Dit stukje heb ik jaren geleden al eens op zsp gepost. Onder een andere naam hoor. Zo is het begin Al van kleins af aan ben je er druk mee bezig. Soms zie je het bij je eigen thuis doordat je een jonger broertje of zusje hebt. Maar ook in je omgeving of gewoon op straat zie je het. Als je iets ouder word ga je het na doen wat je allemaal ziet. Je speelt met je poppen en wil net als mama of de andere mama's die je ziet lopen ook met je kinderwagen op stap met je eigen kindje. Als mensen je vragen wat je later wilt worden geef je vaak als antwoord "moeder". Vanaf dat moment weet je het eigenlijk al. er komt dan een tijd dat je daar niet mee bezig bent. Je gaat naar school, wordt soms verliefd en gaat na denken over wat voor opleiding je zal gaan doen. En dan komt het moment dat je de ware tegen komt. In het begin maar zeker ook daarna doe je heel veel leuke dingen samen. Je opleiding is afgerond je gaat aan de slag bij je nieuwe baas. Dan komt het moment van samenwonen want je hebt ontdekt dat je niet meer zonder hem kan. Dan komt het onderwerp "De toekomst" ter sprake. Je gaat fantaseren over later. Hoe wil je jezelf zien over 10 jaar? Je denkt terug aan je kinder jaren en dan komt het gevoel boven. Je bent er aan toe. Hij ook? Samen besluit je de grote stap te nemen. Een kindje van jullie samen. Je fantaseert samen over hoe dat zou zijn en spreken af wanneer je stopt met voorbehoedsmiddelen. Het is zover jullie gaan ervoor. Een spannende tijd komt je tegemoet. Wat moet ik allemaal weten en waar moet ik rekening mee houden. Het is spannend maar ook wel een beetje eng. De twijfels maar ook de dagdromen die je vanaf dat moment hebt spellen een grote rol in je leven. Je gaat op zoek naar informatie op het internet in boeken of bij bekende. Je komt er op dat moment misschien achter dat je maar kort vruchtbaar bent per maand. Je gaat rekenen wanneer dat ongeveer is en houd daar dan ook rekening mee. Helaas lees je ook regelmatig dat het zwanger worden niet zo van zelf sprekend is en dat het zeker ook langer kan duren dan dat je eigenlijk in gedachte had. Elke maand dat je langer moet wachten is voor elke vrouw met deze wens is te veel. Gelukkig is de kans dat het zonder medische hulp lukt groot. Deze kans is ook groot als je wel medische hulp nodig hebt. Waar het uit eindelijk op uitkomt is dat het zeker is dat er ergens een zieltje is of meerdere die jou als zijn of haar moeder wil. Hoe lang die weg ook is of hoelang het ook duurt voor dat jullie wens uitkomt eens zul je net als vroeger met je kinderwagen buiten wandelen met jullie baby en als je dan om je heen kijkt zie je kleine meisjes net zo naar je kijken als jij deed naar de mama's die je vroeger zag lopen.
haha had een wijziging in mijn gedicht gedaan.. er stond gat i.p.v. gaat.. toen ik op verzenden drukte kwam jouw gedicht in beeld haha.. vandaar
hahah welk stukje bedoel je @sinada vindt het niet 1 van je beste stukken andere dingen die je gepost hebt vond ik beter
@Aaliyah; jij kan echt supermooi schrijven! Dat stukje over liefde vind ik ZO mooi, hou heel erg van die romantische stukken tekst! @Roeltje; wat een trieste gedichtjes, maar zo mooi verwoord! Krijg er een brok van in m'n keel. @Sinada; dat stukje 'zo is het begin' heb ik volgens mij idd ooit al eens gelezen. Heel mooi! Het stukje wat je over die overleden man hebt geschreven is wel aangrijpend, maar wederom mooi omschreven! Ik merk dat we geen van allen 100% foutloos nederlands typen. Hoeft ook niet!
Ik zit ook ff dingen terug te lezen, maar zit ook veel slechte dingen tussen. Echt rijmpjes waarvan je kan zien dat ik woorden zocht die erop rijmden. En een dis die ik naar mn beste vriend had geschreven, 6 jaar geleden ofzo hahah geweldig!
Dank je zijn allemaal oude stukken, iets van 5 of 6 jaar geleden. Ik ging toen door veel emoties met ingewikkelde relaties tussen mij en exen en die dan weer vrienden van elkaar waren.. Een van die exen schreef ook veel, ook proza (volgens mij heet dat zo) en daar kreeg ik ook weer inspiratie van. Ik kende ook iemand die écht goed kon dichten is ook een rapper. Ik wou dat ik dingen nu nog zo kon verwoorden, misschien komt het nog wel.
Ooit komt de dag dat ze geheimen voor je hebben Ooit komt de dag dat ze hun eigen weg willen gaan Ooit komt de dag dat ze niet alles meer aan je vragen Ooit komt de dag dat ze hun eigen beslissingen nemen Ooit komt de dag dat je ze los moet laten Maar laat me nu nog even genieten Van de dagen dat hij naar me lacht Van de dagen dat hij mij nog nodig heeft dag na de bevalling geschreven heerlijke hormonenbom haha.. Aaliyah vind eigenlijk al je stukjes mooi haha..
oja hij was langer, maar stond op van die kleine velletjes papier en helft was weg toen ik terugkwam van de afdeling
aan alle dingen die ik als vanzelfsprekend zag liet jij me twijfelen m'n geloof in zoveel moois deed je wankelen je liet me geloven dat je me de wereld kon geven dat we samen de sterkste storm zouden doorstaan je liet me alles wat ik had zomaar op het spel zetten met je mooie woorden en je zoenen die m'n bezwaren smoorden toen je eenmaal bezit van me had genomen, voelde ik echter verandering waar was je toen? waar ben je nu? nooit meer heb ik je gezien besef je wat je hebt gedaan? besef je hoeveel pijn het deed? ik snap er nog steeds niks van voel jij de schuld die ik nog elke dag voel? besef je dat ik mezelf nog het meest haat...omdat ik jou nog steeds mis...? Waarschijnlijk slaat het nergens op, maar moest even een stukje kwijt over iets wat me blijkbaar nog steeds erg hoog zit.
Aaliyah je bent erg goed , dus ga je eigen boek maar schrijven gedichten kan je trouwens op gedichten site zette , soms zoek je een leuke gedicht maar kan je niet echt vinden dus misschien leuk als je al wat op echte site's schrijft oh ik weet het ik kan nog helemaal niet veel van schrijven ,maar kunnen wel wat leren van elkaar,,,,, oefenen oefenen ik ga zo lekker boekje lezen ,leer je ook veel van fijne avond
Jeetje word helemaal verlegen van al jullie complimenten @roeltje wauw dat is echt een mooi gedicht!!! @lucia ik vind het erg mooi verwoord, heel sterk! @meesa ik ben altijd bang dat mensen mijn shit jatten haha daarom hou ik het meestal voor mezelf Ik kom toevallig net een stuk tegen van een boek dat ik ooit was begonnen. Zouden jullie het kritisch willen lezen en dan een oordeel willen vellen?
Hoofdstuk 1 　 Ik zit op het station in Utrecht, op een bankje. Er lopen allemaal mensen. Ik vraag me af waar ze naar toe gaan wat ze gaan doen. Er komt een meisje mijn kant opgelopen, ze is ongeveer net zo oud als ik, ze gaat naast me zitten. Wat zou ze gaan doen? Waar zou ze naar toe gaan? Misschien is ze ook wel weggelopen, net als ik. Nee, nee dat zou te toevallig zijn. Waar zal ik heen gaan, ik heb genoeg keuze, kan gaan en staan waar ik wil. Moeilijk zeg. Misschien moet ik toch nog ff een stukje gaan lopen, misschien dat ik dan op een idee kom. Ik loop langs de winkels en kijk om me heen. Er gaat van alles door me heen, ik kan het zelf amper bijhouden. Als ik een in winkelruit kijk zie ik mn spiegelbeeld, waarom ben ik niet gewoon net als mn ouders? Waarom hebben ze me toch geadopteerd? Ik voel tranen opkomen en loop snel door terwijl ik mn tranen snel wegveeg met de mouw van mn jas. Er gaan uren voorbij zonder dat ik het door heb, ik ben er wel, maar mn gedachten zijn ergens anders. Plotseling gaat mn mobieltje, het is mn moeder. Ik heb geen zin om op te nemen en laat hem lekker gaan. Hoe laat zou het eigenlijk zijn? Op een klok in een winkel zie ik dat het al tegen vijven is, sommigen winkels gaan al sluiten. Ook heb ik niet door dat ik midden in een winkel heb gestaan, er komt een jongen naar me toe. ,,Het spijt me, maar we gaan zo sluiten." ,,Oh sorry, ik ik ik had niet hm ik ga al", komt er met veel gestotter uit. ,,Het geeft niet, ik dacht ik zeg het even. Je leek zo in gedachten verzonken", zei hij en keek me doordringend aan. Ik glimlachte en liep de winkel uit. Langzaam liep ik richting het station, ik had nog steeds niet besloten waar ik heen zou gaan. Ik wilde in ieder geval niet meer naar huis terug. Ik stond voor het bord, met de vertrektijden. ,,Shit, waar zal ik toch heen gaan", zei ik hardop. ,,Misschien met mij naar de Stair?" , hoorde ik een stem achter me zeggen. Ik draaide me om en keek in de ogen van de jongen van de winkel. ,,Eh, hoi", zei ik verlegen. Ik bekeek de jongen van top tot teen. Hij zag er best leuk uit; donker blonde haren, mooie grijs/groene ogen, gemiddelde lengte en een lieve lach. ,,Nou, wat zeg je ervan?", Vroeg hij. ,,En waarom zou ik met jou meegaan?",Vroeg ik. De jongen dacht even na en antwoordde toen: ,,Je weet niet waar je heen moet en terwijl je met mij een drankje drinkt, kun je nadenken waar je heen gaat." Hij is wel leuk, maar ik ken hem niet. Wat moet ik anders doen, ik weet niet waar ik heen moet en ik heb eigenlijk wel dorst ,,Maar ik ken je helemaal niet. Misschien ben je wel één of andere gek die me wil ontvoeren ofzo", zei ik lachend. Ondertussen waren we al weggelopen bij het bord. Na even gepraat te hebben stemde ik toe. Terwijl we naar de Stairway to heaven liepen (dat is een rock café), stelde hij me redelijk op mijn gemak. Even vergat ik al mijn problemen en kon ik ontspannen. ,,Zo wat wil je drinken?" ,,Doe maar een cola, alsjeblieft", antwoordde ik. Hij bestelde een cola en een biertje en kwam bij me zitten. ,,En hoe heet deze donkere schone eigenlijk?", vroeg ie. ,,Is dit een versiertruc?", vroeg ik. ,,Nee hoor, maar ik vind je gewoon mooi, dat mag ik toch wel zeggen?" Ik voelde dat ik verlegen werd en durfde hem ook niet aan te kijken. ,,Eh, ja je mag het wel zeggen hoor, maar het valt wel mee. Ik heet Damayanthi." ,,Mooie naam", zei hij. ,En jij hoe heet jij?, vroeg ik hem. , Daniel. , Hoe kom je eigenlijk aan die mooie naam? , Het is een Singalese naam. Ik kom uit Sri Lanka, antwoordde ik. ,Ik ben geadopteerd toen ik 2 maanden oud was, vertelde ik. ,En wat heeft jou ertoe gezet om met mij wat te gaan drinken? ,Nou ik zag je in de winkel en vond je er wel leuk uitzien. Maar ik dacht die heeft vast al een vriend en toen ging je weg.,Ja, maar dat was omdat jullie de winkel gingen sluiten, zei ik. ,Ja daar heb je een punt. ,Maar wat doe jij eigenlijk hier. Heb je geen vriendin waar je naar toe moet? Zo bleven we nog een tijdje kletsen, het was erg gezellig. Tot op een geven moment mijn telefoon ging. Ik keek op het display; het was mijn moeder. ,Wie is het?,Vroeg Daniel. ,Mn moeder. Ik heb geen zin om op te nemen, antwoordde ik. ,Waarom niet? Ze maakt zich vast zorgen over waar je bent! ,Nou, dat dacht ik niet.
Je verhaal is leuk maar ik mis wel het een en ander Aan het begin ga je vreselijk snel. Wie ben je, waar ben je en waarom ben je daar. Mag ik het stukje herschrijven? Alleen als je het wilt hoor anders doe ik het niet