reacties van mensen kunnen zowieso gek zijn bij 1 zeggen ze tijd voor een 2e en als je zegt het blijft er bij 1 dan vinden ze het idd vaak zielig voor het kind 2 kinderen word geaccepteerd, maar wel weer minder als de kindjes van het zelfde geslacht zijn.. zo kreeg ik bij mijn 2e zoon te horen dat ik wel zwaar teleurgesteld zou zijn nu het geen meisje was 3 kinderen vind men al te veel, ook al word als je bv 2 zoons of 2 dochters hebt het wel geaccepteerd want je zult nu wel gaan voor die zoon of dochter die je nog niet hebt 4 kinderen.. hou maar op mensen hebben gewoon altijd wat te oordelen.. zo kreeg ik dus commentaar over 2 zoons.. en toen ik 12 jaar later opnieuw zwanger raakte verklaarde iedereen me voor gek want jeetje, nog een keer in de luiers. en nu ik met dikke buik rondloop van nr 4 valt het me op dat ik gewoon helemaal geen reacties meer krijg alleen maar vreemde blikken ik heb altijd een groot gezin gewild.. en dus nooit het bij 1 kind willen laten. maar kom zelf uit gezin van 3.. en heb met broer en zus totaal geen contact.. dus meerdere kinderen wilt echt niet zeggen dat het zoveel gezelliger is voor die ander
Inderdaad schijnt het gewoon te zijn 2 kinderen te krijgen. Wij hebben er ook over gedacht of we het bij colin zouden laten of niet vanwege mijn ernstige BI, chronisch rugpatient e.d. tijdens zwangerschap... ik beval zeg maar 5 x liever als een zwangerschap voldragen, is gewoon heel zwaar voor mij lichamelijk. Maar wij hebben samen besloten dat we het nog een keer gaan proberen, ik zou heel graag nog zo'n klein monstertje willen en mijn man vind het ook erg leuk alz ou hij het ook prima vinden als we het bij 1 zoude laten vanwege mijn lijf. We hebben dus nu wel maatregelen genomen, op mijn werk heb ik het al vertelt dat we bezig zijn omdat ik dus nu (wrs. 3 weken zwanger bent.. blijf plakken beeb) en nu al lichamelijke problemen heb. En er komt 1 x per 2 weken nu een schoonmaakster en als het niet meer wil word dat 1 x per week. Ik vind het dus iets wat de ouders zelf moeten beslissen! En het lijkt mij verschrikkelijk als de omgeving er van uit gaat of vraagt wanneer komt de tweede? Op de een of andere manier word mij dat bijna nooit gevraagd, ik denk dat dat mensen mij kennen (en mijn lichamelijke probelemen dus ook ) aan mijn man vragen ze het wel , meestal mensen die mij niet heel goed kennen. die zegt .. wie weet. heerlijk simpel he.. ts: ik vind het van jouw zus een verstandige keuze! En dat getuigd ervan dat ze er goed over na gedacht heeft.
Ik vind het absoluut niet egoistisch. Ik heb 2 broers en een half broertje. Wij schelen zo veel van elkaar (ik en mijn oudste broer 10 jaar, mijn middelste broer 5 jaar en mijn halfbroertje 18 jaar) dat wij nooit iets aan elkaar hebben gehad. Ik was het vervelende kleine zusje. Nu hebben we wel veel meer aan elkaar. Ik zou zeker weten wel nog een tweede willen. Maar eerste een leuke papa vinden voor dat eventuele kindje! En zwanger blijven is bij mij ook een kunst, dus wie weet komt het er nooit van. Ik ben al blij dat ik nu een mooi prinsesje heb!
Wij hebben een groot huis, genoeg geld, en we houden het lekker bij 1 kind Waarom, omdat ik het heeeeeerlijk vind. En mijn man ook. We hebben genoeg tijd voor haar, genoeg tijd voor ons zelf, ze gaat naar het kdv 2 dagen dus het niet kunnen samen spelen of delen gaat niet op. Ik heb een broertje, met wie ik totaal niet over weg kan. Maar ik denk nooit, had ik nog maar een broer of een zus waar het wel mee klikte. Ik heb toen ik thuis woonde wel vaak gedacht, was ik maar enigst kind. Mijn man heeft wel een broer en een zus, waar hij wel mee overweg kan, maar vroeger ook totaal niet. Ik denk niet dat Sterre er onder lijdt Ik zal ook nooit nog een kindje proberen te krijgen omdat zij dat wil. Dat moeten mijn man en ik samen willen. Dus misschien is het van mij wel egoistisch, maar ik geniet nu echt van mijn leventje, 1 makkelijk kindje en lekker 2 daagjes werken Ik wil het niet veranderen!
Ach, ik denk dat andere dingen veel belangrijker zijn, zoals hoe de ouders zelf met de kinderen omgaan. En meerdere kinderen heeft natuurlijk ook nadelen, ook voor het kind. Want dat zal het in eerste instantie echt niet leuk vinden om alle aandacht van de ouders te moeten delen. Ik denk dat iedereen dat gewoon voor zichzelf kan bepalen zonder egoistisch te zijn.
Ik denk dat het ook aan je leefgewoonte ligt, je sociale netwerk en je vangnet qua opvang, hoe is de zwangerschap, geboorte en de tijd er na gegaan. Wij hebben een best heftige bevalling gehad.. Esmee lag in stuit, na de draaipoging bleek Esmee het niet goed te doen.. De hartslag was zeer onregelmatig.. Even later bleek ik enorm te bloeden en bleek de placenta gescheurd te zijn.. Ze is dus met een spoed ks geboren.. Dit heeft toch wel wat angst opgeroepen. Esmee heeft de eerste 4 maanden zo'n 10-16 uur per dag gehuild.. Ze sliep dus ook erg slecht.. We hebben een vervelende ervaring gehad met een gastouder dus in die hoek durven we qua opvang niet verder te gaan. We zijn afhankelijk van opa's en oma's en een lieve tante die het leuk vind af en toe op te passen.. gelukkig ivm mijn werk ( onregelmatige diensten gehandicaptenzorg) weinig oppas nodig.. *** Dit is voor ons toch wel een optel sommetje om het in iedergeval voorlopig bij 1 kindje te houden. Je weet nooit wat de toekomst je brengt.. Dat is nou eenmaal zo.. Ik denk dat het in elke situatie anders is.
Ik wordt af en toe wel dood moe van de mensen die kijken naar mijn buik.. Goh zou ze nou zwanger zijn.. En de opmerkingen van mensen: Wordt het niet eens tijd voor een 2e.. Het lef alleen al!
Even off topic, maar ik wilde toch aan mimi83 vragen hoe ze nu al weet 3 weken zwanger te zijn? Volgens je banner moet je nog een week wachten met testen...
Nou ja op zich is het soms wel eens moeilijk ik had hiervoor ook nog best een zwanger buikje en ja mensen keken wel eens of vroegen het gewoon, dan heb ik nog liever dat ze het vragen (ook al is dat niet leuk om te horen als je niet zwanger bent) dat gekijk en gegis vind ik erger.. Mijn moeder is erger, het is een schat van een mens hoor maar ze blijven maar hints afgeven dat we niet aan een derde moeten beginnen (en dat terwijl ze zelf altijd had gewild maar niet kon door sterilisatie omdat ze geen kids meer mocht krijgen omdat ze bijna was overleden bij de geboorte van mijn zusje) Iedereen zegt en denkt altijd dat ik dat niet aankan ik heb namelijk ME/CVS maar die ziekte reageert vooral op hormonen (de pil, andere anticonceptie, tijdens zwangerschap voel ik me beter dan ooit) en reageert op stress, het duurde maar 10 jaar voordat ik dat wist haha maar nu zit ik thuis met mijn kindjes, werk ik niet meer en ben ik happy en gezonder dan ooit, had ik jaren eerder moeten doen!) En nu zegt iedereen (sinds ik weet wat mijn ziekte triggert zeg maar) het gaat zo goed met je ben je niet meer ziek? je bent zo'n natuurlijke moeder, alles lijkt wel vanzelf te gaan, ja omdat ik precies weet hoe ik werk inmiddels. Een kindje krijgen (vooral de eerste paar maanden) levert wel wat stress op dus makkelijk is het natuurlijk niet maar als je weet waarvoor je het doet telt dat ook heel erg mee. Ik snap niet dat mensen met mij durven bemoeien, ik zorg helemaal zelf voor mijn kids, mijn man werkt hard zodat dat kan en nog zeggen ze dat ik het niet aan zou kunnen (terwijl ik toch dagelijks tegendeel bewijs, mijn huishouden en huis zien er perfect uit, en de opvoeding van de kids ja is niet altijd makkelijk hoor! maar gaat toch prima, ik denk dat gezonde mensen er OOK wel eens doorheen zitten maar als ik een dagje moe ben komt het omdat ik teveel hooi op mijn vork heb genomen en dat ik dat van te voren had kunnen weten.. elke moeder is gewoon wel eens moe hoor
Ik vind het altijd zeer irritant als mensen zeggen dat het niet eens tijd wordt voor een tweede. Het is al een wonder dat ik 1 kindje heb mogen krijgen en vind het ronduit onbeschoft en kwetsend als mensen me erop aanspreken en ook nog erbij vertellen dat het zo zielig is zo alleen voor mijn dochter. Denk even na voor je wat vraagt,sommige mensen KUNNEN gewoon geen tweede krijgen.
Dat moet toch zeker iedereen voor zichzelf beslissen. Ik ben zelf ook enigskind moet zeggen dat ik dat niet altijd leuk vind. Vroeger was ik altijd alleen met pa en ma ergens naar toe niemand om mee te spelen en nu heb ik geen zussen of broers waar ik eens even naar toe kan gaan. In onze omgeving overlijden momenteel veel mensen en dat zet me aan het denken wat als straks mijn beide ouders er niet meer zijn. Dan ben ik direct wel heel erg alleen he. Mijn man heeft nog twee zusjes en ik wilde ook graag meer dan 1 kind omdat ik het persoonlijk niet zo leuk ervaren heb maar dat is ieder zijn eigen mening toch.
mee eens en het hoeft namelijk ook helemaal niet zo te zijn dat als je meer als 1 kind hebt dat ze dan met elkaar op kunnen schieten. Dan kunnen ze zich alsnog alleen voelen. Ik vind het helemaal niet egoistisch iedereen moet het voor zichzelf weten En als iemand erover zeurt dan zou ik zeggen dat ze dan maar zelf meer kindjes op de wereld moeten zetten als ze dat zo graag willen.
Ik wil er ook maar eentje, heb ook al opmerkingen gehad daarover. Alleen is maar alleen zeggen ze dan, maar zijzelf zitten er niet mee é, als ze 's nachts wakker worden enz, enz, enz
ach tjah ik ken iemand van 27 met 3 kinderen vet in de schulden enzo kunnen de kids niks bieden, nou dan hou ik het toch liever bij 1
Ik vind dat het nooit egoïstisch kan zijn om te kiezen voor 1 of meer kindjes. Je maakt op dat moment een afweging waarbij je het belang van je kind en eventueel de volgende kinderen meeweegt. Mensen die het bewust bij 1 kindje houden hebben daar vaak hele goede redenen voor. Ik vind het pas egoïstisch worden als ik dan zo'n documentaire zie uit de UK over een blind stel dat maar kinderen blijft krijgen zodat die kinderen lekker voor hun en hun broertjes en zusjes kunnen zorgen. Vergeet het nooit meer, een klein kindje wat rondkruipt in vieze kleertjes met een vieze luier en pas een schone luier krijgt als de oudsten uit school komen. Eten wordt standaard afgehaald bij de snackbar, het huis is een puinzooi, en van liefde is geen sprake. 1 van de oudste meisjes die een jonger kindje naar bed brengt mikt het kindje in zijn bedje en doet het licht uit en gaat weg. Niks geen kusje of slaapliedje. Dat vind ik zoooo zielig en vreselijk egoïstisch van die mensen. "Ja, wij wilden altijd al een groot gezin...." En ondertussen maar zuipen en roken. Mijn hart brak echt bij deze documentaire en ik hoop echt dat dit gezin hulp heeft gekregen....
liesben: Mijn bekkenpijn veraad het..heb na colin 2 mk's gehad en toen was het ook bekkenpijn vanaf de innesteling.. dus daarom staat er ook achter blijf plakken...
ik zelf wil er wel 2...omdat ik over andere dingen nadenk... ik denk dat ik een kind ongelovelijk zou verwennen. en ik denk verder...ik ken mensen die enigs kind zijn en als dan hun ouders zijn overldeden geen broers of zussen hadden om het verdriet mee te delen en alles alleen regelen...en mijn neef was enigs kind en die is overleden mijn tante is er helemaal kapot van en doet helemaal niks meer omdat ze voor haar gevoel niks meer heeft om voor te leven..en klinkt echt heel stom wat ik nu ga zeggen..maar al heb je dan npg een kind heb je nog iets! weet niet of jullie dit dom vinden..maar dat is hoe ik er over denk!
Wow, volgens mij maak je de keuze voor kinderen toch zeker niet voor het geval dat ouders of 1 kind komt te overlijden. Beetje erg vind ik het wel hoor! Zal je het 2e kind later dan ook vertellen 'ja wij wouden jou erbij voor als je broer/zus dood zou gaan, dan hadden we tenminste jou nog!' Volgens mij wil het kind nooit meer wat met jullie te maken hebben dan..