@Fenneke80: Jouw verhaal is erg heftig hoor! Vooral dat je kleine het zo moeilijk heeft gehad bij de geboorte! Dat was bij mij de grootste angst als ik het toch eerst zelf had moeten proberen. Blij te lezen dat het is goed gekomen! Heeft je zoontje er verder niets aan overgehouden? Wat zullen jullie een angst hebben gehad! Ik ga nu overigens eerst naar de verloskundigenpraktijk en straks wordt ik overgedragen. Ze hebben onderling al overleg gehad over mij en gingen ook alvast contact leggen met gynaecologie. Zoals het met Liam is gegaan, zo moet het niet met de tweede gaan. Wat mij betreft wordt er ook een duidelijk plan gemaakt. Wat betreft mijn man, ik ga denk ik eens vissen bij hem hoe hij zich nu voelt nu ik weer zwanger ben, want tja, deze baby zal vroeg of laat ook geboren moeten worden.
Jouw verhaal is ook heftig zeg! Ze gaan je deze keer vast niet meer zo lang door laten lopen! Ik wist niet dat het nog gebeurde, langer dan 2 weken overtijd... Met mijn zoontje gaat het heel goed! Hij is wel onder controle bij de kinderarts, omdat ie zuurstofgebrek had. We zijn nu 2 keer geweest en alles was steeds goed. We moeten nu nog 1 keer terug als hij ruim 1 is. Ik vind die controle heel fijn, ik kan daardoor zelf genieten en hoef ik niet zelf zijn ontwikkeling in de gaten te houden. Je doet dat natuurlijk wel, maar niet op een angstige, "zou er iets mis zijn" manier. Nu begint het al wel een beetje te kriebelen, ook al moet ik nog een maand of 7. Hopelijk gaan ze me in het ziekenhuis een beetje serieus nemen...
@ fantasy Bij mijn schoonzus was de eerste 9,5 pond en de 2e 8 pond die hebben ze express ook eerder gehaald zodat hij niet te zwaar zou worden. Wellicht dat ze dit bij jouw ook zullen doen. Wel een heftig verhaal hoor!!
Hallo dames, Ik ben blij met dit topic! A.s. maandag heb ik een afspraak in het ziekenhuis om te kijken of en hoe snel ik in te leiden ben, mijn gyn wil dat mijn lichaam eerst zelf een beginnetje maakt. Ik twijfel nog steeds of ik door wil lopen of ingeleid wil worden, jullie verhalen helpen me wel om er een beeld bij te krijgen hoe het allemaal kan gaan.
Afgelopen maandag ingeleid. Het is mij erg tegen gevallen (halverwege) Om 8.15uur inwendige controle, en had 1 cm ontsluiting. Gel ingebracht, en meteen weeën met regelmaat. Daarna een uur aan de CTG gelegen. Om 11.15uur weer getoucheerd, en had 2cm. Na vliezen breken was het 3cm. De weeën bleven komen om de 1-3min. en werd moeilijker weg te zuchten. Om 13.00uur weer een controle, 4cm. Om 14.00uur hield ik het niet meer, weer getoucheerd, nog steeds 4cm. Terwijl de weeën om de 30sec. - 1 min. kwamen. En heb om een ruggeprik gevraagd. Deze kreeg ik 15min. later al (was gelukkig direct plek voor mij). Na de ruggenprik, controle gekregen, nog steeds 4cm. Maar nu was het goed te doen, voelde alleen een lichte druk. Om 17.15uur weer getoucheerd, 5cm. ontsluiting. Om 17.30uur de ruggeprik-dosering laten verhogen, kreeg veel last van weeën, deden gewoon weer zeer. Om 17.35uur. de verpleging opgepiept, dat ik hele lichte persdrang had. Om 17.40uur was de gyn. er, en had voll. ontsluiting. Het hoofdje was al vrij diep gezakt (die kwam er dus al bijna uit). Om 17.45uur is ze geboren met een kiwi (mini-vacuum). Kiwi werd gebruit, omdat navelstreng 2x om haar nekje zat, en ze het even erg moeilijk kreeg. Geen hechtingen, niet gescheurd. Noppa, nada.. Alleen wat ik een nadeel vond was dat ze mij de ruggeprik de hele nacht in hebben laten zitten. Waardoor ik er zoveel last van kreeg dat er blaren ontstaan waren. Pas om 23.30uur had ik mij gevoel in de benen terug, en kon ik heel moeizaam lopen. Persen met ruggenprik was heel raar. Vernam werkelijk niets. Ook niet dat ik aan het persen was o.i.d.
ik zou bij de oudste ingeleid worden, maar de avond ervoor begonnen de weeen nog spontaan met een voortdurende weeenstorm. Uiteindelijk na volledige ontsluiting en wegvallende hartslag is Nick met een spoedkeizersnede rond half 2 's nachts geboren na ruim 41 weken. Bij de jongste had ik met 36 weken bij overdracht naar de gyneacoloog ineens een veel te hoge bloeddruk. Na 3 weken bedrust vroeg de gyn of ik ingeleid wilde worden. (al 2 weken was het wel/niet inleiden, aangezien ze dat liever niet doen met een KS eerder) Uiteraard zei ik ja...Volgende morgen op de verloskamer rond 8.00 uur. Zei de dienstdoende gyn dat hij niet wilde inleiden als mijn vliezen niet geprikt konden worden, omdat gel in combinatie met KS niet oke was....grrr...ik kon ze op dat moment wel wat. de Vk keek, ik had 1 cm ontsluiting, maar een niet ingedaald kindje. Ze ging proberen mijn vliezen te prikken. Na veel duwen op mijn buik om Chris met zijn hoofdje genoeg tegendruk te laten geven is het ze na ca. 10-15 minuten gelukt om mijn vliezen te prikken. Rond 9.30 weeen opwekkers en omdat Chris niet ingedaald was moest ik op bed blijven. Er gebeurde weinig qua ontsluiting al had ik welk flinke weeen. Catheter erin, urine eruit en ik voelde Chris gewoon indalen. Heerlijk! De weeenopwekkers wilden ze lager zetten om meer te doseren ivm eerdere KS maar mijn lichaam had het al overgenomen. Daarna tijd onder de douche gestaan en weeen opgevangen. Vervolgens rond half 3 had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen en rond half 4 is Chris geboren. Ik heb m.n. de eerste periode veel pijn gehad omdat ik veel rugweeen had, nadat de cathether geplaatst was en de blaas leeg was, werden de weeen veel effectiever. Ik heb eigenlijk geen moment gedacht over pijnbestrijding....op een of andere manier komt dat niet in mijn gedachten op zo'n moment. Heb nl. bij Nick ook een enorme weeenstorm met veel pijn gehad. Ik vond de inleiding wel prettig. In vergelijking met mijn 1e bevalling was het minder heftig, ook al ging het nog steeds redelijk snel en met een veel fijner resultaat, geen KS. Het moment dat ik mijn ukkie zelf aan mocht pakken en op mijn buik kon trekken is voor mij nog steeds erg speciaal. Moet wel zeggen dat ik echt niet weet wat ik gedaan had als ze mijn vliezen niet hadden kunnen prikken.....denk enorm boos geworden vanwege dubbele boodschappen die de diverse gyn's uitsproken over ja/nee inleiden.
ik ben ingeleid met een infuus. Ik had 0,0 ontsluiting en alles voelde nog hard, maar omdat beeb met draaipoging uit stuitligging was gehaald wilde men geen risico lopen. Ik was 40 weken + 3 dagen zwanger. smorgens om half 10 werd het infuus ingebracht en al vrij snel begonnen de eerste weeen die de eerste uren nog wel op te vangen waren. Elke 2 uur had ik zon cm ontsluiting erbij. Om 1600 uur begonnen de weeen sterker te worden en om 5 uur echt pijnlijk en kon ik ze bijna niet meer opvangen. Ik kreeg toen een infuus met pijnstilling die niet echt werkte. Om 1800 kwam ik in een weenstorm terecht.. achteraf bleek dat toen mijn weeen echt goed op gang kwamen en ze het infuus hadden moeten uitschakelen. Ik kreeg dus veel te veeel druppels toegediend die de boel veel te veel versterkten. om 19:30 had ik 6 cm en moest ik plassen/poepen maar omdat ik aan zoveel kabels hing mocht ik bed niet uit en omdat ik zoveel moeite had met weeen opvangen en dat alleen maar kon als ik op handen/knieen zat moest ik alles maar laten lopen. Het bleek dus dat ik niet moest poepen maar al aan het bevallen was.. de laatse cm's waren in een half uur erbij gekomen. Terwijl ik dus aan het "poepen" was heb ik mijn dochter eruit geperst. Ik vond het hele inleiden een ramp, mede door de "fouten" die de begeleidende VK in ZH heeft gemaakt, het duurde lang, erg pijnlijk Hoop dat het me dus de volgende keer bespaard word.
Ik vond het inleiden geen pretje. We mochten ons zondagochtend melden. Toen kreeg ik gel ingespoten om mijn baarmoedermond te laten verstrijken. Het resultaat: na 1,5 uur kreeg ik wat krampen, die niet echt regelmatig of heftig waren. Omdat het op dat moment steeds drukker werd bij de verloskunde, werden we verhuisd van een verloskamer naar een verpleegafdeling. Daar kregen we te horen dat ik 's middags niet nog een keer gel zou krijgen, omdat het te druk was op de afdeling. Ik mocht niet naar huis, moest de nacht blijven. Mijn vriend moest wel naar huis. De volgende ochtend kreeg ik opnieuw gel ingespoten en begon het wachten opnieuw. Dit keer zonder zelfs maar een krampje, er gebeurde helemaal niets. Op een gegeven moment werd ik getoucheerd en bleek er helemaal niets te zijn veranderd. Anderhalve dag rondhangen voor niets dus! Toen besloot de verloskundige om toch actie te ondernemen. Op een of andere (niet heel prettige) manier lukte het haar toch om mijn vliezen te breken. Ook kreeg ik weeënopwekkers. Dit had helaas een heel vreemd effect. Ik kreeg wel weeën, maar die voelde ik amper. Wat ik wél voelde was een gevoel dat niemand echt herkende, een soort heel extreem blaasontstekingachtig gevoel. Dit gevoel ging niet echt weg. Ondertussen had ik ook steeds het gevoel dat ik moest poepen. Maar ik was nog geen 2 uur bezig, dus ik dacht nog niet aan persdrang ofzo. Omdat ik ondertussen helemaal gek werd van dat blaasontstekingachtige gevoel, vroeg ik om een ruggeprik. Daarvoor moest ik opnieuw getoucheerd worden en wat bleek: volledige ontsluiting. Dus voor mij geen ruggeprik, maar persen! Het persen duurde voor mijn gevoel heel kort, maar duurde toch nog 1,5 uur. Toen werd mijn kleine man geboren. Van het breken van mijn vliezen tot de geboorte van onze knul heeft het dus ongeveer 3,5 uur geduurd. Veel te kort voor een knul van bijna 9,5 pond! En ik weet niet of het een gevolg van het inleiden was, maar na de geboorte van onze knul liet de placenta niet los. Ik verloor 3 liter bloed voordat ze hem er op de OK eindelijk uit haalden. Al met al was deze bevalling wat mij betreft niet voor herhaling vatbaar! Ik hoop voor de volgende keer op een natuurlijke start.
Ik werd ingeleid vanwege overtijd lopen. Was 41.4 weken en heb er zelf om gevraagd, had door mogen gaan tot 42 weken, maar vond dat ' eng'. 's Morgens eerste dosis gel, had nog 0 ontsluiting. Kreeg zere harde buiken, maar geen ontsluiting. Tweede dosis, voelde me wat koortsig, niet lekker, pijnlijke buik en muts , helaas geen ontsluiting. Werd besloten om pas de volgende dag verder te ' gellen' omdat ik er wel heftig op reageerde. Ineens toch spontaal vliezen gebroken. Lag net in te loggen op zp toen ik een waterval tussen mijn benen voelde. Direkt onder de douche en weeen kwamen op gang. Vrij snel vond ik het moeilijk op te vangen. Toen ik nog maar 3 cm had na lang puffen heb ik om een ruggeprik gevraagd. Kon direkt door, gelukkig! Wat een verademing zeg, ik was in 1 keer weer op de aarde Toen in slaap gevallen en ondertussen aan de weeenopwekkers gelegd, omdat eigen weeen niet efficient genoeg bleken. Helaas na 2 uur kwamen de weeen weer door de ruggeprik heen. Ieder half uur ging de pomp van de ruggeprik omhoog, maar het hielp niets. Moest weer echt puffen en had het zwaar. Gelukkig ging het heel snel, want voelde ineens persdrang en mocht al bijna gaan met die banaan... Kon dus prima persen met ruggeprik, maar waarschijnlijk omdat die niet alles verdoofde bij mij. 3 kwartier geperst en een redelijke baby eruit gepoept (bijna 8 pond). Wel gescheurd, maar geen drama. Na de bevalling voelde ik me helemaal uitgeput. Trillen, kotsen en heeeeel erg moe. Misschien een combi van de medicijnen en overtijd lopen (nauwelijks slaap enzo) en hele dag al bezig geweest met gel. Al met al een goede herinnering. Vond het wel zwaar en het viel me tegen dat ik me daarna zo uitgeput voelde, maar verder toch oke. Vond die ruggeprik echt fijn, wou ik toen iedereen aanraden Ookal werkte hij niet volledig, heeft me toch even pauze gegeven. Succes!
Onder en rond de pleister waar de ruggeprik (epiduraal) zat. Heb er momenteel nog last van, niet heel veel meer, maar verneem het wel..
Ben ingeleid ivm gebroken vliezen en de weeen niet op gang kwamen. Om 9.00 inwendig onderzoek gehad en had toen al 6 cm ontsluiting! Niets van gemerkt dus. Toen infuus erin en na 10 min begonnen de weeen, eerst redelijk vol te houden maar 3 kwartier later een weeen storm waar nog een 15 seconden tussen zat. Om 11 uur had ik 10 cm ontsluiting en mocht ik persen en dat duurde 1 uur en 3 kwartier . Met een knip is om 13.00 binnen 4 uur onze dochter geboren. Dus het was kort maar krachtig. Ik vond alleen die weeenstorm niet grappig en ze hadden het infuus volgens mij best een tandje lager kunnen zetten, was gewoon niet nodig. O,ja en het persen duurde een eeuwigheid, pfff.. maar ze was ook 8,5 pond
ik ben op 26 april JL ingeleid met 1 a 1,5 cm ontsluiting ze hebben me vliezen om kwart over 7 sochtends gebroken kreeg toen weeen opwekkers via infuus tot half twaalf waren de weeen goed op te vangen en zat ik op 4 cm ik ben om half twaalf voor een ruggenprik naar boven gebracht maar om half 1 , 1 uur lag ik weer beneden met pers drang ik had toen volledige ontsluiting! tegen ieders verwachting in. Om 13.47uur is ons zoontje geboren. Vond het allemaal meevallen behalve de weeen op den duur die waren erg heftig en pijnlijk wist ook niet meer waar ik het zoeken moest dus lang leve de pijnstillers.. Succes!
Ik ben met de eerste ingeleid wegens een te hoge bloeddruk. Op donderdag ochtend werd ik ingeleid dmv gel. Na de 1ste dosis kreeg ik last van lichte wee activiteit. 'S avonds na de 3de dosis begonnen de weeën goed door te zetten. Het een phetadine prik gekregen zodat ik kon wat kon slapen. Vrijdag ochtend had ik hele heftige weeën maar nog maar 2 cm ontsluiting, ben toen gaan douchen en na het douchen ben ik knock-out gegaan. Werd wakker op de OK waar ze een ruggenprik hebben gezet. Na 33 uren weeën weg puffen was onze zoon na 47 minuten persen geboren.
Ik ben ingeleid met 36 weken ivm HELLP en het is me prima bevallen! Mijn bevalling in het kort: Maandagochtend begonnen met inleiden. Hield in dat ze drie keer gel met hormonen inbrengen in je baarmoederhals en die moeten je lijf een kick start geven om zelf de bevalling op te starten. De hele dag zitten wachten, maar geen resultaat. Wel een chronisch ongemakkelijk gevoel in mijn buik. Op het moment dat we eigenlijk op hadden gegeven dat het die dag nog iets zou gaan doen, braken spontaan mijn vliezen om 21.30 uur. Na een tijdje begon dit weeen te geven. Ik had alleen hele rare weeen, twee achter elkaar zonder pauze en daarna pas paar minuten rust. Tegen 23.30 begonnen de weeen dusdanig pijnlijk te worden en was ik zo moe van het wachten, dat ik om pijnstilling vroeg. Om 00.10 werd ik getoucheerd en had ik drie cm ontsluiting en werd besloten dat ik een ruggeprik zou krijgen. De anestesist zou er binnen een uur zijn......SAY WHAT!!!! Inmiddels waren de weeen zo heftig dat de anestesist nog geen 5 minuten tijd meer had, laat staan een uur. Toch begonnen ze me voor te bereiden op een ruggeprik. Ik moest van bed verwisselen en op mijn zij gaan liggen en ik krijg me toch weeen.....whaaaaahhhh. En ineens ook persweeen, het vruchtwater kwam er aan alle kanten uit...hihi Iedereen stomverbaast, snel nog een keer toucheren. Bleek dat ik binnen een kwartier tijd van 3 cm naar volledige ontsluiting was gegaan, dus ik mocht gaan persen (god himself had me die persweeen niet kunnen laten wegzuchten hoor, wat een oerkracht!). En een kleine twintig minuten laten was ze d'r, onze mooie meid! Ben erg benieuwd hoe de bevalling bij een volgend kindje gaat. Voor nog een keer bovenstaande bevalling teken ik direkt!
bij mij ging het heel snel voor een eerste bevalling. Op vrijdag 8-01-2010 rond 8 uur begonnen zonder ontsluiting niks, met gel daar reageerde ik zo goed op dat ze daarna maar een halve hebben gedaan aan het ctg en daar kwam alles al op gang zo de dag doorgebracht ik had de keuze of nu verder gaan of een slaap pilletje (prikje in mijn bil) en de nacht nog goed uitrusten toen had ik ruim 1 cm ontsluiting. De volgende dag om 9.00 verder gegaan vliezen gebroken weeienopwekkers gekregen en pijnstilling door middel van een tens zo heet dat geloof ik het is een infuus in je arm dat als je een heftige weei voelt je op het knopje kan drukken en zo de weeien beter kan opvangen. Toen ging het allemaal zo hard kreeg rond 13.45 persweeien en toen werd ook de pijnstilling weggehaald de kleine is om 14.45 geboren dus uiteindelijk met echte weeien bijna 6 uur overgedaan. Het is snel en goed gegaan. Overigens je weet het nooit een kennis heeft meerdere keren gel moeten toegedient krijgen. Het is net hoe klaar je lichaam er voor is. Succes vandaag