Ik ben zo helemaal niet meer blij, heb een paar weken van genieten achter de rug, na mijn 24/7 misselijk en overgeven weken. Toen begonnen mijn botjes zo te verweken dat alle plekken in mijn lichaam met gewrichten erin kraken, mijn polsen hebben beide een peesontsteking want mijn peesjes verkrampen door de extra ruimte, evenals mijn SI gewricht, nu was ik verleden week bij de fysio en die zei dat het nu rechts ook erger wordt, dat had ik natuurlijk al gevoeld. Nu ben ik een week ziekig, het hoesten wordt minder dankzij een VSM tip van hier, maar als ik hoest dan moet ik of kokhalzen of ik lek van onderen, ik kan me niet op beide concentreren. Gisteravond moest ik naar de wc, plassen dacht ik, en binnen 5 minuten werd ik kotsmisselijk en heb alles er weer uit gegooid, maar dan wel zo heftig dat ik vanmorgen wakker werd met bloeduitstortingen over mijn nek en gedeelte van mijn gezicht heen, dit heb ik jaren geleden al een keer eerder gehad, overgeven gaat hier gepaard met heel veel spierspanning en daardoor knappen er bloedvaatjes en heb ik dus allemaal inieminie bloeduitstortingen. Niet zo erg....maar ik moest wel om 8 uur bij het laboratorium zijn voor een suikertest. Dus bloed afnemen (met diep liggende aderen erg grappig) en dan dat drankje....op een nuchtere maag, nog nuchterder dan normaal want er zat echt niets in En het mocht er echt niet uit komen, toen twee uur wachten, met twee bezorgde gaat die nog een beetje lab-vrouwen. Toen weer bloed prikken en uiteindelijk naar huis, snel een boterham genomen. Ik voel me zo waardeloos, en nu ook onzeker, ik val uit elkaar, ik kraak, alles doet pijn, alles is stijf, mijn gezicht is een web van hele kleine bloeduitstortingen en ik ben helemaal niet meer leuk! Mijn vriend zegt wel joh dat hoort erbij en je hebt er gewoon een klein griepje overheen, en dat voelt erger omdat alles al pijnlijker is. Maar ondertussen moet die er toch wel van balen dat ik de helft niet voor elkaar krijg? Ik voel me een luie aanstelster en wil gewoon mijn ding doen!
Ik heb echt medelijden met je. Heb zelf flinke BI en voel me ook zo, ik wil van alles, maar het gaat gewoon niet. Helaas kun je niet veel anders doen dan je erbij neerleggen... En dan ben je echt geen luie aanstelster. Je moet nog best lang, dus gewoon rustig aan doen....
Nog niet echt...mijn vriend is nog niet thuis en wil eigenlijk dat die straks thuis komt en dan nog even tegen me zegt dat ik echt niet zo stom ben als ik nu zelf denk Hellie, dank je wel maar jij moet ook nog een tijdje en dat zal denk ook niet mee vallen.
Ik heb ook met je te doen! Hier gelukkig 'alleen maar' (in tegenstelling tot jouw bekken, misselijkheid en griep)flinke bekkenklachten met veel pijn, want voel me verder kiplekker. Feit blijft dat het aan je zelfvertrouwen vreet en je soms inderdaad aan jezelf twijfelt. Ik heb dat ook geregeld en probeer me er nu bij neer te leggen dat ik niet alles kan. Ik hoop dat het jou ook lukt en je niet ook nog een schuldgevoel houdt voor de rest van je zwangerschap. Mijn man zegt altijd (heel lief) " jij bent ook heel druk bezig met het laten groeien van ons kind, laat mij dan maar stofzuigen en met wasmanden sjouwen." Hij heeft liever dat ik me goed genoeg voel voor dingen die wel leuk zijn dan voor bijvoorbeeld huishoudelijke taken. Heel veel succes en ik hoop dat je snel herstelt van je griepje! Laat je in de tussentijd maar heerlijk verwennen door je mannetje en maak je niet te druk. jijzelf en de beeb gaan nu even voor! x
meisje meisje,wat kan klagen soms toch lekker opluchten he...hier nog zo 1. heb veel last van mijn bi,heb soms het gevoel dat mijn lichaam de buik niet aankan zeg. kan niet zitten want dat zit er iets onder mijn ribben te steken,wil veel doen,maar kom niet vooruit. slapen gaat ook al slecht,en mijn buik groeit maar. doordat ik klein ben,1.63, en vrij tenger,staat mijn buik echt naar voren,komt tot onder mijn borsten nu. geen enkele bh zit nu prettig,want dat snijdt tussen borsten en buik,heb er al jeuk bultjes zitten. oh ja,bukken gaat ook al niet meer,hahaaaaa,voel me cht een oud wijf. met beebje gaat het gelukkig super,de kleine groeit mooi,en laat regelmatig even merken dat ie aanwezig is,mijn hele buik golft dan....zo vergeet je de pijn wel even hoor..... heb respect vor de moeders die ook veel lichamelijke klachten hebben,maar die thuis ook nog de zorg van nog 1 of meerdere kindjes hebben....hooooooeeeeee doen ze dan,ik kan amper mijn schoenen aandoen...
E en pinter, ik vind bekkenklachten gewoon echt een gegronde klacht zeg maar, dat is bewezen en iedereen weet dat dat echt heel veel pijn doet. Dan heb ik zoiets van kom op mens stel je niet aan, er zijn vrouwen die vanaf deze week of al eerder helemaal niets meer kunnen! En ik heb ook geen reuze toeter. Het gebrek aan flinke toeter maakt het wat moeilijker, als mensen geen buik zien zien ze ook het probleem niet. Hoe kan je nou pijn in je lichaam hebben als je niet eens een echte 25 weken buik hebt? Sta je in de rij van de supermarkt en iedereen kijkt stom omdat je vriend moet bukken als je wat laat vallen of als hij alle flessen op de band legt want ik laat ze uit mijn handen vallen. Sjucht....ik heb denk een dip combi medelijden met mezelf dag....
Lol, ik lees mijn bericht terug en zie opeens mijn banner, ik zit onder de 100 dagen! Begon spontaan te janken hahaha, maar goed dat vriendlief nog niet thuis is.
neem maar van mij aan dat het vanaf nu erg snel gaat. nog even en je bent 30 weken,dan vliegt de tijd echt voorbij hoor....
Niet balen van jezelf, bekijk alleen de positieve dingen! Ik voel me ook niet goed hoor, ga niet eens opsommen waar ik allemaal last van heb. Heb ook nog de zorg over een peuter van 2 en voel me onwijs schuldig dat we zoveel thuis zijn de laatste tijd. Maar het is nu eenmaal zo en over 3 maanden ben je ervan af! als je negatief gaat doen worden het nog een lange 3 maanden, dus kick you're own ass en ga gewoon glimlachen, dan komt de rest vanzelf. Echt hoor, mijn zwangerschappen zijn zo anders alleen door mijn eigen positievere instelling die ik nu aanneem, het scheelt enorm! (ook voor je omgeving )
Dat vraag ik me dus ook dagelijks af, hoe houd ik die zorg in vredesnaam vol. Ik ben echt niet zo'n joepiedepoepie knutsel mama type (no offense als iemand dat wel is hoor) en heb ook normaal gesproken heel weinig geduld, maar het gaat gewoon. Moeders zijn echt veel sterker dan ze zelf denken hoor, en dan geef ik heus niet hoog op over mezelf Het enige waar mijn dochter dan last van heeft is dat ze bezorgd gaat doen op het moment dat ik mijn eigen schoenen aan ga doen. Dan moet ik soms even oergeluiden maken van de pijn of dat het niet lukt. Maar dat zal haar vast geen trauma opleveren
Tsja, ik kick nu al een tijdje mijn ass (wat steeds moeilijker wordt trouwens ) en over het algemeen weet ook niemand in mijn omgeving (buiten mijn hele directe omgeving) wat er aan de hand is. Maar soms (als je wakker wordt met een blauw gezicht bvb) kan ik dan beter hier miepen dan in het echt, voordat vriendje als antwoord gaat geven: ja klopt je bent absoluut helemaal niet meer leuk. Heb ik toch liever dat jullie me niet meer leuk vinden
oooh hier nog iemand met een schuldgevoel omdat we bijna niets meer doen, maar dan met een puber van 13! alles is vetsaai, vriendjes wonen allemaal in het dorp wij ver erbuiten dus geen buurtkinderen, en moeders heeft totaal geen puf meer om iets te doen bah bah. En dan die hormonen! ben ik normaal heel rationeel en stabiel....nu? een lopend depressief lijkt het wel. Het meest zie ik op tegen de zomervakantie, ben de eerste week uitgeteld, dat worden 8heeeele lange weken voor mijn zoon, iedreen roept maar meid heerlijk in de zomer en ik antwoord altijd maar, neem jij mijn zoon dan mee om iets leuks te doen? Iemand tips???? Heerlijk even klagen zo....... oh ja verder ben ik elke dag weer heel blij als ik de kleine voel trappelen!
Je zal wel te ver wonen Essie anders zou ik zeggen geef hem maar mee aan mijn vriend, kan die alvast oefenen met pubers.
Voor pubers hoef je niet te oefenen hoor, je rolt er vanzelf in, maar een beetje voorbereiding op de termen die de mannen gebruiken is wel handig! en een boekje "hoe werken de hersenen van een 13 jarige" (volgens mij heeeeel traag) Maarre tips om hem een beetje leuk door de zomer te helpen zijn welkom hoor!
Ehmsz...al mijn mannelijke familieleden en mijn vriend dus voetballen, maar bedenk me net dat de zomerstop er aan komt. Pf..ik had op mijn dertiende een paard....ik heb geen idee wat dertien jarige jongens doen...gamen? Je kinderkamer verven?
tja wat doen 13 jarige......afspreken met leeftijdsgenoten, maar die zijn dan op vakantie, een paard zou kunnen we hebben geneog ruimte, maar das niets voor hem. Verder voetbalt hij heel graag, kijkt er ook graag naar. Gamen ook veel, computeren, en verder beetje hangen tv kijken enzo. ik had al bedacht een tentje te kopen, kan ie met een vriendje achter in de tuin films kijken in de tent griezelfilms en dan slapen. Hoe oud moet een baby eigenlijk zijn om hem /haar mee te nemen naar een meertje? we hebben hier wel een camping in de buurt met een groot zwemmeer, en ik kan daar als het moet onder de bomen zitten, maar ja kan dat als kleintje mischien 4 weken oud is??? wel in de wagen met parasol natuurlijk enzo. Nou ja als het helemaal tegen gaat vallen, boek ik een last minute op een park in nederland, neemt ie maar een vriend mee of zo.
Als ik het goed gelezen heb kan de baby zelfs verbranden in de schaduw en moet je baby dan goed insmeren, maar dan nog niet langer dan een X aantal uur, was dat nou 1 of 2? Hm...las er toevallig wat over. Huisje huren is ook heel erg leuk, alleen zo duur in de hoogtij dagen.