In navolging op het taboe-doorbrekende topic, hier dan het topic over wat we als moeders allemaal wél goeddoen! Is overigens alsnog moeilijk genoeg, want ik zeg niet graag goede dingen over mezelf, raar he? Brand los zou ik zeggen!! Ook graag weer zonder te oordelen, uiteraard! Mijn lijstje: - ik kook eigenlijk altijd vers voor onszelf en de kleine man - ik ben gestopt met werken (ik oordeel niet over anderen, maar voor mezelf was dit de enige juiste keuze om een gelukkige mama te zijn) - ik probeer altijd heel hard om mijn geduld te bewaren en meestal lukt het (dus nee, niet altijd...) - ik probeer elke dag even lekker met hem naar buiten te gaan - ik durf mijn/onze eigen keuzes te maken waar het om de kleine man gaat (bijv. niet op verzoek voeden, omdat dat hier niet werkte) Ben benieuwd naar jullie goede punten! Wie weet doen we veel meer goed dan we denken! Liefs!
hahahha, inderdaad een goede tegenganger, en inderdaad heel lastig om positieve punten te vinden. Maar hier een paar die me te binnen schieten: * wij laten onze kinderen nooit huilen, alle drie niet; * ik besteed ong al mijn wakkere/thuis tijd aan de kids, dat betekent vaak dat ik de hele dag niks eet of naar de wc ga (als ze alle drie aandacht willen); * als het mooi week is gaan we altijd naar buiten. als ik alleen thuis ben betekent dat in de achtertuin, als we met zn tween thuis zijn gaan we wandelen; Ik kan het voor de rest even niet bedenken... maar zo slecht doen we het niet, dus zal nog wel wat meer zijn
- Ik ga ook elke dag naar buiten met Ilana. Ook met lichte regen als het niet te koud en winderig is, dan kan ze haar regenlaarsjes aan en regenjasje en lekker door de plassen stampen. - Ik kook altijd vers. - Geef haar altijd complimentjes als ze iets goed doet. - In plaats van "Nee, daar mag je niet aanzitten!" zeg ik dat ze er een kusje op moet geven en terug moet leggen of, als het breekbare vaat is, mama helpen met opruimen door naar de keuken te brengen. Dan doet ze altijd zo trots dat ze zonder te breken kan helpen (ik sta wel vlakbij om missers op tijd op te vangen).
-elke dag (behalve bij hondenweer) naar buiten -nooit laten huilen -never nooit alleen thuis laten -kook (bijna) altijd vers -geef brood met korst eraan ondanks dat het veel langer duurt. -geef ook sochtends een boterham (omdat hij bv krijgt en dus geen pap) terwijl ik er helemaal geen zin in heb sochtends vroeg nou moet ik uiteraard ook even reageren bij dat andere topic, had ik nog niet gezien..
geen idee of ik wel mee 'mag' doen, hij is nog zo klein haha.. - ik ben altijd best trots of mezelf als ik hem kan troosten, krijg dan zo'n fijn gevoel van binnen als hij lekker tegen mn schouders aannesteld en lekker gaat slapen of tutten.. - Ik maar mijn eigen keuzes als het om de kleine gaat (andere voeding, beginnen met pap geven e.d.) vraag wel altijd advies aan een vriendin maar uiteindelijk bepaal ik het zelf
niet naar de wc en niks eten???? Vind ik niet echt normaal, maar kan aan mij liggen. Je gaat hezelf toch niet helemaal wegcijferen om je kinderen? Maar ja, als jij je daar prettig bij voelt. Ik ben een betere moeder als ik wel mijn eigen ding kan doen. En ik laat mijn zoontje wel af en toe huilen. Ben ik nu een slechte moeder...??
Ik doe dat ook wel eens hoor.. als Lenn ontroostbaar is en ik moet plassen of eigenlijk ontbijten dan gaat Lenn voor.. laten jammeren doe ik ook wel eens, als hij moet slapen. hij moet even huilen voor het slapen gaan... Niemand is een slechte moeder wat dat betreft.. Het is gewoon wat jij het beste vind voor je kind.. alleen doet iedereen dat op een andere manier.
Nee, het is ook niet normaal, en ook helemaal geen bedoeling.. maar als ik alleen thuis ben met 3 baby's die met de huidige schema elke 2 uur weer wat moeten eten, kom ik gewoon simpelweg niet aan toe om zelf te ontbijten of te lunchen. Ik moet dan kiezen, of één van de baby's moet wachten met eten, of ik moet wachten met eten. En dan is de keuze snel gemaakt, want ik heb nou eenmaal wat meer reserves. En als ze eindelijk rond 12-1 uur op bed liggen, probeer ik zelf ook te lunchen. Maar vaak wordt er eentje wakker, of gaat huilen enz. En mij lukt het gewoon niet om te eten als een kind huilt, ik krijg dan gewoon geen hap door mijn keel. Mijn man weer wel, die is wat makkelijker. En naar de wc gaan is een ander verhaal, ik ben daar echt een ramp in, hebben kinderen niks mee te maken. Als ik er niet aan denk kan ik makkelijk een hele dag niet naar de wc gaan, mijn blaas werkt een beetje raar . Op mijn werk vergeet ik het soms ook, en dan ga ik pas 's avonds vóór het slapen naar de wc En niemand zegt dat jij een slechte moeder bent als je je kind even laat huilen, deze topic is ook bedoeld om niet te oordelen.
@Adi, vind ik ook echt niet gezond, om jezelf zo weg te cijferen dat je aan je eigen basisbehoeften niet wilt voldoen! ik laat mijn zoontje regelmatig wachten en ook weleens huilen. hij moet ook leren dat ik niet altijd direct opspring als hij dat wilt. (en hij weet het heel goed, toen hij laatst ziek was geweest en dus veel meer bij mij, kwam hij toen hij beter was ineens weer tot 12x (!!!) per nacht. dus een paar keer laten huilen en toen ws hij het weer afgeleerd) - ik geef hem vrijwel altijd vers eten - oke, het kon niet lang want mijn melk was gewoon op, maar ik heb bv gegeven zolang ik kon. - ik fluister hem iedere dag in zijn oor dat ik zielsveel van hem hou, kwam er laatst achter dat mijn vriend dat ook doet - ik ga iedere week met hem zwemmen wat enorm ten koste gaat van het huishouden, alleen maar omdat Ties het zo geweldig vindt
ik schrijf toch ook dat het prima is als jij je daar goed bij voelt. Ik zou me daar persoonlijk niet fijn bij voelen. Maar iedereen moet doen waar hij happy bij is. Ik ben waarschijnlijk iets egoistischer.
*Ik sta altijd achter mijn keuzes op het gebied van opvoeding/verzorging, maar durf ook de touwtjes uit handen te geven aan papa/oma. Die doen het allebei weer op een andere manier, maar dat vind ik niet erg. *Ik heb niet alleen maar oog voor de stoute dingen die hij doet, maar ben me ook constant bewust van positief gedrag, hoe klein ook, en dat benadruk ik zoveel mogelijk (bijv. als hij goed meewerkt bij het aankleden, etc.). *Ik kook elke avond vers voor hem...en dat is voor mij echt een mijlpaal in mijn leven, want als ik vroeger érgens een hekel aan had was het wel koken... *Ik neem af en toe heerlijk een dagje voor mezelf door zoonlief naar oma te brengen, en ik voel me daar niet schuldig over. Als je goed voor je kinderen wilt zorgen moet je ook lief zijn voor jezelf... *Ik geef mijn zoon de ruimte/vrijheid om alles lekker zelf te ontdekken, en zit hem niet continu op de huid. *Ik kan samen met hem genieten van dingen waar ik me vroeger totaal niet van bewust was, maar die voor hem nog een wonder zijn. De vogels in de tuin, ritselende blaadjes aan de boom, de teletubbies, de konijnen op de kinderboerderij... Ik ben zelf ook weer een beetje kind geworden
Zij heeft 3 ukkies hoor... 3!!! Ik denk dat ik ook geen tijd meer had om naar de wc te gaan... Is wel een iets andere situatie dan met 1 kind.
hahahaha, na jullie reacties klinkt het ook alsof ik mezelf helemaal wegcijfer voor de kinderen. Maar dat is echt niet zo. Mijn kindjes gaan bijv heel vaak logeren bij opa's en oma's v.a. 6 maanden al, terwijl ik dat met 1 kind nooit zo vroeg zou laten gebeuren. Maar wij hebben gewoon soms een weekend nodig om bij te tenken. En 3 baby's is echt iets anders dan 1. Het is niet zo dat ik de kinderen nooit laat wachten. Hier moeten ze juist ALTIJD wachten, bij elke voeding, verschoning enz wachten ze op hun beurt. En ze dan NOG meer te laten wachten omdat ikzelf even uitgebreid ga zitten eten of koffie drinken kan ik niet over mijn hart verkrijgen.
Goed zo! Jij en je relatie zijn ook heel belangrijk. Ik moet zeggen dat mijn eerste reactie ook was dat je jezelf compleet wegcijfert. Maar als ik er goed over nadenk bedenk ik mij dat ik op een drukke ochtend ook 10 x heb bedacht dat ik eigenlijk naar de wc moet, maar er niet aan toe kom. En dan kan ik het mij ineens heel goed voorstellen dat je niet aan je basisbehoeftes toe komt. En dan nog met 3 kinderen. Je cijfert jezelf niet weg, je komt zeker toe aan je zelf door je kinderen bij opa's en oma's te laten logeren. Dat doe je goed, vind ik
Wij hebben nu eindelijk kinderstoelen besteld, en gaan de kindjes voortaan met papa en mama aan tafel zitten met eten, en kunnen we het hele ritueel misschien wat sneller laten verlopen. Nu zit elk kind op schoot met boterham enz, omdat ik nog geen kinderstoelen heb en in een wipstoeltje kunnen ze niet meer (ze koekelen gewoon voorover), en dan ben ik gauw 3 kwartier per kind bezig in de middag. daarnaast wil ik ze leren om meer zelf met hun handjes te eten, dus kunnen ze straks lekker kliederen op hun eigen tafeltjes en mama tegenover met een boterham (wat een ideaal plaatje, zal waarschijnlijk toch anders lopen hahaha)
Ik doe het volgende goed (vind ik): - Ik heb een goede balans tussen werk, sociaal leven en mijn zoontje waardoor ik mij heel goed voel en waardoor ik dus een ontspannen moeder ben die altijd zin heeft om leuke dingen te ondernemen met mijn zoon. - Ik kook bijna altijd vers. Dat komt omdat ik (en mijn man) het lekker vinden en niet omdat het moet. Hierdoor eet mijn zoon heel gevarieerd en altijd gezond. Hij lust hierdoor alles. - Ik doe altijd mijn best om zo fris mogelijk en verzorgd mogelijk uit te zien. Nu zullen sommigen denken dat dit oppervlakkig is, maar dat vind ik niet. Ik weet dat ik altijd erg trots was op het feit dat mijn moeder een mooie vrouw was (en is) die er altijd heel verzorgd uitzag.
Oke nu mijn positieve kante als moeder hihi. Kook bijna elke dag (Niet altijd vers pot is zo open getrokken) Vertel me kinderen elke dag dat ik van ze hou. Knuffel graag met ze. Probeer leuke dingen te doen voor al nu nog met me oudste biscoop bv. Koop graag nieuwe kleren voor ze hihi Zing vaak met dochter lief. zoon vond er nooit wat aan. Verder weet ik niks te bedenken, maar een ding staat als paal boven water hou ontzetten veel van me kinderen.