bevallen En wellicht dat je man over een jaar niet anders meer wil omdat ie zijn vrije dag met zoonlief niet meer wil missen
Tja dat is voor iedereen een persoonlijke keuze. Ik zou nooit thuisblijf moeder willen worden, ondanks dat we het ons kunnen veroorloven en hoe geweldig ik mijn kind ook vind. Ik heb jaren gestudeerd en dat vind ik zonde. Bovendien heb ik de uitdaging en afwisseling van mijn baan absoluut nodig. Ik weet zeker dat ik een veel leukere en actievere mama ben doordat ik werk. @ TS persoonlijk ligt mijn grens ook echt bij 3 dagen van huis. Dus of beide 4 dagen of ik 3 en hij 5. Kun je in je nieuwe baan geen 3*9 werken?
Waah wat een goed nieuws! Misschien hielp het dat hij er idd over na heeft gedacht, of de 'dreiging' dat zijn vrouw het wel voor hem op zou knappen..... Helemaal super als jullie er zo uitkomen! En als je nog niet geweest bent, succes straks met je gesprek!