Hallo, Ik moet even van me afschrijven hoor, hier in mijn omgeving niemand die lang BV heeft gegegeven en moet je het toch even kwijt. Mijn zoontje krijgt nu al bijna 15 maanden BV, de laatste tijd alleen nog maar s'ochtends voor het opstaan. Ik was al een tijdje aan het denken dat het nu wel mooi was geweest en wilde gaan stoppen, maar elke ochtend opnieuw kon ik me toch niet over het gevoel heen zetten dat dit de laatste keer zou zijn, en dus schoof ik het moment van stoppen toch maar steeds voor me uit. Maar toen kwam vanmorgen, mijn zoontje werd wakker en ik wilde hem aanleggen, maar hij wilde niet, was veel aan het huilen. Uiteindelijk heeft hij bijna een uur lekker tegen me aangelegen, lekker knuffelen maar drinken wilde hij niet. Toen maar naar beneden gegaan waar hij met smaak een bordje pap heeft leeg gegeten. Hij lijkt er dus op dat zoonlief nu voor mij de knoop heeft doorgehakt, en ondanks dat dit natuurlijk heel fijn is en ik er wel blij mee ben voel ik me nu ineens zo verdrietig, ik denk steeds aan het moment dat ie gister bij me aan het drinken was, aan het friemelen met zijn handjes etc. en dat het nu niet meer zo zal zijn . Het valt me zwaarder dan ik dacht ook al wilde ik ook wel stoppen, het is allemaal zo dubbel. Maar goed jullie kunnen hier natuurlijk ook niks mee, maar ben blij dat ik het even van me af kon schrijven.
Nou, dat mag allemaal zo voelen toch? Laat maar even lekker zijn en dan komt daarna wel ruimte voor al het leuke dat bij deze nieuwe fase hoort!
Ik herken het zeker hoor! Lucas heeft gisteren voor het eerst geen borst meer gehad. Ik was al aan het afbouwen, de laatste keer zat eraan te komen en gisteren was ik heel beroerd, dus heb ik hem niet meer aangelegd. Ik heb natuurlijk niet zolang gevoed als jij, maar voor mij voelt het erg dubbel. Aan de ene kant wat meer vrijheid en een stapje vooruit, aan de andere kant komt hij dus nooit meer bij mij drinken. Ik moet er gewoon niet teveel aan denken, want als ik dat doe (zoals nu ), krijg ik meteen een brok in mijn keel. Geef het idd de tijd en knuffel gewoon extra veel met je kleine man. Je hebt hem zolang het beste van jezelf gegeven, daar mag je trots op zijn! Liefs!
Altijd even slikken op dit soort momenten. Je sluit toch een speciale periode af. Maar na 1 ochtend weigeren zal ik nog niet meteen de conclusie trekken dat hij nooit meer wil drinken. Waarschijnlijk wil hij het een dagje later wel weer. Mocht je het zelf mooi genoeg geweest vinden, is dit natuurlijk wel een heel mooi moment om zelf niet meer aan te bieden.
Best moeilijk he, aan de ene kant wil je 'er wel eens vanaf' en aan de andere kant wanneer het dan zover is, blijkt het toch een gemis. Heel herkenbaar. Bij mijn oudste zoon wou ik niet stoppen, maar hij deed dat wel na ruim een jaar. Ik moest er gewoon van huilen. Had ik nou maar geweten dat het die dag ervoor de laatste keer was, dan had ik extra genoten... Nu met de tweede voed ik ook alweer een jaar zelf. Die nachtvoedingen ben ik wel een beetje beu, maar helemaal stoppen is ook weer zo definitief. Het liefst zou ik 1x per nacht nog voeden en dat mag van mij nog heel lang duren, maar we hebben het niet voor het zeggen he. Die kleintjes bepalen dat zelf allemaal wel. Mocht het voor jou nu echt voorbij zijn met bv geven, hoop ik dat je terug kunt kijken op een hele mooie periode van je leven.
Naar mijn mening is het echt heel normaal dat je dit moeilijk vind en het gewoon lekker even kwijt wil. Natuurlijk fijn dat de kleine het zelf aangegeven heeft, maar toch mag je daar best een beetje dubbele gevoelens over hebben. Nouja in ieder geval echt super gedaan! Al die tijd heeft ie van heerlijke mamamelk mogen genieten, super toch !
Dank je wel voor julie reacties! Ik heb hem de volgende dag nog de borst aangeboden omdat het toch nog zo dubbel voelde maar hij wilde alleen maar knuffelen en niet meer drinken, ik heb er nu wel vrede mee, hoewel ik toch ook nog wel een beetje verdrietig ben dat het nu over is. Hier ook het gevoel dat als ik had geweten dat het de laatste keer was dan had ik nog eens extra genoten (deed ik zowiezo wel maar toch). Hij heeft in ieder geval bijna 15 maanden BV gehad, en ik heb genoten van een mooie maar soms ook hele zware tijd en genoeg herinneringen om op terug te kijken.
Ik kan me je gevoel helemaal voorstellen! Aan de ene kant hoop ik ook dat mijn zoontje zelf afbouwt, maar het idee dat je dan niet bewust de laatste keer hebt gevoed is dan ook moeilijk. Sterkte!
Wel mooi dat je zoontje zelf heeft mogen kiezen toch? Maar kan me je dubbele gevoelens heel goed voorstellen hoor!
Ik moet al huilen van je bericht, meid! Je mag er zeker verdrietig over zijn.... je hebt immers al zo lang iets heel bijzonder gedaan: BV! Wat tegenwoordig helemaal niet vanzelfsprekend is, hoor. Je wordt eerder gek aangekeken als je zo lang BV geeft. Als je uberhaupt als BV geeft! Ik zou ook HEEL verdrietig worden als ik deze periode moet afsluiten. Maar ik laat het ook aan mijn meisje over. Ik stop pas als zij niet meer wilt.
Knuffel hem de komende dagen maar lekker veel en tracteer je zelf op iets moois! En denk vooral aan alle mooie momenten! 15 maanden, da's toch prachtig, trots zijn hoor!
Dank je wel voor alle lieve reacties. Gelukkig heb ik een echt knuffelkind, dus dat knuffelen zit wel goed. Voor iedereen die nog BV geeft geniet er nog lekker van en ga zo door super!! Ik zal ook een beetje trots zijn (in mijn omgeving niemand die zolang BV geeft of heeft gegeven, dus ik was altijd maar een beetje "raar") dus fijn om hier zulke positieve reacties/ verhalen te lezen.