Hallo allemaal, Gefeliciteerd voor alle mama's met Moederdag... Ik krijg hoogstwaarschijnlijk een vette telefoonrekening.. Ik heb vandaag bijna heel de dag zitten bellen met mijn ex (de vader van mijn kind) Gelukkig was mijn batterij soms leeg dat mijn telefoon uitviel hahaha dat hij me terug belde zo hebben we wel heel veel gebeld.. en gepraat over de toekomst. Pfff moeilijk zeg... Nou wij komen in ieder geval niet meer bij elkaar.. Dat is nou echt een feit. Hij stelt voor dat ik in Eindhoven kom wonen en studeren... (we wonen dan nog wel apart) zodat hij ook zorg kan dragen aan het kind. zodat hij het kind van de kinderdagverblijf enzo kan ophalen in de toekomst etc..... Nou het lijkt me helemaal niets om daar te gaan wonen terwijl ik daar nul vrienden hebben. Toen zei hij studeren in Eindhoven... En dat ons kind op de kinderdagverblijf gaat van zijn werk... Echt een raar gesprek hadden we.. en mijn kind is nog maar 6 weken oud... Echt heel raar allemaal... Hij moest wel heel veel huilen... En hij stelde voor om een gesprek aan te gaan met een derde persoon... wij met z'n 3en.... Pfff ik zie zo een gesprek niet echt zitten eerlijk gezegd. Wat denken jullie... Veel liefs, Damiana
Tuurlijk wel, ideaal toch? Een derde persoon, objectief, bij voorkeur een psych, kan niet beter, alleen zou ik geen derde persoon door hem uitgekozen erbij willen hebben maar echt iemand die weet wat er moet gebeuren en hoe het moet gebeuren. De beste manier om hier uit te komen lijkt mij.
ja ik zou daar ook voor gaan idd. En wel voor een persoon waar jullie je beide goed bij voelen. Als er bij een van jullie al geen klik is, moet je verder kijken. Maar ben het met Silvia29 eens, zo'n persoon kijkt heel objectief en hij/zij kan hele goede vragen stellen waar jullie niet eens over nagedacht hebben. Ik zou het proberen. Wou dat ik die kans gekregen had.
Bedankt Meiden, Ik ga het tegen hem zeggen dat ik zo een gesprek wel wil.. maar waar ik bang voor ben is dat ze alleen maar moeilijke dingen gaan benoemen om me om te praten naar een abortus... Omdat ik nog jong ben en nog mijn school wil afmaken... En omdat hij er zo tegen op is.... veel liefs.
Dan moet je dáár het gesprek mee beginnen en dat vooraf duidelijk aangeven: "Ik wil praten over oplossingen en over hoe we het in de toekomst kunnen regelen, maar voor mij staat vast dat ik het kindje wil houden en dus is abortus géén onderwerp van gesprek." Duidelijk zijn! Je staat hier al sterk in, dit kan je ook! Liefs!
Lieve Kuipersl, Dat is echt een goede tip.... ik ga het proberen... Hij zal springen van blijdschap als ik zeg dat ik zo een gesprek wil zodat hij me vervolgens weer zwart kan maken daarzoo... Want dan ben ik ook meteen weg....
Heb je je moeder al ingelicht, misschien kan ze je beter steunen dan je nu misschien denkt en het lijkt me erg zwaar om dit in je eentje te moeten doen
Nou meiden, Mijn ex heeft gebeld naar die instantie en hij probeert een afspraak te maken voor aanstaande vrijdag in de Regio Zuid Holland. Ben benieuwd hoe het gesprek zal verlopen... Hou jullie op de hoogte
Lieve Damiana, Ik lees nu al een paar dagen mee, en wil toch een reactie plaatsen Je hebt veel meegemaakt al Het verhaal wat je vertelde over de echo-foto die je kust en bij je houdt bezorgde me kippenvel Ik vind het vreselijk dat jij een abortus hebt gehad terwijl dat niet eens jouw eigen keus was eigenlijk... Verder vind ik je echt een lieve meid, je reageert op iedereen en ook nog eens heel correct. Je bent zachtaardig, jouw pluspunt. Maar tegelijkertijd je minpunt, want door jouw zachtwaardigheid heeft jouw ex je kunnen inpalmen. Er is in ieder geval wel duidelijkheid: jullie komen niet meer samen en jij houdt je kind. Dus je kan vooruit kijken, je weet wat het uieindelijke resultaat gaat zijn: alleenstaande moeder. Wat ik echter niet helemaal begrijp van hem is dat hij wél dichtbij zijn kind wil zijn (Eindhoven) en dat jij dus mee moet verhuizen. Hij wil óf wel bij jullie zijn óf niet. Maar HIJ is niet degene die de eisen kan gaan stellen. Als hij graag zijn kind zou willen zien, dan lijkt het me voor de hand liggend dat hij dan jullie kant op zou komen. Meid, laat je niet weghalen uit je omgeving...dat is juist het puntje steun wat je nodig hebt! Laat je niet door hem isoleren. Hopelijk valt de reactie van je moeder heel erg mee en kan zij een grote steun voor je zijn. Ik vind je echt als een hele lieve sterkte meid overkomen, en volgens mij zou jij ook echt een lieve moeder zijn! Ik zou je graag willen helpen...ik weet alleen niet goed hoe. Zou je willen zeggen waar je ongeveer woont? Heb je behoefte aan een keer je hart luchten? Ik zou je ook graag wat kleertjes willen geven, maar daar is het nog wat vroeg voor... Hoe dan ook, hele dikke knuffel voor jou. Hou je sterk...je bent niet alleen meis, jij bent nu ALTIJD met z'n tweeën. Jij en je beeb, onafscheidelijk
Lieve female81 Echt lief wat je schrijft... ja de echo van de laatste keer doet me heel veel... het is gewoon mijn kindje ook al is ie er niet. Ik heb het wel een plek gegeven natuurlijk. Ja mijn ex heeft me wel een hele lange tijd helaas voor de gek gehouden... Hoewel hij altijd zo lief was voor me... Ja ik zit nog te piekeren over het feit dat ik het mijn moeder moet vertellen.. vreselijk... Ja ik word een alleenstaande moeder helaas... Dat doet veel pijn maar ja... Het is niet anders had ik nooit verwacht eerlijk gezegd. Ik hoop dat mijn kind in de toekomst tevreden zal zijn met me hahaha Bedankt voor je steun veel liefs, Damiana
Lieve Damiana, Ik ben het geheel met Female81 eens. Ik ben alleenstaand moeder, had dit, zoals jij ook al schrijft, nooit verwacht. Al die tijd een mooi toekomst beeld voor ogen gehad, met het huisje boompje beestje, en een gelukkig gezinnetje! Je kindje zal zeker tevreden met jou zijn!! maak je daar niet druk om, maar dan moet jij ook tevreden zijn met jezelf! Zorg dat JIJ gelukkig bent, ga dan ook niet weg uit jouw vertrouwde omgeving, voor hem! Doe dat alleen als dat is wat jou gelukkig maakt. Jij bent alles voor je kindje straks. En dat kost energie, en tijd en kracht, maar je krijgt er iets geweldigs voor terug! Ik woon met mijn zoontje bij mijn vader, dit gaat eigenlijk (wonder boven wonder) heel erg goed. Mijn ouders reageerden geschokt, maar ze zijn er al die tijd voor me geweest, en nu nog steeds. Als ik t kan, kan jij t ook!! Mocht je willen praten, iets nodig hebben, schroom niet en vraag het!
Hoi Damaina Hier ook een meid van 26 uit Rotterdam 21 weken zwanger en van het weekend de relatie verbroken door bijna hetzelfde verhaal als jou had een vriend die is 37. Wij zijn heel laat achter de zwangerschap gekomen (13 weken) hij reageerde heel lief en pakte me beet en zei tegen me: Hey we gaan ervoor. (dacht jemig jij bent blijer dan mij) Onze relatie was ook niet echt stabiel en die maanden dat we met elkaar hadden gaf ik meer om hem dan hij om mij dat merkte ik in de dingen die hij deed, tegen me zei, me liet wachten, in al bochten en wegen liet wringen & van het kastje naar de muur stuurde. Hij heeft een week na de zwangerschap ontdekking gezegd dat we bij hem in zijn nieuwe woning alles zouden gaan realiseren. 2 weken daarna was het weer dat hij het alleen zou doen voor het kind en niet voor mij omdat hij niet van me hield. week daarna had hij er spijt van en alsnog zouden we bij hem gaan wonen. En kan nog zo even doorgaan. Hij heeft mij meer dan 2 maanden aan het lijntje gehouden en zat in zijn eigen egoisentrische wereld waarbij er nul komma nul rekening gehouden werd met mij laat staan begrip, respect of normale behandeling. Maar ondertussen kon hij wel met sexen en wanneer hij er zin in had lief tegen me doen. Na vele ruzies, goedmaken, praten discussies ben ik nog geen meter opgeschoten dan waar ik 2 maanden geleden in zat. Op dit moment moet ik alsnog opzoek naar me eigen woning i.v.m. me vorige woning al te hebben opgegeven en kan ik alsnog alles regelen. De druppel was van het weekend toen hij drankie op had en 3 meter vandaan over me zat te praten tegen over iemand anders ofdat ik het allemaal gedaan heb. Mijn enigste fout is dat ik me half afhankelijk heb laten maken van hem tuurlijk was ik daar zelf ook bij alleen ben je verblind van hoop en liefde dat het uiteindelijk toch goed komt. Ik heb hem neergezet en gezegd dat hij de allergrootste klootzak is om mij zo aan het lijntje te houden en dat als hij niet om me geeft ook zijn l*l niet in me had moeten steken en dat ik zo dom was om te geloven dat hij een mens met waardigheid was. (sorry voor mijn boosheid) En dat helaas het nu voorbij is met zijn wil is wet. Wat ik hiermee wil zeggen is dat je goed moet nadenken of je zo een kind op de wereld wilt zetten van iemand die je niet kan vertrouwen laat staan op bouwen. Ik weet hoe moeilijk het is om na een abortus (bij jou dan 2) uberhaubt te overwegen om het nogmaals te laten weghalen. Dat je zoveel pijn ervan heb herken ik en is begrijpelijk. Alleen staat de toekomst van je kind voorop, je zal de allerliefste mama van heel de wereld worden maar moet jezelf afvragen of je dit voor ogen heb voor je kind. En niet liever je opleiding afmaak, lekker gaat werken een man tegenkomt die voor je gaat i.pv. zijn belangen voorop te stellen. Hoeveel pijn het ook doet meis jou gevoelens voor hem, zijn gedrag naar jou, je keuze is de toekomst van je ongeborren kindje. En ik denk dat je moeder liever had gezien dat je met iemand bent die je waardeerd en tegen je zegt hey schat stop je even met de pil wil kinderen met je. Tuurlijk zal ze boos worden, gefrustreerd en verdrietig welke moeder zou dat niet hebben als zien hoe de dochter behandeld worden en dan een kind moeten gaan krijgen. Maar ze zal uiteindelijk haar eigen belang ook opzij zetten. Je zal de confrontatie aan moeten gaan en ook met een derde persoon zodat ze je niet alleen vanuit jou positie laten zien hoe het zou gaan maar ook van andere kanten. Hoe vervelend het ook is denk dat het wel goed voor je is. Ik zal niet zeggen dat je het kind moet behouden of weg halen, je moet alleen in het belang van het kind gaan denken. Hoe onverwaardelijk de liefde voor het kind ook zou zijn. Geloof me hij houdt niet van je hij zal misschien op zijn wijze om je geven maar je zou heel je leven iets te kort komen wat van nature hoort te zijn in een relatie. Je zal je de tijden dat je kind behoud en aan hem verbonden bent in alle bochten en wegen gaan wringen om zijn liefde en aandacht te krijgen en elk seintje wat je krijgt is goed en dan wil je meer en meer en stoot hij jou weer van je af. Zo zal het altijd gaan. Nooit en te nimmer moet je eigen omgeving en vastigheid opgeven hij kan net zo goed naar Rotterdam verhuizen en met de trein naar zijn werk gaan mocht hij geen auto/rijbewijs hebben. Als jij zelfstandig je eigen boontjes zou gaan doppen zoals school afmaken een leuke baan krijgen je eigen huisje des te meer hij ziet hoe zelfstandig je bent wat hem op dit moment beangstigd dat je eigen los maakt van hem. Je bent zo'n gewenning in zijn leven, het meeste waar je bang voor ben straal je uit en geef je aan hem de kans om je te laten bespelen in welke richting dan ook. Kies voor jezelf je eigen toekomst je eigen leven met je eigen vrienden, kennisen & Familie. Er zijn mannen zat ook al wil je hem helemaal zal nooit gebeuren.
Lieve Damiana (wat een ongelooflijk mooie naam trouwens, heet je echt zo?), Hoe gaat 't nu met je? Ik hoop echt dat je het elke dag wat beter op een rijtje krijgt allemaal, en dat het elke dag een heel klein beetje makkelijker voor je wordt! Ik bedacht me net, gezien je moeder en je ex je de vorige keer wisten te overtuigen, is het deze keer misschien handig om met geen van beiden te praten tot een abortus niet meer mogelijk is? Ik wil je natuurlijk niets opdringen hoor, maar gezien je je de vorige keer zo hebt laten beinvloeden (wat ook logisch is, 2 van zulke belangrijke personen tegen jou, dat trek je niet) ben ik bang dat ze je wéér iets opdringen, terwijl je nu juist zo duidelijk voor je kindje hebt gekozen! Hoe lang ben je eigenlijk al zwanger (sorry als dat hier al ergens stond, dan heb ik er overheen gelezen..) Sterkte meissie!
Lieve Sammy, Ik vind het heel erg voor je dat dit je ook overkomt... En ik begrijp je verhaal en je frustaties.. die heb ik ook gehad... kort geleden... maar na zoveel met hem te hebben gesproken is het me nu meer dan duidelijk dat hij niet onvoorwaardelijk van me houd en me dus ook niet in zijn toekomst ziet. Ik weet dus ook dat het voor mij nog de keus open staat om het kind te laten verwijderen, zodat ik een nieuw leven kan beginnen. Maar ja.. ik zie momenteel mijn kind in mijn nieuw leven, in mijn toekomst. En hoe pijnlijk het ook is dat de vader van mijn kind er niet voor mij zal zijn (misschien wel voor zijn kind) ik ga niet blijven hopen dat wij ooit nog bij elkaar komen.. Ik heb nu de hoop wel opgegeven. Na 7 jaar en hij houdt nog niet van me dus het zal ook nooit meer komen. Ik neem mijn kind het niet kwalijk dat hij het kind is van zo een man. Het kind is voor mij wel met liefde verwekt, Voor hem niet... en ook al was het ongewenst, ik hou er wel van... ook al maakt mijn kind dat ik me zo slap voel en misselijk, het is mijn klein wondertje die met de week of dag groter wordt ... Sommige mannen kunnen nou eenmaal wreed zijn, ook de mannen waar je het totaal niet van verwacht zoals mijn ex... Ik had vroeger zoveel bewondering voor hem omdat hij anders was dan alle andere mannen... Maar nu is er bijna niets meer van over. En dat is jammer... Het had niet zo moeten zijn. En wat verhuizen betreft... Natuurlijk ga ik niet verhuizen naar Eindhoven... Ik heb daar niets te zoeken. Ik ga niet voor hem naar eindhoven verhuizen en zeker niet naar school... Hij blijft zijn leven makkelijk lijden met al zijn vrienden in de omgeving en ik moet maar toekijken hoe hij zijn leven lijdt... Ik dacht het niet. ik had me zelfs voorgenomen dat als we samen zouden wonen dat ik gewoon lekker in Rotterdam naar school bleef gaan.... Ik heb daar geen vrienden en ik heb eigenlijk niets met die stad over het algemeen. Mijn opleiding wil ik met mijn kind afmaken.. En als ik een jaar langer moet tjah, het zij zo... Ik heb overigens inderdaad er zelf voor gekozen. Om je kind nu te aborteren omdat de vader je niet steunt of je niet wilt is op dit moment het laatst wat ik wil... Want uiteindelijk is dat wat ze willen... tijdens je zwangerschap je dumpen zodat je dat gevoel krijgt en vanzelf naar de abortus kliniek loopt... Zij kunnen altijd kinderen blijven maken.... maar wij vrouwen moeten daarmee oppassen... op een gegeven moment word het moeilijker en moeilijker en straks is de mogelijkheid niet meer aanwezig... En dan zul je er des te meer spijt hebben dat je abortus hebt gepleegd. Op dit moment zit ik niet te denken aan een andere relatie of relaties in de toekomst... mijn kindje zal altijd op de 1ste plek komen.. en als een man me niet wilt om mijn kind dan weet ik gewoon wat voor een man dat is... en ga ik gewoon door met mijn leven... Ik ben al zo vaak gekwetst dat ik daardoor alleen maar sterker ervan word. Het kan net zo goed ook in de toekomst gebeuren dat je weer een man hebt die zo lief is en die je zwanger maakt en vervolgens je leven onmogelijk maakt... Tjah wanneer weet je dat van te voren? Ik had van mijn ex nooit verwacht dat hij me dit zou flikken... vooral toen hij 2 weken geleden zei "ze blijven voor altijd samen" en me tijdens die uitspraak omhelsde.... En dan dit... Het enige waar ik nu naar streef is het mijn moeder vertellen... En dan kan ik mijn leven gaan bepalen... Mijn ex speelt echter geen rol meer hierin. Veel liefs, Damiana.
Lieve Shadixxx, haha zo lief.. Ja ik heet echt zo... Dank je wel... Met mij gaat wel... Ik heb vanacht weer een paar uur wakker gelegen en heel de tijd nagedacht over wat ik in de brief ga schrijven die ik mijn moeder ga geven... Ik heb ook net met iemand van mijn stage gesproken en ze zei dat ik het best kon vertellen na dat ik mijn examens achter de rug heb... dus volgende maand... Want als dat gezeik er ook nog bij komt dat ik mogelijk mijn ding niet meer haal... Dat klonk wel realistich... Ik denk dat ik dat ga doen maar ik ga de brief wel alvast schrijven... Zo kan ik hem altijd veranderen... Mijn moeder heeft trouwens nooit geweten dat ik abortus heb gepleegd... Ik had het toen gedaan omdat ik toen ook zo bang was voor haar reactie.. En ook omdat ze merkte dat ik vaak ziek was (maar ze wist niet van mijn zwangerschap) en vaak moest overgeven.. En toen zei ze dat ik donders goed wist wat ik had en dat als dat zo was dat ik mijn spullen kon pakken en vertrekken... (Ze vermoedde het wel denk ik)... Die uitspraak heeft me toen bang gemaakt en ja mede dankzij die uitspraak en mijn ex heb ik abortus gedaan... Ik ga nu echt voor mijn baby.... Ik hoop dat alles mee valt... En ik zorg er gewoon voor dat mijn kind in de toekomst als ik mijn HBO diploma heb een betere leven krijgt.... Ga mijn moeder in ieder geval smeken of ik thuis mag blijven tot ik afgestudeert ben... Ik ben nu 6 weken zwanger en 4 dagen... veel liefs, Damiana
Lieve kuidebokibi, ja dat heb ik inderdaad gezien... Had het ech tniet zien aankomen... Hahaha ik hoop dat mijn kindje straks tevreden zal zijn over mama... Mama kan soms heel gek doen... (in de positieve zin) Heerlijk als ik met de dochter ben van mijn zus... en dan zitten we met poppen te spelen.. hahaha ik vind dat zo leuk... Hoewel ik er vrij snel van uitgekeken ben... omdat kinderen je best moe kunnen maken... Maar ja... het is zo ontzettend fijn... De kinderen van mijn zus zijn zo lief... Dus dan verlang je er automatisch naar... Vooral al het een meisje is... nageltjes doen... opmaken voor de fun aangezien mama dat ook leuk vind... Leuke kleertjes dragen... hahaha... ik zie het al helemaal voor me... Een jongetje is ook leuk... alleen zo balen dat er dan geen vader is... Ach ja.. laat mijn buikje maar eerst tevoorschijn komen.. hahaha ik zie nog niets.... soms tewijfel ik of er wel wat in zit... haha als ik mijn misselijkheid even vergeet... Ik zou het heel fijn vinden als ik bij mijn moeder mag blijven wonen... Ook omdat mijn moeder zo handig is met kinderen... en zo speels ook.. echt een lieve oma.. tenminste met de kinderen van mijn zus wel... De tijd zal het leren. Ik zal zeker al mijn vragen stellen als ik die heb... veel liefs Damiana.
Hallo allemaal even een update, Mijn afspraak bij VBOK is gemaakt.. Ik ga er morgen heen met mijn ex... pfff precies op de dag dat hij jarig is.... pffffff had ik hem eigenlijk niet willen zien.. nu moet ik hem 3 kusjes geven ipv een kus op de mond pffffffffffff maar ja... Ik doe net of ik kaakpijn heb, zo hoef ik hem niet te kussen (3kusjes).... Nou het is in ieder geval in Rotterdam.. dus hij kom lekker hierheen... om 09.30 om precies te zijn. Laat hem maar lekker zoeken naar de plek... hoop dat ie verdwaald... Hij gaat het adres nog opsturen...8) en dan horen jullie wel hoe het is verlopen.... Dus om 09.30 zit ik daar met knikkende kaken, en benen ... zal vast reuze mee vallen... Nou ik hou jullie op de hoogte.... Veel liefssssssssssss.... Damiana