Fiona, er wordt juist niet makkelijk gedacht over het redden van deze levens. Het is juist veel makkelijker om een baby van 22 weken in een couveuse te stoppen en te kijken hoe het zal gaan. Maar in de meeste gevallen is dat onmenselijker dan het kindje laten gaan.. omdat de pijn en ellende die deze kindjes moeten ondergaan juist onmenselijk is. En in de meeste gevallen gebeurt geen wonderen en overlijdt het kindje uiteindelijk toch, of blijft zwaar gehandicapt voort leven.
Dankjewel voor je ontzettend lieve woorden. We hebben dit besluit genomen omdat we onwijs veel van die kleine houden. Het viel ons niet moeilijk... we wilden geen lijdensweg en onzeker bestaan voor *Jurre. Hij kon er niets aan doen dat hij in een verkeerd huisje zat. Dit was de enige juiste beslissing die we vanuit ons hart genomen hebben. En ja ... tuurlijk had ik hem nog graag bij me gehad... maar wel in mijn buik en niet 16 weken te vroeg geboren. En ja tuurlijk hadden we ook graag gehad dat het anders was en dat we niet niet met lege handen stonden. Maar het is zo en we hadden het voor geen goud willen missen!!
misschien zou je eens naar de documentaire `Als we het zouden weten` moeten kijken. Als we het zouden weten - Televisie - Holland Doc Dan kun je jezelf beter informeren.
ik vind het toch voor ieder persoonlijk ik had wel graag gehad dat we geholpen zouden worden ik ben heus wel reeel en weet ook dat niet alle kindjes het overleven maar de artsen gaven achteraf toe dat hij heel sterk was en dat we eigenlijk overgeplaatst hadden moeten worden naar utrecht. en er zijn genoeg mensen die een prematuurtje hebben en die kinderen het overleeft hebben en gezond zijn het is dan idd een hele zware moeilijke tijd in het begin, maar je hebt je kindje in ieder geval uiteindelijk nog wel
brrr, ik las t artikel en moest ook meteen aan Caruli en TJ denken. Brrrrr nogmaals.. Ik meng me niet in discussies, ik heb op de couveuseafdeling gewerkt, dus heel wat voorbij zien komen (idd vanaf de 32 weken). Maar het is dus gewoon niet "eerlijk". (een vreselijke term in deze context). Ze zouden 1 lijn moeten trekken, zodat je als ouders niet het idee hoeft te hebben: waren we maar 10 km verderop, of waren we maar in belgië....
De arsten denk hier absoluut niet makkelijk over hoor. Natuurlijk wil je dat ze echt alles doen voor je kleintje. Ik weet niet of jij ook een prematuren kindje hebt? Maar onze mannen hebben 3.5 week op de Neo gelegen in een academisch ziekenhuis. En als je ziet wat daar allemaal gebeurd. Kindjes die in de couveuse heel erg ziek worden en zelfs overlijden. Ergens snap ik wel dat artsen een grens willen trekken, hoe ongelovelijk hard dat ook is. Er bestaat toch een kans dat een kindje die extreem prematuur geboren word, bijvoorbeeld onder de 26 weken ernstig gehandicapt word. En dat niet alleen hoeveel pijn en stress heeft zo'n kleintje. Daarom vind ik het ook heel moedig dat de ouders van Jurre* het besluit hebben genomen hun kleine mannetje te laten gaan. Het is heel knap geweest om in zo'n vreselijke situatie te kijken naar de toekomst van je kleintje. En helaas is het soms beter om je kleintje te laten gaan.
Wat vreselijk voor jullie. Je snapt dat toch niet, het lijkt me dat als je kindje zwaarder is en groter dan ze er dan voor gaan. En helemaal als je kleine ventje nog 2 uren heeft geleefd. Dan is de wilskracht van zo'n klein mensje er ook! Met hoeveel weken ben je bevallen? Raar he dat ze er in sommige ziekenhuizen wel voor gaan en in anderen niet.
Deze zin raakt me even in het diepste van mijn wezen (waar het allemaal veilig verstopt en verkropt zit). Mijn kindjes zijn dan 'pas' met 31 weken geboren, maar k zal die eerste 2 weken nooit vergeten. Hoe vaak ze wel niet zijn geprikt met naalden om infuus in te brengen. En dan 5-6 x prikken per keer omdat de adertjes zo dun zijn dat ze gewoon breken door de naalden. De babys krijgen dan sucrose (suiker) in hun mondjes zodat ze een 'fijn' gevoel hebben voordat de pijn begint. En je ziet ze dan kronkelen van de pijn en heel zachtjes huilen (want hard kunnen ze niet)... Ik ben een keer onderuit gegaan toen ik mijn dochtertje vasthield in de couv, tijdens het prikken. En dan heb ik het alleen over het infuusprikken. Moet er niet aan denken hoeveel pijn het inbrengen van een beademingsbuis of een navelinfuus doet. Sorry, helemaal off-topic... maar ik raakte helemaal uit mijn balans door die zin...
Het spijt me dat het zoveel bij je oproept. Helaas is het wel de waarheid. Dit soort dingen probeer je ind zo snel mogelijk te 'vergeten'. Bij onze kleine ventjes moesten ze een infuus aanbrengen in zijn hoofdje omdat ze geen adertjes konden vinden. Het is vreselijk om te zien, en als ouders sta je aan de zijlijn en voel je je enomr machteloos.
Vreselijk inderdaad. Mijn kindjes hebben ze ook in het hoofd gehad. En Diyana kreeg op gegeven moment een 'lijn' in haar lichaam omdat het prikken niet meer ging. Door die lijn heeft ze na 2 dagen een gevaarlijke bacterie binnengekregen en een infectie. Was echt kantje boord (terwijl ze 'gezond' is geboren)
Wat erg Gecondoleerd....wat moedig van jullie. Ze liet in die 9 dagen niks zien in de zin van vooruitgang? Bah wat vreselijk... dikke knuffel!
wat word er weer lekker gehapt op dingen zeg! ik had er nog wat bij geschreven maar omdat mijn latop uitviel staat de helft er maar ik had er ook nog bij gezet dat het zo overkomt maar als je er over nadenkt ook ergens wel logisch is dat ze het zo doen. omdat je kind anders wel leeft maar geen leven heeft.
Je zegt het precies zoals het is! Als ik nu het hieltje van mijn dochtertje zie... Het is net een maanlandschap. Ze heeft ook aan de beademing gelegen en infuus prikken was ook bij haar bijna niet te doen. Ze hebben op een gegeven moment een bloedtransfusie zelfs een dag uit moeten stellen omdat het prikken niet lukte en ze te overstuur was... Dan breekt je hart wel even hoor. Natuurlijk snap ik mensen die het hebben meegemaakt dat het ontzettend veel pijn doet wanneer een arts zo'n keuze maakt. En dan natuurlijk het gevoel waarom de ene wel en de ander niet... Maar ook hier genoeg ellende gezien in de weken ziekenhuis en artsen doen er naar mijn idee echt alles aan mits het een menswaardig bestaan kan opleveren. Tuurlijk ieder baby'tje is een mensenleven maar niet ieder baby'tje kan een menswaardig leven leiden..... Pfff wat zo'n artikel kan oproepen zeg, zit hier met tranen over mijn wangen...
Jakkie bah, word er helemaal verdrietig van Wat sommige ouders en kindjes moeten meemaken.. Mijn dochter is met 34 weken geboren, gelukkig alles in orde en besef me nu weer hoe blij ik ben dat ze 'maar' 6 weken te vroeg was.. Hoop dat deze minstens zo lang blijft zitten maar ben nu al blij met elke dag en denk dat ik pas opgelucht ademhaal als ik de 30 weken heb bereikt. Ik zou eerlijk gezegd nu echt niet weten wat ik zou doen als de bevalling toch ineens zou beginnen. Vind het ook ontzettend dapper dat je besluit dat het het beste is voor je kindje om hem te laten gaan.. Ik voel nu al zoveel beweging en heb al echt een band met deze kleine, het idee dat je voor die keuze staat.. Verschrikkelijk. Waar ik het helemaal mee eens ben is dat er 1 lijn getrokken moet worden. Dat ouders idd niet het idee hebben van 'was ik maar ergens anders bevallen dan...' Dat kan gewoon echt niet.
@female81 dank je wel..ze heeft vanaf de geboorte een aantal uur zelf geademd maar toen werd het haar te zwaar waardoor ze beademd werd...na de eerste dag kregen we te horen dat ze een stipje in haar hoofdje zagen wat leek op een bloeding. de dag erna is er weer een scan gemaakt en toen bleek dat het stipje was uitgegroeid tot vorse hersenbloeding..vanaf dat moment kwamen er steeds meer complicaties bij en is ze een aantal bijna weggevlogen....klinkt ontzettend rot maar zo emotioneel was het..ze zou hoe dan ook zwaar gehandicapt zijn..en dan was ze er nog lang niet...om te bedenken dat ze nog maanden in het ziekenhuis zou moeten liggen met inderdaad al die prikken en infusen, toen hebben wij ons in haar verplaatst en vanuit daar een onmenselijke beslissing genomen. het klinkt misschien erg raar wat ik nu ga zeggen maar toen wij hier eenmaal achter stonden kwam er een gevoel van opluchting...eindelijk duidelijkheid en ons meisje zou niet meer hoeven lijden.. ik heb enorm veel respect voor een ieder die dit ook heeft meegemaakt. maar ook voor de mensen waarbij hun kindje het wel heeft overleeft! wat het zijn een vechters joh! niet te geloven!
ik bedoel het niet gericht naar jou, dat ze in het ene ziekenhuis je kindje wel hadden geholpen, en hij het wel zou kunnen hebben overleefd, lijkt me een vreselijk idee (dat je dan niet wordt geholpen). dat lijkt me heel zwaar. met mijn antwoord bedoel ik richting de 22 weken, zoals in de artikelen van TS. met 22 weken is de overlevingskans en de kans op een kwalitatief leven weer heel anders dan een kindje van 25 weken. Het zien van die documentaire heeft mijzelf in elk geval goed gedaan. Je bekijkt het altijd vanuit je eigen situatie, nu zie je het vanuit die van de artsen.
Wat een goede beslissing van jullie zeg! Ja, als je ziet dat je meisje het zó moeilijk heeft...en vrijwel zeker zwaar gehandicapt door het leven zou moeten Moedig, moeilijk...wannéér, welke dag...welk uur...wanneer Hebben jullie haar zonder slangetjes en sonde en infusen in je armen gekregen om in te slapen? Sorry hoor, als je mijn vragen vervelend vind, geef dat aan asjeblieft! Wij hebben zelf bij 31 weken een spoedkeizersnee gehad. Ons dochterje woog maar 940 gram (prematuur en dysmatuur) maar als ik sommige verhalen hoor, dan stelt dat niks voor. Maar de ziekenhuis taferelen en tijd weet ik dus maar al te goed.