Ik kan eindelijk ook na 10 uur weeen wegpuffen moest ik alsnog naar het ziekenhuis om aan de weeopwekkers te worden gelegd... Ik zei tegen mijn man daik alleen mee wilde naar het ziekenhuis als ZIJ (de verloskundige haha) me pijnstilling zou geven.. ZIJ zei dat ze dit ging proberen... Eenmaal in het ziekenhuis kreeg ik mooi niks, zelfs niet na smeken... Hierna ben ik boos geworden, heb geschreeuwd dat het toch Verdomme Afrika niet is en dat we de middeleeuwen nu toch echt uit waren hahaha... 20 min later was mn mooie mannetje er waarna, toen ze me op mn borst legden,ik schreeuwde dat ze m terug moesten nemen.. KIJK OF HIJ HET WEL DOET... KIJK OF HIJ HET WEL DOET...ze zeiden soort lachend dat ie het wel deed... denk dat ze t wel mooi met me vonden hahaha....
zo grappig dit!! wat ik me ook nog herinner mijn moeder en schoonmoeder mochten erbij zijn dus het was behoorlijk druk om mijn bed man (schoon)mama vk en de verpleegkundige...(wat ik overigens niet erg vond hoor)!!!dat op een gegeven moment toen ik aan het persen was echt zo'n oerkreet er uit gooide en dan me eigen nog s even lekker ga verontschuldigen tegen iedereen " oow sorry dat ik zo lig te schreeuwen' en dat op een gegeven moment de vk en schoonmama zeiden ow ja we zien het hoofdje mijn moeder kijk oja!!!meis het hoofdje het hoofdje!!wil je een spiegel???En het enige wat ik zei ROT OP MET DIE SPIEGEL dat kind moet eruut!! oja en ook in het heets van de strijdt manlief staat bij mn hoofd en houdt mijn hand vast tikt ie ineens op mn schouder"schatje zegt hij ik weet niet of IK dit wel kan"en ik zeg ook nog maakt niks uit komt wel goed joh....HALLO lig ik te bevallen of jij hahaha!!
Hahaha, ja ik ben er wel vlot bij hè. Ik heb trouwens tijdens het persen ook nog een paar keer gevraagd of er überhaupt wel wat gebeurde daar, want ik vond het persen eigenlijk helemaal geen pijn doen, dus ik dacht dat dat vast kwam omdat dat kind er gewoon niet uit kwam...De vk verzekerde me overigens dat het hartstikke goed ging en dat er echt wel wat gebeurde . Ik vond het hechten eigenlijk nog het engste van alles. Toen ik daar zo lag met mijn benen wijd en de vk haar lichtje op haar hoofd zette vroeg ik of dat hechten nou echt nodig was en of het niet gewoon zo zou helen...Antwoord van de vk was uiteraard dat het gewoon gehecht moest worden. Waarop ik zei "Ach ja, ik dacht ik vraag het gewoon". Zegt de vk "Heel goed, je moet niet alles wat iemand zegt maar voor waar aannemen".
Bij mij zei de verloskundige vannacht: Jaha het klinkt onwaarschijnlijk maar je kunt beter zelf bevallen dan ernaast staan (daarbij doelend op mijn man die het niet echt makkelijk had). NOUUU woest was ik! :x op dat moment had ik er een hoop voor over gehad er naast te staan in plaats van zelf die uberpijnlijke weeen te moeten opvangen! Verder heb ik vanalles geroepen terwijl ik me van tevoren echt had voorgenomen dat niet te doen, maar gelukkig ben ik het meeste meteen weer vergeten. Heb wel braaf na de bevalling aan iedereen mijn excuses aangeboden voor mijn gebler (waarop iedereen natuurlijk heel vriendelijk zei dat ik reuze meeviel ).
@ Eylem,jullie ook van harte gefeliciteerd met jullie dochtertje!!! ook al van die mooie namen!! geniet!!
Haha er is iemand NOG sneller van de partij hier Ach ja, die mannen... mijn man biechtte gisteren op dat hij elke zondag nog met een akelig gevoel terugdenkt aan de zondag dat de weeen begonnen en de vreselijke nacht die erop volgde. Toen ik een weeenstorm kreeg zat hij zowat te huilen naast mijn bed (dat zei hij achteraf, hij was als vanouds een rots in de branding voor mijn gevoel haha). Ja hahahah dat gebler he! Dat heb je dus NIET in de hand, het geloei Ik lag op de kraamafdeling de rest van de week, daar waren ook de poliklinische verloskamers (ik was uiteindelijk medisch bevallen in een ander bouwdeel). Een van de nachten was er een bevalling en ik kon best veel horen, ik schrok wel, want die vrouw die jammerde volgens mij heel ingetogen en bescheiden en ik heb echt gebruld
Ach wat onzettend lief van je man! Krijg nu bijna zelf tranen in mijn ogen. Die mannen hebben het natuurlijk ook niet makkelijk als ze hun vrouw zoveel pijn zien lijden... Die van mij bleef ook maar heel lief vragen of hij iets kon doen maar ik hoefde echt geen washandjes of wat dan ook.
Ik heb mijn hele zwangerschap gezegd dat als ik aan het bevallen was hij niet mocht kijken naar de onderkant als de baby er uit zou komen. Was echt bang dat ie getraumatiseerd zou raken en we geen sexleven meer zouden hebben Toen het moment dus daar was en het hoofdje er half uit hing vroeg de gyn: Goh, wilt u even komen kijken papa? Mijn man kijkt dus en zegt" Schat, ze heeft krulletjes, ik heb helemaal geen krulletjes'' Ik kon hem wel schieten, het haar was gewoon wat opgekruld door het vruchtwater Hij is trouwens niet getraumatiseerd door het zien van mijn onderkant tijdens een bevalling
Ach lief verhaal dit! Ook voor hun idd heavy zo erbij staan/zitten en alleen maar toe kunnen kijken en beetje aanmoedigen...
of het heavy is voor de mannen weet ik niet hoor. toen ik snachts zei dat ik weeen had, zei mijn vriend: `oh is goed hoor, ik ga weer slapen`(???) mijn vriend heeft het heel relaxed gehad tijdens mijn bevalling geloof ik
Mijn vent was niet eens bij de bevalling...hij durfde dat niet 's middags ging hij ook nog ff doodleuk naar bed terwijl ik weeen had, ik had hem namelijk veels te vroeg wakker gemaakt naar zijn zin om te zeggen dat de vliezen waren gebroken...die braken om 05.30u en maakte hem wakker om 08.00u:x. Toen hij net op bed lag heb ik hem er maar uitgeschopt om de verloskundige te bellen, die is toen niet meer weggegaan.
Ik ben zelf twee keer bevallen en in februari is mijn vrouw bevallen (we zijn een vrouwenstel, voordat iedereen zich af gaat vragen hoe dat nou kan) en ik vond het toch wel heel leuk om ook eens goed te kunnen zien hoe de baby werd geboren. Eerst leek het me ook best eng om ernaast te staan. Zelf mis je toch de helft als je aan het bevallen bent, bijvoorbeeld als het toch niet zo goed gaat. Gelukkig ging het heel goed en vond ik het erg goed te doen, zowel zelf bevallen als erbij staan. Ook mijn vrouw vond het achteraf meevallen, vooral omdat ze hier eerst alle verhalen al had gelezen
Mijn vent ook niet, maar hij was er wel bij. Tja zwangerschapshormonen kunnen soms heel dwingend zijn En hij heeft het zwaar gehad!!! Hij kan niet tegen bloed en die verloskamer zag er op een gegeven moment echt uit als een slagveld... En ja heb gepoept en mijn vent bijna ondergekotst . Hij was nog net op tijd met een bakje. En daarna (omdat niets lukte) ook nog eens een spoedkeizersnede. Mannetje heeft zich ondanks alles goed staande gehouden. Ben trots op hem!
Wat mijn vriend vooral moeilijk vond is dat hij precies zag hoe de baby eruit kwam, en ik niet, ik had alleen maar aandacht voor het persen en daaronder kan je het inderdaad niet zien . Eva bleef vast zitten met haar schouder en ze hebben flink moeten trekken. Dat was niet zo leuk om te zien voor mijn vriend. Lisa kwam er héél snel en soepel uit, maar had de navelstreng om haar hoofd en was daardoor best blauw. Was ook niet zo prettig om te zien voor mijn vriend. Ik heb gelukkig niet heel veel pijn gehad tijdens de bevallingen, vooral bij de 2e bevalling niet en mijn vriend had ook door dat ik alles onder controle had. Fysiek was het wel zwaar omdat ik om zijn nek gehangen heb. Bij Eva 2,5 uur en bij Lisa, gelukkig voor hem, ongeveer maar een uurtje
ik ben ZOOO benieuwd.... hihi, manlief heeft er wel zin in volgens mij, die ziet het wel zitten, mijn grote steun en toeverlaat
geloof niet dat ik had geaccepteerd dat hij omdat hij niet durft dan maar niet bij de bevalling is. Samen uit samen thuis
Ik verheug me er zelfs stiekem op om mijn sterke, nuchtere mannetje te zien tijdens de bevalling Kijken of die dan nog zo stoer is. Mijn vader is een ijzersterke man, maar tijdens mijn geboorte heeft die toch echt bijna mijn moeder verzopen omdat de zuster zei leg maar een vochtig washandje op je vrouw haar hoofd....en dat werd dus een kletsnat ijskoud washandje die die erop kletste. Jammer dat ik dat zelf nooit gezien heb hahaha, dus lijkt me geweldig mijn vriend straks te zien Hij kan namelijk nog weleens "vies" van dingen zijn, kom op schat, pak het besmeurde babytje maar eens steeeeevig vast gnagna.
Mijn mannetje is gewoon nuchter gebleven hoor al blijkt hij wel een traantje te hebben weg gepinkt toen ze geboren was. Heb ik natuurlijk niet gezien...........de kraamverzorgster wel. Als de volgende bevalling net zo'n makkie is als bij mijn dochter dan zou hij graag zijn kind aan willen pakken en op mijn buik willen leggen.