als ik de reacties lees moet ik stiekum toch wel lachen... er zijn zoveel moeders die het leeftijdsverschil tussen de kinderen (heel) klein willen laten zodat kinderen later iets aan elkaar hebben. nu komen ze erachter dat het (erg) zwaar is, en het geeft geen garantie dat de kids straks (veel) met elkaar optrekken.
Herkenbaar! Dat wat je vriend zegt over zijn aandacht verdelen, ik had datzelfde dilemma! Hoe kon ik nou van een 2e kindje houden als ik zielsveel van mijn 1e kindje hou? Nou, geloof me, je hart wordt alleen maar groter bij een 2e kindje, van allebei hou je evenveel. En aandacht verdelen, ja, dat is eerst even wennen, vooral mocht de oudste aandacht gaan opeisen, maar daar vind je vanzelf een balans in. Betrek de oudste vanaf je zwangerschap overal bij, neem haar eens mee naar de verloskundige om het hartje te horen, laat haar de echofoto's zien, en als de baby er is, laat haar helpen in de verzorging, zoals bijvoorbeeld haartjes borstelen, een luier aangeven, helpen fles geven of fruithapje oid. En als je 2e wat ouder is, kunnen ze straks heerlijk samen spelen! Komt allemaal goed!
tja, maar dat komt denk ik, omdat je het misschien wel kan raden, maar niet écht kan voelen. Net zoals de gebroken nachten in het begin, de angsten en zorgjes als je kindje ziek is. Dat wéét je op zich wel als je aan een kindje begint, maar als je er eenmaal ín zit, dan is het ineens toch wel heel anders....
Ik wilde het liefst ook een jaar of 2 tussen de kindjes, maar mijn vriend wilde er het liefst 5!!! jaar tussen. Dat vond ik dus echt weer te lang. Zitten nu een beetje gemiddeld. Als de kleine geboren is zal er zo'n 3 jaar en 8 maanden tussen zitten. Dus wanneer ik ongeveer weer aan het werk moet, gaat Ilya naar de kleuterschool en heb ik weer tijd overdag voor junior nr. 2. Ben aan een kant toch wel blij dat we niet voor 2 jaar verschil zijn gegaan. Lijkt me toch erg zwaar.
Bij ons zit er ook 2 jaar en 3 maanden tussen. Dit is geen hel, maar ik vind het superzwaar. Ons eerste idee van 4 jaar ertussen was nog niet zo'n gek idee, maar deze mama kreeg zo'n last van het lege wieg syndroom!! HAHA!! Nu zou ik wel weer een derde willen, maar mijn man is er klaar mee en de jongste is nog geen 10 maanden. Nu de officiële 9 maanden ontzwangeren voorbij zijn lijkt het wel of de hormonen echt wegrennen en zegt mijn verstand heel hard NEE bij de vraag over een derde kindje! Tenminste de eerst komende 3 jaar niet!! Liefs Conijn
dit zouden mijn woorden kunnen zijn, alhoewel het nu nog niet echt ok is maar nog steeds heeeeeeeeeeeeeel druk en dat had je bij meer leeftijdsverschil niet gehad. Hier zit er exact 18 maanden tussen!
tussen onze eerste en de tweede zit 23 maanden. deels is mn zwangerschap wel zwaar geweest omdat we in het buitenland zaten de eerste maanden (en dus geen hulptroepen hadden) en ik ontzettend misselijk ben geweest (gelukkig maar 6 weken...). en vanaf een week of 17 kreeg ik veel last van mn bekken, maar met de nodige hulp is dat allemaal erg goed gegaan. nu de kleine er is, is het natuurlijk wel wennen, weer 2x per nacht voeden, vanaf half 6 wakker (terwijl de oudste zo'n lekkere langslaper is tot 8 uur), aandacht verdelen, herstel van mn bekken/hechtingen/ en nu ook nog een verwijderde verstandskies, minder tijd voor jezelf... maar ik moet zeggen: ik GENIET van mn mannen! ik wist dat t druk zou zijn, en dat is t ook. eigenlijk zou ik in januari uitgerekend zijn, maar dat was mis gegaan... ook dat had goed geweest. mn zoontje heeft nu al wel wat peuterpuberstreken, maar is nog goed te handelen, hij is erg lief voor zn broertje. mocht er nog een derde komen, dan zullen we weer 'kiezen' voor max. 2 jaar leeftijdsverschil. tis druk, maar bevalt goed tot nu toe...
Ik heb 3 kids snel achter elkaar gekregen, en ik zou het zo weer doen. Ewout was 7 mnd toen ik zwanger werd van Marijn. En Marijn was net 1 jaar toen ik zwanger werd van Arthur. De zwangerschappen waren wel pittig omdat de kleintjes nog niet liepen, en ik dus aldoor een peuter moest tillen. Maar de combie baby peuter vond en nog altijd vind ik prima gaan! Ook al was er een niet de makkelijkste
Emma is nu 15 maand en ik ben wel blij dat ik niet nu al een baby heb... Maar goed, binnenkort is dus wel een goede tijd begrijp ik? Want dan is Emma een paar maanden nadat ze 2 is grote zus. Dat lijkt me wel leuk en dan kan ik tijdens de zwangerschap 's middags nog met haar slapen. Goed idee? (nou manlief nog overhalen )
Mirre was ruim 25 maanden toen haar kleine broertje werd geboren. Ze heeft een korte moeilijke periode gehad en dat vond ik redelijk zwaar: brullen als haar broertje ging huilen ed. Maar ze was duidelijk op zoek naar haar nieuwe plekje in het nieuwe gezin. Nu is ze gewoon helemaal gek op dr lieve kleine baby Tobe De zwangerschap vond ik wel zwaarder, inderdaad omdat ik bij M's zwangerschap gewoon kon gaan liggen en uitslapen op mn vrije dagen en nu echt niet. Mirre slaapt al behoorlijk lang niet meer overdag en aan het begin van mn zwangerschap sliep ze ook al niet meer in dr bed: alleen maar wandelend viel ze in slaap. Nou ja ... kwam ik in ieder geval aan wat beweging Verder vind ik het alleen maar meevallen. Weggaan kost iets meer tijd met 2 kinderen, maar misschien een paar minuten. Ben wel blij met de bakfiets . Ik heb ook wel de mazzel dat Tobe echt een heel makkelijk jongentje is. Hij slaapt goed in zn eigen bedje, valt zelf in slaap en kan zichzelf ook heel goed vermaken in de box. En Mirre kan er ook heel goed mee omgaan dat er ook momenten zijn dat mama met Tobe zit om hem te voeden en knuffelen en kroelen. Soms is ze wel jaloers, maar dan omdat zij Tobe op schoot wil Ik vind het heerlijk en geniet met volle teugen. Ik wil heel graag nog een derde kindje en wat mij betreft mag dat een zomerkindje zijn hoor (dus anderhalf jaar na Tobe). Wat denk ik wel scheelt is dat ik heel makkelijk mee kan gaan met hoe dingen nu eenmaal lopen. En weinig waarde hecht aan een huis dat straalt en glanst
O jee, wat een teleurstelling!!! Ik ben 31 jaar en heb een dochter van 5 maanden. Wij wilden al veel eerder kinderen, maar zaten 3 1/2 jaar in de MMM. Ik vind mezelf al redelijk oud en wil dus ook vrij snel weer proberen voor een 2de. Maar als ik jullie berichten lees, kunnen we beter 2 of 3 jaar wachten. Dan ben ik 33/ 34 jaar. Stel je voor dat het weer 3 1/2 jaar duurt......dan ben ik 36/ 37 jaar
Ik zou zowiezo niet je keuze om nu voor een 2e te gaan af laten hangen van andermans ervaringen! Die moeders zelf hebben een ander persoonlijkheid, de kindjes hebben een andere persoonlijkheid dan die van jou. Wat anderen ook zeggen, het zegt niets over hoe het met jou zou vergaan. En herinner je wel, de meeste schrijven hier negatief, omdat ze dat graag kwijt willen. Misschien zijn diegene die alleen lezen wel gewoon heel positief maar hebben niet echt behoefte om tegen de negatieve reacties in te gaan. Dan zou je er nu heel anders tegenover staan. Snap je een beetje wat ik bedoel?
Ik denk dat dit zo persoonlijk is. De 1 kan ook meer aan dan de ander. En sommige hebben dit gewoon zo gepland. Ik heb juist heel veel leeftijd tussen m'n kids zitten namelijk 6 jaar. En dat vond ik weer heel fijn, mijn oudste is zelfstandig in alle opzichten waardoor ik hem niet meer overal bij hoefde te helpen. Ik zou zeker nog wel voor een derde willen proberen te gaan, maar dat zou ook pas weer over 3 jaar zijn. Veel mensen denken dat kinderen met zo groot leeftijdsverschil niks aan elkaar hebben. Maar hier zijn grote broer en zusje onafscheidelijk! Ze zijn samen een leuk stel ondanks het grote leeftijdsverschil.
Bij mij zit er 15 maanden tussen en het is zwaar! Maar ik zou het zo weer doen, echt waar! Nog een paar jaartjes en ik ben uit de luiers! Haha Nee hoor, ik geniet er echt heel erg van. Het is geweldig om die 2 samen te zien en hopelijk over een tijdje samen te zien spelen. Het drukke heeft vooral te maken met de aandacht die beide vragen. Soms vind ik het moeilijk om te verdelen, vooral omdat de oudste veel aandacht vraagt en de jongste weinig. Ook is het lastig als je "even" weg wilt, je sjouwd je een breuk met 2 kids en de volle luiertas. Maar als je eenmaal op weg bent, maakt het mij niet meer uit hoeveel kinderen er in de kinderwagen zitten. Weet je, ik denk altijd maar zo: hoe meer kinderen, hoe meer gejengel, gehuil en gelach in huis. En tja, soms kijk ik er stiekem naar uit dat ze 4 jaar zijn, dan heb je weer rust, maar dat geldt ook met 1 kind. Moet er niet aan denken om dan weer van vooraf aan te beginnen.
ja het is echt geweldig om ze elkaar de koppen te zien inslaan, alleen omdat ze dicht bij elkaar zitten qua leeftijd houd nog niet in dat ze elkaar altijd mogen LOL!! Dean kan heel lief zijn voor zijn zusje maar hij kan 5 secondes later ook haar hersens inslaan met een speelgoedauto.. Qua dat had soms wat meer tijd ertussen wel wat fijner geweest. het heeft voor en nadelen (net zoals bij alle situaties) Ik vind het wel druk maar niet de "hel" ofzo ik ben fulltime thuis bij mijn ukkies en dat is zwaarder als welk werk ik ooit heb gedaan maar het is ook het meest vervullend tegelijk..
Drukker wordt het toch, of er nou een groot of een klein leeftijdsverschil tussen de kids zit en het feit blijft ook dat je je aandacht moet verdelen. Toch? Is dat een goede samenvatting?
Op zich wel alleen kan je een ouder kindje het soms wat beter uitleggen dat het even moet wachten en gaat het bv naar PSZ zodat je DIE middagen een beetje kan bijslapen (en dat kan heel welkom zijn)
Als alles goed gaat, zal Vigo precies 18 maanden zijn als zijn broertje of zusje geboren wordt, dus ik ben benieuwd, zeker na bovenstaande verhalen haha! We wilden graag snel een tweede omdat mijn man 10 jaar ouder is en hij bang is om straks aangezien te worden voor opa op het schoolplein . En mij lijkt het een voordeel als ze straks allebei kort na elkaar na school gaan, dan heb je zelf weer je handen wat meer vrij.