Jeetje meis wat reageerd je vriend vreemd.. Ik weet dat het moeilijk zal zijn maar als jij 100% zeker weet dat jij je kindje wilt houden dan moet je daar achter staan en zeggen tegen je vriend dat je dat wilt en dat als hij dan weg zou gaan hij nu meteen maar weg zou moeten gaan want je moet nu echt aan jou en je kindje denken. Dit is uiteraard makkelijker gezegd dan gedaan maar ik zou het toch maar proberen.
Weet je wat? Stuur je vriend een briefje, heel hard, en zet daarin: Het is 100% zeker dat ik voor onze baby ga. En dit is jouw laatste kans, blijf bij ons en we maken er samen wat van, of blijf vanaf nu uit ons leven zodat wij wat op kunnen gaan bouwen samen. Als ik maandag (bijvoorbeeld) nog niets van je gehoort hebt weet ik genoeg, en als je toch contact opneemt neem ik aan dat je er voor wilt gaan, met mij en onze baby. Misschien een beetje stom, maar jij kan niet praten met je moeder over blijven, want hij zegt wel ik wil niet, maar hij gaat ook niet weg, dus jij kan niets regelen. Jij wilt hem en de baby, voor jou is er weinig knoop over om door te hakken, hij moet nu gaan hakken, maar niet nog maanden lang jou in onzekerheid laten, dat is niet goed voor jou, niet goed voor je baby en je kan niets regelen. Hij moet maar zien dat het menus is, het is geen kleinigheidje, het is een heel nieuw leven, en hoe moeilijk het ook is, door een actie als dit te maken heb je wel gelijk duidelijkheid, en dat heb je nodig. En als je niets van hem hoort (je kan hem ook een week geven natuurlijk of langer) dan ga je gewoon bij je moeder aan tafel zitten en zegt het is over en uit tussen hem en mij, wil jij mij en mijn baby helpen en (tijdelijk) in huis nemen op voorwaarde dat ik bezig blijf met een plekje voor onszelf. Echt meis, jij gaat voor je baby, je bent/wordt moeder, jouw moeder gaat ook voor jou, er is geen enkele moeder die ik ken die haar kind op straat zet, echt niet. Desnoods print je je hele topic hier uit en legt dat voor haar neus neer, dan hoef je niet te praten en uit te leggen, maar zij weet ook niet hoe het zit, zij denkt dat jullie met zijn drietjes ervoor gaan, en als dat het geval is moeten jullie inderdaad met zijn drietjes wat regelen. Maar als hij niet van de partij is is het zo'n ander verhaal! Geef je vriend even de tijd (met die brief bvb) om na te denken wat hij echt belangrijk vindt en zijn eigen onderzoek te starten (moet de auto wel weg, kan ik dan echt niets meer, etc.) en dan moet hij beslissen. Wij hebben ook echt een rommelig begin van mijn zwangerschap gehad, ook al ben ik jaren ouder dan jij, maar hij moest er ook zelf achter komen dat het belangrijkste wat je nodig hebt voor een kind er al was, ik heb een leuke kinderkamer, maar wel low budget, niet eens omdat dat nodig was, maar om hem te laten zien dat het kan. Maar buiten dat zal je er nog wel achter komen dat er een heleboel mensen zijn en instanties die je willen helpen, vreemden zelfs die hulp en spulletjes aanbieden. Nou, ik lees weer mee en duim dat als je vriend ziet dat het menus is hij er toch voor durft te gaan, een baby krijgen is eng als je zo jong bent, maar ook als je al ouder bent.
Jee wat een verhaal. Nou meid, gaan voor je kindje! Ik sluit me volledig aan bij Sylvia. Zet je vriend voor het blok. Jij hebt je keuze al gemaakt, nu is het aan hem om te besluiten of hij wel of niet met jou en jullie kindje verder gaat. Een brief lijkt mij inderdaad een goede optie, aangezien jullie gesprekken tot nu toe op niets uitlopen. Met je moeder komt het vast goed, ze is tot nu toe heel begripvol. Het zal vast even wennen zijn een baby erbij, maar het allerbelangrijkste is dat ze van je houdt en vast samen met jou naar een oplosisng wil kijken. Je staat er dan niet zo alleen voor. Ik hoop voor je dat je snel duidelijkheid krijgt van je vriend. En bedenkt je: het is graag of niet! Laat je niet op je kop zitten hoe veel je ook van hem houdt!
haii meiden, dankjewle voor jullie adviezen. ik was vandaag in me eentje aan het lopen want vandaag is eht natuurlijk koninginnendag, iets leuks vinden, beetje aan het rondneuzen. kom ik opeens mijn mama tegen die ook aan het wandelen was in de straat achter ons huis, ik zei heb je mijn smsje niet gelezen??? ze had hem inderdaad niet gelezen want ze zat op de brommer, heel toevallig kwam ik haar dus tegen.... na een tijdje wou me moeder eventjes een sigaretje roken en uitrusten op een stadsbankje. (voor alle duidelijkheid: ik ben gestopt sinds ik weet dat ik zwanger ben ) we hadden het over de situatie en ik begon te huilen en zei dat echt niemand het leuk vind dat ik zwanger ben. ik vroeg ook waarom ik gewoon niet thuis kon blijven wonen??? en ze zei dat de ruimte echt te klein is, maar ik was het daar niet mee eens....het past op de een of andere manier heus wel als je maar een beetje moeite doet. en we hebben het gehad over alles, en zij kwam met het idee: dat ik mijn schoonouders moet inlichten ookal verlaat mijn vriend me dan, misschien dat je daar kan wonen zei ze. opzich is dat wel een idee, maar het is dubbel.....mijn schoonouders hele aardige mensen maar zeikerds, heeel vreemde gedacht gangen, ze denken dat ze op een hoger niveau in de maatschappij staan, en eigenlijk erger ik me altijd als ik daar een halfuurtje pas ben. maar wat moet ik anders?? mijn vader heeft ook een huis, maar hij is ook een beetje vreemd en heeel streng en vaak en snel boos om vrijwel geen reden. heel lulligdat ik dat zeg maar het is waar. opzich zou ik daar ook wel kunnen vragen of ik daar kan wonen, maar dat is echt niet mijn eerste keus, maar wel een optie. (mijn moeder weet hoe hij kan zijn en er hangt een beetje verdrietige sfeer sinds de scheiding 3/4 jaar terug) een tienermoederhuis, heb ik aan zitten denken maar is niets voor mij denk ik, ik heb een documentaire erover gezien, en het komt bij mij niet zo goed over, veelste veel mensen om je heen die met je willen praten en willen meehelpen en ...bah. krijg er kriebels van. ik mis mijn moeder dan vreselijk, echt waar. ik heb respect voor mensen die daar wel hele leuke tijden hebben meegemaakt weet alleen niet of het iets voor mij is. (als ik al een weekendje ergens moet slapen dat buiten mijn eigen wijkje is dan voiel ik me al niet prettig meer, vnadaar) Ik vroeg ook aan mijn moeder wat ik moet doen als alle opties niet kunnen, entoen zei ze: dan houd het een beetje op. weet niet precies wat ze daar mee bedoelt, ze houd van me en ik van haar maar ik ga mijn kindje niet opgeven. ik hoop zelfs dat als alle opties niet kunnen dat zij dan zegt: kom maar bij mij met je beepje hoop het zo, dat zie ik haar ook zo doen, maar je weet het nooit he. groetjes cindy
He meis, wat een rottige situatie waar je in zit! Als je het goed vindt ga ik gewoon wat gedachtensprongen van me opschrijven, heel open en eerlijk. Die vriend van je, daar moet je van af, of je je kindje nu houdt of niet. Iemand die zegt dat hij je niet wilt steunen in een moeilijke situatie die hij mede heeft veroorzaakt omdat hij anders zijn hobby en auto niet kan houden, is en wordt geen knip voor de neus waard. Daar kun je niet op bouwen, en je kindje ook niet. Je moeder heeft aangegeven dat ze niet wil dat jij en de baby bij haar komen wonen. Dat heeft ze meerdere keren aangegeven. Respecteer dat. Jij hebt keuzes gemaakt, en die hebben gevolgen. Dring ze niet aan haar op, dat geeft alleen maar gedonder. Ga niet bij je schoonouders wonen. Je kunt niet met ze overweg en als je bij ze woont krijg je ook een ongezonde verhouding met je ex-vriend. Dan kan ik al op mijn klompen aanvoelen dat het zo'n aan-uit verhaal gaat worden. Je wordt moeder. Kinderen hebben duidelijkheid en stabiliteit nodig. Zorg daarvoor. Wees zelfstandig. Je moeder wil je vast wel helpen, maar ze wil je niet in huis. Ga nu alvast zoeken naar een huisje bij haar in de buurt en vraag of ze wil helpen. Ga naar de gemeente en leg je situatie uit, vraag of ze willen en kunnen helpen met uitkeringen, financien etc. Ga naar een maatschappelijk werker en laat je helpen met uitzoeken wat er allemaal voor mogelijkheden voor jou en je kindje zijn. Je wordt moeder. Je krijgt een kind dat afhankelijk is van jou. Je moet heel snel volwassen worden en dat doe je onder andere door de touwtjes nu zelf in handen te nemen. Ik wens je heel veel succes, sterkte en er zijn genoeg meiden hier op het forum die je verder kunnen helpen!
dankjewel juul, goede raad is dat zeg. en natuurlijk mag je open en eerlijk zijn, graag zelfs ik ga hier nu gelijk eventjes verder mee...even internetten :d
Maar lieve schat je moet ook even logische nadenken over de reden die je moeder geeft waarom je niet bij haar kan wonen, ze heeft namelijk wel gelijk, het is echt niet te doen om met ze drietjes in een 2 kamer woning te wonen .. Een Tienerhuis zal miss dan wel niet helemaal je van het zijn en niet iets zijn voor jou maar daar heb je wel de ruimte om je kindje op te laten groeien, en die hulp die ze je daar bieden is alleen maar mooi .. Denk dat je beter daar kan wonen dan in een 2 kamer woning met nog iemand anders erbij want dan komen de muren heel snel op je af hoor .. Alle hulp die je kan krijgen moet je gewoon aanpakken, ook als je de kans krijgt om in een tienerhuis te gaan wonen .. En in de tussen tijd dat je daar woont zoek je gewoon naar een eigen huisje, je hebt dan in ieder geval wel al onderdak en daar hoef je je dan voorlopig niet druk om te maken .. Ik zou zeggen schrijf je vriend idd een keiharde brief met de keus of hij voor jou en je kindje kiest of dat hij voor zichzelf kiest maar dat hij dan wel nu uit je leven moet want geloof me in zo iemand moet je echt geen energie steken, je moet nu je energie in jou en je kindje steken .. Ik zou idd toch ook wel met je schoonouders praten wie weet kunnen hun je vriend ook ff op zijn vingers tikken want het is ( vind ik ) niet normaal hoe hij reageert ..
geef iedereen en alles wat tijd....is moeilijk maar mannen hebben tijd om ergens aan te wennen en doen dan de meest domme uitspraken! en mama's....kunnen verrasender reageren dan je denkt.... en ondertussen denk jij vast na wat je wil en hoe je dat wil! x
O..ik zat echt met een 2 SLAAP kamer woning in mijn hoofd, hoe ik daar nou bij kom? 2 Kamer woning is inderdaad wel erg krapjes...het is toch wel erg handig om in ieder geval met je baby 1 aparte kamer te hebben.
Allereerst: sterkte want het is een heel vervelende situatie. Ik denk ook dat je af moet van die vriend van je, maar als je eens goed met hem wilt praten, bereken dan op www.toeslagen.nl wat je kunt krijgen aan kindersubsidies en huursubsidie. Print het uit en neem het mee, zorg dat je je plan klaar hebt met cijfers. Dat is toch hetgene waar hij een probleem van maakt? Hoe je het gaat doen, qua woonruimte en financieën? Over woonruimte zou ik eens gaan googlen op sociale huurwoningen. Vaak zijn er lange wachtlijsten, maar als je zwanger bent, noemen ze dat een 'urgente' situatie en krijg je voorrang.. Weet niet of het daadwerkelijk zo simpel werkt, maar neem eens contact met zo'n maatschappij op. Alvast wat voor je opgezocht (je woont toch in A'dam/regio A'dam?): Een woning zoeken via WoningNet Sociale huurwoningen Sociale huurwoningen amsterdam - sociale huurwoningen gevonden in Amsterdam en omgeving - Amsterdamonline, vindt wat u zoekt in de regio Kijk ik snap dat jouw ideale situatie is om bij je moeder te blijven. Maar dat gaat niet, dus moet je wel een alternatief kiezen. Denk je dat je het helemaal alleen gaat redden met de baby in het begin? Denk je niet dat wat extra begeleiding juist handig is in het begin, want dan woon je niet meer bij je moeder.. Misschien dat zij wil komen helpen hoor de eerste dagen, maar je snapt wel wat ik bedoel, in een tienermoederhuis krijg je toch iets meer begeleiding. Ik zou sowieso echt zo snel mogelijk contact opnemen met een sociale huisvestingsmaatschappij en je situatie uitleggen, je maandbedrag aan toeslagen bekijken, plan aan je vriend voorleggen zodat hij kan zien dat het voor jou menens is en dan kan hij kiezen om er in mee te gaan of niet.. En vergeet niet dat jij ook in deze relatie zit en dus ook eisen mag stellen (niet ideaal maar kennelijk doet hij dat wel), bijvoorbeeld duidelijkheid over waar je aan toe bent, want jij houdt het kind en jullie zien elkaar nog steeds.. Je hoeft niet alles van hem af te laten hangen! Veel sterkte en succes!
Ok, that sucks Ik ben maar 'bekend' met 1 sociale huisvestingsmaatschappij en daar geldt een zwangerschap wel als urgentie (misschien onder bepaalde omstandigheden), vandaar.. Wist dus ook niet of het overal zo werkt.. Maar inschrijven heeft natuurlijk altijd nut, want waar je ook zal bevallen en in het begin verblijven, een eigen huisje lijkt me in deze situatie wel het uiteindelijke toekomstplan?
Hier is zwangerschap absoluut geen reden tot urgentie. Een vriendin van mij werd lachend weggestuurd (ze was zwanger en het huis uitgetrapt door haar ex, die ook nog eens agressief was). Ze kreeg als advies om naar een Blij van mijn lijf huis te gaan... Hier zijn er 10 urgentievoorwaarden en die zijn enorm streng......dan moet het heel heel heel heel erg met je gesteld zijn.
Ik vind t prima dat die regels flink streng zijn.. Sommige situatie's is ( hoe lullig t ook klinkt) mensen hun eigen fout/keuze. als men niet streng zou zijn krijgt iemand die gewoon een woning zoekt immers nooit weer een dak boven t hoofd en gaan alle urgenties voor..
Hoi, Urgentie krijg je niet zomaar. Heb die ook aangevraagd in mijn gemeente koste me 44 euro en kreeg een gesprekje van 15 minuten en die persoon ging beoordelen of ik in aanmerking kwam voor urgentie. Urgentie krijg je in mijn gemeente alleen als je in een crisis opvang zit dan moeten ze je binnen 6 maanden helpen anders krijg je hem niet wel kreeg ik 4 punten extra. Ik heb me suf gezocht en huur nu particulier en tja is duurder maar heb wel wat gelukkig is er iemand die samen met mij de huur doet dit in overleg met de gemeente en die gingen accoord. Tot een bedrag van 647 krijg je huurtoeslag. Een leuke woning vinden particulier voor dat geld is bijna onmogelijk.
Heb je zelf weleens in woningnood gezeten? Het is achterlijk geregeld. Je krijgt niet eens urgentie als je zwanger bent en met je kind bij je ouders in woont. Terwijl hier 1 persoon een complete benedenwoning krijgt, terwijl je er met zijn tienen in zou kunnen wonen. Je krijgt zelfs niet urgentie als je met je kind door je ouders het huis uit wordt gezet, dan komt alleen bureau Jeugdzorg erbij om je kind desnoods in een pleeggezin te plaatsen. Dus alsjeblieft, doe niet zo dom.
Heey! Jeetje wat een vervelende situatie! Ik herken heel veel in jouw verhaal. Ik heb 2 jaar terug ook al eens een abortus ondergaan, ik was toen 17 jaar, en ik kon toen echt níét voor het kindje zorgen, woonde nog bij mijn moeder, had er geen geld voor, enzovoorts. Mijn vriend wou het toen ook niet. Toen ongeveer één jaar later, ben ik weer zwanger geraakt, dwars door de pil heen, het was net of het gewoon zo moest zijn, dat ik gewoon een kindje moest krijgen! Nu ik zo'n verschrikkelijke ervaring als een abortus ondergaan had, wist wat dat was, hoe het voelde, en hoe ik me voelde, en ik dus direct een afspraak had gemaakt bij de dokter.. ik zag het kindje op de echo, 13 weken en 3 dagen. Een afspraak bij de abortuskliniek, eigenlijk al voor mijn vriend, hij wist het nog niet, en ik wist 100000% zeker dat hij geen kindje wilde, kwam er op maandag achter, en ik zou die vrijdag een afspraak hebben. Heb het hem toch verteld, hij weer kwaad, zou me verlaten als ik het kindje zou houden...Ik wou het WEL houden, en heb de afspraak dan ook afgezegd. Mijn vriend is tot mijn 30e zwangerschaps week bij me geweest.. Ik woonde met hem samen, en ben weer thuis gaan wonen. Periodes van haast geen contact, ik had heel veel verdriet dat onze relatievan 3 jaar voorbij was. We zijn 4 maand uit elkaar geweest,, langzamerhand kwam er weer een beetje contact, zijn interesse groeide voor ons zoontje, hij wou hem zien, was er harstikke leuk mee, terwijl hij er eerst niks mee te maken wou hebben, hij wou niet eens mij zien, wat ik denk ik te maken had met mijn dikke buik, dat dat de echt voor hem was. Nu zijn we weer samen, vanaf 19 december vorig jaar. Het gaat heel erg goed, en hij is super gek met ons zoontje het kan allemaal heel raar lopen, soms komt het niet goed, maar soms ook wel! Ik kan je verder alleen aanraden je eigen gevoel te volgen!! Veel praten, en aan jou en je kindje denken! En als je eens wil praten, kun je me altijd een berichtje sturen! heel veel sterkte.
Ik denk dat je er niet vanuit moet gaan dat je vriend bij je blijft ook al laat je abortus plegen. Mijn ex reageerde precies hetzelfde abortus kon ik niet dus hij vertrok, kwam weer terug toen de hele baby uitzet er was en is een half jaar later weer vertrokken. Het heeft ook niets met leeftijd te maken(hij is 35 en heeft een fatsoenlijke baan). Maar ik heb het ook gered en het is niet makkelijk geweest maar ben super gelukkig geweest met mijn meisje en ben de liefde van me leven later tegen gekomen en ben nu weer in verwachting. Stel dat je 3 a 4 jaar klein komt te wonen??het is niet het eind van de wereld meid, kom op je bent jong je kan heel veel aan.
en nog een reactie op die urgentie toestand. Mijn huur was 3 euro te hoog voor toeslag moest dus echt verhuizen........kon het alleen niet betalen. Er werd gezegd ga maar weer bij je ouders wonen..... Ik vind het toch vormen van discriminatie aannemen, helaas.