De schrijfsters kleppen hier

aaliyah
gedichten schrijven ben ik verleerd geloof ik.. baalde er zo van dat al mijn schriften weg waren (ah, stuk of 6 maar) dat ik toen besloten heb om nooit weer opnieuw te beginnen.

Vingertjes zo klein
Oogjes zo lief
Zo teer en fijn
Jij kleine hartedief

Dat roze, zachte huidje
Zo schattig en mooi
In elk wangetje een kuiltje
In elk deeltje een plooi

Kleintje, geniet van het leven
Dat nu nog zorgeloos bestaat
Door papa en mama gegeven
echte liefde die nooit meer vergaat

Meesa
Vind het ook wel een mooi stuk, maar zonder leestekens lastig om te lezen.. maar het verhaal zelf vind ik goed

 

Roeltje zonde!! Gewoon door gaan ermee ook al zijn je schriften weg...
Mooi gedicht, dat kan ik dan weer niet. Zo een gedicht over mijn zoontje schrijven. Ik wil het wel maar er komt niks goeds uit!

 

haha veel verder dan dit kom ik momenteel ook niet hoor..
zal wel eens zien wat ik doe.. meestal kom ik niet verder dan 4 regels en ben ik er zat van dan gaat het papiertje weg haha

 

Dank je meiden, nee er zijn inderdaad nog niet zo veel boeken hierover. Ik schrijf alles graag van me af en toen bedacht ik ineens dat ik een boek kon schrijven over onze lange weg naar een wonder. Maar hij is pas helemaal af als wij eindelijk een mooi wonder hebben.

Gedichten schrijven doe ik ook.
@Roeltje, mooi gedicht meis.

 

Heb ook mooie verhalen gelezen.
Ik schrijf meer kinderverhalen, zal ook eens een verhaaltje posten.

De tandenfee.

Marloes duwt met haar tong tegen haar losse tand.
Mama zegt dat de tand kan er elk moment uit komen. Marloes vindt het wel een beetje spannend hoor. Mama had ook verteld dat dit tandje een melktandje is. Die moet er uit om plaats te maken voor een echte grote mensen tand. Een echte grote mensen tand, denkt Marloes. “mama, hoe lang duurt het nog voordat de tand eruit gaat?”, vraagt Marloes aan mama. Mama kijkt op van haar boek. “de tand komt er vanzelf uit”, zegt mama en ze geeft Marloes een aai over haar bol. “doet het ook zeer?”, vraagt Marloes voorzichtig.
“daar voel je weinig van, als de grote mensentand klaar is duwt hij de melktand er gewoon uit”, zegt mama. Marloes is niet helemaal tevreden. Toch vind ze het best een beetje eng.
Voorzichtig voelt Marloes weer met haar tong aan haar losse tandje.
“mama, waarom heet een melktand, eigenlijk een melktand?” vraagt Marloes.
“dat heet zo omdat je als baby heel veel melk drinkt” , zegt mama. Marloes kijkt mama aan. “en als je dus niet meer veel melk drinkt, heb je de melktanden dus niet meer nodig”, zegt Marloes. “inderdaad, heel goed”, knikt mama. “dan is je kaak goed gegroeid, en komen er grote mensen tanden”. Grote mensen tanden klinkt toch wel leuk, denkt Marloes.

Dan komt Arnoud onder we tafel weg kruipen. Hij speelde met zijn grote vrachtauto. Arnoud kijkt sip. “jongen, wat is er?”, vraagt mama aan Arnoud.
“ikke ook josse tanden”, murmelt Arnoud. Mama schiet in de lach. “je melktandjes heb je nu nog nodig lieverd”. “ikke ook gjote mensun tandun”, zegt Arnoud.
“lieverd, de grote mensen tanden zitten al in je mond hoor”, zegt ze en ze trekt Arnoud op schoot. “ze zitten alleen nog onder de melktandjes die je hebt”.

Dan gaat de bel. Opa staat voor de deur.
Arnoud en Marloes rennen naar opa toe. Ze vinden het altijd leuk als opa komt.
Opa vertelt leuke verhalen en kent heel veel leuke spelletjes.
Vol trots laat Marloes haar losse tand aan opa zien. “zo zo, dus je wordt al een grote meid”, lacht opa. Marloes knikt heftig. Arnoud klemt zich om opa zijn been heen. “ikke ook gjote mensun tandun”. Opa lacht. “malle Arnoud, die krijg je ook wel hoor!”
Mama heeft intussen thee ingeschonken.
Ze drinken gezellig een kopje thee aan de grote tafel.
Na de thee zegt opa: “wie heeft er zin in een spelletje?”.
Marloes springt van tafel. “jaa, we gaan verstoppetje doen!” , en ze rent al weg om een verstopplekje te zoeken. Ze pakt nog snel nog een koekje van de schaal. “ik moet niet verhongeren, opa kan me toch nooit vinden”, en weg is Marloes. Arnoud vliegt ook de woonkamer uit. Mama knikt hoofdschuddend.
Waar moet ik eens verstoppen, denkt Marloes. Ze sluipt de zoldertrap op en verstopt zich achter de kast. Daar zal opa haar nooit zoeken. Ze gaat lekker in de kussens zitten die er al liggen. Hier verstopt ze zich wel eens als mama boos op haar is. Dan begint ze lekker aan haar koekje te knabbelen. En dan…. ... Marloes voelt in haar mond, er zit een gat. De tand is eruit gegaan.Ze vist de tand tussen de koekkruimels uit haar mond. En het bloed niet eens!
Dit moet ze aan mama vertellen, en ook aan opa. Marloes rent de zoldertrap af. “mama, maaamaaa”, gilt ze. Mama komt gauw aanlopen. “wat is er meisje” roept ze. “mijn tand, mijn tand” en vol trots laat ze de losse tand aan mama zien. Opa komt ook aanlopen. “zie, heb ik je al gevonden he”, lacht opa. “kijk opa”, en Marloes houdt haar tand voor opa zijn gezicht.
Arnoud is ook op het lawaai afgekomen. “mag ik je gjote mensun tand zien”, vraagt hij aan Marloes. “nee gekkie, de grote mensen tand moet nu eerst groeien hoor”, lach Marloes.
Opa zegt: “we moeten denk ik maar frietjes eten, want nu kun je er een patatje door heen steken”. “jaa, lekker frietjes”, roepen Marloes en Arnoud tegelijk.
Opa trekt de kinderen mee. “heb ik jullie wel eens over de tandenfee verteld?”, vraagt opa geheimzinnig. Marloes en Arnoud kijken opa met grote ogen aan. “nee dus”, lacht opa, “ik zie het aan jullie gezichtjes”. Opa gaat op de bank zitten en Marloes en Arnoud kruipen naast opa op de bank. Dan begint opa te vertellen.

“Heel lang geleden, toen ik een klein jongetje was, gingen ook mijn melktandjes los zitten. Toen mijn eerste tandje eruit ging heb ik die heel goed bewaard. Ik ging vaak op bezoek bij de oude buurvrouw die naast ons woonde. Ik kreeg er altijd wat lekkers en ze vertelde me spannende verhalen. Het was er altijd gezellig. Ik was een keer bij haar op bezoek. Toen zag ze een gat in mijn mond. Ik vertelde haar vol trots dat mijn eerste tandje eruit was gegaan. De buurvrouw vertelde me dat mijn tandje goud waard was. Ik moest het tandje, voor ik ging slapen onder mijn kussen doen. En als ik zou gaan slapen, zou de tandenfee komen. De tandenfee zou niet komen als ik wakker was”.
Marloes en Arnoud kijken opa met grote ogen aan. Opa verteld verder: “die avond voor ik naar bed ging, heb ik mijn tandje onder mijn kussen gelegd. Ik vond het zo spannend, ik durfde niet te gaan slapen. Maar als ik wakker zou blijven, zou de tandenfee niet komen.
Uiteindelijk viel ik wel in slaap. Die nacht lag ik lekker te slapen, tot ik wat hoorde bij het raam. Ik was meteen wakker. Misschien was dat de tandenfee wel. Ik deed net alsof ik sliep. Dan zou de tandenfee denken dat ik zou slapen. Ik hield mijn ogen stijf dicht. En ja hoor, ik hoorde echt wat bij het raam. Ik deed voorzichtig mijn ogen open, en gluurde boven mijn dekbed naar het raam. En ja hoor, het was echt de tandenfee. Ze kreeg mijn raam niet open. Ik ben voorzichtig uit bed geklommen om de tandenfee te helpen”.
Marloes kruipt wat dichter tegen opa aan: “vond je dat niet eng opa?”, vraagt ze.
“nee kind, de tandenfee zag er heel lief uit. Ik heb het raam open gedaan zodat ze binnen kon komen. Ze was heel erg mooi. Ze kwam mijn tandje halen en gaf me een muntstuk.
Daarna ging ze weer weg. Ik heb het muntstuk heel goed bewaard”. “wat spannend zeg” fluistert Marloes. “vanavond leg ik mijn tand ook onder mijn kussen”, denkt ze. “misschien komt de tandenfee wel”.


Dit een deel van een verhaal.

 

Is het storend??
Ik heb er namelijk bewust voor gekozen omdat ik het mooier vond staan. Je bent ook de eerste die er een opmerking over maakt namelijk, dus ben wel benieuwd hoe je het ziet dan?

 

Butterfly
Ik heb zelf niet zoveel moeite met het vele 'zegt ze' 'vraagt ze' De zinnen tussen aanhalingstekens moet volgens mij wel met hoofdletters.
het verhaal op zich vind ik heel mooi en goed geschreven.. petje af.

 

Na twee koppen thee en gepraat over koetjes en kalfjes ga ik weer naar huis. Onderweg naar huis bel ik mijn baas en meld me ziek. Eenmaal thuis zet ik mijn computer aan en google op zwangerschap. Meteen doemen er een paar duizend hits op in beeld. Ik klik de bovenste aan en zie gelijk een bericht van iemand die net als mij zwanger is en helemaal uit haar dak gaat, zo blij is ze. Ik probeer blijdschap te voelen, maar na lang graven komt er niks. Of nou ja, een beetje blijdschap zit er geloof ik wel. In de verte hoor ik mijn telefoon afgaan en met halve aandacht neem ik de telefoon op. Jasper!

“Schat, niet schrikken, maar ik ben in het ziekenhuis in Engeland. Ik heb een ongelukje gehad op mijn werk. Er worden straks foto’s gemaakt van mijn pols. Ik kom op zijn vroegst morgen pas thuis en….”
“Ik ben zwanger.” onderbreek ik zijn verhaal. Dat hij momenteel met een pijnlijke pols in het ziekenhuis zit interesseert me geen biet.

Stilte. Complete stilte.
“Schat?” vraag ik aarzelend. Zie je wel. Ik wist het. Hij is er niet blij mee. Hij wil geen kind.
“Liefje maar dat is goed nieuws! Hoe lang weet je het al? Waarom heb je niet meteen gebeld?” zegt Jasper.
“Uh, nou, eigenlijk sinds vanmorgen pas. Ik had ineens pijnlijke borsten en nou ja, toen dacht ik dat ik wel eens zwanger zou kunnen zijn.” zei ik verbaasd. Jasper die een kindje wil? Nu al?
Opeens klinken er stemmen op de achtergrond. “Schat, ik moet gaan, ze gaan foto’s maken. Ik bel je zodra ik hier weg kan. Hou van je.” klinkt de stem van Jasper.
Oke, dit is niet hoe ik het verwacht had. Jasper wordt vader. En als Jasper vader wordt, word ik moeder. Opeens begin ik te lachen. Dan worden mijn ouders opa en oma.

Opeens merk ik dat ik al die tijd mijn hand op mijn buik had liggen. Stiekem ben ik best blij met de zwangerschap. Het is natuurlijk wel een wondertje dat daar groeit.
Dan krijg ik haast. Ik moet een dokter bellen, of een verloskundige ofzo. En er moet een babykamer komen, kleertjes, badjes en… Oke, ik schiet door.
Ik loop naar de keuken en zet nog een kop thee. Eerst maar eens opzoeken wat ik wel en niet mag. Ik zie mijn sigaretten liggen op het aanrecht. Zal ik? Nog ééntje? Nee, niet doen, roken is slecht voor de baby. Resoluut pak ik mijn sigaretten en gooi ik ze in de vuilnisbak. Weg ermee.
Stoppen met roken, dag één.

Over het tweede stuk nog niet zo tevreden maar goed, dat komt later nog wel haha..

 

Roeltje, wat mooi geschreven zeg.
Is dit een verhaal over jezelf?
Het leest lekker weg.
Volgens schrijft dat een stuk makkelijker dan een kinderverhaal.

Tussen aanhalingstekens beginnen met een hoofdletter, dat wist ik niet. Heb het nooit gedaan. Zal mijn online docent eens vragen.
En ook ga ik even vragen hoe zij denkt over vaak "zegt ze" en "vraagt ze". Ben er wel benieuwd naar.

 

Butterfly
Heb wel kinderverhalen geschreven maar meer korte stukjes.. 2 A-4tjes zeg maar.. Het verhaal is in grote lijnen over onszelf. Alleen had mijn man geen gebroken pols, maar een stukje van zijn vingertopje af
De boel is wat aangedikt zeg maar haha.. weet het niet zeker hoor van die hoofdletters

 

Maar in verhalen mag en kan alles, en dat is juist leuk.
Je kunt er van alles mee doen.
Wel leuk om over je eigen leven te schrijven.
Ga ik ook eens proberen.

 

Heb het niet goed gelezen dus verder commentaar volgt nog
Maar alles wat je tussen aanhalingstekens schrijft moet met een hoofdletter volgens mij. Als je zo een zin hebt:
"Mama gaat even boodschappen doen, kun jij even alleen blijven met je broertje?", vraagt de moeder.
Zo hoort het geloof ik.

 

tweemeisjes
Leuk!!

Ondertussen nieuwe printer aan het installeren.. kan scannen, kopiëren en nog wat dingetjes volgens mij haha.. vorige printer heeft de hond de stekker op zitten eten:x

 

@Tweemeisjes; ben heel benieuwd!

@all; goeie middag!
Hoe verloopt jullie dag tot nu toe?
Heb deze voormiddag gewerkt, wel in m'n pauze een beetje geschreven, een A4-tje. (wat ik zo dus weer over moet typen )
Daarna zijn we met Alyna naar de KA geweest, omdat ze allemaal rode bultjes heeft. (blijken insectenbeten te zijn)
En nu ga ik eens kijken of m'n meissie een dutje wil doen.

 

Leuk meis!!!