Ik heb het zelf niet, maar mijn moeder heeft het wel. En niet om je te ontmoedigen, maar ze heeft het nog steeds (na 34 jaar). Vooral als ze moe is, de meest grappige versprekingen, of dit soort gesprekken: "Kun je mij dat eh....ding even geven?" "Welk ding?" Dat ding dat euh, daar staat" "Waar? Beschrijf het eens?" "Nou euh, het ziet er euh.....ik pak het zelf wel!"
Hallo iedereen, Ik ben eigenlijk blij dat de "borstvoedingsdiscussie" voorbij is. Ik heb het idee dat dit bij ons gevoelig ligt omdat door de PE / HELLP dingen niet zo zijn gelopen als we hadden gewild. En dingen als geen borstvoeding hebben kunnen geven zijn dan vaak dingen die knagen. CH28, dat je naar huis moest! Ik heb wel het idee dat ze je in het ziekenhuis graag naar huis willen hebben om een bed vrij te hebben. Ik wilde heel graag naar huis omdat ik er een maand heb gelegen. Ze hebben toen gezegd: 5 dagen na de ks. Ik was wel gammel maar herstelde liever thuis verder. Maar als je na de bevalling 2 OK's en 5 bloedtransfusies hebt gehad zoals jij, heb je er weinig aan om thuis te zijn. Door je afwijkende bloeduitslagen en traumatische bevalling was je te zwak om je thuis goed te voelen lijkt me. Wat "gul" dat je nog een paar slaappillen meekreeg als oprotpremie. Aangezien je man 's-nachts bij je moest blijven hadden ze wel kunnen zien hoe het met je ging. Fijn voor je dat je in Maastricht begrip hebt gekregen voor wat er gebeurd is, je hoort dat hier vaker op het forum. Ik noemde de pijn in mijn voeten rare spierpijn, maar misschien is gewrichtspijn een beter woord. Op het begin was het heel vervelend, gebruikte er zelfs regelmatig een paracetamol voor. Sinds een dik half jaar heb ik er niet zo veel last meer van gelukkig. Het is een schrale troost, maar het zal waarschijnlijk nog wel beter gaan. Ik heb troost gehad door een interview in Margriet, met Anky van Grunsven. Die heeft ook HELLP gehad en zei heel eerlijk dat ze enkele jaren na de geboorte van haar zoontje pas echt opgeknapt was. Als je het wil lezen kan ik het je wel toesturen. Ik dacht: zij is olympisch kampioen, als zij er last van heeft is het dus echt waar allemaal. En ben ik niet kleinzerig. Mijntje75, jij moet volgende week naar het Prius-onderzoek. Spannend! Ik hoop dat ze je goede informatie kunnen geven, hopelijk zo positief dat je een tweede kindje aandurft. Jouw onderdruk was nog hoger dan die van mij (110) maar mijn bovendruk was hoger (190). Mijn placenta had gelukkig geen infarcten, maar was wel veel te klein staat er in mijn verslag. Ze meetten bij mij de doorbloeding regelmatig en dat was goed. Ze dachten bij mij dat ik snel na binnenkomst zou bevallen (bij 33 weken en nog wat). Maar niet dus, mijn dochtertje vond dat ze een lekker plekje had. Maar voor haar is het goed geweest dat ik zolang ziek ben geweest moet ik maar denken. Patriestwin, wat rottig dat je naar het ziekenhuis moet. Moet je vanwege de nierbioptie 4 dagen blijven omdat er complicaties kunnen optreden? Als je in het ziekenhuis ligt heb je inderdaad een saai leven. De twins mogen zeker niet mee? Ik hoop dat je ze vaak ziet in het ziekenhuis. MamavanMischa, wat erg van je vrienden. Zo zie je dat iets anders als PE / HELLP ook ellende kan veroorzaken. Gelukkig hebben ze alsnog een dochtertje gekregen. Gelukkig heb jij 2 gezonde zoontjes. Je geniet zeker wel van het weer? Het is alleen voor Mischa nog te koud om buiten te zitten, zeker? Juul, ik dacht ook dat PE / HELLP ontstaat in de placenta. Het staat op de site van Maastricht geloof ik. De placenta bestaat half uit je eigen genetische informatie en de andere helft bestaat uit de genetische informatie van de vader van de baby. Het deklaagje zorgt ervoor dat er geen afstoting komt maar bij PE / HELLP kan dat beschadigd zijn. Wat rottig, buikgriep. Ik hoop dat je dochtertje er niet al te veel last van heeft gehad. Kan ze nu overigens goed drinken ondanks haar schisis? Zogelukkig, die woordverwisselingen heb ik soms. Maar volgens mij heeft iedereen dat wel eens, maar na de HELLP heb ik het wel vaker dan ervoor. Maar ook dit wordt nog steeds beter gelukkig, en het valt wel mee zoals het nu is. Mijn honden zijn oud, die maken niets meer kapot. Mijn dochtertje kan leuk met hen spelen maar ze is ook vaak bazig tegen hen. Ze heeft natuurlijk geen broertjes of zusjes, anders had ze dat tegen hen gedaan denk ik. Ze wil zich af en toe eens laten gelden. Groetjes, Mamalbf
Hoi Mamalbf (en de rest natuurlijk!), Volgens mij ligt wel/niet borstvoeding geven sowieso gevoelig. En als het om wat voor reden dan ook niet gelukt is helemaal. Op een of andere manier moet je je altijd verdedigen, had je het altijd nog een beetje beter moeten proberen, hoeveel of hoe weinig moeite je er ook voor gedaan hebt. Ik denk dat mensen zich er daardoor zo snel op aangevallen voelen, inderdaad omdat het vaak toch al bij je knaagt als het mislukt is. Gelukkig ben ik inmiddels zo ver dat ik me er niets meer van aantrek. Eindelijk, want tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap was het nog een big issue voor me! Ja erg he, zo zie je maar dat er altijd wel iets kan zijn en wij hebben toevallig pe of hellp gehad. En inderdaad gezonde kindjes, dat is waar het om gaat! Maar goed, dat neemt niet weg dat je er even over kan doen om alles een plekje te geven. Ik merk dat ik er nu eigenlijk wel overheen ben. Alleen het muziekknuffeltje van Mischa, waar hij nu opeens heel erg gehecht aan is, daar krijg ik nog steeds een brok van in mijn keel. Die speelde mijn vriend altijd voor hem af voor we naar huis gingen, toen Mischa in het ziekenhuis lag. Maar het is ook juist mooi dat hij daar nu lekker THUIS in zijn eigen bedje mee knuffelt he! Ik geniet enorm van het weer ja! Al heb ik even een soort griepje te pakken. Voel me inmiddels wel goed, maar mijn ene oor zit potdicht en ik hoor echt bijna niets! Mijn andere oor is altijd al erg slecht. Lastig maar ook wel grappig. We wonen in een flat, en ik heb vorige week dubbeltjesgaas gespannen tegen de spijlen van het balkon. Mischa vindt het heerlijk buiten en het is hier lekker beschut en dus warm. Alleen hij is zo klein dat hij makkelijk tussen de tralies door kan, doodeng! Maar nu kan hij dus lekker spelen. En ik zet hem soms naast me in de kinderstoel, met tuigje, lekker even iets drinken en een koekje eten. De woordwisselingen (of gewoon op een doodsimpel woord NIET kunnen komen) heb ik ook nog steeds trouwens. Wel iets minder erg dan toen ik net van de eerste bevallen was. Mijn moeder heeft het nog veeeeeel erger, bij haar komt het door een narcose die ze ooit heeft gehad. Zo zie je maar. Het is af en toe lastig, maar je kunt er maar beter om proberen te lachen denk ik... Groetjes allemaal!
Nee hoor, de minime heeft er alleen een nachtje last van gehad en ik de dag daarna alweer aan het eten geslagen. Ik ben gezegend met een beer van van een kind De schisis heeft ze gek genoeg helemaal geen last van. Ze drinkt uit een Habermann speen, omdat ze geen vacuum kan zuigen, maar voor de rest gaat alles prima. Alle eetproblemen die veel schisiskinderen hebben blijven ons bespaard. Het leren slikken was wel heel moeilijk omdat ze haat gehemelte niet kon gebruiken, maar dat heeft ze ook geleerd. Het enige is dat er vaak melk en brood en avondeten en zo door haar neus naar buiten kwam. Maar sinds haar achterste gehemelte dicht is gemaakt heeft ze daar ook geen last meer van.
Ja, die eerste tijd thuis was inderdaad geen pretje. Ook voor mijn man was dat heel erg spannend. Alleen de zorg over een pasgeboren babytje en erg zieke vrouw. Ik kon de eerste weken helemaal niets, heb mijn dochter denk ik pas met een week of 2 even vastgehouden terwijl ze in bad ging. Was te zwak om lang te staan. De fles geven ging gelukkig wel. Bij de nacontrole na 7 weken ben ik nog met de rolstoel naar het ziekenhuis gegaan, toen ik daar van de gyn die mijn OK"s had gedaan te horen kreeg dat hij met mij niet ging dokteren (toen ik zei me zorgen te maken over mijn buik, was blauw dik en scheef en mijn gezondheid) en dat ik maar minder moest eten en moest gaan sporten, was dat voor mij de druppel. We stonden totaal overrompeld na 5 minuten buiten! Toen zijn we overgestapt naar een ander ziekenhuis. Voor mij dubbel vervelend omdat hij de enige is die mij had kunnen uitleggen wat er nu precies is gebeurd, ik kan me daar namelijk lang niet alles van herinneren. Het is voor mij erg traumatiserend geweest en zo'n reactie van hem werkt daar niet aan mee. Voor mijn verwerking was het erg fijn geweest als hij mij alles eens had uitgelegd. Nu heb ik mijn dossier van dat ziekenhuis eindelijk thuis en is het opnieuw een schok om te lezen hoeveel fouten daarin staan en vooral wat er niet in staat. Zo vind ik bijv. niets over de placenta, terwijl ik jullie daar wel over hoor. En heb ik de gyn. die mij heeft verteld dat we gingen inleiden en als behandelend gyn. in mijn dossier staat nooit meer gezien, zowel tijdens als na de bevalling is hij niet meer geweest. Over dat bed vrij hebben, dat zou inderdaad kunnen. Want achteraf gezien lijkt het mij niet de bedoeling dat je iemand naar huis stuurt die nog zo ziek is en nog geen 3 stappen kan lopen. Maar goed, het is nu eenmaal gebeurd en ik hoop dat ik het snel een plekje kan geven. Ik merk wel dat nu ik mijn dossier thuis heb en in maastricht ben geweest ik er weer mee bezig ben en ik ook wel de behoefte krijg een klacht in te dienen bij dat ziekenhuis. Weet alleen niet of ik er iets mee op schiet, heeft iemand hier ervaring mee? Wat lijkt me dat trouwens vreselijk, als je zo lang in het ziekenhuis moet liggen als jij, of de anderen op dit forum. Of dat je je kindje(s) in het ziekenhuis achter moet laten! Onze dochter heeft met 8 weken 3 nachten in het ziekenhuis gelegen met reflux en dat vond ik al vreselijk. Als je me dat interview met Anky op wil sturen is dat heel fijn, maar wil je het niet houden dan? Of anders een kopietje? Zal ik je mijn adres PB-en? Fijn te horen dat de pijn in je voeten bij jou wel minder is geworden, dat hoop ik ook! Ben af en toe net een bejaarde als ik na het zitten opsta. Al merk ik wel dat het allemaal iets de goede kant op gaat, zo heb ik gisteren voor het eerst zuurkoolschotel gemaakt met zuurkool erin! De afgelopen maanden heb ik dat 2 keer eerder gemaakt en toen vergat ik steeds de zuurkool, dus het gaat de goede kant op . Maar de woordenwisselingen en het vergeten van woorden is nog niet echt minder, dat zorgt af en toe ook wel voor grappige situaties ja. Je kunt er inderdaad maar beter de lol van inzien. Mijntje75, veel succes volgende week!
Jammer dat je er een "discussie" van maakt. Wat valt er te discussieren? Ik vroeg me gewoon af of er hier moeders waren die borstvoeding gaven. Mensen vertellen hier hun hele hebben en houwen, maar over de borstvoeding hoorde ik nooit iets. Ik vertel gewoon mijn verhaal en heb niemand aangevallen, zo steek ik helemaal niet in elkaar! Ja, ik ben TROTS op het feit dat ik borstvoeding geef, maar dat was ik ook geweest als ik geen PE en geen zware bevalling had gehad. Ben ik daarom knap, verdien ik daarom respect? Nee hoor, bedankt! Er is ook nog zoiets als je aangevallen voelen he! Ja, dan moet je je wel verdedigen. 't Is een soort van jaloezie. Je ziet het ook met vrouwen die geen kinderen kunnen krijgen. Op haar verjaardag vertelde een nicht dat ze voor de 3e keer zwanger was. Een andere nicht liep toen boos de kamer uit en kon haar niet feliciteren. Lag dat nou aan de nicht die opnieuw zwanger was? Wat had ze verkeerd gedaan? Ze voelde zich schuldig. Schuldig? Doe normaal! Ik ga mij ook niet verdedigen tegenover moeders waarbij de borstvoeding niet gelukt is. Ik heb ze niks misdaan hoor! Ik leef echter wel met ze mee en vind het zeker spijtig voor ze! Maar ze zouden ook kunnen zegen: meid, fijn voor je, maar dat krijgen de meeste niet over hun lippen. Het wordt je niet gegund. Je merkt overal op het forum de kift tussen moeders die borst- en kunstvoeding geven. Moe wordt je ervan. Ik dacht hier een gemeenschappelijke deler gevonden te hebben, maar als het zo moet, dan ben ik weg. Ga mezelf niet tergen, want wie valt nu wie aan? Bovendien gaat het nu een jaar na de bevalling prima met mij, ik kan het gebeurde achter me laten en hoef helemaal geen PRIUS-onderzoek, waar dit topic eigenlijk over gaat. Ik wens jullie allemaal het allerbeste!
Owww dat is wel heel herkenbaar en ik was het al bijna vergeten, dat helemaal niets kunnen aan het begin, en dat je pas na 2 wk je babytje in bad kon doen. Zit hier met een brok in de keel. Op de een of andere manier onhou ik wel dat ik heel erg moe was en kapot en veel pijn had, maar de details die de ernst aangeven vergeet ik. Dus dat ik idd mijn dochtertje niet eens kon verschonen, terwijl we dat maar 2x per dag zelf mochten doen in de couf. En niet in bad. En in een rolstoel overal heen moeten. En huilen op de neo omdat het gewoon te druk aan mijn hoofd was met al die toeters en bellen.... Maar goed, qua klacht. Bedenk goed waarover je wilt klagen. Wil je klagen over je medische behandeling, de volledigheid van je dossier, de manier waarop je door de gyn behandelt bent? Bedenk ook wat je wilt als uitkomst: Wil je excuses? Wil je een berisping voor de gyn? Hetgeen je wilt als uitkomst bepaalt waar je gaat klagen. Een zieknhuis kan alleen zorgen dat je excuses krijgt en kan geen disciplinaire maatregelen treffen tegen de gyn, dat gaat via het Tuchtcollege. Ik heb in een ziekenhuis gewerkt en elk ziekenhuis heeft een klachtenprocedure. De meeste hebben 2 soorten, een informele en een formele. Ook hebben volgens mij alle ziekenhuizen een klachtenfunctionaris. het is enorm belangrijk dat je je klacht helder verwoordt en hier kan de klachtenfunctionaris je bij helpen. Ik weet uit ervaring dat deze onafhankelijk zijn. Ik heb zelf namelijk ook wel eens een klacht ingediend. Voor het Tuchtcollege heb je een advocaat nodig.
Ik zou het jammer vinden als je niet meer in zou brengen op dit topic, serieus. Borstvoeding is een gevoelig onderwerp, altijd al, en ik denk dat het goed was dat het afgesloten is. Ik kan me voorstellen dat je het zo leest, maar ik geloof niet dat mamalbf de discussie weer aan wou wakkeren of je hier op aan wou vallen. Ik hoop dat we je nog eens weerzien.
Juul75; ja heftig he als je daar weer aan denkt. Hoe lang is dat nu voor jou geleden? Bedankt voor de info over de klacht die ik mogelijk in wil dienen. Het is inderdaad goed om vooraf te beslissen wat ik er mee wil. De tuchtraad vind ik een beetje ver gaan aangezien, ondanks alles fouten en vervelendheid, ik er niet meer zou zijn als de gyn die mij na bevalling heeft geopereerd niet zo daadkrachtig had opgetreden. De nazorg door hem was alleen erg slecht, waarm hij zich toen zo schandalig heeft gedragen snap ik niet. Dat zou ik wel willen weten. En excuses van de gehele afdeling omdat ik tijdens mijn zwangerschap zo'n 6 verschillende gyn's heb gesproken en niemand verantwoordelijkheid heeft genomen voor mijn dossier. Het veranderd natuurlijk niets meer aan de situatie maar ik denk dat het voor mijn verwerking goed is om te doen. Ik zal er nog eens over nadenken. Is zo'n klachtenfunctionaris echt helemaal onafhankelijk en hebben zij een beroepsgeheim of mogen zij alles wat jij hen verteld ook tegen de betreffende artsen vertellen? Groetjes!
Het is nu iets meer dan 13 maanden geleden. Een klachtenfunctionaris heeft geen officieel beroepsgeheim, maar heeft als doel om te kijken of op een redelijke informele wijze de relatie tussen behandelaar en patient weer hersteld kan worden. Ze doen dus niets om je vertrouwen te beschamen. Echter, zodra je een klacht indient wordt dit natuurlijk wel voorgelegd aan de gyn. Vwb de 6 verschillende gyn, dat gebeurt in een groot ziekenhuis. Ik heb er ook zo'n 6 gezien, terwijl ik officieel 1 behandelend gyn had. Echter, zolang die geen dienst heeft zie je die niet, en is de dienstdoend gyn verantwoordelijk. En die verantwoordlijkheid wordt meestal afgeschoven naar 1 of 2 AIO's of AGNIO's als je in een opleidingsziekenhuis ligt. Heel vervelend, maar overdracht blijft een probleem in ziekenhuizen. Toen ik een klacht heb ingediend had ik het ook al aan de afdeling verteld (btw had niets met mijn bevalling te maken maar met een fout na 1 vd operaties van mijn dochtertje). Mijn doel was om te zorgen dat ze de procedures beter aan zouden scherpen, omdat het een vermijdbare fout was. Maar het blijft mensenwerk, en er worden fouten gemaakt. Ik zou denk ik eerst een lichte klacht indienen en vragen of je gewoon eens met de gyn kunt gaan praten. Schrijf voor jezelf op hoe je het beleefd hebt en welke klachten je eigenlijk hebt, en hoe het op je over kwam. Het kan zo maar zijn dat hij helemaal niet door heeft gehad dat zijn gedrag zo op jou overkwam. Ik ben altijd van het praten en het overleggen, een beetje soft, maar als het daarna niet wil sla ik wel op hoor! Wat is die uitdrukking ook alweer? "Walk softly but carry a big stick"
Ik vind dat mamalbf niets verkeerds schreef en vind deze reactie daarom behoorlijk overtrokken. Over aangevallen voelen en in de verdediging schieten gesproken.....jammer....
Hallo iedereen, Mijn dochtertje heeft al een paar weken diarree en is erg moe. Daarom ben ik niet op dit forum geweest de afgelopen dagen. Ze gaat steeds op de grond liggen en zegt dan dat ze wil slapen. Ik ben eerlijk gezegd een beetje ongerust maar de huisarts zegt dat ze OK is. Maar ze mag bloed laten prikken gelukkig, al vind ik het zielig. Ten eerste Zogelukkig, ik heb echt niets met mijn opmerking bedoeld. Integendeel, jij mag blij zijn dat je zolang borstvoeding kan geven. En ik ben helemaal niet jaloers, ik gun het je van harte. Maar het feit blijft staan dat het onderwerp borstvoeding vaak meningsverschillen geeft. Wat betreft je nicht: ik zou niet op een verjaardag als je met veel mensen samen bent vertellen dat je voor de 3e keer zwanger bent als er ook iemand is die fertiliteitsproblemen heeft. Ze hoeft zich niet schuldig te voelen want ze mag vertellen dat ze zwanger is en zelf uitmaken waar ze het vertelt. Maar ik zou het niet doen, als je zelf zo blij bent zwanger te zijn kun je je ook voorstellen hoe erg het is voor iemand als het niet lukt. En die hoort dat dan in een volle kamer waar iedereen je ziet als je je emoties toont. Wij hebben in ons hockeyteam jarenlang rekening gehouden met een teamgenoot die geen kinderen kon krijgen, maar na jarenlang wachten gelukkig zwanger is geworden via de laatste IVF-poging. Je zegt dat je geen PRIUS-onderzoek hoeft, dat moet je ook zeker niet doen tegen je zin in. Maar dat wij het wel doen, zegt niet dat het slecht met ons gaat of dat we het geen plaats kunnen geven. We laten ons testen op de kans op herhaling en de risicofactoren van hart-en vaatziekten. En daar ben je vrij in. Ik vind het jammer dat je niet meer meeschrijft. MamavanMischa, ik denk ook dat wel/niet borstvoeding geven sowieso gevoelig ligt. Maar bij ons komt het denk ik wel harder aan als ze commentaar geven dat wij het niet gedaan hebben omdat het voor ons vaak amper een keus is. Ik heb een keer meegemaakt dat iemand maar door bleef zagen over het feit dat mijn dochtertje een speen had, het was 6 weken na de geboorte. Mijn dochtertje was erg relaxt met haar speen en ik kon niet tegen hard geluid (en een huilende baby gaat door merg en been; zelfs de honden hadden door dat ze me hielpen door stil te zijn). Ik was blij dat alles naar omstandigheden zo goed liep, maar ging me dus verdedigen: wat jij ook zegt. Dat muziekknuffeltje, ik kan het me voorstellen dat het je ontroert dat hij er zo aan gehecht is. Inderdaad gelukkig dat hij er nu thuis van geniet. Ik werk in het ziekenhuis waar ik bevallen ben en word dus nog vaak geconfrontreerd met wat er gebeurd is, als ik langs het restaurant loop krijg ik ook nog een brok in mijn keel. Daar at ik frietjes toen ik na de ks voor het eerst de afdeling af mocht en ik kocht er een cadeautje voor mijn buurmeisje van de Medium care die net bevallen was. Mijn dochtertje heeft nu haar eigen prematurenkleertjes in gebruik voor haar babypop, dat ontroert me nog het allermeest. Heerlijk dat je zo fijn met Mischa buiten kan zitten. Mag Levi dik ingepakt ook mee buiten zitten? Juul, gelukkig dat je kindje het zo goed doet. Een schisis en jij zelf de HELLP-ervaring is al genoeg. Het is wel fijn dat ze geopereerd is, lijkt me. Mijn zusje heeft een special need-kindje geadopteerd, en die is pas geopereerd. Ze zijn heel blij dat dat achter de rug is. Hij is ziekenhuizen nu beu en is dagenlang van streek als hij er geweest is. Wel triest dat er bij een operatie van je dochtertje een fout is gemaakt. CH28, ik kan me heel goed voorstellen dat het voor je man zwaar was. Het moet ook heel moeilijk voor hem geweest zijn dat jij zo ziek was en dat hij daar niets aan kon doen. Mijn dochtertje kwam pas na 3 1/2 week thuis, en eerlijk gezegd was ik blij dat de verpleging haar in bad deed en mij een kant en klaar flesje aanleverden toen ze in het ziekenhuis lag. Zo kon ik al mijn energie aan haar besteden. Wat erg dat die gynaecoloog zo bot deed. Ik kan alleen maar zeggen wat ik zou doen: ik zou een gesprek proberen te krijgen met een andere gynaecoloog maar wel in het ziekenhuis waar je bevallen bent. Die kan je misschien meer vertellen omdat voor hem of haar de manier van werken in dat ziekenhuis bekend is. Misschien is het dossier niet compleet? Dat kun je ook vragen aan een gynaecoloog of als dat niet werkt een patientenvertrouwenspersoon van dat ziekenhuis. Ik stuur je graag een kopie van het interview met Anky van Grunsven op, en ik heb ook nog Inzichten van de HELLP-stichting waar veel over langetermijngevolgen van HELLP instaat. Gelukkig dat het onthouden nu beter gaat. Sweetness, ik bedoelde echt niets met mijn opmerking over borstvoeding. Wat zielig van je dochtertje met haar tongriempje en van jou met de pijnlijke borsten. Gelukkig stond je vriend achter je. Als het voor beiden niet te doen is kun je beter stoppen. Ik vond het het ergste dat ik geen borstvoeding kon geven voor de gezondheid van mijn dochtertje. Ik werk echter in het ziekenhuis en verschillende artsen met wie ik werk zeiden echter dat dat wel meevalt en dat flesvoeding OK is. Dat stelde me gerust. Hoe gaat het met je werk? Was jij nou net weer begonnen? Groetjes, Mamalbf
Hoi Mamalnf, Wat sneu voor je dochtertje dat ze zo ziek is! Maar hopen dat er uit het bloed prikken niets ernstigs komt. Kan me voorstellen dat je zeker na een paar weken wel erg bezorgd begint te worden! Gelukkig lijk je niet zo onder de indruk van het borstvoedings-gedoe want eerlijk gezegd begreep ik niet eens waarom jij er nou precies over aangesproken werd... Anderen zeiden zich aangevallen te voelen, jij zei eigenlijk helemaal niets... Het gekke met borst- / flesvoeding is dat het nooit goed is. Mensen die fles geven moeten zich verdedigen, en mensen die borstvoeding geven ook. Gek is dat eigenlijk he... Wat vreemd, dat gezever over een speen... Wat is daar mis mee dan?! Mischa en Levi hebben allebei vanaf de eerste week een speentje. Daar vragen ze in het ziekenhuis om, omdat het een beetje troost geeft als kindjes helemaal alleen zonder papa en mama in het ziekenhuis moeten liggen. Daar heeft diegene waarschijnlijk even niet bij stilgestaan zeker, toen ze zo nodig commentaar moest geven op zoiets onbenulligs?! Er is in het prematuren-gedeelte een topic over niet meer tegen opmerkingen kunnen, daar gaat het precies over dit soort dingen. Mensen met hun gezeur en commentaar, terwijl ze (gelukkig voor hen) helemaal niet weten hoe het is om een prematuur kindje te hebben / een kindje in het ziekenhuis te hebben / zelf ziek te zijn. Bah, word een beetje boos als ik zoiets lees. Ja dat knuffeltje, echt gek is dat. Ik had hem diep in de kast verborgen omdat ik niet meer tegen het muziekje kon. Een paar weken geleden zocht ik iets, en Mischa stond er bij toen de knuffel tevoorschijn kwam. "Heee!" riep hij wijzend, wat hij naar alles doet wat hij leuk vindt. Sindsdien moet de knuffel mee naar bed. En ik heb hem allerlei knuffels gegeven al, maar die interesseerden hem nooit iets en nu opeens deze wel... Gek he! Wat schattig dat je dochtertje met haar eigen kleertjes speelt. Ik kan die hele kleine spulletjes ook echt niet weg doen hoor! Teveel herinneringen. Als ik Mischa mee naar buiten neem en Levi is wakker doe ik hem in de draagdoek en gaat hij dus inderdaad lekker mee. Een uitkomst dat ding! Sowieso gebruik ik hem veel. Ik kan ook niet goed tegen het gehuil en al huilt Levi godzijdank echt weinig (Mischa huilde uren achter elkaar), als ik niet weet wat ik met hem moet gaat hij lekker in de doek en dan is het altijd goed. Ik hou het hier even bij. Zou met een boekje op de bank gaan vanavond, in plaats van te blijven schoonmaken/opruimen enz. Maar ik heb alle was alweer gevouwen en zit nu achter de computer, en moet alweer bijna naar bed. Er zitten te weinig uren in een dag (avond). Groetjes!
Wat naar dat ze al zo lang ziek is, vooral als ze zo lang diarre heeft is het goed dat je haar even na laat kijken. Mijn meisje heeft vorige week buikgriep gehad, en is daarna ineens heel erg ziek geworden met hoge koorts. Ze knapt nu op, maar de diarree komt weer terug. Ik hoor het van veel mensen, het is net of er weer wat heerst. Bah, is het eindelijk mooi weer, zit je met een ziek meisje thuis
Ja, ze is nu ongeveer halverwege qua geplande operaties, we hoeven pas over 9 maanden weer. Het kan altijd zo zijn dat er nog wat tussendoor komt aan kaakoperaties of zo, maar we wacgten het gewoon af. L. is ziekenhuizen nog niet echt beu aar ze is ook nog maar zo klein, ze ziet het meer als een grote speelplaats vol mensen die haar aandacht geven, dus ze heeft er niet echt een hekel aan. En gelukkig hoeft ze ook niet vaak extra naar het schisisteam, en we hebben de orthodontist afgezegd ivm haar plaatje, dus we zijn er niet heel erg extra druk mee. Hoe oud is je neefje eigenlijk?
Hallo iedereen, mijn dochtertje heeft een parasiet en krijgt vanaf vanavond een drankje. Ik hoop dat het helpt, gisterenavond had ze weer zo'n diarree. Over 6 weken wordt ze opnieuw getest, ik hoop dat de parasiet dan weg is. Ik heb inderdaad nooit mijn mening gegeven over borstvoeding, simpelweg omdat het zo persoonlijk is voor iedere baby en mama. MamavanMischa zei: "Het gekke met borst- / flesvoeding is dat het nooit goed is. Mensen die fles geven moeten zich verdedigen, en mensen die borstvoeding geven ook. Gek is dat eigenlijk he...". Ik heb een keer meegemaakt dat we het op een verjaardag over borstvoeding hadden, en toen zei iemand dat ze geen borstvoeding gegeven had omdat ze zich dan een koe had gevoeld.... Ik wist niet wat ik hoorde. Ik had graag borstvoeding gegeven, en als anderen dat niet willen is dat ook hun goed recht. Maar vergelijk een mama die borstvoeding geeft niet met een koe. Iedereen lag dubbel van het lachen, ik heb niet gelachen maar heb er - heel laf - ook niets van gezegd (het was een maand of 6 na de HELLP dus ik had de puf niet). MamavanMischa, dat topic over opmerkingen is echt heel goed! Het is een aanrader voor de anderen hier! Sommige dingen herken ik (melk uit een fles) maar ik houd net als jij wel van een schoon huis. En ook van iedere dag in bad en schone kleren en vaak wandelen met mijn dochtertje. Jij houdt ook van wandelen, toch? Wat dat knuffeltje betreft: de kans is heel groot dat hij hem herinnert! Onderschat dat niet bij kinderen. Het kan geen toeval zijn dat hij juist dat knuffeltje uitkiest. Ik heb ook heel veel bewaard: al haar schoentjes, de eerste kleertjes, navelstrengklem, echo's enzovoort. Juul, ik werk in een ziekenhuis en ik had ook gehoord dat er een virus heerst. Maar mijn dochtertje heeft al wekenlang diarree en een virus gaat over. Hoge koorts bij kindjes vind ik nooit fijn, gelukkig heeft mijn dochtertje het zelden (gehad). Ik hoop dat het bij jouw dochtertje wegblijft nu. Het is inderdaad niet fijn nu met een ziek dochtertje te zitten. Gelukkig kan ze wel goed eten en drinken, anders heb je ook nog dat ze af gaan vallen. Mijn neefje wordt over 3 maanden 3. Het is een voordeel voor jouw dochtertje dat ze jonger is, dan vinden ze het inderdaad gezellig in het ziekenhuis. Wat houdt een plaatje in? Groetjes, Mamalbf
Oh bah een parasiet, daar kun je idd goed ziek van zijn, en dan ook nog een klein kindje. Ik heb er zelf wel eens wat opgelopen op reis en weet nog hoe ziek je er van kunt worden, en je kunt er meestal ook niet zelf afkomen. Ik hoop dat het drankje goed helpt. Met een plaatje bedoelde ik een gehemelteplaatje. Schisiskinderen krijgen vanaf hun geboorte door de orthodontist een soort van bovenkant van een beugel ingemeten, dat plaatje dat de beugel op zijn plek houdt. Daardoor schijnt de kaak iets beter in een bepaalde vorm te groeien, en sluit het gehemelte wat beter af zodat ze vaak wat beter kunnen drinken. Maar L. had na 6 maanden door hoe ze dat plaatje eruit kon wippen, en niets hielp, zelfs geen Kukident Dus toen waren we het zat, er is zowieso een enrome discussie gaande in schisisland of zo'n plaatje nou op lange termijn helpt of niet, en ze eet ook goed zonder. En als ze op haar mama lijkt zal ze ook wel geen problemen krijgen met praten
Hoi meiden, ik wil jullie laten weten dat ik morgen middag naar Maastricht vertrek voor het Prius onderzoek... Ik ben heel benieuwd, dinsdag heb ik dus het onderzoek. Om dat het een behoorlijk lange rit is blijven we daar dus maandag overnachten in een hotel. Nou, vind het dus best spannend en ben benieuwd. Trouwens over het plasma onderzoek, volgens mijn planning duurt dat wel 2 uur,.... hoe hebben jullie dat ervaren en wat gaan ze precies doen? Groetjes Mijntje
Mijntje, succes morgen en overmorgen! Verstandig dat je morgen alvast gaat. En Maastricht is een mooie stad dus je zult er geen spijt van hebben dat je er de avond door moet brengen. Ik moet in juni naar het Prius onderzoek dus ik weet niet wat de Plasma-bepaling inhoudt. Ik werk wel op een laboratorium in een ziekenhuis, dus ik weet dat de meeste mensen de testen overleven. Ik hoor graag hoe het geweest is. Groetjes, Mamalbf
Bedankt voor de tip, dat is misschien nog wel eens een goed idee. Om toch een gesprek aan te gaan daar maar dan met een collega (een gesprek met de betreffende gyn zie ik inderdaad niet zitten), ik zal er eens over nadenken. Ik ben er namelijk nog niet over uit wat ik er precies mee wil. Fijn als je me die artikelen op wil sturen. Ik zal je straks even een pb sturen met mijn adres (ff uitvogelen hoe dat ook al weer moest). Wat lijkt me dat trouwens moeilijk om in hetzelfde ziekenhuis te werken zeg. Beterschap voor je dochtertje! Helpt het drankje al? Mijntje75; twee weken geleden heb ik het onderzoek in maastricht gehad en dat plasma onderzoek duurde zo'n 40 min. Je krijgt een infuusje (was ik nogal bang voor aangezien ik nog erg lastig te prikken ben, hebben een tijd geleden in een ander ziekenhuis dwars door een bloedvat heen geprikt, maar viel alles mee!) en dan spuiten ze een radioactief goedje in, daarna komen ze iedere 10 minuten wat bloed afnemen uit het infuus. En dat 3 keer, dus na het zetten van het infuus en het inspuiten duurt het zo'n 30 min. Het viel me heel erg mee, ik heb er eigenlijk niets van gevoeld. Bij het zetten van het infuus mocht mijn man niet mee naar binnen, maar toen ze eenmaal het spul ingespoten hadden gingen ze hem halen en mocht hij er verder bij blijven. Wat me opviel in dat ziekenhuis was dat ze allemaal erg kundig waren, ook met bloedprikken enzo, en erg vriendelijk. Het viel me erg mee allemaal. Veel succes dinsdag!