zo was ik ook, en soms krijg ik nog die opmerking of ik indischbloed in me heb. nee wel fires, drenths, amsterdams oftwel echt hollands. bij mijn broer wilde ze niet geloven dat mijn vader echt de vader was, want ze vonden hem net een italiaan,
Jesse heeft krullen, en wijzelf niet, en onze oudste zoons ook niet. En van bekende en onbekende mensen komen daar altijd opmerkingen over: steevast de eerste zin is: goh, hoe komt hij toch aan die krullen? Die heb jij toch niet, en je man ook niet. Ze vragen nog nét niet of ik ben vreemdgegaan.
De enige opmerking die ik hier 100.000 x heb gehoord (bij mn zoon, én bij mn dochter) Is jeeeeee.... wat een bos... (haar) Gelijk, bij binnekomst, geen gefeliciteerd.. en dat irriteerde me op den duur wel heel erg, en zei dan ook "goh echt? je bent de eerste die het zegt", of dat ik pokon op hun hoofd smeerde zodat het harder groeide enz enz.. Nog steeds hoor ik het vaak, maar tjah, misschien is het wel bijzonder? (voor mij in elk geval niet) En ik vind het ook niet echt negatief, maar op den duur weet je het gewoon wel Vond de opmerking van de 3-ling, die savonds alvast klaar gelegd werd en het kindje zonder benen (wel gemeen eigenlijk ) ook wel heel grappig ARME mensen die het zeggen hahaha.
Luca heeft een beetje uitslag op zijn gezichtje van de kou. Niks ergs eigenlijk, het gaat weg met een speciaal zalfje maar vandaag kwam ik een vriendin tegen met haar kindje en haar kindje mocht niet spelen met Luca door die uitslag. Ze zei: Jayden, niet spelen met hem hoor straks heb je het ook. Mijn kindje heeft een naam hoor, en de uitslag is niet eens besmettelijk. Was er zo verdrietig en boos om, ken haar tenslotte al sinds de lagere school
sommige zijn echt supergrappig. vooral de antwoorden terug. @suikerboon, dat is wel heel lullig. stom mens. hier ook geregeld vreemde opmerkingen. hetgene waar ik me het meest aan kan ergeren is dat schoonmoeder blijft herhalen dat leah geen krullen heeft (ze was net geboren en s-moeder was al op zoek naar krullen) want mijn vriend had vroeger zoon mooie bos krullen, pijpenkrullen. maar leah haar haar is erg steil net als het mijne en de kleur huid heeft ze ook van mij mee, erg licht. terwijl vriend een donkerdere huid heeft (is gewoon nederlands) dat heb ik ook al een paar keer moeten horen. het erge eraan vind ik dat leah tijdens carnaval gemaakt is en het dus best eens van een ander zou kunnen zijn (volgens anderen) (heb al eens bevestigend geantwoord) en waar ik niet tegen kan (leah ook niet) als mensen haar een handje willen geven of aanraken, dan slaat ze gelijk de hand weg ik vind dat ook niet nodig om gelijk aan een kind te zitten. mijn neefje vond dat ook nooit leuk als vreemden dat deden en leah nu ook niet, dus ik doe het ook niet bij andere kinderen. ik moet ook vaak aanhoren dat leah abnormaal lang slaapt ze gaat er ook niet vroeg in, dat scheelt al iets he. maar dan moet ik haar maar eerder in bed leggen, want dan wordt ze tenminste vroeger wakker en sommige dingen hebben niks met onzekerheid te maken, eerder dat je denkt: weeral die vraag. andere dingen word ik wel onzeker(der) van. van de week vroeg een tante van vriend of ik kleurenblind was omdat leah geen goede combinatie van kleren aanhad (en ik vond het zelf juist wel grappig staan haha) en loopt ze nou nog niet?? nee, maar dat is normaal hoor dat kindjes van 14maanden nog niet lopen (dat is gemiddeld) en omdat ze maar 5dagen scheelt met vriend (van verjaardag) kan schoonmoeder fijn alles vergelijken? ze hoopt ook dat de volgende een jongen wordt? naar mijn idee omdat ik dan van alles iets heb, dus mag stoppen met kinderen (willen we nog niet) en dan ze volgens mij hoopt dat die dan wel krullen krijgt
ik heb tot nu toe alleen maar comlimentjes gehad over de kids. hoe lief ze zijn, hoe mooi ze zijn . heb ooit is een opmerking gehad over nando dat ik hem niet zoveel eten moest geven wanthij was dik. zat hij toevallig een keer aan een rijstewafel. ja hij is dik maar eet niks te veel. zelf had ze ook geen maatje 36 dus zij "o dus daarom ben jij zo dik" trek me der niet zoveel van aan wat andere zeggen over mijn kindjes. in mijn ogen zijn ze perfect wat ik hierboven lees over een kindje met uitslag herken ik meteen. mijn zoontje zat laatst in een zandbak met een kindje met eczeem. in mijn ogen niks vies aan kan dat vendje ook niks aan doen. zegt mijn vriendin die ook mee was met de kleine "je laat je kind toch niet met hem spelen, vind dat zo vies" nou belachelijk.
ik las er nog een van iemand die zwanger was, dat ze vroegen of het een tweeling was? heb ik ook vaker gehad. zelfs een keer of er geen 3 inzaten (was toen 30weken) moest er wel om lachen. vooral toen ik bevallen was en leah erg mini bleek te zijn (niks 4kilo, gewoon 2675)
Gelukkig hier geen negatief commentaar. Krijg alleen maar complimentjes van "kwijlende" mensen die mijn "beeldschone, lieve en pientere" kindjes willen aanraken en knuffelen. Om verlegen van te worden soms, zeker op feestjes e.d. als er ook nog ander kindjes zijn die dan onbedoeld tóch minder aandacht krijgen. Ons meisje vindt het (nog) prima, mijn peutertje moet er niks van hebben. Maar goed, ook al zouden mensen wèl vervelende dingen zeggen, ik zou tóch proberen er mij niet te veel van aan te trekken. Maar kan mij voorstellen dat dat best moeilijk is want een moeder wil het liefste toch alleen maar positieve dingen horen over haar kinderen.
Bij mij hebben ze ook vaak iets gezegd van 'goh, wat een bos haar, kun je leuk speldjes in doen!', maar dat heb ik eigenlijk nooit als negatief opgevat...zelfs niet bij stilgestaan. Ik heb het ook wel eens tegen iemand gezegd, en dan bedoel ik daar echt nooit mee dat ik het haar slordig of onverzorgd vind hoor! Wat ik wel 'grappig' vind is dat sommige mensen bijv. zeiden 'goh, ze is wel groot he?!' en dan de volgende dag andere mensen 'ze is wel een beetje klein voor haar leeftijd of niet?!'. En dan natuurlijk de standaard 'ze lijkt echt helemaaaaaal niet op jou!', liefst zo luid en duidelijk mogelijk uitgesproken. Tja, dat zie ik zelf ook wel. Ik ben duidelijk half Indo en zij donkerblond,blank en blauwe ogen. Het gaat meer op de manier waarop ze het zeggen hoor, alsof ik haar in Jumbo ben gaan halen. Zeg dan bijvoorbeeld 'ze lijkt erg op haar papa he?', als je dan toch iets moet zeggen.
Ik heb twee dingen waar ik me aan erger. Kyra heeft eczeem, ook op haar gezichtje, en ze is een mooie meid maar ze wordt wel meewarig aangekeken. En dan ook nog de opmerking van ze is wel klein zeg. Joh, ik heb haar te heet gewassen!
Vanmiddag nog in de winkel. Heeeerlijk al die starende blikken naar mijn knappe, kleine, actieve meisje in het zitje van het winkelwagentje. Dan ben ik wel heel trots op haar! Ik hoorde het zelfs mensen zeggen: 'Wat een vrolijk ding!' *trots* Ik vind ook wel dat het onzekerheid van mij is hoor, waardoor ik die opmerkingen zo hoor. Vooral dat ze vrij klein is, vind ik soms wel lastig. Ze is niet de kleinste, maar doordat ze zo snel en pittig is valt het soms meer op. Vanmorgen zei ook iemand dat ze zo helder uit haar ogen keek. Vind ik leuk om te horen, maar als ik dan zeg dat ze 8 maanden is, dan lijkt dat wel weer te kloppen, maar mensen schatten haar dus jonger. Dan ben ik weer onzeker of ze niet te klein is Maar ja... ik zie hier gelukkig ook wel meer mama's met kleine meisjes, dus ik maak me niet echt zorgen.
Hier het tegenover gestelde als bij TS, mijn dochter heeft nauwelijks haar. Hoor regelmatig dat het wel goed komt met haar haar. Alsof het iets verschrikkelijks is! Door al die opmerkingen vind ik het steeds vervelender worden dat ze zo weinig haar heeft. Belachelijk eigenlijk dat ik me er nog wat van aan trek ook!
Ik krijg eigenlijk nooit rare opmerkingen of ik vat ze gewoon niet als raar of naar op, omdat het me vrij weinig interesseert . Maar ik kan me wel lullig voelen als ze vragen: kruipt hij al? kan hij dit al? of dat al? Ooooo die van mij kon dat toen wel al. Ben nogal onzeker wat dat betreft dus voel me dan ook meteen opgefokt, maar dat heeft dus meer met mezelf te maken.
jeetje wat een opmerkingen kunnen mensen maken zeg.... bij mij vroegen ze weleens of mijn dochters wel zusjes van elkaar waren.... nee joh zijn 2 broertjes van elkaar... tssss zo dom... nog eentje... we hebben een duowagen waar mijn jongste voorin gaat en mijn oudste erachter.... maar ze zit er alleen in als we de supermarkt ingaan en voor de rest wandeld ze lekker mee... krijg zoooo vaak de opmerking van aaaaah gossie wat sneu dat ze daar zo achterin zit.... pfffff is niks zieligs aan hoor, ze zit daar prinsheerlijk en tevreden achterin....
Milan zat gister bij de buurvrouw op schoot. Zit ze aan zijn voetjes en zegt ze "je moeder heeft je ALWEER te kleine sokken aan gedaan". Ten eerste, hoezo alweer?? En ten tweede, zijn sokjes zijn niet te klein, je kieteld hem en daardoor trekt hij zijn teentjes wat krom.
Heb zelf ooit een keer zo'n opmerking gemaakt. Ik was op een verjaardag en daar was een jongetje van 1.5 jaar. Dat kindje zei vrij weinig, dus ik zei tegen die moeder "hij is wel stil he?!". Toen ik het zei dacht ik al, dom dom dom. Bleek later dat ze daar al voor naar de kinderarts geweest waren en hier heel erg mee zitten. Schaamde me dood.
ik probeer vragen in de trant van: kan hij dit al ofzo niet te maken. tegen een vriendin nog wel, daar kunnen we ook om lachen. maar tegen vreemden of mensen die ik niet goed ken probeer ik dat te vermijden. hier kwam rond een jaar wel steeds de vraag of ze al liep? nee nog niet. een keer kwam mijn schoonmoeder (die er ook steeds om vroeg) en zei: oh maar die kan wel al lopen (een achternichtje die 7weken jonger is) dus toen zei ik: f. van mijn vriendin loopt al vanaf dat hij 10maanden is. hahaha, ik ging opscheppen met haar kind daar kunnen we dan erg om lachen. heb 1keer aan mijn nicht gevraagd of haar dochtertje al kruipt, het kwam van mij uit als een gewone vraag, niet van: kan die van jou dat nog niet? kreeg daarna van mijn zus (die nog geen kinderen heeft) commentaar oeps. en met tanden heb ik het ook een keer gedaan. maar de (achter)nichtjes schelen maar 10dagen, dus dan is het stiekem wel een beetje leuk om te vergelijken, maar meer voor de leuk dan: kan zij dat nog niet?? (vooral omdat ze qua formaat en de rest erg verschillend zijn en het voor haar kind nummer 5 is en voor mij de eerste)
Oh, ik herinner me er nog een! Een heeeeeleee irritante, al zeg ik het zelf. Mijn schoonzus moet echt altijd alles vergelijken, huis, kinderen, werk, noem maar op. Haar jongste dochter en onze dochter schelen 8 maanden. Onze dochter kreeg met 5,5 maand haar eerste tandjes terwijl haar dochtere er nog geen had. Volgens haar krijt mijn dochter nu een slecht gebit, want hoe later de melktanden doorkomen, hoe sterker het gebit..... (en ik ga dat met mijn stomme kop nog navragen bij de tandarts ook - en die moesat er heel hard om lachen )
Dit heeft elke moeder hoor.. Ik roep ook overal heel hard dat ik mijn kinderen met niemand vergelijk, maar ik doe het net zo hard (onbewust) en helemaal met elkaar (bewust).. En als ik naar andere baby's kijk vergeet ik even voor het gemak dat die baby 2-3 maanden ouder is en ik vergeet ook dat mijn kids 2 maanden te vroeg geboren zijn. Dus zit ik mijn kinderen te vergelijken met babys die feitelijk 4-5 maanden ouder zijn.. Realistisch he?
Ja, ik kijk ook altijd wel uit. Aan vriendinnen vraag ik het wel, maar verder kijk ik wel uit. Ik vind het ook altijd een beetje genant, juist omdat mijn zoontje heel erg snel is/was. Daarom begin ik ook nooit over kruipen/lopen/rollen/staan etc. want dan lijkt het net alsof ik een aanleiding zoek om op te scheppen over mijn zoon.