ik kan me hier ook melden...(denk ik ) ik ben misschien niet zo zeer verlegen.. maar ben totaal niet asertief ofzoiets... - ik durf niet alleen naar de dokter, ben bang voor de tandarts durf niemand te bellen wanneer ik zin heb om iets te doen ( bang voor afwijzing denk ik ) ik durf upc o.i.d. niet te bellen ... al helemaal niet wanneer manlief of iemand anders erbij is, omdat als ik manlief soms hoor bellen denk ik: jeetje zo zeg je dat toch niet... en ben bang dat als anderen mij horen bellen precies het zelfde denken na de bevalling van zoonlief voel ik me erg bekeken omdat ik hele maat gegroeit ben.. en dan bedoel ik helaas niet mijn borsten, ben van een s naar een m gegaan en voel me echt bekeken. ook durf ik niet tegen mensen aan de deur te zeggen dat het even niet uit komt, of dat ik er even geen zin in heb. jehova getuigen durf ik niet weg te sturen en ga zo maar door maaaar voor mijn zoontje durf ik weer wel te bellen ! voor mijn zoontje durf ik wel op te komen, en als iemand mij aanspreekt op iets dan kan ik wel van mij afbijten mocht dat nodig zijn. verder zijn mijn ouders juist altijd geweest van het : we houden van je, je bent me kleine meisje, wat je ook doet we zijn trots op je. etc etc dus ... zeggen jullie het maar... kan ik me hier aansluiten of niet ?
Ik denk het wel, hoor, want ik herken alles wat je zegt (behalve dan dat stukje over je ouders). Lastig, he...? Ik spreek mezelf ook vaak streng toe dat ik het mezelf niet zo moeilijk moet maken, maar op de één of andere manier kan ik me er niet overheen zetten. Heel suf.
@ Mejojo, Ik denk dat je jezelf hier juist kunt aansluiten. Ik herken eigenlijk alles wat je beschrijft. En vooral dat van je zoontje, hier bel ik ook gelijk als het om hem gaat en durf ik me ook te verdedigen.
@mejojo, helaas ook weer herkenbaar, dus welkom bij de -club. alleen idd dat met me ouders herken ik niet..en dat van me kids ook weer wel, daar doe ik alles voor. gek eigelijk he.. En dat zeggen tegen mensen dat het even niet uitkomt dat had ik vroeger heel erg haha, weet nog wel dat ik vroeger bij me zus schoonmaakte en als er dan weer een verkoper aan de deur stond wist diegene me altijd weer wat aan te smeren. was een keer iets van medivlucht, 1 of andere verzekering voor het vele vliegen... wat ik dus niet deed, was nog nooit op vakantie geweest en ging toen ook zeker niet, maar durfde gewoon geen nee te zeggen. dat is het denk ik ook wel, je durft geen nee te zeggen, omdat je bang bent dat je dan niet leuk gevonden wordt. Of dat je dan bang was dat je het helemaal moest gaan uitleggen waarom je iets niet wilde..oh oh wat was dat erg vroeger..
ik heb dat nog steeds heel erg.... durf gewoon niet te zeggen dat het mij niet uitkomt, dat ik druk ben met wat anders, durf zelfs mijn schoonmoeder niet te zeggen dat het even niet uitkomt, maar dit komt ook omdat ze anders echt gaat zeuren tegen anderen over mij... ik had "vroeger" tot een jaar of 16/17 heel erg dat ik niet eens in de supermarkt durfde te vragen waar de suiker staat...waarom niet.. ? omdat ik bang ben dat mensen denken van : ja hallo daar staat het toch.. dom dat je daar overheen kunt kijken... dus zo liep ik of uren in de supermarkt... of ik kwam thuis met: het was op wel fijn om herkenning van anderen te hebben... manlief zegt soms: kom op meid, je bent 20 je hebt een zoontje, je moet het toch een keer leren, de meeste meiden van jou leeftijd gaan gewoon alleen of zeggen komt ff niet uit.... vind wel fijn dat ik dus duidelijk niet de enige ben die niet durf te bellen Jammer dat jullie het niet herkennen van de ouders, het is toch belangrijk voor een kind... ik wil niemand een oog uit steken hoor... maar ben wel super blij dat mijn ouders dat altijd wel gedaan hebben..en ze doen het gelukkig nog
@mejojo, is idd heel fijn dat je ouders zo zijn geweest. het kan best dat mijn ma dat ook wel heeft gedaan, maar kan me van vroeger echt niks meer herinneren. dat in de supermarkt herken ik ook, ben ook zo bang dat ik an dom gevonden wordt.. Heb het ook keer gehad met me schoonma, die was met haar zoon aan het opruimen in hun toen (bijna) verkochte huis en ze had daar geen eten. Dus belde ze mij op om te vragen of ik wat kwam brengen. Onze kleine lag toen te slapen en kon dus niet weg..en ik had toen echt zoiets van , ja daaag, ga zelf ff naar de winkel... , dus het antwoord was nee en toen zei ze, nou dan nemen we wel alleen water en geen eten..nou was nog nooit zo van slag geweest, had toen huilend me man opgebeld, dat ze zo lullig deed..me man had toen zijn ma gebeld en het ook even gezegd, hoe ik me dus voelde, dus ze heeft haar excusus aangeboden, omdat zij dus zo bot overkwam, maar had er dus echt hel veel moeite mee..
@ elisja: wat een rotstreek van je SM!! Moet zeggen dat ik daar langzaamaan wel beter in word. Mijn moeder wil ook nog wel eens proberen me met een schuldgevoel op te zadelen, maar tegenwoordig zeg ik dan ook gewoon dat ze ff normaal moet doen (maar ja, tegen je eigen moeder is dat makkelijker; zou 't bij mijn SM ook niet zo makkelijk vinden, denk ik). Ik heb wel dat ik het moeilijk vind om tegen mijn schoonouders te zeggen dat ik geen fut heb voor visite als ze weer eens pas om half 7 's avonds bellen of we die avond tijd hebben. Ze vraagt ook altijd: 'krijg je vanavond visite?' ipv 'heb je plannen?' ofzo. Als ik dan nee zeg op de visite-vraag dan reageert ze met 'mooi, dan komen we straks even langs' Ehm.... Tja, en dan is er al opgehangen vóór ik uberhaupt heb kunnen bedenken of ik daar wel zin in heb. Heel irritant, want ik heb er een gruwelijke hekel aan als mijn plannen in de war worden geschopt :x Maar goed, gelukkig hebben ze maar zelden tijd, dus die ene keer in de 2/3 maanden ofzo dat we ze zien kan ik wel hebben OH ja, kleine toevoeging Ik ben wel weer zo onaardig dat ik mensen wegstuur die onverwacht op de stoep staan als ik geen zin in ze heb. Even bellen is toch zo gebeurd??
@mvs, jee ook lekker, maar niet heus.. ik heb juist dat ik het tegen mijn eigen moeder niet zo makkelijk kan zeggen..doe het wel hoor, maar soms kan ze zo raar reageren, dat ik bij voorbaat al heb..laat maar, doe het wel of ik ga wel.. met me schoonma dat laat ik me man altijd regelen hihi.. als ze belt laat ik hem altijd opnemen (andersom is dat ook hoor hihi) en als ze dan vraagt over eten hier of bakkie doen en ik heb er geen zin in, dan hoef ik alleen maar te nee te knikken naar me man en die verzint wel wat hihi. Hoe is het verders met de rest? nog genante dingen meegemaakt?
Ik kan me hier ook aansluiten. Voor mijn eerste zwangerschap mocht iemand og maar naar me kijk en kwam al rood. Nu is het al veel beter, maar gelukkig bestaat er fon-de-teint
ik denk dat ik ook wel in dit topic hoor - als ik een kamer in moet waar onbekenden zitten ga ik het liefste weer rechtsomkeer naar huis toe maar meestal duw ik mijn vriend als eerst naar binnen - als ik iemand moet opbellen weet ik nooit zogoed wat ik zeggen moet zelfs als ik een afspraak moet maken word ik nerveus - ik vraag mezelf altijd af wat andere van mij denken en nu al helemaal nou ik door mijn zwangerschap 36 kilo ben aangekomen overal waar ik kom voel ik me bekeken en durf daardoor ook echt niet zonder lange jas naar buiten - als onverwachts iemand komt durf ook ik niet te zeggen nu komt het even niet uit of ik wil even alleen zijn of zoiets - ben bang voor de tandarts mijn vriend moet altijd met mij mee en zit dan op een stoel naast me en houd mijn hand vast - durf vaak ook niet te zeggen wat ik echt van iets vind ik zeg wel ongeveer zoiets maar wat ik er nou precies van denk nee dat durf ik alleen bij mijn vriend dus ben ik geschikt of ongeschikt ????
*kras kras kras...GESCHIKT!! heel herkenbaar allemaal..vooral je laatste punt...en dan vooral als er meerdere mensen zijn hou ik wijs mijn mond en lach ik alleen een beetje mee..want stel je eens voor als ik me mond opentrek, daar komt natuurlijk niks zinnigs uit en weet ineens niet meer wat ik wil gaan vertellen..wordt natuurlijk rood en raffel mijn verhaal (wat in mijn hoofd heel leuk is) maar snel af. Zou zo graag willen dat ik dan ook zo spontaan was en leuk mijn verhaal mee kon vertellen..
ik denk dat ik ook hierbij hoor Ik herken echt veel punten, maar telefoneren naar instanties gaat juist wel goed, mits ze gaan tegenstribbelen :x dus als het niet naar mijn zin is, dan ga ik hakkelen en dreigen om op te zeggen heb trouwens als telemarketeer gewerkt, niet om te verkopen maar marktonderzoeken en donateurs voor goede doelen werven, maar toen had ik nergens last van
WAUW dat zou niet eens in mij opkomen om dit te gaan doen..het liefst zit ik ergens in een magazijn pakjes te vullen, waar niemand me kan aanspreken Maar ik herken dit dus ook wel, heb dus vroeger bij zo'n lasergame bedrijf gewerkt en daar moest je dus de klanten gaan uitleggen hoe zo'n pak werkt en het spel natuurlijk...nou de eerste keer 7 kleuren, maar daarna ging het goed..raar eigelijk..ene kant snap ik het wel, je moet! en denkt er dan verder niet aan dat het je niet lukt ofzo en dan gaat het vanzelf..het is gewoon het vooraf denken dat iets niet lukt wat jou dan idd hetgeen niet laat lukken..stomme gedachtes..:x
@ Eliesja : 't werd me toen aangeboden toen ik zonder werk zat, en tja dan moet je wel en zeg ook niet zo snel nee Als ik er aan terug denk, zou ik in de toekomst dit ook nooit meer willen doen. Zoals je al zei over dat pakjes vullen in een magazijn, nou dat doe ik dan liever thuis
haha ja thuis is nog beter. maar dat is waar, als je moet dan moet je en juist als je moet dan gaat het goed! wat doe je nu als ik vragen mag?
haha leuk he in een winkel..werk ook in een winkel, maar heb het ook vaak benauwd hoor daar..vooral als er bekenden in de rij staan of als er een klacht van een klant is..maar op zich wel goed om toch onder de mensen te zijn. touwens leuke winkel volgens mij, hoor er veel meiden over, lekker goedkoop ook!
Krijg het meestal heel erg benauwd als er een rij van hier tot tokio staat en staan ze je nog aan te kijken ook of het nog niet sneller kan Maar voor die 2 dagen die ik werk vind ik het heerlijk hoor ff onder de mensen, maar meer werken hoef niet hoor heb wel altijd fulltime gewerkt maar sinds die kleine er is wil ik dat niet meer. En tis inderdaad een hele leuke winkel, zeer verslavend kom elke week met wel wat tasjes (met inhoud) thuis. Vind me man alleen niet zo heel erg leuk 8)