Jemig zeg, Quinn was al heerlijk aan het peuterpuberen, oke prima natuurlijk,heeft zijn flinke opstandige buien, maar........... de laatste 3 dagen is hij werkelijk om achter het behang wat zeg ik plamuur te plakken! Alles maar dan ook echt alles is NEE, met een flinke schreeuw/huilbui er achter aan!! Werkelijk dreinen om alles en dan ook echt alles! Ineens bang voor vliegtuigen, dus niet in de tuin willen spelen, maar wel mee gaan om boodschappen te doen, en dan niet bang te zijn voor vliegtuigen Niet willen eten, is dat opzich al niks vreemds voor hem, zeker het avond eten weigerd hij al 1 1/2 jaar, soms eet hij wel eens wat. Maar de afgelopen dagen leeft hij hij op 1 1/2 boterhamen Vanavond ging ik alleen boodschapppen doen, hij heeft 35 minuten zitten krijzen omdat ik geen boodschappen mocht doen van hem en ga zo maar door....................... vermoeiend!! Zo even heerlijk van me afgeschreven
Helpt hem voor straf op de gang zetten oid niet? Als V. vervelend is zet ik hem 1x op de gang en daarna is hij de hele dag 'lief'.
Hier hielp het heel goed om haar een keuze te geven. We gaan nu boodschappen doen OF we gaan ..... Je mag een broodje eten Of een..... Dat werkte hier perfect, ze kreeg het gevoel dat ze zelf iets in te brengen had en het ging meteen een stuk beter. En niet wegzetten op de gang oid. Dat werkte hier alleen maar driftbuien in de hand. Veel luisteren en alles uitleggen....zo ging het prima.
Die leeftijd 2½ is echt een lastige tijd. De kindjes zijn voor hunzelf ook lastig en ze zitten gewoon een beetje met henzelf in de knoop. Ze zoeken hun grenzen op en gaan er soms overheen, maar dit gaat echt over. Geduld, geduld,geduld, het gaat echt over. Als je er middenin zit is het echt dodelijk vermoeiend,maar de kindjes doen het echt niet expres,het is weer een fase waar ze doorheen moeten. Het is hier 1 of 2x de spuigaten uitgelopen, en toen ben ik zelf maar even lekker een potje gaan gillen in de tuin, toen was ik het ook wel kwijt De buurman vroeg wel of ik nou zo aan het gillen was, ik heb niet ontkend Straffen d.m.v. op de gang zetten hebben we toen ook 2x gedaan, terwijl ik toch eigenlijk helemaal niet daarachter sta,maar het was even een noodgreep. Gelukkig is het minimaal geweest.
Dochter vindt ook alles eng of een beetje eng. Ik kan er ook vaak geen touw aan vast knoppen. Het ene moment bekijkt ze een groot insect en is ze nergens bang voor en even later gilt ze alles bij elkaar voor een enge mier! Driftbuien heeft ze niet zo heel veel meer, ze kan zich goed uitdrukken en vertellen wat ze wilt. Heel soms als ze moe is en iets niet mag dan komt er een voorbij, we negeren het hier. Werkt het beste. Op de gang zetten tijdens zo`n bui geeft alleen maar meer gegil en gekrijs en een overstuur kind. Verder is het toverwoord hier ook zelf doen en zelf kiezen. Ze mag elke dag mee helpen met kleding kiezen, ondergoed mag ze altijd zelf uitkiezen. Verder kies ik de ene keer, de andere keer kiest ze zelf een shirt of broek en geef ik haar de keuze uit 2 broeken of 2 shirts.
Dames, wat een herkenning! Geen oplossing - want ook hier een soms hele dwarse peuter - maar wel fijn om te weten dat we niet de enige zijn en dat het weer voorbij gaat (zegt men althans ). En een hart onder de riem: blijkbaar is het een goed teken als je peutertje zich zo afzet tegen je, want dan is hij/zij veilig genoeg gehecht om zijn eigen ikje op je uit te proberen. Dus goed beschouwd worden we dagelijks overladen met 'complimenten' Groetjes en veel sterkte met jullie peuterpubertjes, Wendy
Jesse heeft tot nog toe nog helemaal nergens last van, maar dat zal vast nog wel gaan komen. Hij is in febr. 2 geweest, en is gewoon nog een superlieve schat die alles goed is. Onze oudste was zooooooo supereigenwijs op die leeftijd, echt dat was niet normaal! Ik wist niet dat je kind zo raar kon doen! Inmiddels weet ik beter. Tja mama's, ze kunnen we vast oefenen voor de échte puberteit, dan ben je vast een beetje gewend. Maar ach, ook dat gaat over als ze zo'n 21 zijn. Gewoon een aantal jaartjes geduld hebben.
Herkenning alom! Wij hebben toevallig gisteravond een goed gesprek gehad: KORT houden is onze conclusie. Uren over een boterham doen? Nee, je hebt zo lang wij eten, daarna gaat alles weg. Maar ik begrijp je twijfels over eten, want die van mij eet ook al dik een jaar geen avondeten meer en de laatste tijd max 2 botehammen. Plus wat fruit en vocht is dat dus ook alles wat hij binnen krijgt. Maar het lijkt wel of hij het prachtig vindt dat wij hem zo pushen. Dat is vanaf vandaag dus over. Het was door een zure appal heen bijten, maar de melk was iig in no-time op; banmg dat we die ook weg zouden gooien. Verder met al het onredelijk gedrag: ik de hoek, geen gezeur meer, KLAAR! Dat werkte bij mij altijd al, maar mijn man kon dat minder goed. Nu bij hem dus ook en we boekten vanmorgen meteen vooruitgang (wel gekrijs, maar minder lang...) Succes meis, ik weet hoe het is...
Nou dan moet ik dat maar in mijn hoofd houden als het weer eens zo ver is Hier ook veel herkenning in jullie verhalen... blij als zoonlief eindelijk 3 is
Oh boy wat een herkenning! Ik word er soms helemaal gek van. Hij is vooral overal mee aan het gooien. Soms pakt hij zijn beker met drinken en kiepert hij hem express om, terwijl hij net een halve seconde tegen me zegt: thijmen niet omgooien he mama... Dus hij weet het wel! En als ik dan een beetje boos word, wordt hij ook boos en gaat hij slaan... Oh... en hij is ook nog een weglopertje, dus als ik in de winkel sta en even niet oplet is hij 'm gepeerd (onder gierend geschater van het lachen) en moet ik achter hem aan rennen Nou ja, ik hou me er maar aan vast dat het straks weer minder wordt (en dat hij vrijdag een weekend naar mijn ouders gaat en ik even lekker rust heb )
"gelukkig"om te lezen dat er meerdere zoiets hebben van heffy. Ik weet ook wel dat het een fase is, maar soms is het gewoon teveel zeker na een drukke dag werken, en dan heb je zoonlief die even zn fijne karakter laat zien. Merken jullie ook dat jullie kindjes nu ook sneller moe zijn met dit gedrag, Quinn is echt aan de einde van de dag gesloopt! Gister op het kdv ook, hij was om 10 uur al helemaal gebroken en is hij op bed gelegt, en heeft ruim 2 uur geslapen! Vanavond lag hij er ook al vroeg in voor zijn doen, gewoon weg omdat ij echt kapot was, omdat hij weer zo'n drift bui heeft gehad
Heerlijk om die herkenning hier te vinden. Ik moet jullie eerlijk zeggen dat ik dit een verschrikkelijk moeilijke fase vind. Ik barst regelmatig zelf in huilen uit, omdat ik niet weet hoe ik het aan moet pakken. Als ik zelf in goede doen ben dan gaat het goed. Vaak maak ik er een grapje van en dan lachen we samen. Maar, met een baby van 9 weken, ben ik regelmatig vermoeid. En dat werkt als olie op het vuur. Niet leuk . Het is zo'n ondernemend dametje, daar kan ik van genieten maar het heeft ook z'n nadelen. Continu grenzen aan het aftasten. Ik ben bekaf 's avonds. Vooral het weglopen is bij ons een strijdpunt. Het maakt haar niet uit of ze mij ziet of niet. Ze gaat gewoon haar eigen gang. Ik betrek haar nu meer bij boodschappen etc., maar het is razend vermoeiend. Consequent zijn is wel belangrijk merk ik. 's Ochtends wil ik bijvoorbeeld altijd dat ze haar bord leegeet als goede start van de dag. Dan blijft ze net zolang in haar stoel zitten totdat ze haar brood op heeft. Stiekem wel handig, dan heb ik even mijn handen vrij . Maar pfff... 2,5 jaar. Ik mis mijn lieve dreumesmeisje . *Ze houdt gelukkig nog wel van kusjes en knuffels*
Hier hetzelfde hoor! Maar duurt wel al een hele poos. Voor Ella's geboorte lukte het mij veel beter om zelf kalm te blijven en zijn gedrag te negeren, maar sinds haar geboorte heb ik het natuurlijk veel drukker en kan ik minder hebben. Eten is hier ook een ramp, meestal, kan ook uren duren (zo lijkt het toch), maar ondertussen ruim ik zijn eten ook af als wij gedaan hebben, misschien leert hij het zo. Voor de rest moet ik geen voorbeelden geven, zo te lezen weten jullie allemaal perfect hoe het eraan toe gaat met een kind tussen 2 en 3!!
Hier een mooi voorbeeld van peuterproblemen! Thijmen zou dit weekend bij opa en oma logeren, maar wil niet gaan slapen! Was voorheen nooit een probleem, maar nu is er echt geen land met hem te bezeilen en wil hij alleen 'mama toe'. Hij wordt dus nu naar huis gebracht! En nu voel ik me heel dubbel: ik baal als een stekker omdat ik me op dit vrije weekend had verheugd maar ik voel me ook schuldig omdat ik me zo voel. Ik vind het natuurlijk ook heel naar voor hem, maar ik had dit bijtanken zo nodig!
nou weglopen is hier nu ook echt begonnen! Gisteren was het al raak en is kan nu eenmaal met mijn waggelbuik niet zo snel achter haar aan rennen. Kon wel janken! (op het winkelplein). Vandaag in de stad ook weer. Mensen lachen ons gewoon uit! Heb wel tegen mn man gezegd dat hij haar korter moet houden, ze maakt er gewoon een spelletjes van. Ik pak haar dan echt niet vriendelijk meer vast. Ik zal haar geen pijn doen, maar ze mag wel even weten dat ik daar niet van gediend ben. Maar goed, ik ga haar nu dus niet meer los laten lopen, want stel dat ze echt weg is en ik ben niet snel genoeg... Phoe wil er niet eens over nadenken! Dan maar weer in het winkelkarretje zitten!
Mijn zus had me al gewaarschuwd dat het tussen de 2,5 en 3,5 jaar pittig zou worden. Dat is het ook geweest! We merken nu dat Emme weer de oude wordt. Maar daar hebben we heel wat driftbuien, eigenwijzigheden, keren op de gang voor moeten doorstaan. Succes ermee! Pim