Nee, maar we hadden toch van de week over die LF? Dus je moet nu wel een langere cyclus hebben dan vorige keer.. toch?
Ja precies, daar maakte ik me ook al een beetje zorgen over Maar goed, vorige keer had ik 2 dagen een positieve test en wie weet deze ronde maar 1 dag. Dat mn ei dan toch op dezelfde dag komt, snap je het nog? Vanmiddag maar weer een testje doen, hopen dat ie dan negatief is. Maar ik hou het goed in de gaten! Maarja wat moet ik als het toch niet goed is?
ALS Lf echt te kort is zou ik zsm gyn bezoeken.. Maar het is helemaal niet gezegd dat het zo is! Je kan over 13 dgn testen als je uitgaat van de banner. Dus dan zou je iig 11 dagen ertussen houden. En dat is genoeg!! Maar gezien je onzekerheid van vorige keer zou ik ff goed tellen als ik jou was... just to be sure
Ja, maar ik ga dus niet uit van mn banner he! Dus ik kan dan nog niet testen... Is toch afhankelijk van je ei en niet van de banner... Ik weet niet, wacht de test vanmiddag even af en ga dan wel weer tellen en wachten, zucht...
Alexandra, moeilijk voor mij om in te weten hoe jij je voelt, maar ik kan het me enigzins indenken. Als je al zolang bezig bent voor een kindje en het is ZO ONTZETTEND gewenst, dan kan ik me dat enigzins indenken hoe moeilijk het hier af en toe moet zijn. Ik voel me nu ook totaal niet happy, na twee miskramen, en moet mezelf ook echt tot de orde blijven roepen. Moet zondag ook op kraamvisite, maar weet nu niet of ik dat wel ga redden. Als je je er beter bij voelt, lekker minder naar ZP, maar anders, blijf dan gewoon je gevoelens hier posten, iedereen is anders, en je mag je voelen zoals je je voelt. Ik miste je al een tijdje op ZP, en was blij dat je er weer even bent.
Heej meiden, Ik ben toch nog iets te vroeg voor peuterzwemmen dus kan nu even mn verhaal doen. Om tien uur moet ik weg dus reacties lees ik pas vanmiddag weer. Ik heb mn man voorgesteld om te stoppen met het gaan voor een tweede kindje.... Mn man heeft al sinds dat ik hem ken, last van paniekaanvallen. En vooral in het begin had hij periodes dat hij niets meer durfde. Hij zit hiervoor aan de antidepressiva maar helaas komen de paniekaanvallen regelmatig door de medicijnen heen. Het is een periode redelijk goed gegaan maar de laatste tijd gaat het helaas weer slechter met hem. De paniekaanvallen belemmeren hem in heel veel dingen en hebben invloed op bijna alles. De laatste tijd heeft hij eigenlijk geen periode meer dat hij zich wel goed voelt. Hij heeft bijna altijd hoofdpijn, nekpijn, rugpijn, last van zijn darmen. Heeft dus regelmatig paniekaanvallen. Het verschil met vroeger is dat hij wel weet dat hij nu niet meer de dingen uit de weg moet gaan. Maar het zich continu niet goed voelen, is voor hem heel vermoeiend. Hij heeft dus maar weinig energie en ervaart daardoor bijna alles als te veel. Waar een ander geen last van heeft, of geen moeite mee heeft, kan hij er niet bij hebben. Dat ons zoontje vroeg wakker is (dat hebben de meeste kinderen wel), dat ons zoontje aandacht vraagt (papa pelen, papa lesuh), in het weekend energie hebben om (leuke) dingen te doen. Hij doet het wel maar steeds op halve kracht. Hij ervaart het allemaal als te veel. Hij kan maar weinig hebben hierdoor. Hij zegt dat hij vroeger (voor ons zoontje) aan zijn rust kwam en zo bij kon tanken in bijv. het weekend of als hij een vrije dag heeft. Dit betekent dat ik altijd diegene ben die ons zoontje uit bed haalt zodat hij een beetje bij kan tanken. Maar feit blijft dat hij het allemaal ervaart als zijnde te veel. Wat voor een ander ontspannend is, zorgt bij hem voor heel veel spanning en paniekaanvallen. Op vakantie gaan? Spanning en paniekaanvallen. Een dagje uit? Spanning en paniekaanvallen. Hij heeft al een aantal therapeuten gezien hiervoor maar helaas heeft het dus niet (genoeg) geholpen. Ik weet niet of hij het wel zo leuk zal vinden als hij erachter komt dat ik dit hier neer heb gezet maar ik moet het kwijt. Ik denk eerlijk gezegd niet -en dat heb ik hem ook gezegd- dat het verstandig voor hem is als er nog een tweede bij zou komen. Ik zie het allemaal nl. niet zo snel beter worden. En een tweede kindje vergt, naast natuurlijk de liefde en plezier dat je ervoor terugkrijgt, ook gebroken nachten, energie en aandacht en zal nog een extra belastende factor voor hem zijn. Die hij er denk ik niet bij kan hebben. Ik heb nog geen antwoord van hem gekregen want hij moest erover na denken. Ik heb het idee dat het hem wel zou opluchten maar dat hij dit niet durft te zeggen omdat hij weet dat het voor mij een grote wens is die ik opgeef. Het kan dus zijn dat ik eerdaags afscheid van jullie ga nemen maar tot die tijd lees ik hier nog mee. Dikke knuffel voor jullie allemaal.
@Sweet, ik lees vanmiddag ff je hele verhaal ga ff bakkie doen en dan naar het zkh. Maar las behoorlijk heftig nieuws wat ik gelezen heb......KNUFF meis, moeilijke beslissing! @Alexandra, meid, denk dat we echt wel kunnen indenken hoe jij je voelt ook al hebben (zoals ik) meiden al een kindje. Dus als je je gevoelens hier wil blijven schrijven dan moet je dat vooral doen hoor, kan ook opluchten maar kan me ook voorstellen dat het moeilijk is. Knuff meid!
PFFFFFFF, Sweetvienna, weet even niet zo goed wat ik moet zeggen. Krijg er kippenvel van. Ik vind het ontzettend knap van je dat je je verhaal hier doet, en ook ontzettend knap dat je een grote wens opzij durft te zetten voor je man. Dat is echte liefde.. Hoe het voor hem is, kan ik niet over meepraten, maar dat het is is wat heel heftig is in het leven van jullie, kan ik me voorstellen. Sterkte. Ben benieuwd naar het antwoord van je man. Ik denk aan je.
Ohh nee meisje toch, wat schrik ik hiervan. Ik weet niet zo goed wat te zeggen, behalve dat ik echt heel erg hoop dat jullie gezien de omstandigheden een goede keuze en beslissing kunnen maken. Als ik het zo lees kan ik me heel goed voorstellen dat het voor je man niet haalbaar is, dat als het nu eigenlijk al teveel is Maar wat moet jij er veel voor opgeven meis Nu al, het zien dat papa geen puf heeft om met je mannetje te spelen, jij die het bent die eigenlijk de zorg op zich moet nemen, geen gezellig, ontspannend dagje uit en nu de wens naar een 2e oh zo gewenst kindje.. Ik weet niet of ik dat zou kunnen, maar ik weet wel dat ik enorm veel bewondering voor je heb en het heel knap van je vindt! Ik hoop alleen echt dat je er geen spijt van krijgt. Dat je hem uiteindelijk geen dingen gaat verwijten etc. Maar goed ik denk dat je hier natuurlijk wel heel goed over nagedacht hebt Ik weet wel heel zeker dat ik je enorm ga missen hier hoor! Je bent echt een van de meiden die ik erg graag zie (spreek), ook over onze kleintjes Ik hoop dan ook heel erg dat je hier blijft, al ik het alleen maar om te laten weten hoe het met jou, je man en je lieve kindje gaat! Ik wens jullie ontzettend veel sterkte en kracht toe met deze beslissing Ik hoop dat jullie de keuze maken die voor jullie het allerbeste is!
owww Sweet, wat voor een keuze, maar wel heel begrijpelijk.... wordt er helemaal stil van...... Het is goed dat je je gedachten en gevoelens hier neerzet.... je moet het tenslotte kwijt.... pfff weet echt ff niet wat ik moet zeggen.... Dat van je man herken ik wel een beetje... ik leed ook aan paniekaanvallen en deze zijn idd zeer vermoeiend. Daarom was mijn vriend ook een beetje onzeker of het wel goed is om aan een kind te beginnen. Bij mij is de laatste aanval nu 1 jaar geleden en daarom durven wij nu de stap te nemen. Ik heb wel tegen mijn vriend gezegd dat het maar bij 1 kind zal blijven omdat ik niet weet of ik twee wel aankan (Therapeut en psycholoog gaven ook aan dat 1 kind genoeg uitdaging voor mij zou zijn en raden ook meerdere kinderen af). Ik vind het een hele moeilijke beslissing van je, maar ik kan me wel voorstellen dat het voor wat rust zorgt en wie weet (ben even je leeftijd kwijt) zijn jullie over een poosje wel zo ver dat het lukt. Jullie hebben een klein lief wondertje en als jullie inderdaad stoppen met een tweede dan zal ik zeggen: Wordt heel gelukkig met je klein gezinnetje en hoop dat het straks weer beter gaat met je man!! Ik wens het je van harte...
@Sweetvienna Wat vreselijk voor je man en wat een moeilijke beslissing! Als jullie voor een 2e kindje gaan zou heel veel (of alles) op jouw schouders terecht komen en eigenlijk is dat dus de afweging die jij en je man maken. Als jij dat aan zou kunnen, dan nog kan ik me voorstellen dat het voor je man heel moeilijk is om aan "de zijlijn" te staan. Heel veel kracht en wijsheid wens ik jullie toe! @mvl, Marjolein, Goofy Thanks Ik twijfel er echt hevig aan omdat mijn gevoelens echt berhoorlijk heftig zijn. Wordt echt heen en weer geslingerd tussen intens verdriet en vréselijke boosheid en jaloezie. Ik wil zo echt helemaal niet zijn. Ik wil die negatieve gevoelens niet, maar ik weet echt niet hoe ik er vanaf kom. Daarom wil ik liever niet te vaak hier op ZP het over mezelf hebben want het wordt allemaal zo eentonig ("Heb je háár weer met d'r gezeik") en ik ben nogal zwaar op de hand geloof ik. Zeker als ik het vergelijk met sommige andere meiden op dit forum die telkens in een deuk liggen om grappige plaatjes en zo. Ik voel die lolligheid gewoon niet. Sorry.
Alexandra, blijf niet weg van ZP, het juist de bedoeling dat je hier je gevoelens en gedachten kunt neerzetten. Wij zijn er en gaan samen door dik en dun. Ook al kennen we elkaar niet persoonlijk we zijn wel allemaal "cybervriendinnen". En vriendinnen steunen elkaar. Dat je minder gaat reageren en even vanuit de zijkant meekijkt is begrijpelijk, maar helemaal weg blijven zou ik enorm jammer vinden. Het is jouw beslissing wat je doet - maar vergeet nooit - hier kun je altijd je verhaal kwijt....
@Alexandra, ik sluit me ook echt helemaal aan hoor bij Evelyn. Ik zit nu op mn werk, dus kan maar heel kort reageren, maar echt meid, blijven komen hoor!!!
@Alexandra, je bent geen zeur. Maar wellicht helpt het jou wel om wat minder op ZP te zijn, NIET OMDAT IK JE WEG WIL HEBBEN INTEGENDEEL, maar omdat je er iid elke keer mee geconfronteerd wordt. Heb met je te doen lieverd.Knuff.
@sweetvienna....jeetje....wat een verhaal meis. Het is zo dubbel... je weet als er nog een tweede kindje zou komen, dit ook bijna helemaal dan op jouw schouders terecht komt. Maar ik vind het wel heel knap dat je de grote wens opzij kan zetten. Dat is echte liefde voor je man!! Hij mag in zijn handjes klappen met zo'n lieve vrouw. Ik snap wel hoe het voor hem moet voelen, maar het is voor jou zo'n stap om dit te zeggen... Ik hoop dat jullie samen een beslissing kunnen nemen waarbij je allebei in kunnen rusten.. Ik weet bijvoorbeeld door het werk van mijn man, dat ik er doordeweeks ook alleen voor sta met hopelijk straks twee kindjes, maar in het weekend is hij er helemaal. En als ik jouw verhaal zo lees, is het weekend dan ook heel zwaar voor hem. Een tweede kindje zou mss je relatie daardoor ook onder druk zetten..... O meis, ik hoop zo voor je dat hij toch een tweede kindje wil, maar jij moet zelf ook voor jezelf daar in kunnen mee gaan, want jij bent de spil van het gezin! Dikke knuffel @ Alexandra, ik zou je zo graag een echte knuffel willen geven, het verdriet is uit je verhaal te lezen. Gevoelens kun je niet veranderen, die heb je en daar kun je op verschillende manieren mee om gaan, maar als je al zo lang de wens hebt om een kindje te krijgen en je ziet steeds anderen wel met een positieve test....dat is elke keer zo'n klap in je gezicht. Ik snap je echt helemaal hoor...soms kun je gewoon niet meer de lol van dingen inzien, omdat je zelf zo rot voelt. Maar gooi hier je emoties eruit, daarvoor is het topic meid. En niemand vind jou een zeur meis, we zijn er hier voor elkaar!!!!! @goofy... ik wacht met spanning af hoe je echo was!!!! Het is toch elke keer spannend. En zo onwerkelijk om te zien dat er binnenin een echt wonder is gebeurd. @nanette...jee...wat een spanning...al 3 dagen na je NOD... hoop zo voor je dat het raak is en niet dat oma pas later komt dan normaal.
Wat een mooie woorden hartediefje, zowel voor Sweet als Alexandra... Ik sluit me er helemaal bij aan!!!
nee hoor klopt helemaal!!!! Ik heb 2 mnd even de pil geslikt na mijn bevalling om mijn cyclus weer op te wekken. en toen weer ervoor gegaan....
sweet; NEE !!!!!! jeetje meid, wat een beslissing!!!! heb er geen woorden voor.... Ik hoop dat jullie voor nu een goede keuze maken samen, en misschien het later alsnog te proberen als alles een beetje beter op de rails ligt.... soms is geduld een schone zaak, maar wordt soms helaas ook op de proef gesteld.... T is niet niks nog een kind erbij in een nu al zo'n druk gezinnetje... I know... wij vrouwen weten daar meestal wel in iedere situatie hoe druk t soms ook is een weg te vinden, naar ieders tevredenheid. maar zoals ik je nu hoor komt die belasting voor jullie zoontje nu al volledig op jouw schouders, dat hou je even vol maar ook wordt dat eens een keer te veel. kinderen heb je nu eenmaal samen. sterkte met jullie beslissing!!! maar beloof me 1 ding dat je hier wel af en toe langskomt hoor... Ik ben veel te benieuwd naar jullie gezinnetje...... dikke knuffel
Alexandra..... Al "zeik" je dit hele topic helemaal vol, wij zijn er voor je!!!!!! Dit topic bevat alleen maar lieve begripvolle kippetjes dus hier kan je ten alletijden een dikke begripvolle knuffel krijgen als hart on der de riem!!!! Ook jij komt op die roze wolk erbij. wanneer precies is alleen nog de vraag, maar als t zover is trekken we je allemaal omhoog!!!! Dus blijf hier vooral komen !!!! *Knuffel, speciaal voor jou*