Ja ik weet dat een diagnose erg belangrijk is maar ik bedoelde ermee aan te geven dat we in de eerste instantie hulp inschakelen voor de omgang met ons zoontje. Dat er een diagnose gaat komen ben ik zelf bijna zeker van en weet dat ik die nodig heb voor bijv. verder hulp en speciaal onderwijs. En of dat stickertje en nu al komt of over 3 jaar we hebben hulp nodig en daarom trekken we aan de bel. We hebben het beste voor met onze zoon en ik ben van mening hoe vroeger je erbij bent hoe beter! zo kunnen we hem beter leren begeleiden en met hem omgaan. Vindt het wel een slopende procedure hoor het duurt allemaal zo lang. De wachttijd van ggz is 2 maanden toen ze ons verhaal telefonisch hoorde mochten we al binnen 2 weken komen. Vragenlijsten ingevuld en afgelopen dinsdag op gesprek geweest en nu dan over een week of 3 weer. Dat vindt ik al lang duren laat staan de mensen die al die maanden moeten wachten tot ze uberhaubt op gesprek mogen komen. Ben blij dat wij zo snel mochten en als er wat uitkomt is het voor mij niet eens zo'n schok meer maar dit is zo slopend.....
is het echt alleen dat een kind van zijn vader het autisme kan erven? Ik heb zelf een vorm van autisme, en mijn oudste zoon ook, maar zijn vader heeft geen autisme, en het komt ook niet voor bij zijn kant van de familie. Heb atijd toch wel gedacht dat een kind het zowel van vader en/of moeder kan erven. Hoe kan het anders dat mijn zoon en ik wel een vorm van autisme hebben en nog wel dezelfde vorm ook? Ik lees even mee. groetjesss lot
volgens mij is autisme niet erfelijk, toevallig komt het wel vaker voor in 1 familie maar toeval, want het is een afwijking in de hersenen. Over een paar jaar is het zelfs dat we het met een scan kunnen bevestigen hoorde ik van mijn leermeester.... overigens autisme en adhd kan officieel niet samen, het is of of...volgens psychiater van mijn werk, want anders heb je een dubbele diagnose! en autisme komt vaak ook met downsyndroom voor en Rett syndroom.... (sorry dat ik zo korte info geef, maar zit illegaal op werk hier te typen)
autisme spectrum stoornissen erven zover mij bekend is altijd via de vader.en vrij dominant ook nog eens.
jou leermeester trekt wel vreemde conclusies en totaal andere dan ( vrijwel? ) iedere andere arts. voor zover mij verteld is door verschillende artsen therapeuten en een psyg is autisme erfelijk en hebben mensen met adhd vrijwel altijd een spectrum stoornis erbij welliswaar een milderen vorm dus vaak de ppdnos variant. ( mijn zoon dus ook ) ik weet dat je kunt scannen op autisme maar dit zal in de praktijk veelt e duur zijn vrees ik de mri mag maar zoveel keer per jaar gebruikt worden in een ziekenhuis. het zou wellicht goed zijn als ze dat inderdaad gingen doen zo krijg je veel beter in beeld hoe er en waar de problemen liggen. ik ben heel benieuwd op welke theorieen jou leermeester deze afwijkende meningen vormt. (bij ons komt het trouwens wel van de vader en hebben allebei de kinderen een vorm ervan.)
Dat is helemaal slopend dan gaat het bij ons nog vrij vlot we zitten in de molen en die kan nog wel lang gaan duren maar we zitten erin. Ik heb nu zoiets van dat ik wil weten of er wat is of dat er ergens aan gedacht wordt. Als speciaal onderwijs nodig blijkt te zijn dan heb ik liever dat hij er gelijk naartoe moet dan dat ie eerst paar jaar basisonderwijs volgt en dat blijkt dat het helemaal niet gaat. Eerst maar eens het volgende gesprek afwachten.
Hoi Yinthe excuus je hebt helemaal gelijk. Ik heb even op gezocht in mijn klapper: verschillende oorzaken zijn mogelijk, specifieke organische factor niet gekend Meestal complexe genetische defecten, veelal overerfbaar. Soms pre of perinatale beschadigingen (voor bevalling of tijdens bevalling) of infecties zoals rode hond. Sommige oorzaken leiden tot meervoudige afwijkingen en beperkingen. 3,5 op 1 w.b. man - vrouw "dus meer mannen dan vrouwen hebben autisme relatie met psychiatrische stoornissen zoals angst syndroom en ik er (sinds half jaar) maar denken dat het niet overerfbaar is...oeps...weer wat geleerd vandaag! (of nu goed geleerd)
tja dan blijf ik het toch vreemd vinden dat zowel mijn oudste zoon als ik "iets"hebben van autisme, en aan mijn kant van de familie van zowel vader als moeder meerdere personen autisme hebben, en de vader en familie van de vader van mijn zoon helemaal niks van autisme in de familie hebben, denk dus ook echt dat je het zowel van de vader maar ook van de moeder kan erven. lot
daar weet ik niets over, ik weet alleen dat het méér bij mannen voorkomt dan bij vrouwen 1 vrouw op de 3,5 man(zeg je dat zo?) k weet ook dat een groot percentage daarbij ook een verstandelijke beperking heeft en een groot deel van vooral die groep niet tot spreken zal komen, en dus communicatie ondersteuning. Ikheb ooit les gehad van een hoogbegaafde autist, meneer van Dalen (echt waar) en die vertelde me: "ik liep buiten en zag een beest. Ik zag dat het 4 poten had, en een kop en 2 oren, veel haren, en ja toen pas had ik door dat het een hond was. Daarna zag ik nog een beest ook weer 4 poten een kop en 2 ooren en veel haren, maar die zag er niet hetzelfde uit als die ander. Toen had ik door dat dit ook een hond was, maar die zag er gewoon anders uit. Het duurt bij mij net iets langer dat ik weet wat het is dan bij jullie. (miliseconde's hoor). Ik maak er dan een foto van in mijn hoofd zodat ik het de volgende keer als ik dit ras zie, meteen weet". Hetzelfde met een hamer: het heeft iets van hout, daaraan vast iets van een metaal soort, he, je kunt er mee slaan het is een hamer! (ze noemen dit conceptvorming, dus iets in zijn geheel zien.
lotte@ er zullen wellicht uitzonderingen zijn. asperger is ook voornamelijk iets wat bij jongens vastgesteld wordt. maar mijn dochter is ook een dame dus tjah...
Hallo dames! Oh wat ben ik blij dat er goed gereageerd word, ik slurp alle informatie in me op. Merk aan mezelf dat ik er best wel problemen mee zou hebben mocht het waarheid zijn....want wil niet iedereen dat zijn kind perfect is.... Zo ook ik!! Ik heb het wel allemaal gelezen, het ging een beetje over erfrecht....enz. Maar heb het gisteren al gelezen en toen geen tijd gehad om erop te reageren. Dus sorry...... Wat voor mij ook een kenmerk is, misschien komt het iemand wel bekend voor. Mijn meisje lacht naar niemand!! Ook naar ons moet ze soms echt moeite doen..... Haar eerste lachje heb ik heel maar dan ook heel lang op moeten wachten. Het waren van die halfslachtige glimlachjes...maar niet echt naar ons gericht. Meer naar de mobiel boven haar box...of tegen haar knuffel. Dat wij voor het eerst een lach op haar snoetje zagen die ook aan bleef houden als wij tegen haar praatte...schrik niet...was pas met 5 maanden!!! Of dat geklassificeerd word als een sociale glimlach...ik denk van wel...die glimlachjes voorheen (ook echt maar heeel minimaal hoor, en binnen 2 seconden weer weg) Dat was ten eerste niet naar ons gericht...en ook niet sociaal....ze reageerde niet op ons in ieders geval...(denk meer onwillekeurig) Die eerste lach met 5 maanden, was er een die eraf sprong....voorheen nog noooit zo een lach gehad! En ook echt ons aankijken en tegen ons lachen....we waren aan het wandelen berg op berg af...en de wagen hobbelde nogal....en ons meisje vond het blijkbaar leuk om ons achter de wagen te zien zwoegen..... Schaterlachen idem dito...daar hebben we op moeten wachten tot ze ongeveer 1 a 1,5 jaar oud was...ergens daartussenin zomaar ineens om iets wat op tv was.....ze was nog niet echt aan het kijken, ze speelde met blokken...draait zich om en begint uit het niets te schateren!! Nu nog moeten we vaak moeite doen om haar aan het lachen te krijgen....ze heeft zo een 'nep' lachje...echt gemaakt.... Ook en dit is het sociale gebeuren waar we ons zorgen over maken.....de peuter van een vriendin van mij reageerd erop als hij iemand geslagen heeft en die doet net alsof die huilt....dan komt hij troosten. Ons meisje kijkt je aan alsof je gek bent....als we dan zeggen au...dat doet pijn...mama/papa huilen...doe jij troosten...komt ze heel onschuldig toch een handje op jouw wang leggen.... Om er dan heel hard tegenaan te duwen....zo van kijk me niet zo aan!!! Eigenlijk als ik het op schrijf klinkt het gewoon wel grappig hihi... Maar ook boos kijken, dat snapt ze niet....en als ik eens fronsend naar haar kijk......dan staat ze me helemaal te observeren. Pas was ik aan de telefoon en had lol...ik was aan het lachen en de tranen rolden over mijn wangen....komt ons meisje eraan....en gaat eerst nep mee staan lachen....hehehe... En daarna geeft ze me zomaar out of the blue een klap op mijn arm! Ze begreep niet wat er aan de hand was, en ging toen ik auw zei..ook heel hard huilen....echt met een vraagteken gezichtje...zo van wat doe ik fout..ik snap het niet!! (misschien herkennen mama's die blik wel....., meestal krijg je die als ze iets stouts deden en je boos tegen ze doet.......wat ik dus helemaal niet deed!!) naja....merk dat het hoog zit bij mij....... Ik moet het echt een plaatsje geven..... Het verdict van de fysio, ik weet niet of ik het hier al had verteld. Ze zit op het nivo, en dan ook nog maar net met moeite...van 19 maanden. Zoals jullie in mijn onderschrift kunnen zien is ze er al bijna 25....dus een achterstand van 6 maanden. Ik heb een brief gehad van het CB naar aanleiding van de test resultaten...en heb vandaag een afspraak moeten maken met de HA...daar kan ik maandag terecht. Die zal een verwijzing maken voor de kinderarts denk ik, ik dacht dat ik die zo zou krijgen....maar de HA wil ons toch even zien. Zijn er nog meer mama's die ervaring hierin hebben of die net zoals mij in het begin staan? Groetjes, Miranda
Ik zou nog even laten weten als ik wat meer wist. 17 mei hebben we een 2e gesprek bij jeugdzorg. Heb wel gelijk gevraagd of er wat uit was gekomen. Wat er zo uit het eerste gesprek is voortgekomen is dat hij -in sprongen ontwikkeld -spraakachterstand -emotioneel/gevoelige kind is -extreem angstig. Verder wilde ze over de telefoon niet veel vertellen. Wel is bekend dat we hier weer mee verder gaan