Hai allemaal, In februari ben ik bevallen en mijn zoontje heeft de achternaam van zijn vader gekregen. We hebben hier tijdens mijn zwangerschap voor gekozen, maar eigenlijk begint het steeds meer te steken bij mij. Ik vind het eigenlijk niet eerlijk. Ik heb hem 9 maanden gedragen en vervolgens krijgt hij de naam van de vader. Nou vroeg ik me af of het ook mogelijk is dat ons kind allebei onze namen krijgt (dus bijv. Baby Jansen De Vries) Weten jullie of dit mogelijk is? En zo ja; kan het ook als je baby al geboren is (en de naam dus al is vastgelegd bij de burgerlijke stand)? Ben heel benieuwd!
Ik weet niet of een dubbele naam mogelijk is. Wat ik wel weet is dat het, als het mag gaat om een naamswijziging en dit heel veel geld kost. Ik herken je gevoel wel, ik vind het niet meer dan "normaal" dat onze zoon de naam van papa zou krijgen en ik heb hier nooit problemen mee gehad. Als we ooit zouden trouwen was het zo mooi geregeld. Nu hebben we 3 kindjes en ben ik de enige die niet zo heet en begint het wel een beetje te kriebelen. Misschien nu toch mar trouwen om het een compleet gezin t emaken.
Een dubbele naam is zeker mogelijk. Alleen is het een juridisch proces wat veel rompslomp en inderdaad veel kosten met zich meebrengt. Je moet er veel voor over hebben in ieder geval.
Mijn kindjes hebben wel onze beide achternamen, maar dat komt omdat alle kindjes dat in Peru hebben en Nederland vervolgens de beide achternamen van de geboorteakte overneemt.
1 van de belangrijkste reden waarom ik na het trouwen de achternaam van mijn man ben gaan gebruiken Zodat zoonlief en ik hetzelfde zouden heten.
Het is in ieder geval erg ongebruikelijk. En met reden, denk ik. Stel je voor dat iedereen dat zou doen. Jullie (straks volwassen) kind heeft twee achternamen. Zijn / haar partner ook. Als zij kinderen krijgen en beide hun eigen achternaam geven, dan heeft jullie kleinkind dus al vier achternamen. De volgende generatie acht etc. Ik snap wel dat je het zou willen hoor, ik vond het ook een beetje steken. We hebben het er best vaak over gehad en ik heb uiteindelijk met wat moeite toch toegestemd in het geven van zijn naam. We hebben dus toch gekozen voor de 'traditie'. Wel ben ik naast mijn eigen naam ook zijn naam gaan gebruiken, zodat ons kind en ik straks (in ieder geval voor een deel) dezelfde achternaam hebben.
Dat valt opzich wel mee hoor. In veel Spaanstalige landen is een dubbele achternaam heel normaal. En dat gaat generaties later ook prima. Ik heb zelf ook een dubbele achternaam, van mijn Spaanse vader en van mijn nederlanse moeder. Maat inderdaad om een gezien met niet te veel achternamen te hebben, heb ik de achternaam van mijn man aangenomen.
onze dochter heeft ook beide achternamen, aangezien ze in Spanje geboren is, maar het had me niets uitgemaakt als ze alleen de achternaam van mijn man had gehad. Ik zou er zelfs trots op geweest zijn, het is toch haar vader, en de man van mijn leven?
Hier in Portugal zijn meerdere achternamen, van beide ouders, ook gebruikelijk hoor. Ellenlange namen krijg je soms, maar er zijn geen problemen mee hier. Er zijn dan weer wel restricties op de voornamen, dat mogen er niet meer dan twee zijn. Ilana heeft mijn achternaam en mijn man mocht de voornamen kiezen. Hij had hier geen bezwaar tegen.
nou toen ik zwanger was (en nog met me ex samen was) had ik al besloten dat mijn dochter mijn achternaam kreeg ik vond het gewoon niet fair dat altijd klakkeloos aan word genomen dat het kind de naam van de vader krijgt terwijl wij moeders er net zoveel recht op hebben om onze naam voort te mogen zetten! maar ja achteraf was er geen discussie voor nodig aangezien me ex haar niet erkent heeft
Het is vaak wel zo dat na een scheiding de kinderen de meeste tijd bij de moeder doorbrengen. Dat was voor mij een reden om in eerste instantie te willen dat het kindje mijn naam zou krijgen. Je ziet toch vaak dat de kinderen later in zo'n geval toch de naam van de moeder willen hebben. Maar goed: wij blijven gewoon voor altijd bij elkaar.
Ik herken je gevoel hoor! Ik had met hem de afspraak dat als de eerste een meisje was, hij de achternaam gaf en als het een jongetje was, ik. Maar heb uiteindelijk ervoor gekozen om toch mijn man's achternaam te gebruiken omdat hij er last van zou krijgen als het mijn achternaam was geweest. Ondanks dat we die ook minder mooi vinden. Hij zou vragen krijgen als "oh, zijn het niet jouw kinderen?" en rare blikken omdat de mannen van deze wereld het vanuit een macho-gedachte raar of niet-mannelijk vinden als de vrouw de achternaam geeft. Dat wilde ik hem niet aandoen. Dat neemt niet weg dat mijn hart iedere keer gewoon inkrimpt als ik die achternaam zie bij mijn kindjes. Ik heb een opdringerige schoonfamilie die geen rekening houdt met mijn wensen. Voor mij is die achternaam niet die van mijn man, maar die van hen. En om die bij mijn kinderen te zien.... Dat doet gewoon pijn. Misschien dat mijn jochies hun achternaam wel veranderen als ze 18 worden, dat mag iig wel
Oh, en het is natuurlijk belachelijk dat de maatschappij zo werkt. Als vrouw heb ik de hel die zwangerschap heet moeten doorstaan (en dat was een hel voor mij), de buik- en rugweeën en de keizersnede. En dan nog krijgt hij de achternaam?? (Om het maar niet te hebben over de 10% kinderen die een andere vader blijken te hebben dan ze dachten (ja, zoveel!!). Hier niet het geval hoor, maar het is nou eenmaal niet logisch dat de vader de achternaam geeft)
Ik heb dus wel bewust mijn zoon de achternaam van mijn vent gegeven. Ten eerste omdat ik ooit nog wel eens wil trouwen, en dan mogelijk zijn achternaam aanneem (nu alleen geregistreerd partnerschap met eigen achternaam). Ook vond ik het juist een soort cadeau. Ik heb 9 maanden een band op kunnen bouwen, is echt mijn kindje geweest. En ook de eerste paar maanden is het toch vaak de moeder die meer doet (oa borstvoedingen). Man moet na 2 dagen ook weer aan het werk. Ik vond het wel mooi dat ons zoontje na 9 maanden met mij verbonden te zijn met een navelstreng, nu ook verbonden is aan de vader.. Ofzo..
haha das nogal een redenatie om je kindje jouw naam te geven. Hier had ik werkelijk nog nooit bij stil gestaan. Maar ons meisje heeft ook de naam van papa, voor mij is het gewoon logisch. Je krijgt ook allemaal van die ingewikkelde vragen van mensen hoe het zit. Daar heb ik allemaal geen zin in.
onze kinderen hebben mijn achternaam. ik heb alleen zussen en mijn ooms alleen nog maar dochters (jongens overleden) waardoor de naam niet langer zou voortbestaan. (van mijn vaderskant dan) mijn vriend heeft de achternaam van zijn vader en zijn broertje en zusje hebben weer de achternaam van hun vader waardoor hij als enigste een heel andere naam draagt in het gezin. ook heeft hij geen tot zeer weinig contact met zijn vader waardoor we het niet nodig vonden zijn naam te geven aan onze kids. ook is zijn achternaam niet mooi (kaç) wat je uitspreekt als kots. nu hebben de kinderen dus mijn achternaam en als we gaan trouwen neemt mijn patner ook mijn achternaam zodat we een eenheid vormen. misschien trouwen dus een optie?
Niet logisch omdat vrouwen vreemdgaan? Maar goed, dus als je vrouw weet dat het kind niet mogelijk van je partner is, ga je niet akkoord met zijn achternaam. Anders kan het wel. En waarom is het nou zo'n straf als de kinderen de naam van de man dragen? Mag hij dan helemaal geen aandeel hebben? De vrouw doet de zwangerschap en bevalling, dus heeft ook maar recht op de naam? Tsja, ik hou van mijn man en vind het absoluut geen straf om zijn naam te dragen en dat de kinderen dit ook doen.